Eerst volgende evenement na de levering was natuurlijk de doos openbreken en wat er ook in zat aan de muur hangen. Ine is de handige harry dus boor, pas en potlood uitgehaald en ondanks dat het ding vrij groot is, hing het bord vrij vlug aan de muur. Maar wat gaan we er nu aanhangen? Het leek wel klusjeszaterdag want Ine had ook nog gordijnen besteld en die moesten dus ook opgehangen worden zowel in de dining room als breakfast room.
14 februari was om de hoek en dit jaar waren we gewoon thuis, voor het eerst sinds we hier in USA werken. Eerst de kaartjes voor Valentijn maar dat was dus mis want was blijkbaar zelfde kaartje als vorig jaar, oeps. Gelukkig viel de kado meer in de smaak. Voor de rest niets speciaals gedaan: flesje bubbels gekraakt en that is it! We gaan ook nog even naar Canton poesjes kijken maar besluiten om geen te adopteren, komt nog wel. We passeren onderweg de nieuwe outlet die ze hier aan het bouwen zijn. Geen geleuter zoals in Belgie over vergunningen, milieueffectenrapporten, moboliteitssimulaties. Neen, gewoon afrit leggen, bomen kappen en bouwen maar. In minder dan een jaar stampen ze hier ganse outlet uit de grond, opening midden juli op 5 minuten rijden van bij ons..... Amaaii
Tussendoor nog vlug even heen en terug naar ons kantoor Mexico, was er al 6 maanden niet geweest en dus tijd dat baasje eens zijn kopje laat zien. Geweldig vriendelijke collega's en eten/drinken is altijd belangrijk in Mexico. Gezien het lekker weertje is doen we BBQ op kantoor met... Belgische bieren.
Volgende stop is Ine haar verjaardag en gezien dit op een Maandag is blijven we gans week-end thuis. Op Zaterdag gaan we naar Buckhead shoppen. Altijd leuk (en duur...) want de mall in Buckhead is toch iets meer upscale dan hier in Kennesaw. Zondag is prachtige dag en dus voor het eerst dit jaar BBQ! Altijd geweldig lekker. (allez voor mij den tweede) Ook nog vlug eens andere verjaardagskaart gehaald voor Ine, want wil toch ook die niet dubbel geven. Heb ze dan maar allebei gegeven en ja hoor de eerste die ik gekocht had, had ze vorig jaar gehad!! Blij dat ik nog vlug om andere gereden ben, ga af als een gieter met mijn kaarten. De Maandag doen we niet zo veel en wordt volledig door Ine gestuurd: ontbijt bij Panira, voetjes laten verzorgen, lunch bij Red Lobster (altijd lekker kreeftje, mosseltjes, garnaaltjes...) en nog wat shoppen. Voor we het weten is de dag voorbij en kruipt de 1 jaar oudere jarige moe maar voldaan in bedje.
En dit zat in die kleine camion
Alles klaar voor de aanval
En Hope dankzij Ine hangt bord in geen tijd aan de muur (en het hangt er nog steeds)
En wat is er zo allemaal gebeurd, eigenlijk niet veel, alles gaat zijn gewone gang.
Het weer? Dat was beetje raar in januari. We hebben regen gehad, iets meer dan normaal, Belgisch grijs, koud tijdens sommige nachten (tot paar graadjes onder vriespunt) maar ook geweldig warm weer voor tijd van het jaar. Al aantal dagen gehad dat we gewoon open konden rijden en we vlotjes tot 20 graden gingen, met meteen de eerste tornado's van het seizoen (ook al is tornado seizoen nog niet begonnen) en helaas ook de eerste doden in Atlanta.
Nieuwe bezoeker? Ja want blijbaar vinden onze plaatselijke eekhoorn vogelzaad zeer lekker en gemakkelijk. Op regelmatige basis zien we onze vriend de boom induiken en hangt hij ondersteboven te knabbelen. Ik vrees dat hij toch wel een keer uit de boom zal knallen. Met wie we wel terug naar de veearts moeten is onze Fluffy. Jawel de fabriek van vette os is opnieuw verstopt, dus wij naar veearts waar ze half dagje zal verblijven om verlost te worden en opnieuw op kracht te komen.
Nieuwe buren? Die zijn nu helemaal gesettled en afgelopen week-end had Ine beide buren uitgenodigd. Ine zorgde voor een typisch USA diner: ham in de oven, worteltjes, boontjes and patatjes. Het was lekker en gezellig, onze nieuwe buren zorgen alvast voor wat meer leven in de brouwerij (en houden van de brouwerij, zo hoeven we niet meer alleen te drinken). Vanaf nu hebben we dus koppel van Iran, Belgie en Amerika allemaal netjs naast elkaar wonen. Dit is typisch Amerika.
Werk? Ja tussendoor werken we ook nog beetje. Ine heeft het echt wel druk maar kan gelukkig af en toe even thuis werken. Voor mij is midden januari het reizen weer aangebroken. Eerste stop was Ghana waar ons magazijn eindelijk open is, en het mag er zijn. Na weekje thuis was het dan richting Kaapstad voor een conference over mijnindustrie. We zijn uitgenodigd en het wordt een druk programma waarbij business afgewisseld wordt met den toerist uithangen. Het is mijn derde keer Kaapstad maar het blijft wel geweldige stad. Voor we terug naar huis vliegen spenderen we nog nachtje bij Margeaux en Bram en hun geweldige bed & breakfast. Tijd om wat bij te kletsen. Natuurlijk hebben we opnieuw 6 flessen heerlijke wijn mee en dit keer is niets stuk! Ine blij.
