Vandaag staat er een tour naar de Barossa Valley op het schema. Dit is een van de bekendste wijnstreken in Australië. Onderweg kwamen we voorbij een stuwdam van 140m die in een perfecte cirkelvorm gebouwd is. Deze stuwdam heeft de bijnaam: The Whispering Wall omdat je van de ene kant naar de andere kant elkaar perfect kun verstaan als je gewoon praat.
Daarna kwamen we aan bij de eerste wijnboer: Langmail. Hier kregen we een hele uitleg over de wijnranken. De oudste wijnstruiken hier zijn de eerste die in Australië gepland zijn 160 jaar geleden. Veel produceren ze niet meer, maar het gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit maw. Duur dus. Zoals je op de fotos kan zien hebben ze hier ook een irrigatie systeem om de wijnranken water te geven Dit wordt enkel gebruikt als de planten jonger dan 3 jaar zijn om ze te laten overleven. Later wordt dit niet meer gebruikt omdat dat water druiven geeft (minder kwaliteit). Daarna kwam het belangrijkste, het proeven! Zoveel je maar wilde! Maar we konden in de 20 verschillende wijnen niet echt ons type vinden. Eén spcialleke hebben we hier gedronken: Rode Schuimwijn (want ze mogen dat hier geen Champagne noemen), niet te drinken. Daarna zijn we nog naar een tweede wijnboer gegaan die vooral massa productie levert. Hier was het proeven iets meer gerantsoeneerd, en ook niet echt onze smaak.
Daarna was het enkele uurtjes naar huis rijden met de bus. Samengevat was het een vrij sobere dag, met een hoogtepunt, de Whispering Wall. Gelukkig werd die volledig gecompenseerd door de Classic Adelaide auto koers. In de loop van de dag hadden we al enkele oude sportwagen zien rijden, maar hier stonden ze allemaal naast elkaar geparkeerd. Er waren zelfs autos van Europe naar nier overgebracht. Alle kassieke wagens waren hier, Porche, Ferrari, BMW, Maar toch enkel uitzonderlijke types: Een Jensen, enkele De Tomassos en dat oranje geval waar ik de naam niet van ken.
Vandaag vliegen we naar Adelaide, een stadje in het zuiden van Australië dat een 10-tal km in het binnenland ligt. Dit was weeral een andere tijdzone, die een HALF uur verschil met Sydney (blijkbaar zijn er nog enkele plaatsen op de wereld waar het tijdsverschil niet 1 uur maar een half uur bedraagt). Deze stad is in de 19de eeuw gepland als stad, en alle straten hebben hier in het stadscentrum 2 tot 5 rijstroken, dus files kennen ze hier niet echt.
Vandaag was er niets speciaals gepland en hebben we de stad verkend (vooral de shoppingstraat was in trek bij de dames). Zoals je kan zien stond alles hier ook al in het teken van kerstmis.
s Avonds hadden we op onze kamer een spetterend kussengevecht dat in vrede eindigde.
De laatste weken heeft Ragna weinig les gehad in school. Alles stond in het teken van Mona Vale Goes West een toneel/muziek stuk dat door de leerlingen van grade 5 en 6 werd opgevoerd. In het begin hadden ze aan Ragna gevraagd of ze een personage wilde spelen, maar gezien haar Engels op dat moment nog in de kinderschoenen stond heeft ze hier toen voor bedankt. Ze nam wel deel aan 2 nummers (dans en zang), uiteindelijk had ze toch wel zin gekregen in een meer actieve rol, maar het was net iets te laat.
Het hele toneelstuk stond in het teken van het Amerikaanse Wilde Westen, Ragna had een hemd van een echte Cowboy gekregen die hier eerder dit jaar in Australië verzeilt is geraakt met een veestal van 2 runderen.
Het was een mix van zang, playback, toneel en dans. Toch wel knap om te zien, en het was duidelijk te merken dat ze er van genoot.
