Nadat we haar officiële verjaardag al kort gevierd hadden met de Ieperse familie en een diner in de Mall Of America, stond vrijdag 28 augustus het échte feest op de agenda. En tiental vriendinnetjes én en vriend zouden in de namiddag op bezoek komen en Catharina stond zo goed als alleen voor alle voorbereidingen. Die ochtend werd Bjorn namelijk in het ziekenhuis opgenomen voor de geplande voetoperatie. Een nasleep van de voetproblemen van enkele jaren geleden, die door een gerenomeerde sportdokter hopelijk voorgoed de wereld uit geholpen kunnen worden. De voortdurende pijn werd veroorzaakt door twee gewrichten waartussen het kraakbeen volledig was verdwenen. Die benen werden nu aan elkaar gezet met een bout, want de gewrichten in kwestie buigen bij een gezonde mens slechts twee percent, zodat er amper een beperking in gebruik zou moeten optreden. Sinds onze overtocht naar Amerika werd die pijn om de drie maanden bestreden met injecties met steroides en cortisone, maar die bleken nog amper een week voor soelaas te kunnen zorgen.
Gelukkig is een ziekenhuisopname hier compleet anders dan in Belgie. In een op service gerichte cultuur staat wachten niet in het woordenboek en is alles gepland met oog op de patient. Gevolg... om 7.45 dropte Els mij af in het ziekenhuis. Meteen na het invullen van wat papieren werden we naar een kamer geleid waar enkele minuten later een verpleegster uitleg kwam geven over wat zou gebeuren die ochtend. Meteen daarna werd al een infuus gestoken en kwam een dokter langs om de verschillende soorten verdoving te bespreken en kon ik zelf bepalen hoe de verdoving zou plaats vinden: plaatselijk, volledig of deels volledig. Dit laatste betekent dat je autonoom blijft ademen en er via de rug verdoving wordt geplaatst tot het einde van de operatie, waarna je meteen weer ontwaakt. Omdat het herstel vlotter verloopt werd onder lichte dwang van Els voor het laatste gekozen. Daarna kwam de dokter langs om alles nog eens te bespreken en zijn handtekening op mijn voet te plaatsen als bewijs dat alles besproken was en we de juiste voet zouden aanpakken. Dan mocht Els huiswaarts keren om Catharina te helpen met de voorbereiding van het feestje. Een kwartiertje later werd ik in slaap gebracht om anderhalf uur later wakker te worden met een gips aan het been. De kleurkeuze werd vooraf ook doorgenomen en ter ere van Marcin koos ik voor het paarse kampioenenkleur. Over twee weken komt er een nieuwe gips... Na de operatie werd Els gebeld en op het scherm kon ze mee volgen wanneer ik was geopereerd en wanneer ik in recovery was. Een uurtje later reed een verpleegster me naar de auto en klaar was kees... Els kreeg intussen een soort step mee, waarmee ik mij straks door het huis kan bewegen zodat de belasting via de krukken niet te zwaar zou worden....
Thuis was Catharina al meer dan een dag in de weer om het verjaardagsfeestje voor te bereiden. Ze kreeg daarbij hulp van haar beste Amerikaanse vriendin die voor de gelegenheid twee dagjes bleef slapen om te helpen met de voorbereiding en de opkuis. Op donderdag werden koekjes en cakes gebakken en op vrijdagmorgen werd het huis omgetoverd in een tropisch sfeertje. Op het programma stond uiteraard de verplichte taart, spelen op de trampoline en het speelplein, chillen en het maken van gommetjes voor school... een creatieve activiteit mocht uiteraard niet ontbreken! Voor de drankjes kreeg ze steun van onze vrienden van de boerenmarkt. Die kwamen aan huis smoothies maken en dat was maar goed ook, want Els moest intussen ook Thano naar het tennis voeren want dit weekend was hij ingeschreven voor een tornooi dat startte op... vrijdagavond 17.30 uur... Hij won zijn match maar zou een da later in de volgende ronde uitgeschakeld worden. Uiteindelijk verliep het feestje vlekkeloos en Bjorn kon alles van in de zetel (en eventjes ook vanuit het bed) gadeslaan...
Home sweet home! Met veel plezier deelden we vier dagen lang onze thuisbasis in Minnetonka met de familie. Voor hen kwamen bepaalde kamers in de woning bekend voor van het skypen, andere delen verrasten hen dan weer volledig. De kinderen genoten vooral van de biljart tafel waarbij Hannes al snel een volledige laddercompetitie in elkaar wist te boksen. Tussendoor liet hij Marcin zien hoe hij naar Brugge kan kijken vanuit de USA, al moest hij dan wel toezien hoe ze schaamteloos de boot in gingen tegen Zulte Waregem.... Eerder had hij tussen het shoppen door al de match tegen Manhester United wisten te volgen. Want shoppen werd er gedaan... Via de outlet in Wisconsin over de outlet in Eagan, de TJ Maxx, de Ridgedale om te eindigen in de Mall of America... De buit kon niet langer in de vier valiezen en dus werden er twee extra stuks ingeschakeld om naar Belgie terug te keren...