Gemist? Shame on me maar inhuldiging van Obama, zaten we in Ghana en nog veel erger: de Superbowl. Het hoogtepunt van het American Football seizoen (zat in Kaapstad) en blijkbaar was het best aardige match.
Was da? Vandaag moesten we thuis werken van Ine want ze had 'iets' besteld en dat werd vandaag geleverd. De leverings- conditie was curb side m.a.w. men levert op de stoep en het is ons werk om het in ontvangst te nemen en binnen te sleuren. En toen stond de truck voor de deur, mijn god wat heeft Ine besteld???
Ons nieuw huisdier
Ikke ben ziek, net als mijn baasje in Belgie
Ha hier moeten we zijn
Tafelberg, 1 van de 7 natuurwonderen
Ja hallo das niet zomaar een levering met UPS truckje
Jawel veel te lang geleden dat we gepost hebben, maar December was druk. Een overzichtje.
Toen we uit het vliegtuig van onze trip naar Argentinie en Brazilie stapten zijn we meteen in Kerst mode geschakeld. Is altijd wel een gans karwei maar we kennen ondertussen de dril wel: eerst met auto om Kerstboom. Elk jaar zeg ik tegen Ine en die jaar niet te groot maar kies ik altijd wel een grote Kerstboom. Die gaat dan op het dak en hop naar huis. Het binnensleuren en optuigen is altijd een halve huwelijkscrisis waard, maar uiteindelijk staat er toch een mooi boom. Ook buiten doen wij volop mee met de plaatselijke traditie: veel lichtjes hangen in de bomen, over de struiken en dit jaar ook ons deck achteraan. Je bent er toch al vlug uurtje of vier mee bezig.
Weekje later is het tijd voor mijn laatste trip van het jaar: richting Winnemucca en dit ligt niet in Afrika maar is een klein dorpje in Nevada. Er is zelfs geen non stop vlucht vanuit Atlanta naar Reno, de dichtste luchthaven. Denk dat we volgend jaar nog wel een keer terug moeten want plaatselijke leverancier heeft toch wel paar interessante produkten voor ons. De volgende weken zijn er de gebruikelijke Kerstdiners, eerst voor Ine haar groep en weekje later voor ons bedrijf.
En dan kunnen we naar Belgie. Dit keer gaan we echt wel voor vrij lange periode van 17 December tot 2 Januari. Alhoewel de eerste week waren we beiden aan het werk. Ine die ging elke dag met de trein naar Brussel en dat was een heuse beproeving: vertraging, afgeschafte treinen, gemiste verbindingen. Ik denk dat ze het zowat allemaal meegemaakt heeft, maar blijkbaar is dit tegenwoordig normaal bij Belgische spoorwegen.... Ikke had paar meetings in Belgie en ook eentje in Parijs. Aldus was voor beiden eerste week vlug voorbij. Hadden we meteen ook tijd om ons terug aan te passen aan Belgenland: klein, smal, grijs en regen. Vooral veel regen: elke dag hebben we regen gehad en daar werden we niet vrolijk van. Natuurlijk werden we wel vrolijk om iedereen terug te zien: Geert en Els, ontbijt met Martine en Eddy, collega Wim, Kerstavond met de (schoon)familie, Kerstmarkt met ex collega;s (het leek wel herfst met veel wind en jawel regen), Stefanie en Roderik (beste vriendin van Ine) en Vicky (andere beste vriendin van Ine), Arthur en Yvonne. We hebben niet iedereen kunnen ontmoeten maar dat maken we deze zomer wel goed. Ons programma hebben we ook wat moeten inkorten want ons Bartje was de ganse trip niet zo lekker en heeft de pot een paar keer van de binnenkant gezien!
Tussen Kerst en Nieuw vliegen we naar Munchen en rijden we naar Schladming met zoon Willem in ons zog. Twee dagen kunnen we op de skilatten staan, de enige keer trouwens dat we de zon gezien hebben. Best leuk om opnieuw de Reiteralm en de Planai af te glijden, al gaat dat alvast iets trager dan toen we jong waren maar de buitenlucht doet ons goed. Ine die past voor de latten maar dank zij een uitdaging met haar schoonpa verblijven we in een hotel met de nodige facaliteiten. Zo gaan ze de eerste dag wandelen en de tweede dag wordt de spa verkend.
En zo nemen we opnieuw afscheid van familie en vrienden en gezien er geen rechtstreekse vlucht is op 2 januari, verkizen we om late vlucht via Amsterdam te nemen. Helaas heeft die bijna 2 uur vertraging waardoor late vlucht een zeer late vlucht wordt en pas rond middernacht terug in ons huisje zijn waar we onze blije poesjes aantreffen: fit en gezond.
2013 kan van start gaan, jaar 4 in de USA komt eraan, wat gaat de tijd toch vlug.
Kerst bij Verbeke - Demeulemeester
Kersatdiner Citland
Wat een zicht
Van skilatten krijgt de ene dorst, de andere honger en Bartje alletwee