Vandaag hebben we een lange tocht voor de boeg, bijna 3 uur rijden om enkele grotten te bezoeken. Gelukkig valt het verkeer hier goed mee, weinig verkeer, nog minder verkeerslichten en onze auto is een automatic met cruise control. Het enige probleem zijn hier de vele spookrijders, maar er wordt er maar één afgeroepen op de radio. Verder lopen hier nog wat Kangoeroes en Wombats rond (de meeste die we gezien hebben liepen niet meer )
Orient Cave. De eerste grot die we gaan bezoeken is de Orient Cave, deze tocht duurt ongeveer anderhalf uur. Vroeger moest men 5 uur wandelen door andere grotten om dit natuurkunstwerk te aanschouwen. Gelukkig is er voor VIPs (toeristen) een tunnel gedynamiteerd van een paar honderd meter. Eens in de grot, een geweldig spektakel van hangende stalactites en groeiende stalagmites, maar ook enkele hellagtites. Dit zijn stalactieten waar het water zo traag naar beneden loopt dat het op kleine oneffenheden blijft hangen en zodoende in verschillende richtingen groeit zelfs in een cirkel Doordat al het vuil door de verschillende lagen in de grond gefilterd wordt, blijven enkel de mineralen over, wat voor een prachtige schittering zorgt (een echte Oosterse grot vol diamanten en edelstenen maar helaas niet van grote geldwaarde
RiverCave Na onze eerste schitterende toer hebben we vlug onze picknick opgegeten om de volgende grot te bezoeken. Deze grot is totaal anders, omdat er minder mineralen in de bovenlagen aanwezig zijn, daardoor is er veel minder glinstering, maar dit wordt dan weer gecompenseerd door de ondergrondse rivier en de grootte van de stalactieten en -mieten. Een ander fenomeen dat we hier zagen waren de afdakjes. Deze ontstaan wanneer er een stalactiet zich gevormd heeft op een modderlaag en tot aan de rotswand komt. Na veel, zeer veel jaren wordt de modder weggespoeld en blijft er zwevende stalactiet over.
Op het laatste vroeg de gids of we ook grotten hadden in België Bij de neus weg heb ik vermeld dat we grotten hebben in België waar je met een boot(tje) kan op varen (grotten van Han) .
The Nettle Cave Deze laatste grot was gratis en kon met een audio gids op eigen initiatief gedaan worden. Zoals je kunt vermoeden is deze grot genoemd naar de vele netels die hier groeien. Dit was weer een ander soort grot dan de vorige twee , hier komt lucht en licht aan en zijn de stalactieten en stalactieten keihard. Hier hebben we de laatste natuurkunde lessen van de dag gekregen, om daarna aan de lange terugtocht te beginnen. Tegen 8 uur s avonds waren we terug thuis
Weeral zaterdag... Het lijkt of de tijd hier nog sneller gaat dan in België. Gezien de aarde overal aan dezelfde snelheid draait vermoed ik dat dit gevoel relatief is... De vorige week hebben we redelijk perfect weer gehad (tussen de 23° en 30°, zonnig met toch een fris windje). Helaas is het vandaag weer aan het regenen geweest en hebben we de ganse namiddag in een shoppingcenter gezeten. Gezeten? Nee voor Annick wat broeken, T-shirts en oorbellen gekocht. Ons Ragna is thuis gebleven omdat ze huiswerk had (ze moet een model 'onderwater-hotel' maken).
Wat ook het vermelden waard is, zijn de bosbranden. Tijdens de zomer is het hier zeer warm en droog, daardoor ontstaan er spontaan bosbranden. Gezien de oppervlakte is dit niet de voorkomen, noch te bestrijden. Daarom worden er bepaalde stukken bos platgebrand op strategische plaatsen. Zo kan men voorkomen dat bij een natuurlijke bosbrand het ganse bos (zo groot als de provincie Antwerpen) ineens afbrand. We zijn voorbij zo een net afgebrand stuk bos gereden. Enkel het kleine struikgewas brand op, de hoge bomen krijgen een zwarte stam, maar hebben er verder geen last van. Voor ons heeft het Zwarte Woud nu een heel andere betekenis. Helaas hebben we geen foto's van de rookpluim maar dat komt nog wel bij een volgende brand. De geur is iets moeilijker te reproduceren, maar het ruikt als een grote open haard.
Eerder deze week zijn we enkele malen s'avonds langs het strand gaan wandelen en hebben we weer een hoop walvissen gezien. Ditmaal had ik mijn verrekijker meegenomen en hadden we een prachtig zicht. Die beesten zijn gigantisch groot, ik denk dat de vin van een volwassen dier twee keer groter is dan een mens...
Zoals je kan begrijpen is het zeer belangrijk dat op zulk een fantastisch strand alles in goede banen wordt geleid door een allerte strandwachter.
Morgen is het vroeg opstaan, dan rijden we een 200 km ver naar de Jenolan Caves. Dit zouden blijkbaar de oudste grotten van de aarde moeten zijn (omdat Australia het oudste continent is...)zeggen ze hier.
