|
7 december 2014
Aldus weekje voor we naar Jamaica vertrokken zat mijn uitnodiging voor ceremony in de bus.
Tot op dat moment was zowel Ine als mijn file op zelfde moment afgewerkt en kwamen alle brieven
netjes op zelfde dag aangewaaid. We dachten dus dat deze wel dagje of twee later zou komen, no
panic.
Wel toen we op reis vertrokken werd het duidelijk dat Ine haar file aan een versnelling lager werd
behandeld en we dus vanaf nu 2 aparte time-lines zullen hebben, niet praktisch.
Soit, 5 December om 14 uur was dus de grote dag. Op de brief stond vermeld dat jeans/short niet
door de beugel konden, gezien dit een belangrijke plechtigheid was. Lang geleden dat we nog eens
vest en das hebben aanghad. Ine gaat mee om te supporteren.
Bij aankomst worden we 'gescheiden', de gasten worden naar derde verdiep geloodst, ikke naar
verdieping 2 voor paar administratieve taken: checken of we er niets veranderd is sinds ons interview,
green card afgeven (die zien we nooit meer terug!) en ik mag op stoel 68 gaan zitten.
Als alle new-be Amerikaantjes zitten, mogen de gasten een verdiep zakken.
We worden welkom geheten door branch manager en blijkbaar zijn we met 150 en 56 verschillende
nationaliteiten. Natuurlijk eerst een filmpje over Amerikaanse geschiedenis en dan het al even
traditionele volkslied. Daarna volgt het belangrijkste: allemaal rechtstaan en de eed aan ons nieuw
land afleggen en voila vanaf dat moment zijn we officieel Amerikaan.
Dan krijgen we onze 'naturlisation certificate' en een brief van onze nieuwe baas (jawel Obama himself).
We klampen ook nog even branch manager aan om te kijken of zij eens Ine haar file kan opsnorren.
Ze doet dit met een glimlach en stelt Ine gerust, ze zit in de queue zal alleen wat langer duren tgv feestdagen.
Maar we zullen pas gerustgesteld zijn als de brief in de bus ligt. Aldus gaan we eten met een beetje mixed
feeling: blij voor de nieuwe Amerikaan, beetje teleurgesteld voor de resident alien.
De volgende week ga ik meteen naar downtown atlanta om mijn Amerikaans pasport aan te vragen. Nu we
geen green card meer hebben kunnen we technisch gezien het land niet meer in. Na een uurtje is al het papierwerk
ingevuld en betaald. Ik zou binnen 5 dagen mijn nieuw blauw exemplaar moeten hebben. Maar ja dit is Amerika,
dus 2 dagen ligt het hebbeding al in de bus. We kunnen naar Belgenland.
En nu maar hopen dat Ine vlug haar brief krijgt!
Onze enveloppe en natuurlijk een vlagje voor als we straks zingen
We mogen op stoel 68 plaatsnemen
En dit is het moment waarop we eed afleggen, nu zijn we pas Amerikaan
Voila de nieuwe Amerikaan
Amerikaan + nu nog een Alien
|
