stap voor stap proberen te ontsnappen uit een relatie met partnergeweld
10-08-2011
Ik merk dat er eindelijk veranderingen zijn in mijn verwerkingsproces. Ik heb nachtmerries die niet meer over hem gaan, yay voor spinnendromen en dromen dat je aan een uitbarstende vulkaan staat ;-). Ik merk ook dat beetje bij beetje er nieuwe flarden van het verleden naar boven komen.
Nu zit ik nog op de trein, heb andere trein gemist en ik heb honger, voel me wat uitgeput. Dit doet me denken aan hoe ik soms moe thuiskwam van mijn werk, ik had ook honger en ik begon aan mijn eten. Hij zat daar, terug heel de dag niets gedaan en opeens begon hij zomaar gefrustreerd ruzie te maken. Mijn patatjes stonden al in de kook, vlees lag in de pan, groenten waren ook aan het garen en opeens gebood hij me alles te stoppen. Ik weigerde, had zo'n honger, had zo'n moeite gedaan. De dreigementen begonnen erger te worden, stoppen of hij gooide alles in de grond, op die manier kon ik nog kuisen ook. Al huilend deed ik het fornuis uit om uren ruzie te ondergaan, met lege maag. Wanneer hij het voldoende vond mocht ik voortdoen, dan had ik geen zin meer, terug ruzie want hij had honger.
Als ik nu thuis kom is het eerste wat ik doe de radio aan zetten. Alsof de muziek op de achtergrond mijn bewijs is dat ik vrij ben. Radio mocht ook niet, soms wel maar dan op zenders die hij leuk vond, maar meestal niet. Meestal stond de tv aan op tekenfilms.
Ik weet niet hoe ik al die jaren zo heb kunnen leven, het lijkt me nu zo onvoorstelbaar.