De dag begon zeer bewolkt, niet echt een goed vooruitzicht. In de voormiddag ben ik anderhalf uurtje gaan joggen en daarna zijn we naar het strand gegaan met de buren. Ondertussen was de bewolking volledig verdwenen en was de hemel knal blauw en scheen de zon met matige kracht (genoeg om mij te verbranden). Deze 2 foto's zijn op dezelfde dag getrokken.
Ragna en de buurmeisjes hadden hun Boogie Board meegenomen (mini surfplank om op te liggen). Met die golven hier is dat fantastisch. Je moet er enkel voor zorgen dat je een goede timing hebt, en de golf stuurt je enkele tientallen meters verder. Zij zijn wijselijk dicht bij het strand gebleven, maar ik heb me opgeofferd om de plank eens te testen met echte golven. Als je ongeveer 50 in de zee bent kan je hier nog altijd staan, enkel als er golf afkomt sta je 4 meter onder water. De golven zijn hier enorm, van op het strand zie je inderdaad golven..., als je er valk bij staat is het een muur van water dat afkomt, maar het is best leuk. Zodra we dat een beetje onder de knie hebben, en de golven min of meer weten in te schatten gaan we leren surfen.
s Avonds zijn we nog een wandeling gaan maken en daarna nog even geBBQed. Nu ga ik me insmeren met aftersun, ik ben voor de eerste keer in jaren een beetje aangebrand.
Vandaag zijn we de ganse dag gaan shoppen naar de Warringha Mall.
Het enige wat we moeten hebben was een halogeen lamp en sandaaltjes voor ons Ragna haar Graduation Dinner. Zoals gewoonlijk was de gedachtegang van de 2 dames niet compatibel Ze hebben niet gestamp en geklopt, maar er hingen toch donderwolken boven hun hoofdjes . Uiteindelijk heeft de vader dan de knoop moeten doorhakken en zoals het een goede vader beaamt heb ik mijn dochter geholpen met Annick te overtuigen. Ragna heeft nu een sandaaltje met een hakje (4 cm). Samen met haar Graduation kleed is ze een echte filmster. De fotos volgen later.
Dit is haar 2 de Graduation party op 6 maand. Haar tweede diploma op zes maand, zeker de dochter van haar vader.
Deze week is er niets speciaal gebeurt. Het enige dat het vermelden waard is: * Nog meer walvissen en dolfijnen gezien. * Dinsdag was het de Melbourne Cup. Dit is een paardenrace die ervoor zorgt dat het hele land even tot stilstand komt. We hebben tijdens de middag met de ganse groep iets gaan eten en naar de race gekeken in een vergaderzaal. * Hier is de politie nog erger dan in België, Donderdag was er een gigantische fille van wel 8 km omdat de politie een routine controle hield.
Yes vandaag heb ik mijn eerste walvis gezien. Enkele weken geleden haden we het water al zien opspuiten, maar hadden we het dier in levende lijve net gemist. Vandaag kwam ik na een zware werkdag thuis... moe en leeg, hongerig en dorstig (effe stoppe met schrijven, ik ga eerst een Pure Blonde pakken = mijn lievelingsbier hier). Allé, toen ik thuiskwam, de gebruikelijke ronde, om op het terras te eindingen. Daar zag ik water hoog opspatten, en af en toe iets zwart-wit er bovenuit steken. Mijn eerste walvis... .
In de krant stond een artikel dat er dit jaar een babyboom aan walvissen is (2000 à 3000) en tot december komen die allemaal voorbij ons terras. De walvissen die uit het water springen zijn meestel jongen van enkele maanden oud die zich kiplekker voelen. Vorig weekend waren er enkele aan het spelen voor het hotel waar ik vroeger gelogeerd heb (in Manly).
Vandaag hebben we eens gekozen om niet met de boot naar Sydney the gaan, maar met de bus Veel goedkoper !
Bij aankomst zijn we eerst naar de Rocks gegaan. (De Rocks is de plaats waar Engeland vanaf 1788 zijn gevangen naar toe stuurde. Deze gevangenen mengden zich met de locale bevolking. Het werd een multiculturele smeltkroes, berucht om zijn zeemansklimaat. Vandaag is dit maritieme stadscentrum gerestaureerd, en vooral een toeristisch centrum).
In de namiddag zijn we naar Sydney Aquarium gegaan.
Zoals in Antwerpen, veel vissen, maar ook enkele specialekes. Een Water Dragon (die we vorig weekend in de vrije natuur hebben gezien) en een Vogelbekdier(dit komt enkel in Australië voor en is een kruising tussen een grote waterrat, met een grote platte eendensnavel, en beverstaart en vier eenden poten).
