Women are angels. And when someone breaks our wings, we simply continue to fly on a broomstick.

Dag op dag 9 maand geleden ben ik vertrokken.  Ik kan het soms nauwelijks geloven dat het al zo lang is.  De eerste dagen staan in mijn geheugen gegrift en ik denk er met veel plezier aan terug en dat vind ik wel fijn want uiteindelijk waren het heftige dagen maar de opluchting was veel groter dan de angst voor het onbekende.

Die maanden in het vluchthuis waren zeker niet makkelijk, ik was er ook niet graag, vond er ook niet echt rust, welliswaar op een heel andere manier dan thuis maar toch, vooral naar het einde toe wou ik daar weg.  En overlaatst zei me iemand dat hij het niet begreep dat ik nog kan wenen wanneer ik daar in de buurt passeer terwijl ik er toch ook niet graag was.  Uit het negatieve dat ik daar beleefd heb heb ik geleerd, maar er waren ook veel positieve momenten.  Ik kreeg opeens vrijheid, beperkte vrijheid want er waren veel regels maar ik kon bepaalde momenten doen wat ik wou, als ik naar buiten ging moest ik me niet verantwoorden, als je jaren geleefd hebt zoals mij is dat onvoorstelbaar!  Stress die van je valt, je komt niet meer in angst thuis, angst om hoe hij zal zijn, wat er staat te gebeuren.  Er waren ook een paar toffe mensen waar ik heel veel plezier mee beleefd heb.  En er was ook de bescherming, ik was nooit alleen, je verblijft in een veilige omgeving.  En daarom doet het me wel iets als ik daar nog passeer.  Zoveel herinneringen, ik weet nog dat ik mijn eerste stapjes buiten zette en niet kon geloven wat voor een vrijheid ik wel had.

Nu beleef ik dat niet meer zo intens, enerzijds is er de gewoonte en anderzijds is het leven ook veel drukker geworden, lange werkdagen, veel te doen daardoor ben ik me er minder van bewust.

Soms zit ik zo'n beetje te sakkeren dat ik nog zoveel nodig heb, zoveel wil doen en het niet direct mogelijk is, dat dingen niet vooruit gaan maar vandaag sta ik bij alles zo'n beetje stil en ben ik best trots op mezelf en ik denk toch met reden.  9 maanden had ik niets meer behalve een paar zakken gerief.  Vandaag woon ik op mijn appartement, heb ik ander werk, en ook al heb ik nog veel nodig ik vind toch dat ik al veel heb ondertussen.  Naast de materialistische zaken is mijn leven emotioneel énorm veel rijker geworden!  Wat ik al allemaal mogen beleven hebben, plezier, geborgenheid, vriendschap, liefde.  Van die zaken heb ik meer gehad in de voorbije 9 maanden dan de jaren voordien.

Ik ben echt gelukkig dat ik 9 maand geleden de moed gehad heb om de stap te zetten!

21-06-2011 om 18:13 geschreven door chann