Gaia riep op om op 2 november te betogen tegen de geplande aankoop van het failliete bloemenzaak Ghesquière door een Nederlander. Die wil er een nertsenkwekerij onderbrengen. Het zou de grootste kwekerij van België en zelfs van Europa worden.
De race van Frederik Van Lierde werd gevolgd te
Menen in de ateliers van vader Roger in de Kortrijkstraat. Zo'n 150
dolenthousiaste familieleden en vrienden volgden de race in Hawaï met start- en
aankomstplaats in Kailula-Kona. Zijn echtgenote Sofie Vandermeersch, z'n
kinderen Aaron en Simon, zijn broers Vincent en Olivier waren er vast van
overtuigd dat hij het zou waarmaken, nadat hij vorig jaar 3de was geëindigd. En
dat deed Frederik voortreffelijk in een tijd van 8 u. 12 min. 29 sec.
Frederik kwam
als 4de uit het water in een tijd van 00:50:02 na 3,86 km zwemmen.
Het fietsen
over een afstand van 180 km werd afgelegd in een tijd van 4.25.37. Daarmee lag Frederik
opnieuw in 4de positie. Hij haspelde die af in een gemiddelde van 40,7 km/uur.
Tijdens de
afsluitende marathon begon Frederik zijn inhaalrace en na 28 km had hij Luke Mc
Kenzie te pakken. Stelselmatig vergrote Frederik zijn voorsprong. Hij legde de
marathon af in 2:51:18. Zijn triatlon werd afgewerkt in een tijd van 8:12:29.
De tweede, de
Australiër Luke Mc Kenzie eindigde in een tijd van 8:15:19.
Lauwenaar Olivier Vanhoutteghem nam voor de
eerste maal deel in de reeks 40-44 jaar. Na het zwemmen, zijn zwakste onderdeel,
kwam hij na 1:16:38 als 237ste in zijn categorie uit het water. Tijdens het
fietsen 5:00:16 en het lopen 3:04:42 raapte hij de ene na de andere op om als
260ste te eindigen en als 31ste in zijn leeftijdscategorie.
Trage
wegen in Menen Lauwe en Rekkem kregen naambordjes
Ter gelegenheid van de jaarlijks terugkerende Dag van de trage weg werd ook
in Menen initiatief genomen. Vooralde
deelgemeente Lauwe kwam in de kijker, want Lauwe telt heel wat trage wegen. Ze
kregen vroeger een officiële naam maar nu kregen ze ook naambordjes. De
gemeentelijke ACW werkgroep Mobiliteit werkte, samen met Natuurpunt het stadsbestuur
Menen, een programma uit. Op zaterdag bevestigden een 15-tal vrijwilligers de
50 officiële naambordjes aan de palen, die door de technische dienst van de
Stad langs de trage wegen geplaatst werden. Voor het bekostigen van de
naambordjes kon men rekenen op de sponsoring van de firma Alpro uit Wevelgem. Op
zondag kondeneen 50-tal genodigden
genieten van de late zomerzon en van diverse trage wegen in Lauwe tijdens een 4 km lange wandeling langs Beekwegel,
de Potijzerwegel, Krinkelwegel,Stiepewegel enz Nadien volgde een officieel moment met de onthulling van
een naambordje aan de Klaphoekwegel. Er waren korte toespraken van de Schepen
van Mobiliteit Dirk Vanholme, van Kristina Nayaert van Natuurpunt en Michel Werbrouck
namen de ACW werkgroep Mobiliteit. Iedereen onderstreepte het belang van de trage
wegen in het kader van de recreatie maar ook als veilige verbindingswegen voor
de schoolgaande jeugd. Michel deed ten slotte een oproep naar het stadsbestuur
om de trage wegen goed te onderhouden en waar nodig te renoveren.
De Dag van de trage weg werd afgesloten
met een receptie aangeboden door het stadsbestuur Menen.
Met een beperkt groepje trokken we met het schoolbusje naar Torhout om er een prachtige natuurwandeling te maken. Had het aangekondigde slechte weer de deelnemers afgeschrikt? De afwezigen hadden ongelijk, het werd een heerlijke natuurwandeling en we bleven van de regen gespaard.
Iedereen genoot met volle teugen van de prachtige vergezichten. Na de wandeling kon iedereen zich tegoed doen in het cafetaria van de kinderboerderij 'De Oude Smelterij' en genieten van een pannenkoek, wafel, croque of een pittig biertje. Vooral het appelsap met rode biet viel in de smaak. Weer eens een geslaagde Davidsfondsactiviteit.
vertrek met busje om 13.30 u. aan de Gemeenteschool
leden DF:
3 euro - niet-leden: 4 euro
14.15 u.
start aan de kinderboerderij d'Oude Smelterij, Ieperse Heerweg 5 - afstand 7,5 km
landelijke
wandeling = stevige wandelschoenen onmisbaar!! - niet geschikt voor
kinderwagens
Domein d'Oude Smelterij - Kinderboerderij is het start-
en eindpunt van een prachtig bewegwijzerde wandeling van 7,6 km. Op de wandeling
wordt de landelijke omgeving ten westen van Torhout verkend. Een bont
lappendeken van weilanden en akkers doorsneden met kleine waterlopen zorgt voor
een aangenaam, afwisselend landschap. Men ontmoet er vooral rustige, landelijke
weggetjes en tal van boerderijen. De overwegend familiale hoeven zijn
voornamelijk gemengde bedrijven: naast akker- en veeteelt wint de groenteteelt
de laatste jaren steeds meer aan belang.
