Nog altijd wordt het afvalhout van de populieren verwerkt en opgestapeld. Heel veel hout en heel veel werk, maar het einde van dit karwei komt langzaam in zicht. Intussen blijkt de onkruidverdelger niet echt succesvol geweest te zijn: het groen aan de binnenzijde van de piste lijkt weinig hinder te ondervinden van het verdelgingsmiddel. Volgende keer beter...
Als je de foto van twee maanden geleden vergelijkt met die van vandaag, dan merk je pas welke berg hout er al verdwenen is. Vrijwilligerswerk van de bovenste plank, als je het mij vraagt. Nog enkele weken en alle houtresten zijn verdwenen!
Mooi weer alweer, en dus kijken wij eens of de onkruidbesproeiingsactie van vorige week succesvol was. Het onkruid langs de binnenkant van de piste twijfelt nog een beetje tussen afsterven of niet, maar langs de buitenzijde lijkt de actie geslaagd: weinig of geen groen meer te bekennen. Dan maar weer naar de overblijvende boomstronken in de meest afgelegen hoek van het park. Ludo, Hugo en François zijn alweer volop aan het klieven terwijl Dré voor de afvoer zorgt. In achterwaartse richting weliswaar (vanwege een defecte tractor), maar het hout wordt mooi gestapeld aan de vroegere brommerloods (zie laatste foto).
Beetje bij beetje kunnen wij de piste en de onmiddellijke omgeving ervan terug in een behoorlijke staat brengen. Als je ziet wat er op de eerste foto nog ligt, wat er in één kruiwagen kan en hoe de achterste hoek van de sporthal er na een uurtje uit ziet, dan weet je wel wat ik bedoel.
Op aangeven van Stan begeef ik mij daarna naar de achterkant van onze bergplaats, tussen de muur en het terras van de cafetaria. Een overijverige buur heeft hier zijn bloembakken netjes over de muur gekieperd. Het levert ons een ganse kruiwagen viooltjes op die nog kunnen gebruikt worden. Een geschikt plaatsje hiervoor is zeker het herinneringshoekje (achter de parkklassen). Even (nou ja) alle onkruid verwijderen en zo kunnen wij de bloempjes nog een tweede kans geven bij het boompje van Amal en Juf Tine. Nu maar hopen dat de leerlingen ook af en toe eens een gietertje water aanbrengen om de overlevingskansen van de nieuwe plantjes te waarborgen.
Niet alleen moet het aanwezige hout worden verwerkt, de piste zelf is dringend aan een beurt toe. Dat betekent: onkruidverdelger sproeien over gans de piste zodat het groen geen kans krijgt. Vandaag is dit het ideale moment: droog, ook volgende dagen én kindvrij vanwege de paasvakantie! De eerste foto's tonen het (nu al wekenlang) klieven van de stukken boom, de volgende het verhakselen en vanaf foto 5 onze sproeier. Dit gebeurt gelukkig ook machinaal maar het dient gezegd dat deze zware machine (+ de 100 liter vloeistof) heel wat lawaai en geurhinder verspreidt (voornamelijk uitlaatgassen). Niet echt een job om alle dagen uit te voeren. Het resultaat zullen wij volgende week wel zien.. De laatste foto geeft een overzicht van ons machine-arsenaal.
Geen aprilgrap, geen aprilse grillen maar wel een stevige wind en een lekker zonnetje. Tijd om onze looppiste nog wat verder 'houtvrij' te maken. Stan, Dré en Hugo blijven hout klieven en opstapelen, Ludo voert boomstronken aan en ikzelf tracht zoveel mogelijk alle houtafval van de piste te verwijderen. Als je foto drie en vier na mekaar bekijkt, zie je het verschil tussen 14.00 uur en 16.00 uur. De piste is nu terug klaar om op te lopen. Daar heeft onze tractor voor gezorgd!
Hoe gaat dat in zijn werk? Gezaagde stukken boomstam worden in onze kar gelegd en met de tractor weggevoerd. daarna wordt de looppiste afgeschraapt en geharkt zodat alle afval naast de weg beland om daar het onkruid te bedekken. Intussen zijn wij al een eindje voorbij de helft geraakt. Er ligt nog heel wat hout op ons te wachten maar het grootste deel is verwerkt zodat de klassenveldlopen van de lagere school ongehinderd kunnen doorgaan.
