Als persfotograaf voor Het Nieuwsblad kreeg ik de opdracht 4 foto's te maken rond de rotonde in KERKHOVE. Daarnaast vind je ook nog een aantal niet gepubliceerde foto's + foto's van de renners.
Het DF-bestuur was bijzonder gelukkig met zoveel
inschrijvingen voor de wandeling (30 deelnemers) in het heksendorp Ellezelles.
Alle activiteiten dit jaar zijn bijzonder geslaagd met heel veel deelnemers. Ook
de trip naar Kent loopt stilaan vol, reeds 49 inschrijvingen.
Met de schoolbus van de Gemeenteschool ging het via Vichte,
Tiegem, Kwaremont en Ronse naar het dorp in het Pays des Collines, Ellezelles.
De dertig door het mooie weer gemotiveerde wandelaars startten het Sentier de
létrange. Het was af en toe flink klimmen, maar de vergezichten waren gewoon
prachtig. Overal langs de weg waren beelden, tekeningen en kunstwerken over heksen
te bewonderen.
Na de wandeling kon iedereen zich nog tegoed doen in de Brasserie
Ellezellois aan een ter plaatse gebrouwen biertje. Met 3,50 euro vonden velen
het wel wat aan de dure kant, maar met de winst van Tom Boonen in Gent-Wevelgem
waren de kosten snel vergeten.
Davidsfonds Rekkem organiseerde voor de tweede maal een trip naar de VRT in Brussel voor het bijwonen van een opname 'Reyers laat'. Om tijdig in Brussel te zijn, en niet zoals de vorige keer in de files verzeild te geraken, startten we deze keer om 15.45 u. We waren met 39 belangstellenden + chauffeur Werner. Want precies 40 personen mochten de opname bijwonen.
Zo bereikten we deze keer reeds om 17.30 u. het goed beveiligde gebouw. Na nazicht van de deelnemerslijst konden we verder. Twee gidsen stonden klaar om ons door de VRT-studio's rond te leiden. Foto's mochten niet genomen worden. Niet erg, veel meer dan veel mubilair en lampen was er niette zien. De uitleg over de werking was wel heel boeiend. In de Sporza-studio mochten we dan wel foto's nemen en ook bij de radiostudio moest ik mijn 'Man bijt hond'-truckendoos niet bovenhalen. Na een fijn avondmaal in het personeelsrestaurant op de 4de verdieping keerden we terug naar de 1ste verdieping. Nogmaals werden onze namen gecontroleerd en met twee drankbonnetjes en een Reyers-Laat balpen mochten we naar de VIP-bar. Om 21.00 u. werden we naar de naastliggende Studio 3 geleid. We kregen uitleg over we werking en over het applaus dat we moesten geven. Een van de gasten was Lauwenaar Hein Vanhaezebrouck die het zou hebben over de finale van KVK tegen Lokeren op zaterdag, 24 maart. De andere gasten waren Ivo Vereycke, Aimé Antheunis en Peter Van Den Begin.
In Toulouse is de verdachte van de schietpartijen gedood na een belegering van 32 uur door de politie. Ivo Vereycken, directeur operaties van de speciale eenheden van de federale politie weet als geen ander hoe je in zon situatie te werk gaat. Onderhandelen, een vak apart.
Hein Vanhaezebrouck en zijn KV Kortrijk plaatsten zich gisteren voor Play-off 1. En zaterdag is er dan nog de finale van de beker van België tegen Sporting Lokeren. Hoe schat ex-speler en ex-trainer maar toch nog steeds Lokeraar in hart en nieren Aimé Anthuenis de kansen in van zijn club?
Peter Van den Begin speelt opnieuw een hoofdrol in een Vlaamse film. Dit keer speelt hij de rol van een slager wiens zoon Freddy de grote Eddy Merckx hemzelve ontmoet waarna zijn leven een andere wending neemt. Allez Eddy, een komedie met wielrennen als rode draad.
P.S. KVK heeft uiteindelijk de wedstrijd tegen Lokeren verloren met 0-1.
