Zoals je op de eerste foto ziet, is de rand van de looppiste alweer overwoekerd en dat ondanks de onkruidbestrijding van vorige week.
Handmatig wordt de rand weer vrijgemaakt zodat je tenminste kan zien of je wel dan niet op de piste loopt.
Helemaal aan de rand van de piste werkt Stan al enkele weken aan het verwijderen van brandnetels, springkruid en ander onkruid (ook al met de hand); het verschil tussen de plek mét en die zonder wildgroei is wel opmerkelijk.
Uiteindelijk zetten wij om 16.00 uur de Stanbank (zie vorig artikel) buiten en sluiten wij de werknamiddag af met een babbel en een pintje.
Vandaag werd Stan Van Herck gehuldigd voor zijn jarenlange inzet in onze groenploeg. Als lid van het steuncomité was hij sinds 1971 mee actief in het college. Toen in de jaren 80 bleek dat het onderhoud van het park niet meer door de school kon verzorgd worden, nam Stan, samen met enkele andere vrienden van het college, het initiatief om die taak op zich te nemen. Sindsdien is hij een vertrouwd element geworden in het park: zowel op woensdagnamiddag als op zaterdagvoormiddag spant hij zich in om de veelomvattende taak van parkverzorger te vervullen.
Tot dit jaar nam hij ook alle verantwoordelijkheden op zich en wie de school een beetje kent, weet dat dit een hele opdracht is.
Tijdens een korte vergadering met de directeur, de Heer Geert De Sitter, en met de voltallige groenploeg, gaf Stan in het voorjaar de fakkel door aan Dré Huysmans.
Voor al dat werk gedurende die lange periode werd Stan hartelijk bedankt door de directeur.
Om zijn verdiensten in de verf te zetten, mocht hij zijn eigen, persoonlijke, zitbank van het college ontvangen. Samen met zijn echtgenote en een beetje later met alle aanwezigen, werd die bank ingehuldigd op de gepaste wijze.
Na het dankwoord van de directeur én het wederwoord van Stan werd er gezellig voort gepraat over verleden, heden en toekomst.
Dat gebeurde tijdens een verzorgde receptie met lekkere hapjes en drankjes waar iedereen van genoot.
Op de bank poseerden eerst Stan met zijn opvolger Dré, daarna ook nog de voltallige groep van harde werkers die wekelijks hun beste beentje voorzetten om het mooie park van het Groenendaalcollege te onderhouden.
Dat gebeurt overigens al een tijdje samen met leerlingen uit het OKAN-onderwijs.
Zo blijft het park een park en wordt het geen wildernis.
Nog eens hartelijk bedankt voor al die jaren onbaatzuchtige inzet, beste Stan en hopelijk kom je nog vele jaren langs om te genieten vanop je mooie bank, of zoals je zelf al aangaf, om nog mee te helpen met de rest van onze groenwerkers!
Achter onze bergplaatsen raakt de nieuwe opslagplaats stilaan vol. Het opgestapelde brandhout vult bijna de volledige achterste muur en François zorgt voor een gepaste afsluiting (foto 2). Op de eerste foto zie je nog hoe alles wordt opgestapeld, terwijl foto 3 toont hoe het hout ter plaatse wordt gebracht.
Tijdens de vakantie groeit het onkruid niet alleen op de speelplaatsen of in de fietsenstalling(zie vorige artikels) maar evenzeer rond de sporthal. Kijk maar eens hoe de looppiste er uit ziet na twee zomermaanden! Daarom wordt de onkruidverdelger weer ten tonele gebracht: alles zou immers moeten verdwijnen tegen 1 september...
Iets verder achter de sporthal is Stan bezig met het verwijderen van het hoog opschietende onkruid dat zich hier tegen een sneltreintempo vermeerdert. Zoals je op de tweede foto kan zien, levert dat een hele hoop groen afval op.
Mijn stokpaardje blijft de atletiekpiste. De binnenrand is op vele plaatsen verdwenen onder onkruid of zand.
Op foto 3, 4 en 5 zie je vooral de wildgroei. De laatste foto toont de binnenste rand van de piste (achter het doel) zoals hij er na twee uren werken uitziet. De natuur doet zijn werk en het kost ons heel wat moeite en arbeid om er voor te zorgen dat niet alles overwoekerd wordt maar bij het zien van zo'n proper stuk looppiste voelt de loper in mij zich weer goed...
De nieuwe bergplaats voor het brandhout raakt langs de rechterzijde aardig vol. Dré stapelt de laatste houtblokken die door François, Dirk en Hugo worden aangevoerd. Na een klein uurtje wordt die rechterkant hermetisch afgesloten (foto 2).
