Dat is het SMS bericht die ik in Ghana van Ine krijg op Maandag 27 januari: sneeuw verwacht, ik ga morgen van thuis werken. We zijn dit jaar al een paar keer gewaarschuwd voor sneeuw maar tot op heden bleef alles groen, dus dacht ik Ine wil dagje van thuis werken.
Tot ik op Dinsdag foto's van Ine begin te ontvangen met meer en meer witte vlokken. Ikke beetje jaloers, sneeuwt het nu een keer in Atlanta en ben ik niet thuis. Tegen de middag begon het heftig te sneeuwen en gingen alle scholen vervroegd dicht en stuurden ook alle bedrijven hun werknemers naar huis. Het gevolg was een ongeziene chaos want blijkbaar had men op geen enkele autostrade of openbare weg gestrooid. Atlanta veranderde binnen het uur in een parkeerplaats en toen men om 1 uur het te gevaarlijk vond om de laatste schoolbussen uit te sturen was het hek helemaal van de dam.
Toen ik die berichten hoorde was ik niet langer jaloers maar eigenlijk wel blij dat ik niet in Atlanta was. Schoolbussen reden zich vast waardoor kinderen van 8 tot 12 jaar de nacht doorbrachten op de bus, sommigen kinderen hadden zelfs de school nog niet verlaten en hebben de ganse nacht in school doorgebracht, Ine en ik hadden collega's die normaal in half uur naar huis rijden maar nu 8 tot 12 uur nodig hadden voor zelfde afstand. Enkele van Ine haar collega;s bleven gewoon op kantoor en gingen pas volgende morgen richting huis
En dat waren dan de gelukkigen want een pak mensen reden zich helemaal vast in het verkeer en brachten de nacht door in de lokale supermarkt, een restaurant of een Kerk die zijn deuren openstelde. Dit soort toestanden zou je toch echt niet verwachten voor een land als de USA. De volgende dag was de 'schade' goed te zien: 1000 ongevallen in de eerste 12 uur van de sneeuwstorm, overal auto's die achtergelaten waren en wild geparkeerd stonden, de grootste luchthaven ter wereld die zomaar dicht was en kleuteurs die pas 24 uur na de eerste sneeuwvlokken door hun ouders werden opgepikt in de kinderdagverblijven. Neen ik was al lang niet meer jaloers want ik zou nooit van zijn leven thuis geraakt zijn. En Ine, wel die was de slimste en werkte ganse week van thuis.
Gelukkig hadden mijn terugvluchten geen vertraging en was alles al gesmolten (met uitzondering van onze oprit, gezien deze Noord ligt). Het was 3 jaar geleden dat we hier nog eens deftige sneeuw gezien hadden en ook toen was het verkeer een drama. Men leert blijkbaar niet van vorige stormen.
Het begint te sneeuwen
Het blijft sneeuwen
En voila Atlanta komt tot stilstand voor 48 uur
Beste manier om jetlag te overwinnen: oprit sneeuwvrij maken (want ik kon er niet op met mijn auto)
Klaar! Ine kan terug gaan shoppen
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