Zondag, 18 maart werd een mooie
dag voor heel wat Pasar-leden en vrienden. Eerst was er de 8,3 km lange wandeling
vanuit Marke omheen het kruispunt E17-A19. Een stralende zon, ontluikend groen
en een grote groep wandelaars waren de ingrediënten voor deze schitterende wandelvoormiddag.
Ondertussen waren in de refter van de Gemeenteschool nog heel wat vrienden
toegestroomd en geurde de hutsepot reeds lekker. Nadat iedereen zijn buik rond
had gegeten, kon na een kop koffie en een stuk taart nog naar de fotos van de
voorbije en de komende activiteiten worden gekeken. Er werd ook een reportage
vertoond over Corsica en Philippe Rubens gaf een verslag van zijn reis naar
Iran.
9 maart 2012 komt
zeker met gouden letters in de annalen van Gork. We kunnen terugblikken op een
bijzonder geslaagd feest. En daarin heeft ieder van u zijn of haar specifieke
verdienste. Met dit feest hebben we het belang, maar vooral ook de spirit van
Gork extra geaccentueerd.
Een fantastische
opkomst, de relevante gastsprekers, de sfeervolle optredens, een heerlijke
receptie met een schitterende ambiance, een sterk gewaardeerde brochure, de in het
oog springende muurplaat voor elke vestigingsplaats... tonen samen met vooral
de vele warme contacten de ziel van Gork. Laat ons daar samen de komende tijd
verder werk van maken.
Hartelijk dank omdat
u samen met ons hebt meegevierd.
Voor een overvolle St.-Bavokerk werd Nikolaas Vanneste
aangesteld als nieuwe pastoor te Lauwe.
Het werd een eenvoudige en ontroerende viering door de
aanwezigheid van vele mensen uit alle plaatsen waar Nikolaas gewoond en gewerkt
heeft: Otegem, Kooigem, Heestert, Moen, Sint-Denijs, Bissegem en natuurlijk ook
uit de federatie Lauwe-Rekkem.
Enkele hoogtepunten uit de viering waren de symbolen die
werden aangebracht om de taken van het pastoor zijn duidelijk te maken.
Daarnaast waren veel mensen ontroerd door het kaarsje dat jongeren en kinderen
aanbrachten bij de Mariahulde.
Het gelegenheidskoor, samengesteld uit de drie koren van
Lauwe: het St.-Bavokoor, het Verrijzeniskoor en JoKoLa, het jongerenkoor van
Lauwe, gaf een prachtprestatie weg. En achteraf was het aanschuiven geblazen om
nog even te kunnen praten met de nieuwe pastoor.
DANK aan allen die tijdens de viering of achter de
schermen zorgden dat deze viering prachtig kon verlopen. We vergeten niet de
inzet in de week naar de viering, de repetities, de afwas en de opkuis van de
kerk. Het was een echt gemeenschapsgebeuren, waar velen nog lang zullen
nagenieten.
Kortom, een goede start die goesting doet krijgen naar
nog veel meer goede, gedragen en beleefde momenten.
Ik wil het niet nalaten om de Lauwse
parochiegemeenschap hartelijk te danken voor hun massale aanwezigheid op mijn
aanstellingsviering als pastoor in de federatie Lichtervelde. Jullie grote
aanwezigheid heeft mij enorm veel deugd gedaan. Ik had dit echt niet verwacht.
Overal waar ik keek in de grote kerk van Lichtervelde zag ik Lauwenaars zitten.
Dank hierbij ook voor de vele vriendelijke wensen en lieve attenties vanuit de
parochie en de verenigingen. Zoals sommigen mij ook schreven of vertelden was
het met gemengde gevoelens dat jullie daar aanwezig waren omdat jullie mij
moesten afstaan aan een nieuwe parochie. Ik was blij dat jullie met zovelen mij
goed heb afgeleverd in Lichtervelde. Jullie waren ook blij en gerustgesteld dat
de mensen van Lichtervelde mij een koninklijk onthaal hebben bezorgd. Het was
voor mij echt overweldigend. Na de bijna 18 jaar goede zorgen in Lauwe ben ik
nu in goede handen van de federatie Lichtervelde. Het is voor mij nog sterk
wennen aan de nieuwe situatie, maar met de hulp van hierboven slaan we er ons
wel door. Misschien ben ik nu wel uit jullie oog verdwenen, maar voor mij niet
uit mijn hart. Want ik heb mogen leren en ervaren in Lauwe, kan ik nu goed
gebruiken in mijn nieuwe opdracht. Ik bewaar heel goede herinneringen aan
jullie allen. Nogmaals heel veel dank voor jullie steun in de voorbije weken en
bij de aanstellingsviering in Lichtervelde. Het gaat jullie allen heel goed.