Een graspad brengt de wandelaar eerst naar de vallei van
de Koebeek en de Spanjaardbeek. Het bochtig traject biedt tal van verrassende
uitzichten. Vervolgens wordt het gehucht de Vijfhuishoek aangedaan. Door dit
rurale gebied liep voorheen de spoorweg Ieper-Torhout. De terugweg leidt langs
het voormalige Moereveld, ooit een onherbergzaam heidegebied dat later een
tijdlang als zandgroeve fungeerde.
Langsheen het traject staan 10 educatieve borden die je
meer vertellen over de historiek, cultuur, natuur... van de streek.
Wie wil meewandelen, graag vooraf een seintje naar Eric Vanthournout, gsm 0475 58 52 32 of een mailtje naar rekkem@telenet.be.
Na de wandeling, mogelijkheid iets te drinken in het cafetaria d'Oude Smelterij op de kinderboerderij of nog even te kijken naar de vele boerderijdieren.
Ook pannenkoeken of appeltaart zijn er tegen een zeer schappelijke prijs te verkrijgen.
Na de plechtigheid op de militaire begraafplaats te Menen, werden de gasten uitgenodigd in het St.-Pauluscollege te Wevelgem alwaar het nieuwe boek van Jan Vancoillie 'Menen Wald' werd voorgesteld. Naast de verschillende sprekers, stelde de auteur ook zijn boek voor. Hoe het tot stand kwam, van wie hij de medewerking kreeg... Alvast een prachtig werk dat zeker ertoe zal bijdragen dat 'Menen Wald' nog wat meer bekendheid zal verwerven.
'Menen Wald' is één van de vier Duitse begraafplaatsen, met 48.049 Duitse
militairen één van de grootste van W.O.I. In 1917 begon men met de inrichting
van de dodenakker. Vanuit 53 verschillende begraafplaatsen bracht men in 1957-58
de stoffelijke resten naar deze militaire begraafplaats. Het is de eerste keer
dat er een herdenking plaats vond onder impuls van de Wevelgemse heemkundige
kring Wibilinga, n.a.v. het verschijnen van een boek 'Mene-Wald' van Jan Vancoillie. De Duitse ambassadeur Eckart Cuntz,
viceminister Geert Bourgeois, gouverneur Carl Decaluwé en tal van burgerlijke en militaire
overheden waren op deze serene plechtigheid aanwezig.
Het DF-bestuur mocht tijdens de voorstelling van het boekenpakket en de vernieuwing van het lidmaatschap heel wat leden en belangstellenden verwelkomen in het Dorpshuis. Het werd een leuke, sfeervolle voormiddag. Reeds 66 leden kozen hun favoriete boeken.
Het uitzicht van de Dorpsplaats en de Priester Coulonstraat wijzigt de komende jaren door de bouw van 25 assistentiewoningen en een nieuw rusthuis.
Eind dit jaar gaan de woningen Fabry en Vincke tegen de vlakte. In de plaats
komen 25 assistentiewoningen, die tegen eind 2015 klaar moeten zijn. Het gaat om
woningen voor senioren die zelfstandig zijn, maar toch af en toe hulp nodig
hebben. Die kan snel geboden worden dankzij de nabijheid van het
woonzorgcentrum.
Geen renovatie
In een tweede fase wordt het huidige rusthuis, gebouwd in 1983, gesloopt. Dat
is de goedkoopste oplossing. Het rusthuis aanpassen aan de hedendaagse normen
zou meer kosten dan een nieuwbouw. Zo zijn kamers voor drie personen niet
wenselijk meer en verdubbelt straks de oppervlakte per kamer. Het nieuwe gebouw
zal bovendien ook veel beter geïsoleerd zijn. De tweede fase start ten vroegste
in 2017. De nieuwbouw uit 2006 blijft wel overeind. Bij het nieuwe rusthuis
komen ook 95 nieuwe parkeerplaatsen.
De plannen zijn donderdagavond bekendgemaakt door algemeen directeur Karel
Defoirdt van C.O.D. Sint-Vincentius Gits (Centrum Ouderzorg en Dienstverlening)
en Els Bamelis, directrice van het RVT O.L.V- Middelares. Dat gebeurde op een
infovergadering waarop alle bewoners van Coulonstraat waren uitgenodigd.
Nog een pak foto's gevonden van Gullegem Koerse die nog niet werden gepubliceerd. Ga op zoek naar Tom Boonen, Philippe Gilbert, Greg Van Avermaet en andere bekende renners... Sven Nys, Stijn Devolder, Guillaume Van Keirsbulck, Gianni Meersman, Nico Eeckhout...
PASAR Rekkem-Lauwe-Menen organiseerde onder impuls van bestuurslid Bruno D'Hondt een Spaanse avond. Alle bestuursleden zetten hun beste beentje voor om alles keurig voor te bereiden. En ze werden beloond voor hun moeite! Het werd een fantastische avond. Buiten alle verwachtingen waren er méér dan 75 inschrijvingen. Heel wat gasten hadden zich in een prachtig Spaans plunje uitgedost. Het zorgde meteen voor de nodige sfeer. De sangria vloeide overvloedig en spoelde bij menigen zoet naar binnen zodat bij enkele bestuursleden zelfs paniek ontstond dat er zou te kort zijn. Gelukkig niet, maar we schonken toch 17 l rode en 7,5 l witte sangria uit.