Het blijft voorlopig onze hoofdtaak: de afgezaagde stukken populier die nu nog op de looppiste liggen, moeten in houtblokken worden gekliefd en naar de brommerloods worden vervoerd. In principe gebeurt dat allemaal in de open lucht, enkel het opstapelen gebeurt binnen (in de brommerloods dus). Vorige week kregen wij daarbij het bezoek van de directeur (G. De Sitter) die de werkzaamheden met belangstelling blijft volgen.
Maar deze week verliep het allemaal net iets minder droog. Vanwege de regen werd de boomkliefmachine in de brommerloods opgesteld. De tractor werd nu gebruikt om de zware boomstronken van de achterzijde van het voetbalveld te vervoeren naar de brommerloods. Daar werden die stronken dan gekliefd en opgestapeld, klaar voor verwerking. Op de foto's merk je wel dat er niet zo heel veel ruimte overblijft in de brommerloods. Gelukkig kunnen wij over de tractor beschikken om die zware stronken te vervoeren, de plaatselijke plassen vormen daarbij geen probleem...
Er blijven nog (heel) veel stukken bomen die moeten verwerkt worden tot brandhout. Jammer genoeg was dit de laatste week waarin wij over de machine konden beschikken. Daarom begonnen wij ook de piste weer beloopbaar te maken. Een deel van de boomstronken zullen dus tijdelijk naar de buitenkant van de piste worden verplaatst tot het kan verwerkt worden tot brandhout.
Als je naar de eerste foto kijkt en daarna naar de laatste foto's dan zie je toch een duidelijk verschil...
Er blijft nog een halve bocht boomstronken over van de gevelde populieren. Het eerste stuk van de bocht is reeds klaar voor verder bewerken maar als je richting Bordink kijkt, dan besef je pas hoeveel hout er nog moet verwerkt worden. Deze taak zal ons nog wel enkele weken bezig houden, hopelijk blijven de weergoden ons goed gezind zodat de piste 'boomvrij' is op het einde van dit trimester (klassenveldlopen lagere school).
De voorgekliefde blokken worden met de kar een kleine 200 meter vervoerd en netjes opgestapeld in de oude brommerloods. Er wordt ook een stapel buiten aangelegd voor mensen die hun bestelde hout snel komen ophalen. Inderdaad: het teveel aan hout kan besteld worden en mits een kleine vergoeding (waarmee de nieuwe bomen zullen betaald worden) vertrek je met een volle kar brandhout.
Wij bekijken heel dat 'kliefproces' eens van dichtbij. Eerst wordt een volledig stuk boomstam (met diameter van 40 tot 70 cm!) onder de kliefbijl geplaatst. De stronk wordt in twee, daarna opnieuw ( 4 delen) en opnieuw (8 delen) en soms nog eens (16 delen) gesplitst en dan opgestapeld naast de kliefmachine. Van hier vertrekken ze naar de brommerloods. Ondergetekende kan je verzekeren dat dit redelijk zwaar werk is.
Op de plek waar vorige week de verhakselaar stond, rest nog een berg houtafval. Dat wordt verspreid tussen de bomen (zie verder).
Vandaag maken wij kennis met een andere machine: de boomkliever. Als je de massa boomstronken bekijkt, die momenteel op de piste liggen, dan vraag je, je af: "Wat gaat daar mee gebeuren?". Het antwoord zie je op de volgende foto's. Eén boomstronk (met soms een diameter van zestig of meer centimeters) wordt onder de machine geplaatst. Hugo bepaalt de kracht, terwijl Stan de boomstronk onder de beitel houdt. Zo wordt er telkens een stuk van de stronk afgesplitst tot er nog enkel kleinere stukken overblijven: geschikt om in je open haard te steken! En dat telkens weer tot alle stukken van de twintig populieren gekliefd zijn. Een werk dat verschillende namiddagen in beslag zal nemen...
In deze tweede reeks foto's zie je hoe de boomstronk (een mooi afgezaagd stam van een heel oude populier) verder in stukken wordt gekliefd tot er enkel nog brandhout overblijft. Gelukkig beschikken wij over een tractor en bekwame chauffeurs om al dat brandhout te vervoeren. Het wordt netjes opgestapeld op een droge plek.
