Zaterdag 26 September: de sprong voorwaarts

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het was een korte nacht want de poezen moesten binnen blijven voor de grote trip,
dit was vooral voor 'vette os' een moeilijk verhaal en dus vanaf 02.30 werden we uit onze slaap
gehouden.  Als de kat eindelijk stil valt, loopt de wekker af (grgrgrgr) : USA here we come!

De poezen gaan vlot in hun kooitje en nu maar wachten op de chauffeur van Skyfast die de poezen
naar cargo zal brengen.  Als de chauffeur aankomt blijkt Meeuwtje haar waterbak los te hebben gemaakt
en die moet er netjes terug ingeklikt worden anders wordt de kooi afgekeurd.  Dus deurtje open en
proberen terug op te klikken, waar de poes dankbaar van gebruik maakt om te ontsnappen!

De voordeur stond ook nog open en dus verdwijnt de poes in de Brugse nacht… 
Tijd voor paniekaanval 1 (lees verder want er volgen er nog)

Gelukkig kennen we een beetje haar vast wandelpad en dus roepen we met zijn twee naar de poes
en wekken we meteen ook onze buren (sorry buren!).  Na een vijftiental minuten komt ze terug wat dichterbij
en slagen we er in om de poes te vangen en terug in haar kooi te krijgen.   Een ganse verademing voor ons
beiden en we zijn meteen goed wakker.

Ook onze airport shuttle is netjes op tijd en dus staan we ruim op tijd klaar voor vlucht DL125 met bestemming
Atlanta.  Eens aan boord krijgen we de bevestiging dat ook onze twee ‘kindjes’ aan boord zitten en vrij rustig zijn, oef!

Ondanks wat lichte turbulentie landen we na een rustige vlucht van 9 uur en 14 minuten in wat nu ons thuis
zal worden: Atlanta.

We kunnen lekker aanschuiven bij citizens en permanent residents lijn die opeens langer is dan die van de
bezoekers (wet van Murphy zeker), wat ons eigenlijk wel frustreert gezien we onze poezen zo vlug mogelijk
willen ophalen.

Nog even huurauto oppikken en dan zonder navigatie (Bart is beetje gierig en denkt de kennel te vinden ipv
auto met navigatie te huren) richting kennel die we uiteindelijk met wat zoekwerk vinden.  De kennel ligt nu
niet meteen in de leukste buurt en wat blijk:t kennel is gesloten  op zaterdnamiddag!! 
Inke krijgt bijna ter plaatse een hartinfarct en dus paniekaanval 2.

We hebben nog geen US telefoon maar Ine heft haar mobile bij zich en heeft nog wat belcredit om out of office
hours te bellen die op voice mail overgaat!!  Tijd voor een westvlaamse vloek en hartinfarct 2 van de dag en
paniekaanval 3.  Gelukkig is de tweede maal bingo en staan we een twintigtal minuten later bij Delta Cargo
waar we 2 poezen in ontvangst kunnen nemen.  Ze zien er nog vrij goed uit al kan je de stress zo van hun
gezichtje aflezen.

Laatste stop van de dag wordt ons huisje in Duluth wat best een leuke onderneming wordt gezien we in
een typische regenbui terecht komen en het water met bakken uit de lucht valt.

Eindelijk kunnen we de poezen bevrijden uit hun kooi waar ze nu precies 18 uur hebben in vertoefd!

Meteen gaan ze op verkenning met 1 doel hoe vlugger we kunnen uitbreken uit dit nieuw huis, hoe beter. 
Dus een kattegezang en overall proberen tussen te wringen,….  Net wat je met een jetlag nog nodig hebt.

Na een uurtje sluiten we ze op in de garage en gaan wij slapen op onze matras die hier tijdens ons vorig
bezoek was geleverd.  Tot onze eigen verrassing worden de poezen rustig en ook wij vallen dankzij alle
adreladine meteen als een blok in slaap.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
September 26th: the big step forward

 

It was a short night as we had to keep the cats inside and especially our big one did not like this. 
So from 02.30 we were awake and by the time she gave up we had to get up: USA here we come

The cats are quickly moved to their kennel and now it is just waiting for the driver of Skyfast to pick them up. 
By the time the driver arrives, Meeuwtje did manage to kick her food and drinking reservoir out. 
So we need to open the kennel to put all back in place.  The cat manages to escape and also finds the open
front door and escape in the early morning of Bruges!  Time for the first heart attack of the day
(keep reading as more to follow).

We know a bit her normal walking behavior and thus we start both of us yelling her name at 5.15 in the
morning and thus also awakening our neighbors (sorry neighbors) 
After about 15 minutes she comes closer again and we manage to put her back in the kennel. 
What a relief and we are suddenly good awake!

Also our airport shuttle is right on time and thus we are well ahead in Brussel for Delta flight 125 with
destination Atlanta.  Once on board we get a confirmation that both our cats are also on the flight
and they are looking calm.

After 9 hours and 14 minutes we touch down in our new home town.  The flight had some light turbulence
but was smooth for the biggest part of the flight.

We are looking forward to a quick emigration as we can now go to the line of US citizens.  To our surprise
this line is longer than the visitors!  This is a bit frustrating as we like to collect as quickly as possible our two pets.

We collect our rental car without navigation (Bart wants to save some money) and after a short search we are
in front of the kennel with a nice sign on the door: CLOSED ON SATURDAY AFTERNOON. 
Time for second  heart attack of the day.  As we do not have any US mobile yet, we use our Belgium cell phone
to call the out of office number just to be put thru to a voice box!  The second attempt is better and within 20
minutes we are on the way to Delta Cargo.  We collect our pussies quickly and both are looking fine
but a bit stressed.

Last stop of the day will be our new home in Duluth which is another nice challenge as we end up in a
typical Atlanta rain shower with free light show on top of it.

After 18 hours we can finally release our cats from their kennel.  Immediately both go on inspection tour
with only 1 goal: how can we escape our new environment.  An hour later we decide to put both in the
garage and go to bed.  To our surprise it seems they are as tired as we are and all of us fall asleep
till next morning.  What a day!