Zo werd het stilaan tijd om aan te schuiven voor de paëlla of de fideua de carna. Dat had een echte Spanjaard van de zaak Tio Paco uit Roeselare klaar gemaakt. En of die smaakte. Wie is er niet om een tweede bord gegaan? Ondertussen mochten we ook de beeldschone Spaanse zangeres Sharita verwelkomen. Tegen 22.30 u. begon haar optreden. Meteen zat de sfeer er in. Er werd meegezongen en geklapt met de handen, gedanst en gesprongen... Iedereen was vol lof over deze onvergetelijke avond. Ja, het was heel laat wanneer we de deur van het Dorpshuis konden dichttrekken.
* of mailen naarluc.delem@telenet.be + overschrijven op rek. BE43 0000 3373
6701 van Delem Luc met duidelijke vermelding van je keuze: paella of fideua
Sharita is een professionele zangeres die elke
avond zingt op het tropische eiland Tenerife in de bekendste en duurste hotels.
Momenteel vertoeft ze in ons land. Na het optreden in Ieper komt ze om 22.30 u. zingen
in Rekkem.
Dit jaar namen Michel en Eric voor de 5de maal deel aan de Vierdaagse van de Ijzer, Caroline en Hilde voor de vierde maal. Johan en Philippe konden er dit jaar helaas niet bij zijn.
We opteerden om dit jaar in Poperinge te gaan wandelen. We kozen opnieuw voor de grootste afstand, deze keer vastgelegd op 33 km. Hilde was de chauffeur van dienst. Al snel bereikten we het centrum van de Hoppestad. Alleen was het kwestie van een parking te vinden, maar we hadden geluk, in de nabijheid van het zwembad hadden we nog ruimte. Al snel bereikten we de startplaats op de Markt waar Defentie de tenten had opgeslagen. Hilde was wel ingeschreven, maar moest nog haar deelnamebadje afhalen. Het leek wel wat te duren, want ze vonden de storting van 5 euro, het deelnamebedrag, niet terug in de computer, maar uiteindelijk mocht ze toch starten. Precies om 9.20 u. verlieten we de Grote Markt van Poperinge. De eerste 5 km legden we af in 55 min. Op een eerste bevoorradingspost kregen we een vingerhoed chocomelk. Moesten ze daarvoor een plastiek beker vuil maken? We stapten gezwind verder en bereikten de 10 km na twee uur stappen. Zo bereikten we stilaan de heuvelzone van de Kemmelberg. De wolken troepten samen en het begon te regenen. We bereikten net de Kemmelberg en konden nog onder het dichte bladerdek van de Kemmelberg doorstappen zonder nat te worden. Onderweg kregen we een blikje frisdrank aangeboden. Eenmaal uit het bos gestapt en komend op de kasseiweg die ons naar de top moest leiden, konden we niets anders doen aan onze regenjas bovenhalen. Het begon harder te regenen en werden stilaan ook nat. De flanken van de Kemmelberg en de daaropvolgende Rode berg werden herschapen in modderpoelen en stilaan stapten we precies op een glijbaan. Vooral het klimwerk was moeilijk en af en toe maakten we een schuiver, maar gelukkig konden we recht blijven. We konden dus ook geen droge plaats vinden om onze picknick te verorberen. We stapten maar gewoon verder met als doel 'het Folk' in Dranouter. Daar zouden we binnen droog kunnen eten. Om 12.40 u. bereikten we dan ook ons vooropgestelde doel. Daar heerste een drukte van jewelste, maar gelukkig konden we een tafeltje bemachtigen waar we onze broodjes naar binnen werkten in een wat warmere omgeving dan die pletsende regen. Vol moed stapten we na een uurtje verder. Het ging van kwaad naar erger, het was stappen en glijden over modderpaden. Gelukkig begon het stilaan minder te regenen en het laatste gedeelte van de tocht konden we opnieuw zonder jas verder. We kregen nog een lekker koekje aangeboden. Ook het ijsje smaakte. Stilaan werden de torens van Poperinge aan de horizon zichtbaar. Die laatste kilometer stapte ik af met een dubbel gevoel. Enerzijds blij dat Poperinge en de 33 km stilaan zouden bereikt worden, maar anderzijds kwaad omdat kilometer ver plastiek verpakkingen lagen langs de weg van het koekje dat we hadden gekregen. En nochtans stonden verschillende vuilnisbakken klaar. Is dat nu zo moeilijk om de verpakking er meteen af te halen en in de bak te werpen? Precies na 8 u. stappen, het was 17.20 u. geworden, stapten we over de eindmeet. We genoten nog van een lekker biertje op de Grote Markt bij een nicht van Caroline. Het Hommeltje smaakte. Na 33 km stappen hadden we het meer dan verdiend.
Voor de 15de maal werd in Wervik de Interclub 1.12 voor elite zonder contract, beloften U23 en Belgische continentale ploegen ingericht door de Koninklijke Veloclub Vlug en Vrij.
Na de foto's van de diverse deelnemende ploegen, foto's van de aankomst van de 24ste afwachtingswedstrijd voor amateurs en masters 1.18. Deze wedstrijd over 56 km werd gewonnen door Thomas Pysson (Masters A en amateurs). Patrick Pruvoost was de primus bij de Masters C en bij de Masters B was Patrick Vanmaeckelbergh de snelste. Het podium was een volledig West-Vlaams onderonsje.