Dan begint het stapelen langs de linkerzijde. Hier blijft nog wel wat plaats over. Peter rijdt af en aan met volle aanhangwagen, zodat het stapelen snel vordert. Alle hout komt vooral van de verste uithoek van het park waar Stan de voorraad die wij vorige winter tegen de muur stapelden, kan overladen in de aanhangwagen. Vandaar moet onze tractor helemaal rond de vijver en via de Ullenshofstraat naar de bergplaats.
Intussen leggen Ludo en ik de laatste hand aan het verwijderen van het onkruid dat woekert aan de fietsenstallingen. Alle rekken worden van de muren getrokken, het onkruid wordt uitgetrokken en daarna wordt de grond besproeid met een verdelgingsmiddel. Ook de doorgang naast het schoolgebouw die leidt naar de schoolpoort wordt zo behandeld.
Daarna stappen wij naar het voetbalveld om, achter het doel, de piste weer in een 'redelijke' staat te brengen.
Daarbij passeren wij het kasteel. Via de zijkant zien wij dat het (beschadigde ) glasraam van de kapel verwijderd werd. Hopelijk kan het in zijn oorspronkelijke staat hersteld worden... Zo kunnen wij misschien blijven genieten van de acht zaligheden die daar werden voorgesteld.
De inkomhal van het kasteel gaat er blijkbaar toch enigszins anders uitzien dan vroeger. Wat de bedoeling van de middelste boog gaat worden? Dat zien wij later wel.
Hoe verwaarloosd onze looppiste er bij ligt zie je pas op de volgende foto's.
De stenen rand aan de binnenzijde is nog nauwelijks zichtbaar en aan de buitenzijde lijkt de piste meer op een gras- en brandnetelveld. Ook daar wordt het onkruid met de verdelger besproeid. Het vrij maken van de rand is een moeilijker karwei. Dat gebeurt namelijk met de hand (en de schop) wat heel veel tijd in beslag neemt. Maar als ik, zoals op de laatste foto, enkele meters van die rand zie bovenkomen, doet dat weer deugd aan het hart van de loper die zoveel rondjes rond dit voetbalveld aflegde...
Na het bestrijden van het onkruid op de twee speelplaatsen langs de vijver, namen Ludo en ik de speelplaats Gagelvelden én de fietsenstalling onder handen. Vooral die laatste was weer flink overwoekerd door allerlei soorten hardnekkig in het wild groeiende plantjes.
Op de eerste foto is Ludo bezig met het besproeien van het onkruid, maar dat is pas het gemakkelijkste deel van het karwei. Daarna werd handmatig al het grotere onkruid uit de grond getrokken (zoveel mogelijk met de wortel) en bijeengeveegd om dan afgevoerd te worden. Het lagere onkruid zal door de onkruidverdelger (hopelijk) vernietigd worden.
Toch een heel verschil: de fietsenrekken mét (foto 1 tot en met 5) en zonder onkruid. Let ook op de grootte van de groene afvalberg.
Aan het kasteel wordt intussen verder gewerkt, al kan je dat van buiten de omheining moeilijk volgen.
Een eerste blik door de open deur van de zijkant (vroeger de deur van de concierge) leert ons dat de muur reeds bezet werd met een witte laag. Verder zien wij weinig verandering. In de 'blauwe klas' zijn nog geen nieuwe ramen geplaatst en kan je met enige moeite nog een stuk van de blauwe muren zien.
De berg die voor de achterkant van de vroegere kapel werd opgehoopt is na al die tijd volledig begroeid geraakt, een eenzame zitbank verdwijnt bijna volledig in het onkruid.
Van het kasteel wandel ik naar de uiterste hoek van het park (kant Groenendaallaan) want hier hebben vandaag Hugo en Stan al een hele hoop brandhout weggevoerd naar onze nieuwe bergplaats. Je ziet goed de opening in de stapel (tussen de zeilen) waar het hout werd weggenomen. Dat duurt wel een tijdje want nog altijd zijn wij verplicht om helemaal rond de vijver te rijden en via de speelplaats en de Ullenshofstraat onze opslagplaats te bereiken.
De nieuwe bergplaats is overigens reeds voor meer dan de helft gevuld en daar hielden vandaag Dré, Dirk en François zich mee bezig...
Vakantie betekent in de school niet dat alles stil blijft. In het park van Groenendaal wordt naarstig verder gewerkt met het oog op de toekomst. Zo wordt al het geproduceerde brandhout uit de brommerloods naar de achterzijde van onze opslagplaatsen vervoerd. Hier hebben de mensen van de groenploeg inmiddels met eigen middelen een nieuwe, overdekte, berging gecreëerd. Volgens de planning verdwijnt de brommerloods bij de heraanleg van het park, als het kasteel volledig is afgewerkt.