Gelukkig is Minneapolis ook veel meer dan shoppen... De jongens verkenden de uitdagende mountainbike parcours (inclusief Thano!), met zijn alles verkenden we leukste plekjes in de stad via een fietstocht op de vele lokale trails... Onderweg werd kennis gemaakt met de Yoghurt lab en sculpture garden.. Plekjes die onze vorige bezoekers zeker en vast zullen weten te plaatsen. De laatste dag bezochten we Saint Paul en downtown Minneapolis waar vooral het Twins stadium, de skywalks en de beroemde concertplaats op 1st Ave op het programma stonden.
Toch zorgden we voor onze gasten ook voor unieke ervaringen die anderen hier nog niet mee maakten... Cargill vlees op de BBQ (picarnha) en bovenal op vrijdagavond een drive in cinema - op en top Amerikaans zoals in de films... je zoekt met de wagen een plekje voor een reuzescherm, stemt de radio af op het lokale radiostation en in afwachting van de film ontsteek je de BBQ (of ga je een potje kaarten zoals Bjorn en Johan deden). De kinderen speelden intussen wat voetbal of frisbee, terwijl de dames voor een veilige stek op de achterbank kozen om zeker geen last te hebben van muggen...Op één avond zijn liefst drie films te bekijken, maar aangezien dit pas van start gaat bij het vallen van de avond, kozen wij ervoor om de kinderen na één film al richting Minnetonka te rijden...
Twee jaar nadat we in Wisconsin Dells de beslissing namen om dit Amerikaanse avontuur aan te vatten, verbleven we opnieuw twee dagen in het mekka van de waterpretparken. Net zoals vorig jaar namen we onze intrek in The Wilderness, omdat we hier konden beschikken over een luxueus appartement in plaats van een hotelkamer. Het bood ons de gelegenheid om ons eigen potje te koken, wat vooral voor onze Belgische gasten een verademing was na de weken van restaurants en hotels... Hannes en Lieselot werden uitgedaagd om hun grenzen te verleggen op de waterattracties en na twee dagen hadden ze er bijlange nog niet genoeg van gekregen. Johan en Bjorn moesten bij de Hurricane samen in het bootje stappen, wat zorgde dat de boot bijzonder snel en hoog de trechter in werd gestuurd...
Nieuw dit jaar is dat het waterpretpark ook een bar in het water heeft in één van de negen zwembaden, en dus voelden we ons wel verplicht om dit uit te testen terwijl de jongens in het ene en de meisjes in het andere bad aan het stoeien gingen. Hannes had de handen meer dan vol met de overenthousiaste en energieke Marcin en Thano...Gelukkig waren er uitdagende attracties genoeg en konden we tussendoor ook energie kwijt in een partijtje watervolleybal.
's Avonds werden Belgische tradities in ere gehouden... Marcin kon zijn vreugde niet de baas met de sjaal van Club Brugge die hij van de gasten kreeg, terwijl de volwassenen de tafel na het eten snel ruimden voor een partijtje wiezen met een glaasje bij de hand.
Omdat onze gasten slechts één weekje in de USA vertoeven werd het na twee vééél te korte dagen al tijd om richting 'home' te trekken. We stilden onze maagjes in het overheerlijke Thaise restaurant van onze buren waarna de bed & breakfast Olevier de deuren mocht openen!
Chicago bruist in de zomer. Naast de gratis concerten in tal van parken, vormen ook de stranden van de stad een ware trekpleister. De stad is immers gelegen aan een reuzengroot meer waarvan je het einde niet kan zien. Alsof je aan de zee vertoeft dus. En indien je dan Belgische bezoekers hebt die van zee en stranden houden, dan mocht een namiddagje op het strand zeker niet ontbreken. Els zette haar afkeer voor zand even opzij en dompelde zich ook onder in de zee... Voor de gelegenheid was er dit weekend boven het meer ook een airshow zodat we er meteen gratis animatie bij kregen. Eerder op de dag hadden we de show ook al vanuit de hoogste toren van Chicago kunnen aanschouwen waar we dankzij de selfiestick van Lieselot ook een mooie groepsfoto konden maken.
En net zoals aan de Belgische kust eindigde ook hier een namiddag strand met een bezoekje aan het ijssalon. De stad heeft immers een Ghirardelli vestiging. Dit is het beste Amerikaanse chocolademerk dat we vorig zomer in San Francisco hadden ontdekt. Naast chocolade serveren ze ook prachtige en vooral smaakvolle ijscoupes... De dag werd afgesloten bij een ander culinair genot: de typische dikke pizza van Chicago, veroberd op een terrasje op de navy pier waar het reuzenrad ook voor een leuk ander zicht op Chicago zorgde.