Daarna zijn we nog even naar de haaien gegaan en naar het Great Barrier Reef.
Op de weg terug besloten we om eens iets avontuurlijk te doen en (via het voetpad) over de Harbour Bridge te wandelen. Aan de overkant zouden we dan de bus nemen naar huis.
Ons eerste probleem was om op de brug te raken als voetganger maar we hebben het toch gevonden. Eens aan de overkant was het iets moeilijker veel, zeer veel wegen vol autos, maar niets voor voetgangers. Na flink wat stappen hebben we uiteindelijk een taxi genomen naar huis Daar ging de winst van de busrit (en de volgende busritten ).
Vandaag niets speciaals...wel een verlofdag in België, hier een gewone zaterdag. Heel de dag met twee achter de computer gezeten om onze trip naar Melbourne voor te bereiden. Uiteindelijk zijn we toch overeen kunnen komen, ondanks ... Je snapt het wel hé
Winteruur---Zomeruur--wat een tijd. !! 10 uur tijdsverschil !!
Eind oktober. In België verandert het uur van zomer naar winteruur. Vanaf nu is het tijdsverschil met België 10 uur. Zeer makkelijk. Je telt 10 uur bij de Belgische tijd om de Australische tijd te weten. België 12 uur op de middag is 22 uur bij ons.
Na de middag gaan we naar Barrenjoey Head en Palm Beach.
Je kunt Palm beach zien als de stam van een palmboom, en Barrenjoey head zijn de bladeren van de palmboom.
Op die head staat één van de oudste vuurtorens van Australië, waar we de ganse evolutie van het licht aanmaken hebben kunnen volgen. Van kerosine, over gas, naar zonne-energie om uiteindelijk te eindigen met elektriciteit.
Op de terugweg weg zijn we nog even gestopt bij Avalon beach waarwe de prachtige rotsformatie konden bewonderen. Gezien de speciale stenen wou ons Ragna er eentje meenemen waar juist een klein krabbetje onder zat (nog veel kleiner dan dat ze in Holland in haar handen heeft gehad). Nu is dat krabbetje doof .
Zaterdag vandaag, weekend en dus goed weer. In de voormiddag ons volgend verlof gaan boeken... we laten u nog even in het ongewisse waar we naar toe gaan, maar zo spectaculair als The Red Center zal het vermoedelijk niet zijn.
Na een kort verblijf op het strand zijn we dan vertrokken naar Manly. Dit is het stadje waar ik initieel in de winter enkele weken heb gelogeerd. Het hotel was vernieuwd, er waren 9 ipv. 3 beach volleybal velden, en het strand lag vol. Na een halve dag wandelen langs de Oceaan en wat winkelen zijn we dan gaan eten in één van mijn 5 voorkeur restaurants :'Ribs and Rumbs'. Specialiteit ribbekes en steak (tot 1kg). Lekker... en lang geleden.
De vorige week is er een om vlug te vergeten. - maandag: Regen. - dinsdag: Regen - woensdag: Regen - donderdag: Regen - vrijdag: een prachtige zonnige dag, klaar voor het weekend.
Voor ons Ragna en Annick was het iets spannender. Donderdag kreeg Annick een telefoon van de school: 'Ragna voelt zich niet goed'. Net na de middag had Ragna iets gegeten dat haar niet goed bekomen was. Vrijdag is ze ook van school gebleven omdat ze zich nog niet 100% voelde, maar uiteindelijk werd ze stilaan beter, en vanaf vrijdag middag had ze geen probleem meer.
Nog meer dieren vandaag. Een bezoekje aan het FEATHERDALE WILDLIFE PARK. Ons Ragna was in haar nopjes. Na eerst kangoeroe op haar bord (zonder dat ze dat wist), een dood exemplaar langs de weg en enkele in de vrije natuur, kon ze nu naar believen de kangoeroes aaien en eten geven, alsook de koala's en een struisvogel. Ze mocht zelfs een visje geven aan de pelikaan.
In de late namiddag gingen we nog naar WEST HEAD een mooi uitkijkpunt, waar rivieren, zee en land mooi in elkaar overgaan. Om de dag af te sluiten daalde we af tot Akuna Bay (een kleine jachthaven). Wat we daar zagen was een metershoge garageplaats voor motorboten. Je stapt uit je bootje en de heftruckchauffeur geeft hem een plaatsje.
