Een woord ten afscheidxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Beste mensen van Lauwe,

parochianen van de Sint-Bavoparochie,

Zondag was het de laatste dag van mijn opdracht hier in Lauwe.

Ik ben eind juni 1994 naar Lauwe gekomen als priester, net de legerdienst achter de rug, om als jonge medepastoor toevertrouwd te worden aan de parochie. Toen was ik voor jullie allen een onbekende, een vreemde. Toch waren er vele mensen samengekomen voor de aanstellingsviering op de weide van de Germana t.g.v. de parochiefeesten. Het was een warme zomerzondag! Ik herinner mij nog levendig mijn eerste stappen in de parochie onder het waakzame oog van pastoor Marcel Demeulemeester van wie ik veel kansen kreeg. Terecht stelden velen zich de vraag: wat zullen we mogen verwachten van deze jonge priester afkomstig uit Brugge? Maar ik voelde vanaf het begin tot op heden dat ik welgekomen was bij jullie. Ook al duurde het een tijdje vooraleer ik als koele noorderling de harten kon winnen van de ‘warme’ Lauwenaars. Stilaan kon ik mij door de vele kansen die hier kreeg ontplooien en met vallen en opstaan vele mooie dingen realiseren. Nogal snel na mijn aankomst groeide uit de toenmalige parochieraad een parochiaal team: een groep van leken die in samen gedragen verantwoordelijkheid samen met de priesters het beleid zou voeren in de parochie. Het was een eerste droom die ik kon realiseren.

In juni 1997 werd ik pastoor binnen de federatie Lauwe-Rekkem. Ik was toen één van de jongste pastoors van het bisdom. Het werd voor mij een hele uitdaging om nu verder als pastoor in jullie midden te zijn. Naast de inlooptijd van 3 jaar, kwam nu het ernstige werk op mij af. De verantwoordelijkheden namen toe en de aanpassingen drongen zich op, want de tijden waren veranderd. We streefden continuïteit na, maar ook vernieuwing. Ondertussen diende zich iemand aan om als diaken de opleiding te starten. Op Pinkstermaandag 12 juni 2000 werd Jean-Marie Eggermont in onze kerk tot permanent diaken gewijd. Het was voor onze parochie een hoogtepunt temidden het jubeljaar 2000. Een jaar later werd hij vrijgesteld voor het parochiewerk: een zegen voor mij en de gemeenschap. Ik ben diaken Jean-Marie en zijn echtgenote Katrien veel dank verschuldigd.

Ook de kloostergemeenschap ben ik dankbaar omdat er ik kon rekenen op een biddende gemeenschap, een helpende hand waar het kon en een plaats waar ik mocht thuiskomen.

Er zijn natuurlijk vele hoogtepunten te noemen gedurende deze bijna 18 jaar dat ik bij jullie mocht zijn. Ik noem er toch enkele bijzondere op. De restauratie van de St.-Bavokerk, zowel aan de buiten als binnenkant en de realisatie van een nieuw altaarpodium met bijhorende lezenaar en altaar. De geslaagde recente aanpassingen in de Verrijzeniskerk die tot stand komen dankzij veel overleg met het bisdom, de stad en de kerkraad. Ook de televisiemis in 2008 blijft voor velen een bijzondere ervaring. Zoveel mensen waren met ons, zowel in Vlaanderen als Nederland, rechtstreeks via de televisie verbonden tijdens de mooie eucharistieviering waarop we vele lovende reacties kregen. Het was een enorme inzet van velen. Ook het diocesane zendingsfeest van de West-Vlaamse missionarissen behoort tot één van de topmomenten van de voorbije jaren.

Daarnaast waren er natuurlijk de vele deugddoende ontmoetingen met talrijke mensen in onze parochie en gemeente zowel op blije als droevige dagen, want wat ik bijzonder mocht ervaren in Lauwe was dat er wel altijd ergens iets te beleven viel. Natuurlijk waren er ook de vele vergaderingen en verantwoordelijkheden die naast de dagdagelijkse taken zich aandienden. Ik heb geprobeerd dat alles in de mate van het mogelijke goed te vervullen dankzij de steun van velen, in het bijzonder de leden van het parochiaal team en de kerkraad met wie ik graag mocht samenwerken. Als een pastoor veel werk heeft dan is dat een teken dat er in de parochie hard wordt gewerkt door vele mensen die de parochie vandaag genegen zijn en helpen aan de opbouw van de gemeenschap in allerlei uitzichten van liturgie, dienstwerk en verkondiging. Gelukkig groeide de laatste jaren ook de vraag naar verdieping en vorming om te groeien in geloof. We kenden de opstart van de Bijbelgroep en het Leerhuis, maar ook andere initiatieven van Adem-Tocht, het Woord en ik, Jokri,… jong en minder jong die zich wilden verdiepen in het geloof. Het waren telkens voor mij deugddoende momenten waarin ik ook zelf kon groeien in mijn geloof en voor vele mensen een steun kon zijn. Ik was blij dat ik samen met de diaken hieraan een nieuwe impuls kon geven.

In de voorbije jaren heb ik steeds geijverd voor een missionaire parochie en het openbreken van grenzen wanneer de eigen missionarissen stilaan terugkeerden naar het Avondland. Zo kon de missiewerking op onze parochie een aantal priesters en missionarissen adopteren zodat het missievuur brandende werd gehouden. Steeds probeerden we een hartelijk onthaal te bieden wanneer onze missionarissen op vakantie kwamen in Lauwe en het jaarlijkse missiefeest was telkens een hoogtepunt. Het bezoek aan India vorig jaar vormde de bekroning van een jarenlange vriendschap die gegroeid was met onze Indische priesters.

Naast de vele blijde dagen waren er ook de moeilijke momenten en zwarte dagen. Dagen waarop we afscheid moesten nemen van mensen die ons dierbaar of heel trouwe medewerk(st)er waren. Ook waren er dagen waarop ik mensen ontgoocheld of pijn heb gedaan. Ik wil hen allen om vergiffenis vragen. Ik ben er mij ook sterk van bewust dat ik als mens en priester soms tekort ben geschoten. Maar ook in die droevige en moeilijke dagen kon ik als priester mij gedragen weten door mensen en gesterkt door mijn geloof en in mijn gebed rekenen op Gods barmhartigheid.

Nu is het uur aangebroken om afscheid te nemen nu de bisschop mij een nieuwe benoeming heeft toevertrouwd als pastoor in de federatie Lichtervelde. Net zoals Maria heb ik ja gezegd: ‘Mij geschiede naar uw woord’. Het was ook het motto van mijn priesterwijding bijna 19 jaar geleden. Het valt mij zwaar om Lauwe te verlaten omdat ik mij hier zo goed heb gevoeld en ondertussen zoveel mensen mocht leren kennen. Ik hoop dat het mooie werk dat ik hier in Lauwe mocht verrichten ook verder mag groeien nu de bisschop jullie een nieuwe pastoor heeft toevertrouwd die weldra wordt aangesteld. Ontvang priester Nikolaas hartelijk als jullie nieuwe pastoor en werk goed samen met hem.

Maar wij vergeten elkaar niet. Mag ik jullie vragen om ook voor mij nog eens te bidden? Als ik voor de Heer sta, zal ik jullie blijven gedenken, want wat ik hier heb geleerd en heb kunnen realiseren dankzij de steun van vele mensen zal ik nooit vergeten. Duizendmaal dank voor die zoveel mooie jaren in Lauwe!

Marc Vantyghem