De tekst die
voorzitter Michel Suestrone uitsprak tijdens de officiële ontvangst door het
stadbestuur in het Dorpshuis op zaterdag 25 februari.
Mevrouwen schepenen en raadsleden,
Ik mocht in 1992, ter gelegenheid van ons 20-jarig bestaan het
dankwoord uitspreken voor de ontvangst op het gemeentehuis. Twintig jaar later
mag ik het terug doen... en met veel genoegen.
Dank voor deze ontvangst, voor deze vorm van appreciatie voor de
werking van ons koor. Twintig jaar terug waren er toen al koorleden die
pruttelden dat onze farde veel te zwaar begon te wegen. Op heden is die farde
ook weer al te zwaar en hebben wij daarnaast ook nog een farde met
kerstliederen, een farde met profane liederen en een dik nieuw zangboek: Zingt
Jubilate. Dit alles te véél voor onze beide handen.
In 1992 mocht ik ook onze stichterdirigent Hubert danken voor het
enorme geduld en de koppigheid, zijn blijvend enthousiasme waarmee hij de
muzikale leiding op zich neemt. Dit is ondertussen niet 20, 30, maar 40 jaar
geworden. Wat zei ik daar juist?? Met "koppigheid". Ja de koppigheid
van een ezel. 't Is niet verwonderlijk dat de gemeente Kuurne hem vorig jaar
heeft opgenomen in de Confrérie van het Ezelskruisken als waardering voor zijn
inzet op zo vele terreinen.
Geachte leden van het stadsbestuur, hebben wij niet hard gewerkt, hard
meegewerkt aan het cultureel leven in onze gemeente? Wij denken van wel. Dit
noemen wij volkscultuur "pur sang". Velen kunnen getuigen van de
mooie muziek die wij hebben gebracht en de vele deugddoende avonden die wij
onze gemeenschap hebben bezorgd. Aan allen die daarbij hebben geholpen:
dirigent, bestuur, begeleider, zingende leden, regisseurs, toneelspelers en
gelegenheidsmedewerkers mijn gemeende dank.
Vanavond hebben wij misschien wel wat veel noten op onze zang. Maar wij
gaan verder. De noten zullen misschien gezien onze ouderdom wat lager mogen
zijn, maar ons voorbeeld, onze energie, ons enthousiasme kan misschien een
voorbeeld zijn voor de jeugd die ook op zoek is naar gezonde ontspanning. Zij
kunnen dit vinden in ons St.-Niklaaskoor. Zingen is beter dan spreken.
Een veertigtal stoeten en praalwagens trokken doorheen de straten van Gullegem
Parodie op Benidorm Bastards het meest gesmaakt
Geen gevoelige thema's in de carnavalstoet van Gullegem
zoals vorig jaar de zoektocht naar Caroline Vyncke. Kop-van-jut waren Elio Di
Ripo en schepen Stijn Tant.
De carnavalsstoet van Gullegem zat vol verwijzingen naar de
politiek. Nationaal moest vooral Elio Di Ripo het ontgelden. De groep Parigos
bracht een parodie op de Music-For-Life actie van Studio Brussel. De actie was
ditmaal: 'Di Ripu for Life, we don't give a shit.'
Ook de lokale politici waren het mikpunt van spot. Vooral Stijn Tant, de
jongste schepen van het land, die na een positief alcoholcontrole zijn rijbewijs
kwijt raakte, inspireerde veel deelnemers. 'Stijntje, Stijntje, wat doe je nu?',
vroegen Bart Gevers en Saskia Herman zich af. 'Of de schepen er mee zal kunnen
lachen? Het zal wel moeten', lacht het koppel.