Aangezien het bezoek aan Chicago helaas van korte duur is, maakten we meteen na de receptie ons al op voor een fikse namiddag- en avondwandeling met op het programma de voornaamste attracties: de riverwal, Millenium park, Cloud Gate, crown fountain, Buckingham fountain, navy pier, ... Allemaal fotogenieke plaatsjes en onderweg voldoende tijd om bij te praten... De jongens waren niet van Hannes' zijde weg te slaan terwijl de dames vooral samen poseerden om hun Instagram collectie aan te vullen... Het werd een prachtige valavond met temperaturen rond de 25°C en unieke zichten op de stad. Er was zelfs een gratis concert in het park, maar de klassieke muziek kon de jonge generatie helaas niet bekoren...
Zaterdag 15 augustus was het dan zover... na bijna een jaar van plannen en vooral uitzien naar het moment was het zover... kort na de middag ontmoeten we de familie Del'haye-Vercooren in Chicago. Als ontmoetingsplaats hadden we geopteerd voor de Duitse brouwerij Hofbrauhaus... Dit ligt vlak naast de luchthaven waar zij de huurauto moesten afleveren en zorgde eveneens voor een sfeervol weerzien met een live Duitse orkestje. Een jaartje geleden vierden ze hier ook al onze eerste nieuwjaarsdag op Amerikaanse bodem, dus voor ons was dit bekend terrein. Terwijl zij dit rit van Detroit naar Chicago afhaspelden, maakten wij nog snel even de tijd om de botanische tuinen te verkennen. Catharina droeg voor de gelegenheid de prachtige turnshirt met haar naam erop, die ze vanuit België eerder was toegestuurd. Bij deze hartelijke dank aan de verzender van dit kleinood!
Gelukkig gingen we selectief te werk, want onze gasten waren sneller dan verwacht ter plekke. De kinderen genoten vooral van één van de tuinen waarin modeltreintjes rond toerden. De planning was evenwel ideaal want zowat tegelijkertijd reden we de parking van het restaurant op... de nummerplaat uit Ontario en die uit Minnesota parkeerden neus aan neus en het eerste biertje op het terugzien kon genuttigd worden, waarna we richting centrum trokken en onze intrek namen in de Enbassy Suites. We voelden ons meteen thuis want ondanks het gebrek aan een sofa tussen de twee kamers, mochten we wel meteen aanschuiven voor een receptie met hapjes en drankjes... Ideaal voor de volwassenen terwijl de kinderen andere plaatsen van het hotel onveilig maakten...
Donderdagmiddag sloot Bjorn de deur op het werk achter zich voor tien dagen. We maken ons immers allemaal op voor een Belgisch familiaal weerzien. Dat zou van start gaan in Chicago waar we Johan, Nancy, Hannes en Lieselot zouden ontmoeten na hun twee weken zwerven door Canada. Om alvast in de vakantiesfeer te komen, besloten we een dagje extra vakantie te boeken en op vrijdag Six Flags bij Chicago te bezoeken. Dit attractiepark staat namelijk bekend voor de beste rollercoasters ter wereld. Het park telt er liefst 14... waarvan de snelste en steilste houten rollercoaster. Dit mocht niet op ons TO-DO lijstje voor Amerika ontbreken, zeker nu ook Thano vlot al die attracties uit wil testen. Hij bereidde zich bij het ontwaken alvast voor met een monsterontbijt... Tussendoor genoten we vooral van de verfrissing van de waterattracties want de temperaturen klommen vlotjes boven de 35°C... Wat uiteindelijk resulteerde in een hevig onweer met prachtige luchtbeelden...
Tijdens de tweede week van augustus namen de kinderen
allemaal golfles in Eagle Lake. Iedere
voormiddag van 9 to 12 u werden hen de beginselen van het golf aangeleerd en
leerden ze ook welke club ze voor welke slag moeten gebruiken. Na het kamp kregen ze ook hun golfclubs mee
naar huis waar Marcin al de voortuin onveilig maakte.
Met heel wat oefening voor de boeg besloten we dan ook de
proef op de som te nemen en gingen Bjorn en ik de uitdaging met de kinderen aan
om te golven. Bjorn en ik hebben slechts 5 uur les gekregen maar
oefening baart kunst!
Op zondagmorgen kochten Bjorn en ik nog vlug een golfset en
off we went! We probeerden eerst nog wat
balletjes te slaan op de driving range en na een 15-tal minuutjes werd het tijd
om 9 hole course aan te vatten. We speelden hier ongeveer 2 uur aan en op het
laatste nippertje verloor Bjorn bijna zijn game ten voordele van Marcin...
Heel dorstig en moe vertrokken we richting huis om na te
kaarten over de gezellige namiddag en binnen 2 weken staan we terug op de
course! To be continued
