stap voor stap proberen te ontsnappen uit een relatie met partnergeweld
11-09-2010
Ik zit op de trein, gaan solliciteren ver weg van waar ik nu woon. De treinrit is een verademing, voor het eerst in mijn leven alleen op de trein. Een ochtend zon die precies nog niet zeker is van zijn stuk, aarzelend...
Ik passeer plaatsen waar ik misschien nooit in mijn leven zal komen of die misschien ooit een thuis zullen zijn...
Ook al zou ik niet geslaagd zijn vandaag het gaan, de stap zetten, het alleen het moeten doen is zeker ook een stap in de goede richting!
Alleen thuis voor een paar uurtjes... maanden geleden, de radio staat loeihard en ik heradem. Was vergeten hoe goed het wel was om alleen te zijn, jammer gewoon dat ik steeds die klok blijf volgen.
Ik krijg voor alles de schuld. Helemaal negatief is dit niet, na jaren ploeteren en zwoegen om hem tevreden te stellen had ik het door, wat ik ook doe, niets kan ik goed doen. En dan werd het terug een stuk minder vermoeiend, legde ik me erbij neer dat het zo was en deed ik dan terug wat meer wat ik beschouw als goed.
Maandag... eindelijk terug maandag... Straks begint de 'werkshow' terug... 'leuk weekend gehad?' 'ja hoor, rustig en jij?' en dan horen hoe het ook kan gaan, het is dan net een strofe uit een Clouseauliedje; even slikken en weer doorgaan.
Gisteren waren we even weg voor hem en na zonsondergang waren we nog op de autostrade aan het rijden, ik had de radio aangestoken. Ik herleefde, op zulke momenten kan ik oprecht gelukkig zijn in mezelf dan. Soms ben je zodanig meegesleurd in negatieve gedachten dat je hopeloos word en dan heb je het gevoel dat er geen leven meer is naast het jouwe in ellende. Gisteren stond ik er dan weer eens bij stil dat er zoveel leven is overal en dat het mijne binnenkort ook beter zal worden. Ik kijk naar de auto's en vraag me af waar iedereen zo naartoe aan het rijden is, of de auto die we passeren gevuld is met geluk of dat er ook een sluier van geweld overhangt.
Maar het moment dat we onze oprit oprijden is het kleine geluk voorbij en kom ik terug in het huis van de gebroken dromen.