Het carnavalsduo Serge Derveaux en Diederik Hanssens geeft Tant dan weer de
raad om in het vervolg te gaan babysitten op het toekomstige kindje van schepen
Lobke Maes.
De Gulleheem (Benidorm) Bastards hekelden het afbreken van oud rusthuis Gulle
Heem.
Carnavalsgroep De Zabbereirs vindt het feit dat de stoet niet langer langs
café Stadium passeert even erg als het wegvallen van de Muur van Geraardsbergen
uit de Ronde.
De jeugdvoetbalploeg FC Gullegem nam voor de eerste keer deel en ook de
jeugdbewegingen waren talrijk aanwezig met de Scouts (de Egyptische Revolutie),
Chiro Okido (een prachtige stoet uit India) en de Grietjes van KSA vertolkten de
Amerikaanse High School.
Pastoor Marc Vantyghem werd benoemd als pastoor in Lichtervelde. Tijdens een mooie viering werd afscheid genomen van pastoor Marc.
Een woord ten
afscheid
Beste mensen van
Lauwe,
parochianen van de
Sint-Bavoparochie,
Zondag was het de
laatste dag van mijn opdracht hier in Lauwe.
Ik ben eind juni 1994
naar Lauwe gekomen als priester, net de legerdienst achter de rug, om als jonge
medepastoor toevertrouwd te worden aan de parochie. Toen was ik voor jullie
allen een onbekende, een vreemde. Toch waren er vele mensen samengekomen voor
de aanstellingsviering op de weide van de Germana t.g.v. de parochiefeesten.
Het was een warme zomerzondag! Ik herinner mij nog levendig mijn eerste stappen
in de parochie onder het waakzame oog van pastoor Marcel Demeulemeester van wie
ik veel kansen kreeg. Terecht stelden velen zich de vraag: wat zullen we mogen
verwachten van deze jonge priester afkomstig uit Brugge? Maar ik voelde vanaf
het begin tot op heden dat ik welgekomen was bij jullie. Ook al duurde het een
tijdje vooraleer ik als koele noorderling de harten kon winnen van de warme Lauwenaars.
Stilaan kon ik mij door de vele kansen die hier kreeg ontplooien en met vallen
en opstaan vele mooie dingen realiseren. Nogal snel na mijn aankomst groeide
uit de toenmalige parochieraad een parochiaal team: een groep van leken die in
samen gedragen verantwoordelijkheid samen met de priesters het beleid zou
voeren in de parochie. Het was een eerste droom die ik kon realiseren.
In juni 1997 werd ik
pastoor binnen de federatie Lauwe-Rekkem. Ik was toen één van de jongste
pastoors van het bisdom. Het werd voor mij een hele uitdaging om nu verder als
pastoor in jullie midden te zijn. Naast de inlooptijd van 3 jaar, kwam nu het
ernstige werk op mij af. De verantwoordelijkheden namen toe en de aanpassingen
drongen zich op, want de tijden waren veranderd. We streefden continuïteit na,
maar ook vernieuwing. Ondertussen diende zich iemand aan om als diaken de
opleiding te starten. Op Pinkstermaandag 12 juni 2000 werd Jean-Marie Eggermont
in onze kerk tot permanent diaken gewijd. Het was voor onze parochie een
hoogtepunt temidden het jubeljaar 2000. Een jaar later werd hij vrijgesteld
voor het parochiewerk: een zegen voor mij en de gemeenschap. Ik ben diaken
Jean-Marie en zijn echtgenote Katrien veel dank verschuldigd.
Ook de
kloostergemeenschap ben ik dankbaar omdat er ik kon rekenen op een biddende
gemeenschap, een helpende hand waar het kon en een plaats waar ik mocht
thuiskomen.