De 15de Omloop werd gewonnen door Robin Stenuit van het Team Ottignies-Perwez voor Edward Theunis en Tom Devriendt van EFC-Omega Pharma-Quick Step. De Amerikaan Luuc Bugter won het bergklassement.
Een leuke organisatie van stad Nieuwpoort voor vroege vogels! We vertrokken in Rekkem om 5.00 u. om tegen 6.00 u. aan de vismijn in Nieuwpoort aan te komen.
Het programma zag er als volgt uit:
6.15 u.: verzamelen op de kaai aan de toren van de visveiling
6.30 u.: geleid bezoek aan de visveiling. Dit bezoek omvatte het bijwonen van het lossen en sorteren van de vis, de keuring en het wegen van de vis, de controle op sortering en de kwaliteitsbepaling.
7.00 u.: bijwonen van de verkoop in de veilingzaal.
7.15 - 8.00 u.: ontbijt met koffie/fruitsap en ontbijtkoeken.
8.15 - 8.45 u.: bezoek aan een visverwerkingsbedrijf.
9.00 - 9.30 u.: simulatieverkoop in de veilingzaal met uitleg over het veilproces.
10.00 - 11.00 u.: havenbezoek, boottocht in de havengeul met het unieke yawl 'Endlich'.
11.30 - 12.00 u.: vissersaperitief: een portie verse garnaal met een pittige Rodenbach.
12.30 u.: middagmaal met verse Nieuwpoortse vis, die dezelfde morgen op de veiling aangekocht werd, in het bezochte bedrijf gekuist werd en tegen de middag in het restaurant op het bord van de bezoeker geserveerd wordt.
We zijn reeds vanaf woensdag in de weer om de mobilhome te
laden met van alles en nog wat, boodschappen te doen Iedereen zegt dat het in
Noorwegen zo duur is en we veel moeten meenemen. En dat nemen we dan ook
letterlijk op. Alles wat we denken te kunnen gebruiken nemen we mee. Nog wat
groenten uit de tuin, aardappelen worden nog zondagmorgen snel gerooid. En die
gaan we goed verstoppen, want in alle brochures staat dat er geen aardappelen
in Noorwegen mogen ingevoerd worden. Drank (spuitwater), vlees, conserven
alles vindt zijn plaats in de voorraadkasten en bergruimten.
Op het laatste ogenblik is er nog even
paniek. De Fiat moest aan 70.000
km een olieverversing krijgen. Dat gebeurde nog niet, met
zelfs bijna 1000 km
overschreden. Alex Desplenter komt nog even langs en stelt ons gerust.
* 14.38 u. Officiële start van de tocht naar Noorwegen
* 16.27 u. - 16.29 u.145 kmKorte
halte. Na het huwelijksfeest van Jessica Bettens gisterenavond ben ik laat gaan
slapen. Deze korte nachtrust speelt nu parten en de ogen prikken. Het is best
even te stoppen. Even zien hoe het gesteld is met de beklimming van de Mont Ventoux,
maar de schotel draait tevergeefs van links naar rechts en vindt zn satelliet
niet. We rijden dus maar verder.
* 17.30 u.244
kmDuitse
grens.
* 17.42 u. - 18.28 u.265 kmNeufilder Heide - We houden halt op
een parking langs de Duitse snelweg voor het avondmaal, want we krijgen stilaan
honger.
* 19.40 u.384
kmWe
bereiken ons einddoel Münster, maar de in de gps ingegeven coördinaten
brengen ons niet op de voorziene plaats. We volgen eerst de aanduiding van een
camping, maar dat is het ook niet. We houden dan maar even halt en vragen wat
uitleg aan mensen die voor hun huis genieten van de zomeravond. We rijden nog
een aantal km verder en zien een mooie parking. Daar gaan we even kijken, maar
blijkbaar is het nog niet deze. We rijden nog een 600 m verder, maar komen dan
midden het stadscentrum aan en besluiten maar terug te keren naar die P+R-
parking.
* 20.10 u.392 kmparking Albersloher Weg
Het wordt
een met wat TV-kijken, verslagje maken en erg vermoeid, vroeg naar bed.
Maandag, 15 juli 2013
Münster
- Flensburg: 430 km
Onze eerste nacht zit er op en om 7.30 u. gaan we opnieuw
aan de slag.
Na het ontbijt staat het bezoek aan
het stadje Münster gepland, een stadje met een rijke geschiedenis en veel
historische gebouwen (kerken).
Nu de fietsen zijn opgeborgen in de
ruimte van de mobilhome zelf, zijn die in een mum van tijd uitgehaald. We
rijden over het kanaal Bremen-Elb en na slechts enkele km bereiken we reeds het
stadscentrum. Het is opvallend hoeveel fietsers er zijn en alles is zeer
fietsvriendelijk aangelegd met goed aangeduide fietspaden, met eigen
verkeerslichten. In elk geval een schitterend fietsbegin. Om zeker niet
verkeerd te rijden vraag ik enkele malen de weg naar de Altstad. We rijden
voorbij het station en daar staan vele honderden fietsen gestald.
Precies om 9.00 u. bereiken we de St.Servati,
het kleinste kerkje van de stad, gebouwd in 1225/1250. We stallen onze fietsen
tussen de vele andere in de voorziene ruimten. Bea sluit natuurlijk alles heel
nauwkeurig af, want die ziet overal dieven.
