16 Mei 2008 – D-DAY nr 1

Nog 2 dagen tot mijn verjaardag lijkt het enige spannende te worden van het aanstormend week-end. God ja we hebben ooit eens gedacht aan een green card maar de jobs van ons beiden slorpen ons voldoende op om dit helemaal achteraan in onze hersenpan te laten zitten….

Tot mijn vrouw die dag belt dat er een grote enveloppe in de bus zit met Kentucky Consular in de bovenhoek. En dus weet je meteen dat het prijs is want enkel winnaars worden verwittigd, remember?

We besluiten om ’s avonds samen deze open te doen – open trekken lijkt meer op zijn plaats – en jawel congratulations is meteen het eerste woord die we te lezen krijgen.

Inderdaad we zijn een van de 100.000 die een brief krijgen en meteen doorgaan naar het interview.

Behoorlijk lange maar duidelijke brief legt de ganse procedure stap per stap uit en wat ons nog allemaal te wachten staat. Ook bevat de brief ons case nummer 2009EU24396 en ik ben de gelukkige (zowel mijn vrouw als mezelf hadden separaat application form ingediend waardoor je kansen iets verhogen, let wel je mag niet meer dan 1 applicatie per persoon invullen). Mijn eerste reactie is dat dit niet mis kan gaan want we hebben gunstig geloot bij eerste 20% van de uitgeloote case nummers – oooh wat zal ik deze opmerking nog beklagen later in het jaar.

Een berg papieren moeten opnieuw ingevuld worden waarvan je afvraagt waarom dit moet want sommige dingen heb je al in je on line application moeten invullen.

Aantal andere vragen zorgen ervoor dat je goede ‘brain training’ hebt want je moet bijvoorbeeld al je bezoeken aan de States opgeven vanaf je geboorte!

Ook gegevens van onze ouders moeten ingevuld worden maar wij willen nog steeds ons geheime missie niet delen met de buitenwereld. Aldus met een smoes ontfutselen we de ouders en schoonouders de nodige gegevens.

Ha denkt de fotograag daar zijn ze weer want ook moeten we 2 pasfoto’s meesturen die niet ouder zijn dan 6 maanden en dus kunnen we die van onze online applicatie niet meer gebruiken, maar dat zal onze fotograaf zeker niet erg vinden.

We maken van de ganse troep een kopie en sturen per DHL terug naar de States, vrijdag enveloppe gehad, de dinsdag reeds alles ingevuld in de States..

Ons dossier begint al een halve boom aan papier te worden en we zijn nog niet eens halfweg.

Vanaf nu zal ons leven niet meer dezelfde zijn want de green card verhuist vanaf nu van ons achterste hersenhelft naar het voorste gedeelte. De gesprekken gaan over niet anders meer dan ‘oh shit moeten we dit doen?’ Moeten we ons leven die we hier hebben opgebouwd opgeven?

_____________________________________________________________________

16 May 2009 D-DAY nr 1

2 more days to go and it is Bart’s Birthday, it looks like his birthday is going to be the exciting event that weekend and we look forward to it, until ….I open the letter box and find a big white envelop with ‘Kentucky Consular’ printed in the upper corner, as only selected people receive a letter we know this is the one  !!!

We decide to wait until we can open it together and the first word we see is CONGRATULATIONS !!

The letter is quite long but clear and explains all the procedures which will follow.

Our casenr is 2009EU24396 and Bart is the selected person (we both applied to enlarge our winning chances).

Bart’s first reaction is positive he is convinced we will receive a Green Card because our number is low, later this year he will discover another truth about our casenr !!

We need to complete and gather lots of paperwork, sometimes it seems like a game of Braintraining (for example put all your visits to the States on paper with dates from the time you were born till now !!!)

We need to enter details of our parents as well, for example place of Birth, as they do not know anything about our application we need to tell them we need this info for our life insurance …..

Hello Mr Photographer, we need some special pass photographs (more recent required) again !!!

We take a copy of all this paperwork and send the original back to the States, Bart is usually the one who respects all deadlines at work and never at home (especially not the ones I give him J ) but our letter arrived on Friday and DHL could collect all documents on Tuesday week after !!

I think by gathering all paper we already killed half a tree and we are not even halfway yet!!

As from now our life will change as The Green Card will be present in our mind and our conversation at home is always about the same topic, ‘ooowww man, should we really do this? Should we give up all we have been building up in the last few years ?