Er zijn natuurlijk
vele hoogtepunten te noemen gedurende deze bijna 18 jaar dat ik bij jullie
mocht zijn. Ik noem er toch enkele bijzondere op. De restauratie van de
St.-Bavokerk, zowel aan de buiten als binnenkant en de realisatie van een nieuw
altaarpodium met bijhorende lezenaar en altaar. De geslaagde recente
aanpassingen in de Verrijzeniskerk die tot stand komen dankzij veel overleg met
het bisdom, de stad en de kerkraad. Ook de televisiemis in 2008 blijft voor
velen een bijzondere ervaring. Zoveel mensen waren met ons, zowel in Vlaanderen
als Nederland, rechtstreeks via de televisie verbonden tijdens de mooie
eucharistieviering waarop we vele lovende reacties kregen. Het was een enorme
inzet van velen. Ook het diocesane zendingsfeest van de West-Vlaamse
missionarissen behoort tot één van de topmomenten van de voorbije jaren.
Daarnaast waren er
natuurlijk de vele deugddoende ontmoetingen met talrijke mensen in onze
parochie en gemeente zowel op blije als droevige dagen, want wat ik bijzonder
mocht ervaren in Lauwe was dat er wel altijd ergens iets te beleven viel.
Natuurlijk waren er ook de vele vergaderingen en verantwoordelijkheden die
naast de dagdagelijkse taken zich aandienden. Ik heb geprobeerd dat alles in de
mate van het mogelijke goed te vervullen dankzij de steun van velen, in het
bijzonder de leden van het parochiaal team en de kerkraad met wie ik graag
mocht samenwerken. Als een pastoor veel werk heeft dan is dat een teken dat er
in de parochie hard wordt gewerkt door vele mensen die de parochie vandaag
genegen zijn en helpen aan de opbouw van de gemeenschap in allerlei uitzichten
van liturgie, dienstwerk en verkondiging. Gelukkig groeide de laatste jaren ook
de vraag naar verdieping en vorming om te groeien in geloof. We kenden de
opstart van de Bijbelgroep en het Leerhuis, maar ook andere initiatieven van
Adem-Tocht, het Woord en ik, Jokri, jong en minder jong die zich wilden
verdiepen in het geloof. Het waren telkens voor mij deugddoende momenten waarin
ik ook zelf kon groeien in mijn geloof en voor vele mensen een steun kon zijn.
Ik was blij dat ik samen met de diaken hieraan een nieuwe impuls kon geven.
In de voorbije jaren
heb ik steeds geijverd voor een missionaire parochie en het openbreken van
grenzen wanneer de eigen missionarissen stilaan terugkeerden naar het
Avondland. Zo kon de missiewerking op onze parochie een aantal priesters en
missionarissen adopteren zodat het missievuur brandende werd gehouden. Steeds
probeerden we een hartelijk onthaal te bieden wanneer onze missionarissen op
vakantie kwamen in Lauwe en het jaarlijkse missiefeest was telkens een
hoogtepunt. Het bezoek aan India vorig jaar vormde de bekroning van een
jarenlange vriendschap die gegroeid was met onze Indische priesters.
Naast de vele blijde
dagen waren er ook de moeilijke momenten en zwarte dagen. Dagen waarop we
afscheid moesten nemen van mensen die ons dierbaar of heel trouwe medewerk(st)er
waren. Ook waren er dagen waarop ik mensen ontgoocheld of pijn heb gedaan. Ik
wil hen allen om vergiffenis vragen. Ik ben er mij ook sterk van bewust dat ik
als mens en priester soms tekort ben geschoten. Maar ook in die droevige en
moeilijke dagen kon ik als priester mij gedragen weten door mensen en gesterkt
door mijn geloof en in mijn gebed rekenen op Gods barmhartigheid.
Nu is het uur
aangebroken om afscheid te nemen nu de bisschop mij een nieuwe benoeming heeft
toevertrouwd als pastoor in de federatie Lichtervelde. Net zoals Maria heb ik
ja gezegd: Mij geschiede naar uw woord. Het was ook het motto van mijn
priesterwijding bijna 19 jaar geleden. Het valt mij zwaar om Lauwe te verlaten
omdat ik mij hier zo goed heb gevoeld en ondertussen zoveel mensen mocht leren
kennen. Ik hoop dat het mooie werk dat ik hier in Lauwe mocht verrichten ook
verder mag groeien nu de bisschop jullie een nieuwe pastoor heeft toevertrouwd
die weldra wordt aangesteld. Ontvang priester Nikolaas hartelijk als jullie
nieuwe pastoor en werk goed samen met hem.