Zo gaan we op stap doorheen het oud historische
stadsgedeelte. Enkele tientallen meter verder zien we reeds een volgende kerk,
deSint-Clemenskerk. En zo bereiken we het stadscentrum
met prachtige huizen en het Radhaus, het laatgotische
stadhuis uit de 14de
eeuw, waar in 1648 de Vrede van Münster werd ondertekend. Wat verder
in de straat zien we de gotische Stadt- und Marktkirche Lamberti. Aan de toren
hangen drie kooien. Jan van Leiden werd
terechtgesteld in 1535 en in de kooi werd zijn lijk tentoongesteld. Wanneer we
de kerk betreden is net de mis van 9.00 u. gestart. We kunnen dus niet vrij
rondkijken en besluiten dan maar later terug te keren. We bekijken de
buitengevels wel grondig en merken leuke beeldhouwwerkjes op. Vandaar gaat het
naar een andere marktplaats met de prachtige romaanse St.-Paulusdom (13de eeuw). Dat is inderdaad een prachtig
gebouw, zowel buiten als binnen een streling voor het oog. En alles is er zo
netjes. Twee poetsvrouwen zijn er aan het werk. Het ene beeldhouwwerk hangt er
naast het andere. In het koor staat ook een astrologisch
uurwerk uit 1542.
Nadat ik enkele fotos ervan heb gemaakt en liever nog eentje wou schieten met
flitslicht, komt plots een man uit de klokkenkast te voorschijn en wijst me er
op dat niet met flits mag gefotografeerd worden. We flaneren verder door de
kerk en genieten van de vele kunstwerken, de Sacramentskapel met de vele zilveren
voorwerpen, de Piéta Na het bezoek aan de dom gaat het dan opnieuw naar de
Lambertikerk. De mis is ondertussen beëindigd en kunnen we ook hier het
prachtige orgel, het altaarstuk, het retabel dat het leven van O.L.Vrouw
voorstelt rustig bekijken. We wandelen nu terug naar de plaats waar onze
fietsen gestald zijn. En zo kunnen we terugrijden naar de 2,5 km verder gelegen
parking.
Na het bezoek aan het boeiende
stadje Münster is de tijd aangebroken om weer op pad te trekken.
Vandaag staat de rit naar Flensburg
gepland, zon 440 km
noordwaarts, op de grens met Denemarken.
11.05 u. We verlaten de parking en
trekken onmiddellijk naar het dichtbijgelegen station om te tanken.
11.18 u.Definitieve start.
12.38 u. - 13.33 u.112 kmrustplaats
Cappeln-Hageland - middagpicknick
14.43 u. - 14.58 u.226 kmrust.
De ogen prikken zo dat een stop zich opdrong om verder onheil te vermijden.
15.30 u. - 15.57 u.274 km/281 kmwe zijn net de 3 km-lange Elbtunnel uit of doorwerken
geraken we in een ellenlange file. Om 7 km af te leggen hebben een half uur nodig
gehad. Bea maakt zich voortdurend zorgen omdat ik te dicht bij de voorganger
rij of een bestuurder die van rijstrook wil veranderen ginder.
16.39 u. - 16.54 u.347 kmlaatste
halte op snelwegparking.
Nadat we de snelweg hebben verlaten
op weg naar onze standplaats aan de haven in Flensburg, bemerken we een
benzinestation waarvan de prijs nogal laag lijkt in vergelijking met de vorige.
Dus maar eerst de tank volgieten met diesel.
We ringweg leidt ons doorheen en
langs Flensburg (Sleeswijk-Holstein) en de parking staat bijzonder goed
aangeduid. De gps werkt ook perfect op de ingegeven coördinaten. We zijn er
niet alleen op de parking Am Industriehafen. We vinden nog wel een
plaatsje, maar moeten ons driemaal verplaatsen vooraleer de schotelantenne een
signaal opvangt om naar de televisie te kunnen kijken.
En de avond die zal verlopen met een
vast stramien: Bea maakt het avondeten klaar - ik bewerk fotos, schrijf
teksten en we kijken tv.
Om 22.30 u. gaan we slapen, want de batterij is volledig
leeg en alles houdt op te werken, tv en computer geven de geest. Slaapwel.
Dinsdag, 16 juli 2013
Flensburg
- Hirtshals: 361 km
Het is 7.30 u. wanneer Bea eerst het nest verlaat. Ik ben
nog zo moe, blijkbaar hoe langer ik slaap, hoe moeider ik ben. Ik daal ook maar
de trap af en begin dadelijk aan de activiteiten: scheren, wassen,..
Tegen 9.00 u. zijn we reeds volop aan het fietsen. Het is
nog vrij bewolkt. Eerst gaat het richting zee langs de Flensburger Fjord, waar heel wat
visbedrijfjes zijn gevestigd. Langs de kade van de jachthaven staan leuke
strandzetels opgesteld. Het zijn precies koffers die zijn open geplooid.
Wanneer we de kade ten einde zijn gefietst, keren we op onze passen terug en
nemen nu de andere richting, het centrum van Flensburg als doel. Ook hier is
het leuk fietsen op veilige fietspaden. Zo bereiken we de verkeersvrije
winkelstraat. Men is druk in de weer om alles buiten te plaatsen voor de
komende shoppers. Aan de kerk plaatsen we onze fietsen en het eerste dat we
doen, hoe zou het ook anders, is de kerk bezoeken. Het is een Sint-Niklaaskerk.
