stap voor stap proberen te ontsnappen uit een relatie met partnergeweld
31-10-2010
Wolf in schaapskleren
Ik dacht dat ik nu wist hoe de potentieële man met een kort lontje eruit zag... Niets is minder waar... Vandaag meegegaan met een vriendin die ik in het vluchthuis heb leren kennen, haar ex gezien. Het zag er een fragiele man uit helemaal niet de man die ik ondertussen kende van haar verschrikkelijke verhalen. Het was schrikken, hoe moet ik ooit nog een partner vinden die ik volledig kan vertrouwen, in het begin zijn alle mannen lief en betrouwbaar, geweld sluipt soms zo op sokken je relatie binnen en zelden vanaf het begin.
Weer mateloos genoten van mijn vrijheid dit weekend. Vrijdagavond een avond gehad waarvan ik nooit gedacht had die ooit in mijn leven te mogen beleven. Ondertussen zeg ik nooit nooit meer, echt niet. Zaterdag heel de dag nog moeten bekomen ervan en vandaag zalig genoten van mijn een dagje de stad in! Nu leef ik, volledig zoals ik het wil zonder rekening te houden met...
Elke minuut van mijn vrijheid dit weekend was het vechten voor de ontsnapping waard!
Ondertussen ben ik al een maand weg van huis en begint alles wat 'normaal' te worden. Het is normaal dat ik rust in mijn leven heb, normaal dat ik doe wat ik wil, wanneer ik wil... Het is toch raar hoe een betere situatie vlug went. En dit vind ik gevaarlijk, net omdat ik me nu niet meer kan voorstellen hoe ik al die jaren geleefd heb (daarjuist wat zitten lezen op mijn blog en was terug onvoorstelbaar) en ik heimwee heb. Ik mis hem zeker niet hoor, ik mis een thuis en mijn huisdiertjes. Als er dan nog eens agressie is in het huis die er net is om je te beschermen tegen agressie dan wordt het helemaal moeilijk.
Ik ga niet terug hoor maar heb het heel moeilijk. Leven in groep is geen pretje... Het is ook echt een tussenstap en eigenlijk moet mijn echte leven nog beginnen, op die manier leven zoals ik nu doe is niet waarvoor ik gevochten heb, het is gewoon een noodzakelijk kwaad. En dat vergeet ik soms, denk ik soms 'is dit het nu?'...
Moest mijn leven een tv-station zijn dan was dit het 'even geduld moment'