De speelplaatsen van lagere school en ASO beginnen, zoals elk jaar, groen te kleuren. In deze periode verovert het onkruid zijn plaats , als het niet meer vertrappeld wordt door spelende kinderen. Ludo (met de onkruidverdelger) en ik (met de blote hand) zorgen er voor dat het meeste groen verdwijnt. Nu maar hopen dat het product de tijd krijgt om in te werken (niet te snel regenen dus)...
Van de gelegenheid wordt gebruik gemaakt om het bijeen gelopen slijk te verwijderen. Niet alleen dat van de speelplaats zelf, maar ook het verzamelde slijk en vuil in de riolering in het midden van de speelplaats. Hier woekert het onkruid in de put, maar die klus wordt snel geklaard.
Het proper maken van die rioolput levert wel een volle kruiwagen slijk op.
Als die weggevoerd is, herbeginnen wij op de speelplaats ASO. Dank zij de bereidwillige hulp van Jef, de werkman van de school (bedankt voor de verfrissing trouwens!) kunnen wij voldoende water tanken om de tweede speelplaats én de terrassen te besproeien. De rioolput wordt proper gemaakt, het hoog opschietende onkruid gewied en om 15.50 uur is de speelplaats weer gebruiksklaar. Einde augustus zal een korte onderhoudsbeurt er voor zorgen dat het nieuwe schooljaar weer onkruidloos van start kan gaan.
Na de werken worden wij verrast door Liliane en Ludo die als laatste activiteit in hun werkzaamheden voor de oudervereniging er voor zorgen dat alle leden van de groenploeg een afscheidscadeau krijgen.
Als blijk van waardering vanwege de oudervereniging is dat een gebaar dat kan tellen!
Na 17 jaar onafgebroken inzet voor de school nemen zij afscheid door ons een hart onder de riem te steken.
Heel veel dank voor jullie inzet voor de school en de oudervereniging, Liliane en Ludo!
Warm weer maar beter dat dan regen. Onze groenploeg ontmantelde vandaag de laatste twee schoolborden (oef, eindelijk gedaan met die slavenarbeid). Met zijn vieren : François, Dirk, Ludo en ikzelf samen met hamers, schroevendraaiers, breekijzer en zo voort, scheiden wij het ijzer van het aluminium en het hout om daarna alles netjes te stapelen.
Netjes stapelen gebeurde trouwens ook al met het brandhout dat wij recupereerden van de omgezaagde bomen. De muur achter onze bergplaatsen raakt stilaan netjes volgepakt.
Intussen reed Dré, onze nieuwe manager, het gras af op het veld vóór het kasteel. Hugo en Stan maakten daar de borders onkruidvrij zoals je kan zien op de foto's 3, 4, 5 en 6. Mooie rekwisieten zoals de vrucht van de magnolia worden daarbij gerecupereerd voor ander gebruik.
Daarna bracht Dré zijn grasmaaier naar het voetbalveld (en dat gebeurt door via de Ullenshofstraat door de schoolpoort en langs de speelplaatsen helemaal rond de vijver te rijden...) waar hij nog lang en gelukkig bleef rondrijden.
In het kasteel wordt nog altijd verder gewerkt, ondanks het bouwverlof.
Een rondgang langs buiten toont dat stilaan alle ramen en ruiten geplaatst werden, met uitzondering van enkele ramen op de kelderverdieping. Wie het kasteel niet echt heel goed kent, zal denken dat alles bij het oude is gebleven maar niets is minder waar. Alle ramen zijn vervangen door nieuwe exemplaren die ongelofelijk goed op de oorspronkelijke exemplaren lijken. Uiteraard is dat niet het geval voor de kelderramen want die zijn een heel stuk groter dan vroeger. Het waarom zal later wel duidelijk worden.
Op foto 5 en 6 zie je de nieuwe ramen langs de vijverzijde. De vroegere blauwe klas ziet er overigens heel anders uit dan vóór de verbouwing.
Vandaag sloopten wij de laatste borden : een zwaar karwei, zeker met dit warme weer.
Eerst slepen wij het bord naar buiten (van uit de brommerloods). Dan worden alle mogelijke vijzen losgedraaid en verwijderd. Op die manier kunnen wij de twee zijborden losmaken van het grote, centrale bord.
Alle ijzer en plastiek wordt verwijderd, gesorteerd en weggeborgen in de brommerloods.
