stap voor stap proberen te ontsnappen uit een relatie met partnergeweld
07-02-2011
Ik heb het heel zwaar gehad de voorbije week en nu nog ook zo'n beetje. Alles ging opeens als een wervelwind, woensdag gaan solliciteren, donderdag gehoord dat ik job niet had maar dat ik de vrijdag voor een andere functie waar ze me meer in zagen kon gaan solliciteren, dat de vrijdag gedaan. In het weekend verhuisd, de maandagavond er voor de eerste keer geslapen en de dinsdag beginnen werken. Het was en is me soms wat te veel. Ik kom in een stad waar ik niets ken, ga naar een werk aan de andere kant van het land in een stad waar ik niets ken, al het vertrouwde, ook al was dat een vluchthuis waar ik niet graag woonde was opeens verdwenen, nog maar eens. Het is ook heel lang treinen, anderhalf uur enkele rit zonder vertraging en ik heb al genoeg vertraging gehad in die week. Maar ik voel me goed, ik woon graag in mijn appartementje, voel me er goed. Ik heb mijn anciëniteit kunnen behouden van mijn werk omdat het voor dezelfde firma is dat ik nu werk, het zijn sympathieke collega's en de sfeer is er goed. Ik ben blij hoor maar het is een gewoon terug een grote aanpassing en dat doet me veel pannikeren.
Wat ben ik toch blij dat ik terug centjes heb! Terug kunnen kopen wat ik wil en dan bedoel ik niet zozeer voor mijn plezier of voor de fun van het shoppen maar gewoon wat ik nodig heb. Ik heb in mijn lunch deze middag twee paar nieuwe schoenen gekocht, mijn beloning, ik zal nooit vergeten hoe het is om met enorm pijnlijke voeten omdat je schoenen versleten zijn in een schoenwinkel te staan en geen nieuw paar kunnen permiteren voelt!
Maar tergelijkertijd ben ik heel spaarzaam want ik besef nu wat voor een inspanning ik moet doen voor mijn wedde. Ik wil ook sparen om nooit meer in die situatie terecht te komen!
Maar het voelt goed, ik heb al gevochten om te komen waar ik vandaag sta en ben er trots op!