In het portaal staat een heel modern Sinterklaasbeeld. Het is niet meer dan een
lang stuk hout, eindigend op een hoofd en ernaast een mijter en ervoor een
staf. Je moet het maar bedenken. De kerk binnenin is wel het bekijken waard,
een mooi altaarstuk, een heel mooie doopvont
Daarna trekken we even de winkelstraten in. Aan de C&A
wil Bea even halt houden. En zowaar, we gaan er weg met een hemd voor mij (9
euro) en een T-shirt voor Bea (5 euro). In een warenhuisje bevoorraden we ons
met Duits brood. Ondertussen is de zon door het wolkendek gebroken en nu
schitteren alle gebouwen zoveel mooier.
Zo bereiken we opnieuw onze fietsen en rijden de ondertussen
zeer druk geworden winkelstraat terug. Nu is het oppassen geblazen, want je kan
er op dit vroege voormiddaguur al op de koppen lopen. We rijden terug langsheen
de kade met de vele prachtige bootjes. We fietsen terug naar onze stelplaats en
hebben toch weer lekker 10 km
gefietst. We zijn echt blij dat we toch de beslissing hadden genomen de fietsen
mee te nemen. Hoe zouden we anders die steden hebben bezocht.
Eenmaal terug de fietsen weggeborgen
kunnen we opnieuw starten. Nu gaat het richting de haven van Hirtshals in
Denemarken.
De richting naar de snelweg staat goed aangeduid en na
enkele kilometer bereiken we reeds de grens met Denemarken. We zien er wel heel
wat winkels, bussen Maar van enige douane is niets te merken. Alleen volg ik
te letterlijk de gps die een lichte knik op de weg aanduid als naar links om
me in de verkeerde richting te sturen. Niet erg, als snel zijn we gedraaid en
kunnen opnieuw de goede richting uit. Al snel bereiken we de snelweg en deze
leidt ons helemaal naar het noorden.
Middagpicknick.
Middagpauze. We maken van de gelegenheid gebruik om naar de
Ronde van Frankrijk te kijken en zien hoe Thomas De Gendt een premie van 2000
euro wegkaapt. Ondertussen kan ik alle fotos van Flensberg rustig bewerken.
Met nog een goeie 100 km voor de boeg zetten we onze weg verder.
De gps leidt ons perfect naar de plaats aan zee waar heel wat mobilhomes staan.
We zullen er niet alleen zijn. Op de teller staat 17.45 u. en hebben 361 km gebold vandaag.
Als we alles samentellen hebben we na 3 dagen 1182 kmafgelegd om de overzetboot naar
Noorwegen te kunnen nemen.
Het waait hevig aan zee, zodat de
schotel heen en weer gaat en bij hevige windstoten zorgt die voor een
onderbreking op tv. Het is helemaal niet leuk lijken. Terwijl Bea het avondmaal
klaar maakt, fiets ik even verderop tot aan het grootse aquarium van Europa,
het Norsoen
Oceanium. Het is hevig trappen tegen de wind in. Het museum sluit om
18.00 u., de vlaggen worden gestreken maar wat belangrijk is zoals in de
brochures vermeld, kan je buiten op internet en ik kan de kranten van maandag
en dinsdag downloaden.
Na het avondmaal en de afwas ga ik toch nog even op het
strand wandelen. De zon schijnt nog steeds in volle hevigheid. Blijkbaar zal ik
hier niet een ondergaande zon kunnen fotograferen.
Vive le vélo met Klaas Delrue wordt niet enkel onderbroken
door de hevige windstoten, we krijgen ook telefoon van Maarten. Met de blijde
melding dat Klaas zal peter worden van de baby.
Wanneer ik om 23.00 u. ga slapen is er nog volop licht
buiten. We ondervinden aan de lijve dat hoe meer noordwaarts we gaan, hoe
langer er licht is. Als ik vergelijk met onze reis in Oeganda op de evenaar, daar
was het reeds om 18.30 u. donker.
Woensdag, 17 juli 2013
HIRTSHALS (DK) - KRISTIANSAND (N) -
BYGLANDSFJORD: 97 km
Bea en ikzelf worden om 5.40 u. Niet te geloven, de zon
schijnt reeds in alle hevigheid en staat reeds hoog aan de hemel. Ze moet er
dus al een tijdje zijn. Ik trek even de duinen op en blijkbaar ben ik op dat
heel vroege uur niet alleen. Er zijn er reeds die met hun mobilhome vertrekken
en anderen genieten ook van de zon in de duinen. Ik keer op mijn stappen terug
en klim opnieuw de ladder op om wat te slapen.
Om 8.00 u. starten we het morgenritueel ontbijt, douche
Om 9.00 u. starten we de Fiat en rijden een km. terug tot op
de parking van het Oceanarium. De krant wordt gedownload en terwijl
Bea die leest, kan ik het aquarium bezoeken.
Het is leuk om de vele vissen te
bekijken in het grote aquarium. Hele scholen zwemmen heen en weer. Op de
zandbodem liggen roggen. In kleinere aquariums zijn andere leuke visjes te
bewonderen. Koralen, anemonen, zeesterren en vooral de zeepaardjes leveren
mooie fotos. In het tweede gedeelte trekt de enorme maanvis ieders aandacht.
Ook ik sta versteld van dergelijke grote vis. Hij kan tot 300 kg wegen. Op een
kunstmatig aangelegde rotswand zijn allerlei vogels neergepoot met passend
geluid. In een buitenbasin zwemmen de zeehonden lustig heen en weer, terwijl
duikers in het water naarstig aan het stofzuigen zijn, of moeten we zeggen
waterzuigen. Na een uurtje houd ik het voor bekeken, ik denk alles te hebben
gezien en keer terug naar de parking met de mobilhome en Bea.