Bij aankomst aan onze loodsen viel direct op dat de deuren reeds geopend waren. Nader toezien leert ons dat er alweer ingebroken werd. Vreemd eigenlijk want veel valt hier niet te stelen.
Verder onderzoek door de politie brengt misschien opheldering...
Niet gestolen: een kopie van een schilderij van Salvador Dali dat momenteel het park versiert.
Intussen nadert de nieuwe opslagplaats achter onze garages zijn voltooiing: enkel het voorste deel moet nog overdekt worden.
Een nieuwe rondgang langs het kasteel leert ons dat ook aan de zijkant én aan de achterkant reeds nieuwe ramen geplaatst zijn.
Op de tweede foto zie je de achterkant van het kasteel in de periode vóór de verbouwing.
Foto drie laat zien hoe die achterkant er uit zag tijdens de periode dat het kasteel leeg werd gemaakt en van binnen verbouwd.
Op foto vier zie je de nieuwe achterkant. Er wordt wel degelijk gezorgd dat het uitzicht gelijk blijft aan het origineel.
De gevel van de eerste en tweede verdieping lijkt dus gelijk aan het oorspronkelijk uitzicht. Wat er op het gelijkvloers gebeurt zal natuurlijk niet helemaal aan dat concept kunnen beantwoorden vermits kelder en gelijkvloers voortaan één geheel vormen aan de achterkant. Ook hier is men bezig met het plaatsen van nieuwe ramen, al zullen enkel de kenners dat merken. Op de voorlaatste foto zie je één nieuw raam, ter hoogte van de binneningang van de vroegere leerlingenrefter.
Tenslotte valt mijn blik nog op een familie Canadese ganzen: vader, moeder langs rechts en de vijf nakomelingen langs links op de laatste foto.
Het klassieke bord, zoals de meesten onder ons dat kennen, wordt intussen hoe langer, hoe meer, vervangen door het smartboard. De computer neemt het over van het krijtje!
Uiteraard zijn die klassieke borden dan overbodig en zo bracht een team van leerkrachten onder leiding van werkman Jef (met meesters Dirk, Wim en Karel) onlangs een aantal borden naar de brommerloodsen. Hier zal het groenteam alles demonteren zodat het ijzer kan verkocht worden. Met dat geld wordt dan materiaal aangekocht om het park te onderhouden. Vandaag zijn Stan, Ludo en ik bijna twee uur bezig met het ontmantelen en opstapelen van twee klasborden.
De twee buitenste borden (links én rechts) worden losgemaakt en verwijderd. Dan halen wij het metaal er af en bergen het op. Daarna halen wij alle metaal van het centrale bord. Daarbij worden o.a. ook twee fietskettingen los gemaakt . Die dienden om het bord naar boven of naar onder te verplaatsen.
Een zware klus, nog drie borden resten ons de volgende weken.
De houten platen en de glazen bedekking worden opgeslagen om later in een container gestapeld te worden zodat uiteindelijk alle restafval kan verdwijnen.
De aandachtige toeschouwer merkt onmiddellijk op dat de ramen aan de zij- en de voorkant van het kasteel intussen vervangen werden door nieuwe ramen. Op de bovenverdieping is er een houten omkadering aangebracht en als je aan de achterkant kijkt, dan zie je een nagenoeg volledig nieuwe verdieping met links een grote metalen koker. Toekomstige aerco?
Aan de achterzijde zijn alle open ramen afgedekt, zodat je niet meer kan binnen kijken.
De voorzijde lijkt erg op de vroegere façade, maar de nieuwe ramen zijn toch een beetje anders dan de oorspronkelijke. Enkel een vergelijking met foto's van vroeger , toont het verschil.
Ondanks de hittegolf, vinden wij toch nog twee werkers van het groenteam aan de slag in het park. Ludo als kliever en Dirk die de aanvoer verzorgt: in het zweet des aanschijns mogen wij wel zeggen.
Maar ook op zaterdag werd nog een heleboel werk geleverd. Achter onze opslagplaatsen is een afdak gemaakt met gerecycleerd materiaal (de resten van vroegere kraampjes en platen die in een vorig leven ergens anders werden gebruikt). Zo kan het gekliefde hout netjes droog gestapeld worden tot aan de verkoop.
Sommige groenwerkers letten op woensdagnamiddag ook nog op de kleinkinderen (François en ik, bijvoorbeeld...) maar dat kan gecombineerd worden met het voederen van de watervogels. En blij dat die diertjes waren toen zij weer konden happen naar de toegeworpen broodkorstjes. Even blij trouwens, de kinderhandjes die dat brood mochten werpen...