Maar wij vergeten
elkaar niet. Mag ik jullie vragen om ook voor mij nog eens te bidden? Als ik
voor de Heer sta, zal ik jullie blijven gedenken, want wat ik hier heb geleerd
en heb kunnen realiseren dankzij de steun van vele mensen zal ik nooit
vergeten. Duizendmaal dank voor die zoveel mooie jaren in Lauwe!
Voor de derde keer werd de spannende DF-quiz ingericht. Het was een initiatief genomen door onze veel te vroeg overleden DF-voorzitter Bernard Planckaert. Bernard had Geert Claeys, een fervent deelnemer aan quizzen, aangesproken om ook in Rekkem een quiz te organiseren. Geert was dan ook de man die de twee vorige quizzen zo spannend opstelde. Ondertussen werd Geert bestuurslid, meer zelfs, secretaris van de Rekkemse afdeling. Ook voor de derde uitgave gaf Geert weer een uiterst spannende quiz ten beste. Liefst 11 Rekkemse ploegen namen deel: 1. KAV - 2. Werk der Volkstuinen - 3. KWB - 4. Vrije Basisschool - 5. Gemeentelijke Basisschool - 6. Markant - 7. Unizo - 8. Oud-Chiroleiders - 9. Muridries en 10. Neos. Het werd een spannende wedstrijd met wisselende kansen. Iedereen was vol lof over de schitterende manier waarop de quiz was samengesteld. Er hing een gezellige sfeer in het Dorpshuis. De quiz werd werd uiteindelijk gewonnen door Muridries, een ploeg samengesteld uit enkele bewoners van Ten Dries en Murissonstraat en Dries Delrue. Tweede werd KWB voor de Vrije Basisschool.
Het werd deze week een bijzonder drukke, maar leuke week. Na het bezoek aan 'Mostaard Wostyn' te Torhout en de prachtige wandeling in Wervicq-Sud stond vandaag een bezoek aan de studio's van Focus-WTV. Met een vijftal wagens werd de verplaatsing gemaakt. De medewerkster van dienst gaf ons alle uitleg over de manier waarop de uitzendingen tot stand komen. De journalisten en cameralui die op pad trekken, het werk in de studio's, de redactie... En daarma mochten we dan doorheen het gebouw op verkenning. De foto's spreken voor zich. Veel kijkplezier.
Heel wat deelnemers verzamelden in het LDC Allegro te Menen voor de wandeling die zou doorgaan in Wervicq-Sud. Nadat Brigitte alle deelnemers over de beschikbare auto's had verdeeld en na een bakje koffie, kon iedereen zich verplaatsen naar de startplaats. Die bevond zich op de parking voor de kerk van Wervicq-Sud. Onder de leiding van Jozef werd dan een leuke wandeling afgelegd. Via een landelijke wegbereikten we een Duitse oorlogsbegraafplaats. Af en toe gaf Jozef wat uitleg over de bomen en planten. Het kasteelpark was ook een aangename verrassing. Totale afstand van de wandeling: 5,100 km. Op de laatste foto's zie je de kaart met de aangeduide wandeling.
Sedert 1869 wordt in Torhout mostaard vervaardigd door de firma Wostyn. Momenteel is Piet de 5de generatie die de bereiding met het aloude recept voor zijn rekening neemt. De groep kreeg van Piet uitleg over de herkomst van het mostaardzaad, de bereiding, verpakking... Kortom een boeiende uitleg. In het kleine museum kregen we een idee over de manier van bereiden zo'n 100 jaar geleden. Er waren ook talrijke collecties te zien van mostaardpotjes, enz... Uiteraard werd ook even geproefd van de mostaard en zelfs een praline met mostaard. En bij het vertrek was er nog voor iedereen een potje Wostyn-mostaard. Straf zeg !