Het is ondertussen 10.45 u.
geworden, tijd om ons naar de check-in van Color Line te begeven. En alles
verloopt vlot. Ik moet enkel mijn geprint ticket tonen en met de in april
gedane reservatie ben ik er zo doorheen. We mogen ons plaatsen in het vak waar
reeds vele mobilhomes hebben plaats genomen. Ondertussen loopt het prachtige
schip de speed 1
binnen. Het is leuk om het ganse gedoe van lossen gade te slaan. Hoe de auto,
vrachtwagens, caravans, mobilhomes die vanuit Noorwegen komen uit de buik van
het schip komen gereden. Bea kan haar ogen niet geloven wat er allemaal uit
komt. En als je ziet wat er op de parking staat, dat moet er allemaal in. Wij
maken van de gelegenheid gebruik om toch maar te picknicken. Om 11.50 u. rijden
de eerste mobilhomes het schip op, wij zijn om 12.00 u. een van de laatste. We
bevinden ons op dek 3.
We gaan op verkenning in het schip. Op het dek waait het
hevig. We gaan binnen een plaatsje zoeken, maar blijkbaar zitten we in de
kinderruimte. Een vader met een ambetante dochter werkt danig op de zenuwen dat
we maar opnieuw een toertje buiten maken. We genieten van de zon op het dek
achteraan. Na een kwartier in de wind te hebben doorgebracht, trekken we
opnieuw naar binnen en vleien ons in knusse zetels. Bea leest de kranten
terwijl ik de verslagen kan schrijven.
Om 15.30 u. meert de Speedy 1 aan en
kunnen de voertuigen de boot verlaten. Wij zijn op de begane grond van Kristiansand
om 15.50 u. Het wordt aanschuiven en aan de douane mag je zelf kiezen Aan te
geven of Niets aan te geven. Blijkbaar geeft niemand iets mee en een eenzame
douanier bekijkt de voorbij kruipende sliert wagens.
Het wordt ook tijd om even die Noorse diesel te proeven. En
dan nemen we onmiddellijk de weg nr. 9 naar Evje. Volgens alle toeristische boeken
is het Setesdal
heel mooi. En inderdaad, we houden al een eerste keer halt aan een meertje. (20 km) en schieten de eerste
Noorse fotos. De weg leidt door beboste bergen, met snelheidsbeperkingen van
50, 60 en soms een 70 km.
Niet erg, we genieten van het landschap en slenteren rustig. Het genieten van
een prachtige natuur met het ene meertje na het andere.
17.45 u. Aan een waterval bij het
begin van de
Byglandsfjord houden we halt voor het avondmaal. Het is er heel mooi
met WCs, heel veel picknicktafels en uiteraard heel wat stroomversnellingen.
19.50 u. We gaan nog wat rijden, de
zon schijnt immers nog in alle kracht.
20.20 u. In Bygland op een mooie parking met WC aan de
Byglandsford besluiten we om de nacht door te brengen. Maar wanneer ik het
infobord bekijk lees ik dat daar niet mag geslapen worden. We plaatsen ons op
een uitsprong aan het eind van de parking en wij zijn niet de enigen die er zo
over denken. Slaapwel.
Donderdag, 18 juli 2013
SETESDAL: Bygland - Dalen: 122 km
Onze eerste volle dag in Noorwegen
is aangebroken. We zijn tamelijk vroeg uit de veren en tegen 8.20 u. zijn we al
aan het rijden. We verlaten het dorpje BYGLAND
met de bedoeling ietsje verder te stoppen en pas dan ons te wassen.
Na 36 km rijden, het is
ondertussen 9.00 u. geworden, houden we halt op een parking in HEKNI. We wassen ons, maken voor het
eerst ons WC leeg en kijken als een zieke koe op een bord dat op de parking
staat. Er moet MAUT (tol) betaald worden. Je mag gewoon doorrijden en er zijn 3
manieren om te betalen. Ofwel heb je een pas (hebben we niet), ofwel wordt na het fotograferen van de
nummerplaat een mail gestuurd om te betalen (hoe
kennen ze in godsnaam mijn emailadres??) ofwel stop je op een plaats waar
je kan betalen.
10.00 u. We zien op een groot bord
de aanduiding dat in het hotel de tol, zijnde voor ons 36 Noorse kroon, kan
betaald worden. We doen dat dan maar, krijgen een kwitantie en vervolgen onze
weg.
Na 46 km
(10.15 u.) bereiken we het stadje RYSSTAD.
We bezoeken eerst een staafkerk, de Hylestad kerk, in 1838 gebouwd. Ongelooflijk, er
ligt zowaar een folder met Nederlandstalige uitleg. Maar de kerk is vooral
bekend om het Hylestadportaal uit 1200, waarop taferelen uit de sagen van
Sigurd Favnesbane zijn afgebeeld en waarvan motieven ook zijn gebruikt op de 50
kronenbiljetten. Helaas, kan ik het niet nazien, mijn enige biljet die ik had
gebruikte ik om de tol te betalen.
Iets verder in het dorp ligt het Setesdalmuseet. Helaas, het is pas
open om 11.00 u. Geen nood, we gaan eerst een stukje wandelen. Ik weet dat Bea
niet zo voor musea te vinden is en stel dan maar voor dat zij ondertussen het
middageten klaarmaakt terwijl ik even ga neuzen.