Speciaal voor Ragna een namiddagje strandplezier met Natalia (buurmeisje). Van de Belgische kust is ze geen fan, maar hier heeft ze de smaak van de golven te pakken om zich vervolgens met zand te bekladden. Het toffe van de zee hier is dat het strand enorm steil is, maar onder het water wordt het plots plat. Dit geeft de mooie golven. Het spectaculairste is wanneer een opkomende golf botst met een golf die terugkomt van het strand, dan heb je een grote en kleinere golf die botsen en shiet het water meters hoog. Terwijl de jeugd in het zand aan het spelen was, ging ik een beetje joggen (en een beetje rondkijken ). Annick lag rustig haar boek te lezen.
De afgelopen week is rustig verlopen: werken en school. Ragna werd van haar jaar The student of the week. Een erkenning voor interesse en inzet. Annick kreeg op het terras bezoek van een koppel COCKATOOS en een badende LORIKEET. Verder kon ze nog een glimp opvangen van voorbij zwemmende walvissen en dolfijnen. Helaas zijn hier geen spectaculaire beelden van. Die walvissen kan je herkenen aan hun opspuitend water hun reusachtig vinnen krijg je maar zelden te zien en dolfijnen zijn zeer snel.
De laatste dag van ons Red Center Experience... Vandaag kunnen we niet veel plannen... Enkel een bezoekje aan het RFDS-centrum (Royal Flying Docter Service). Best de moeite waard om een bezoekje te brengen, het laat ons nog maar eens zien in wat voor een ongelofelijk snelle wereld wij leven, telefoon, internet, digitale röntgen,... vroeger was het blijkbaar iets anders...
Toe we nog in het RFDS winkeltje aan het kiezen waren, en uiteindelijk gingen betalen sprak de dame achter de kassa ons Ragna toe: 'Gij zijt aan het spijbelen!' Ja een Vlaamse vrouw die meer dan 20 jaar geleden naar het midden van Australië verhuisd is om voor the Flying Docters te gaan werken...
Daarna was het tijd om te vertrekken... naar huis.
Vandaag staat er een tour naar de Barossa Valley op het schema. Dit is een van de bekendste wijnstreken in Australië. Onderweg kwamen we voorbij een stuwdam van 140m die in een perfecte cirkelvorm gebouwd is. Deze stuwdam heeft de bijnaam: The Whispering Wall omdat je van de ene kant naar de andere kant elkaar perfect kun verstaan als je gewoon praat. 
Daarna kwamen we aan bij de eerste wijnboer: Langmail. Hier kregen we een hele uitleg over de wijnranken. De oudste wijnstruiken hier zijn de eerste die in Australië gepland zijn 160 jaar geleden. Veel produceren ze niet meer, maar het gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit
maw. Duur dus. Zoals je op de fotos kan zien hebben ze hier ook een irrigatie systeem om de wijnranken water te geven
Dit wordt enkel gebruikt als de planten jonger dan 3 jaar zijn om ze te laten overleven. Later wordt dit niet meer gebruikt omdat dat water druiven geeft (minder kwaliteit). Daarna kwam het belangrijkste, het proeven! Zoveel je maar wilde! Maar we konden in de 20 verschillende wijnen niet echt ons type vinden. Eén spcialleke hebben we hier gedronken: Rode Schuimwijn (want ze mogen dat hier geen Champagne noemen), niet te drinken. Daarna zijn we nog naar een tweede wijnboer gegaan die vooral massa productie levert. Hier was het proeven iets meer gerantsoeneerd, en ook niet echt onze smaak. 
Vandaag hebben we een lange tocht voor de boeg, bijna 3 uur rijden om enkele grotten te bezoeken. Gelukkig valt het verkeer hier goed mee, weinig verkeer, nog minder verkeerslichten en onze auto is een automatic met cruise control. Het enige probleem zijn hier de vele spookrijders, maar er wordt er maar één afgeroepen op de radio. Verder lopen hier nog wat Kangoeroes en Wombats rond (de meeste die we gezien hebben liepen niet meer
) 
maar helaas niet van grote geldwaarde 
.
Eerder deze week zijn we enkele malen s'avonds langs het strand gaan wandelen en hebben we weer een hoop walvissen gezien. Ditmaal had ik mijn verrekijker meegenomen en hadden we een prachtig zicht. Die beesten zijn gigantisch groot, ik denk dat de vin van een volwassen dier twee keer groter is dan een mens... 
zeggen ze hier.
.
(en de volgende busritten
Vandaag niets speciaals...wel een verlofdag in België, hier een gewone zaterdag. 