De oudere stronken die nog dienen gekliefd te worden, liggen vooral aan het pomphuisje. Terwijl oud-collega Jos eens poolshoogte komt nemen, is oud-directeur Marc verwoed bezig met het klieven van verse stronken. Met het hout dat uit de verhakselaar kwam, proberen wij de bodem tussen de bomen zoveel mogelijk te bedekken om het onkruid te verstikken. Eén oud zeer blijft: vlak bij de sporthal ligt een beschamende hoeveelheid lege flesjes. Sommige mensen leren het nooit. Anderen een beetje en zij leggen hun flesje toch al OP de container (terwijl die helemaal leeg blijkt te zijn). Er blijft nog veel werk aan de winkel in ons park...
Februari zal in 2015 in onze herinnering blijven als de maand waarin het park opnieuw een deel van zijn oude bomen verloor. Wij startten deze middag aan het handbalveld waar je onze medewerkers (Hugo, Stan, Mark, Ludo, François en Dré ) aan de slag ziet in het gezelschap van enkele professionele groenwerkers (Firma Van Cauwelaert). Grote, afgezaagde takken worden verzameld en in de verhakselaar fijn gemalen. Terwijl worden ook enkele omgezaagde bomen in kleinere stukken gezaagd met de kettingzaag. Deze stukken worden door Dré afgevoerd met ons aanhangwagentje (heel veel stukken boom en dus ook heel veel ritjes.
Als het kleine hout is opgewerkt, begeven Mark, François, ikzelf en de drie professionele groenwerkers zich naar de achterkant van het voetbalveld. Wat een ravage!
Op de eerstvolgende foto zie je de achterkant van het voetbalveld nog zoals die was tijdens de zomermaanden. Meer dan twintig heel oude populieren (al een keer gekortwiekt) houden de zon vakkundig tegen. Op de tweede foto kan je voor een laatste keer die populierenrij bewonderen, net drie weken geleden.
Maar op foto drie blijft daar niets meer van over: alle bomen liggen plat, takken afgezaagd, kortom heel onze looppiste kreunt onder een gigantische berg hout (zie daarvoor de volgende foto's!). Met Mark, François en de drie vakmensen trekken wij aan het werk om zoveel mogelijk hout te verwijderen zodat je al terug rond het voetbalveld kan lopen. Dat betekent weer: de dunnere takken in de verhakselaar (mens wat maakt die machine lawaai!!!) en de bomen verzagen in kleinere stukken. Wat achter blijft is nog een (heel) grote hoop hout én een kale muur.
Er werd heel hard gewerkt, deze namiddag. Negen man die in een tijdspanne van enkele uren al dat afgezaagde hout verwerkten en wegvoerden, liters zweet, maar het resultaat mag er best zijn. Jammer dat al die bomen moesten sneuvelen, al wordt er ook aan de toekomst gedacht! Voor elke boom die afgezaagd is, moet er een nieuwe geplant worden. Zo kunnen onze kinderen en kleinkinderen binnen enkele jaren terug genieten van een gezonde bomenpopulatie!
De doorstroming van de vijver naar de riolering lijkt niet meer verzekerd, vandaar de plaatsing van twee pompen om het vijverwater af te leiden en zo te voorkomen dat het waterpeil te hoog komt. Om dat op te lossen stapt Dré de vijver in en haalt een hoop vuil weg dat de rooster van de riolering afsluit. Dat het water ijskoud is, moet hij er bij nemen maar na een kwartiertje stroomt het water behoorlijk snel via de normale weg naar de afvoerbuis. Missie geslaagd!
Het werk aan de piste is nog lang niet af. Wij halen het kreupelhout weg en snoeien al het wild hout op de berm. De afgevallen bladeren, takken en het zand dat van die berm op de piste is gevloeid: alles wordt verwijderd en afgevoerd.
Even een blik werpen in het openluchtbad, pardon de verspringbak. Water, water en nog eens water. Aanlopen is onmogelijk, springen al helemaal niet. Dus werken wij maar verder aan de piste. Kijk even hoe de bocht er uit ziet voor en na de arbeid. Elk jaar groeit het voetbalveld zo ongeveer 10 cm over de rand van de piste. Kruiwagentje vol en dan ziet dit stuk er weer heel wat beter uit.
Wij stoppen met de afstootcirkel van het kogelstoten. Hier is de wildgroei van klimop en gras nog iets gemakkelijker in toom te houden. Hopen maar dat er in de lente gebruik van gemaakt wordt...
