Nadat we haar officiële verjaardag al kort gevierd hadden met de Ieperse familie en een diner in de Mall Of America, stond vrijdag 28 augustus het échte feest op de agenda. En tiental vriendinnetjes én en vriend zouden in de namiddag op bezoek komen en Catharina stond zo goed als alleen voor alle voorbereidingen. Die ochtend werd Bjorn namelijk in het ziekenhuis opgenomen voor de geplande voetoperatie. Een nasleep van de voetproblemen van enkele jaren geleden, die door een gerenomeerde sportdokter hopelijk voorgoed de wereld uit geholpen kunnen worden. De voortdurende pijn werd veroorzaakt door twee gewrichten waartussen het kraakbeen volledig was verdwenen. Die benen werden nu aan elkaar gezet met een bout, want de gewrichten in kwestie buigen bij een gezonde mens slechts twee percent, zodat er amper een beperking in gebruik zou moeten optreden. Sinds onze overtocht naar Amerika werd die pijn om de drie maanden bestreden met injecties met steroides en cortisone, maar die bleken nog amper een week voor soelaas te kunnen zorgen.
Gelukkig is een ziekenhuisopname hier compleet anders dan in Belgie. In een op service gerichte cultuur staat wachten niet in het woordenboek en is alles gepland met oog op de patient. Gevolg... om 7.45 dropte Els mij af in het ziekenhuis. Meteen na het invullen van wat papieren werden we naar een kamer geleid waar enkele minuten later een verpleegster uitleg kwam geven over wat zou gebeuren die ochtend. Meteen daarna werd al een infuus gestoken en kwam een dokter langs om de verschillende soorten verdoving te bespreken en kon ik zelf bepalen hoe de verdoving zou plaats vinden: plaatselijk, volledig of deels volledig. Dit laatste betekent dat je autonoom blijft ademen en er via de rug verdoving wordt geplaatst tot het einde van de operatie, waarna je meteen weer ontwaakt. Omdat het herstel vlotter verloopt werd onder lichte dwang van Els voor het laatste gekozen. Daarna kwam de dokter langs om alles nog eens te bespreken en zijn handtekening op mijn voet te plaatsen als bewijs dat alles besproken was en we de juiste voet zouden aanpakken. Dan mocht Els huiswaarts keren om Catharina te helpen met de voorbereiding van het feestje. Een kwartiertje later werd ik in slaap gebracht om anderhalf uur later wakker te worden met een gips aan het been. De kleurkeuze werd vooraf ook doorgenomen en ter ere van Marcin koos ik voor het paarse kampioenenkleur. Over twee weken komt er een nieuwe gips... Na de operatie werd Els gebeld en op het scherm kon ze mee volgen wanneer ik was geopereerd en wanneer ik in recovery was. Een uurtje later reed een verpleegster me naar de auto en klaar was kees... Els kreeg intussen een soort step mee, waarmee ik mij straks door het huis kan bewegen zodat de belasting via de krukken niet te zwaar zou worden....
Thuis was Catharina al meer dan een dag in de weer om het verjaardagsfeestje voor te bereiden. Ze kreeg daarbij hulp van haar beste Amerikaanse vriendin die voor de gelegenheid twee dagjes bleef slapen om te helpen met de voorbereiding en de opkuis. Op donderdag werden koekjes en cakes gebakken en op vrijdagmorgen werd het huis omgetoverd in een tropisch sfeertje. Op het programma stond uiteraard de verplichte taart, spelen op de trampoline en het speelplein, chillen en het maken van gommetjes voor school... een creatieve activiteit mocht uiteraard niet ontbreken! Voor de drankjes kreeg ze steun van onze vrienden van de boerenmarkt. Die kwamen aan huis smoothies maken en dat was maar goed ook, want Els moest intussen ook Thano naar het tennis voeren want dit weekend was hij ingeschreven voor een tornooi dat startte op... vrijdagavond 17.30 uur... Hij won zijn match maar zou een da later in de volgende ronde uitgeschakeld worden. Uiteindelijk verliep het feestje vlekkeloos en Bjorn kon alles van in de zetel (en eventjes ook vanuit het bed) gadeslaan...











|