|
Deze ochtend met de trein naar mijn nieuwe stad naar het OCMW... verschrikkelijk. Ik werd er heel onvriendelijk te woord gestaan. Mijn begeleidster van het vluchthuis had voordien al geinformeerd en ik kon gaan vanaf ik mijn contract had. Dus ik met de nodige papieren naar ginder en ze willen niet eerder kijken of ik recht heb op een installatiepremie vanaf dat mijn domicilie daar staat. Hij vroeg waar ik nu mijn inkomen van had en ik zei van ziekenkas en hij zei me dat het waarschijnlijk niet toegestaan zal worden, ik vroeg hem dan dat hij eens kon kijken nu dat ik alle papieren bij me had maar dat wou hij niet.
Mijn begeleidster vond het gelukkig ook niet kunnen, zei dat ik toch niet ergens kon gaan wonen zonder iets en zou nu terug contact opnemen met het OCMW maar ik reken op niets, heb al te veel "nee" gehoord van alle instanties.
Ik vind het zo oneerlijk dat ik gestraft ben om al heel mijn leven te gaan werken, dat andere vrouwen hier premie's en geld van het OCMW krijgen om niets te doen, dat mijn ex ook OCMWsteun ontvangt en wie weet ook een installatiepremie. In België word je niet beloond om te gaan werken en een brave burger te zijn.
Maar er is terug ook een lichtje in mijn leven, dinsdag mag ik gaan solliciteren voor een functie in een andere stad bij mijn huidige werk. Ik hoop zo dat ik de job heb, het zou zoveel zorgen minder zijn, niet meer terug naar mijn stad moeten om te gaan werken wat ik niet durf. En terug kunnen werken, ik zou er alles voor doen! Ik ga me goed voorbereiden en wie weet... Toch ben ik bang dat ik er te veel op hoop...
13-01-2011 om 15:44
geschreven door chann 
|