Na het betalen van 60 kroon kan ik
rustig kijken en mogen fotos zonder flits gemaakt worden. In de eerst zaal
niets anders dan sneeuwscooters met ook herinneringen van daar ingerichte
Europese kampioenschappen. Op het tweede verdiep zijn diverse klederdrachten
tentoongesteld. Echte pareltjes en opnieuw met Nederlandse folder. Als dat
niet leuk is. We schieten opnieuw het ene beeld na het andere. Kwestie van
alles goed mee te hebben. Na drie kwartier heb ik het gezien en kan ik me aan
tafel zetten. Eén probleem, de hebben miserie met de diepvries en alles is aan
het dooien. De worst is al helemaal ontdooid, vandaar nog maar eens worst op
het menu.
12.30 u. We rijden iets verder,
verlaten de hoofdweg en rijden tot in het centrum van de hoofdgemeente VALLE (61 km).
12.50 u. - 13.45 u.: De kerk is
helaas gesloten. Bea doet dan maar de afwas terwijl ik de watervoorraad aanvul.
Achteraan de kerk is een kraantje met heel snel stromend water en in een mum
van tijd is de reservoir weer tot bovenaan gevuld. Zo bereiken we opnieuw de
hoofdweg 9, maar iets verder is er een parking naast de rivier die voor heel
wat erosie heeft gezorgd. Hele vlakten afgesleten en uitgeholde stenen lokken
heel wat nieuwsgierigen. We zijn er niet alleen. En het ontbreekt er opnieuw
niet aan picknicktafels. We wagen ons op de stenen en klimmen voorzichtig van
de ene op de andere. Tegen 14.00 u. zijn we opnieuw aan het rijden.
We wijzigen onze oorspronkelijke toer die beschreven stond
in een Michelingids. Meer dan 2000
km bollen lijkt ons wat te veel. We hebben al een stuk van
de Noorse natuur gezien en de tientallen meertjes. We beslissen om via een
secundaire weg door de bergen, zo naar Oslo te rijden. Iets over Valle verlaten
we de 9 en nemen de 45, naar het 52
km verder gelegen DALEN.
Het is inderdaad een heel stuk omhoog
rijden. We krijgen ook heel wat tegenliggers en soms is het erg smal en moeten
we voorzichtig kruisen.
15.06 u. - 111,5 km. We zijn bijna in
Dalen en besluiten met de fiets naar het 4 km zijwaarts gelegen kerkje te rijden. De
fietsen worden uit de berging gehaald, maar het is voortdurend snel dalen en
ook stevig klimmen. Het is maar 4
km, maar hoe zal Bea dat met haar fiets zonder
versnellingen oplossen? En dat kerkje ligt inderdaad nogal ver, en is op de koop
toe ook weer gesloten. We kunnen de terugweg aanvatten. Die heel steile
hellingen moet Bea te voet op, ik kan ze zwetend op de allerkleinste
versnelling toch nemen. Terwijl de renners bezig zijn aan de beklimming van
Alpe dHuez kan ik dat ook.
16.37 u. - 16.57 u. Dalen ligt maar 10 km verder, maar bij de
laatste 4 km
is het behoedzaam dalen met scherpe haarspeldbochten.
We halen opnieuw de fietsen te
voorschijn en gaan eerst even rijden tot aan de camping. Daarna gaan we op zoek
naar het in Zwitserse stijl opgetrokken Hotel Dalen.Het historische houten paleis uit
1894 (drakenstijl) behoort tot de mooiste van Noorwegen. Hier namen vaak
gekroonde hoofden hun intrek. In de donker gelambriseerde ontvangsthal hangen
fotos van de eregasten.
Iets verder is de toeristische dienst gelegen. Naast de info
die ik krijg en het Nederlandstalige fotoboek dat ik over Noorwegen koop,
krijgen we ook een kop koffie aangeboden en we kunnen op internet. Ik download
dus maar eerst Het Nieuwsblad van vandaag en besluit met de mobilhome tot aan
de deur te rijden. Zo kan ik al mijn mails doornemen en alle fotos die ik tot
gisteren maakte gaan opladen terwijl we het avondmaal nemen. Als dat geen luxe
is! We besluiten hier dan ook maar achteraan het gebouw te overnachten met voor
ons dat luxueuze hotel Dalen. Zo kan ik nog wat verder op internet werken en
geen tv deze avond! De hoge bomen zorgen ervoor dat we geen satellietverbinding
kunnen maken.
WERVIK: Betoging tegen nertsenkwekerij
IRONMAN FREDERIK VAN LIERDE
DAG VAN DE TRAGE WEG. 
DF-HERFSTWANDELING
Davidsfonds - HERFSTWANDELING in Torhout
Voorstelling van het boek Menen Wald
Davidsfonds - VERS GEPERST
25 ASSISTENTIEWONINGEN EN 113 WOONZORGKAMERS
PASAR REKKEM-LAUWE-MENEN
GULLEGEM KOERSE
Pasar Rekkem - Lauwe - Menen
SPAANSE AVOND MET ZANGERES SHARITA
VIERDAAGSE VAN DE IJZER
WERVIK: 15de Omloop van de Grensstreek
CÔTE D'OPALE - Franse Opaalkust
NEOSBESTUUR ONTVANGEN IN DE VISMIJN TE NIEUWPOORT
WAT EEN CHAOS !!
