stap voor stap proberen te ontsnappen uit een relatie met partnergeweld
05-09-2010
vrijheid...
Als ik ooit in een nieuwe relatie stap zal dat steeds mijn angst zijn dat ik mijn vrijheid terug zou verliezen. Ik ben er zo bang voor! En ik weet dat dit het eerste is dat ik steeds in mijn leven voor zal vechten, na al die jaren als vogel in een roestig kooitje te hebben geleefd. Na gisteren nog eens een festivaletje met vriendinnen te moeten afzeggen, op een manier alsof het me niets deed maar vanbinnen toch wel veel pijn ervan had. Ik wil nooit meer moeten vechten voor die vrijheid, maar als het ooit zal moeten dan zal ik het zeker terug doen en wil me die twijfel en angst ook ergens besparen. Maar dan is er ook het verlangen naar liefde en geborgenheid en ik weet ook dat het verlangen groter is dan die drang om me dit te moeten besparen, dus ergens hoop ik dat het me gewoon nooit meer overkomt.
Het weekend kan alweer tellen, nog een dag te gaan en ben alweer op sinds gisteren eigenlijk. De laatste dagen was het weer terreur, soms heel subtiel andere momenten niet zo subtiel. Zoals hij vorig weekend vroeg wat hij kan doen om me gelukkig te maken, ik kan dan iets zei en hij dan direct panikeerde (ik had dan zoiets van luister toch man, het is zelfs geen oplossing want er is te veel al tussen ons gebeurd) vroeg ik het gisteren en hij zei 'weggaan'. Waarom laat hij me dan gewoon niet gaan op een normale manier?! Zoals als hij soms zit te dreigen om me buiten te gooien, ik zou niet liever hebben! Kan ik vandaag kiezen tussen de lotto winnen en buitengegooid worden, ik twijfel geen seconde en kies voor dat laatste!
