Voor vandaag staat er een tocht naar Sydney op het programma.

Na een stevig ontbijt en een iets vertraagde start, zijn we met de auto naar Manly gereden.
Om alle verwarring te vermijden, onze firma doet niets in het zwart, daarom heb ik die witte auto gekregen…

Door dat zwarte monster hebben we net onze boot gemist en moesten we een half uurtje wachten.

Eens op de boot mocht Ragna enkele foto’s nemen met Gerolf zijn echte camera… Nee, ze heeft er geen hernia aan overgehouden, maar wel stijve armen.

Verder verliep de overtocht vrij rustig en konden we zelfs van broeder en zusterliefde genieten.

Na een kort bezoekje aan the Opera House zijn we via The Botanic Gardens (waar gigantische bomen staan) naar de Tower gaan lunchen.

Het eten was lekker, maar helaas zagen we toch donkere wolken al hangen… Elke keer dat we naar Sydney gaan regent het (enkel met Marc en Els in januari hadden we geen regen). Na een vulpen te hebben gekocht voor kennissen van Olga hebben we onze planning licht aangepast en een ganse namiddag gaan shoppen (wat zeer in de smaak viel).

Omdat het een feestdag was sluiten de winkels om 5 uur, maar dan begon het pas... Het was niet meer aan het regenen, maar gieten. Op sommige plaatsen stond het water enkele centimeters hoog (of diep) en spoot het water als een fontein uit de riolering.

Na een vochtige wandeling kwamen we aan op onze ark. Die ons veilig terug naar Manly bracht.

13-04-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Terug werkendag voor mij, ik heb toch altijd tegenslag!
Van de regen was niets meer te bespeuren en had plaats gemaakt voor een stralende zon. Natuurlijk is dat normaal op zulk een belangrijke dag .
In de late namiddag kreeg ik een mailtje van Ragna met een verhaal over een kindje dat geld wou lenen van zijn vader om een beetje tijd van hem te kopen… en over hoe snel een firma mensen kan vervangen en hoe moeilijk het is om iemand in een gezin te vervangen… Nadat ik dat gelezen had heb ik mijn PC afgezet en ben naar huis gegaan.... Deels door die mail, maar vooral omdat het mijn verjaardag is.
Thuis stond er op het terras een fles champagne, oesters en scampi’s klaar als voorgerecht. Het hoofdgerecht was Videekes en Koninginnehapjes.

Dat verzachtte de pijn van het ouder worden toch een beetje.

14-04-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Terwijl wij (ik dus) mocht (moest) gaan werken, gingen de gasten een dagje naar Manly. De hoofdbezigheden waren daar blijkbaar eten (Subway broodje = Panos stijl) op de Wharf, lezen en winkelen.
’s Avonds ben ik iedereen gaan ophalen en hebben we nog een lekker stukje vlees gegeten. Ik had de auto op de gewoonlijke parking gezet zodat we konden afronden met een mooie wandeling langs het strand en het park in de buurt.

15-04-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Vroeg opstaan vandaag. We vertrekken met zen allen naar Noosa en Fraser Island voor 5 dagen. Na een verassend vlotte start was iedereen goed op tijd, het busje was 15 minuten te vroeg en na een rustige rit kwamen we aan op de luchthaven. Daar is het het traditionele scenario: inchecken, naar de lounge om te ontbijten, vervolgens wachten aan de gate, en dan de lucht in.

De eerste stop was Brisbane, daar werden we opgepikt door een busje dat tot aan Aussie World ging, waar we op een ander busje stapten om vervolgens in Noosa aan te komen. Het was er prachtig weer, rond de 30°. De vorige weken was het hier een echte zondvloed geweest, met tot 80cm  regen op één dag. Iedereen dus onmiddellijk naar het zwembad waar we een luchtige lunch hadden. Daarna was het platte rust.

Omdat iedereen moe en hongerig was van het zwembadliggen en spelen zijn we samen iets gaan eten in een Italiaans restaurant.

17-04-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

In de voormiddag zijn we naar de Eumundi Markets geweest. Dit is een grote markt in de buurt van Noosa. Na een toeristische rit met de bus, waar ons duidelijk werd gemaakt hoe duur de huizen daar wel waren en welke beroemdheden daar allemaal wonen kwamen we eindelijk aan op de markt. Hier hebben we rondgewandeld van 9 tot 13. Het belangrijkste voor ons was het kiezen van een ring voor Ragna, de Kerstman die hier aan het overzomeren was, en al top of de bill, een tattoo voor Ragna en voor mij.

Uit veiligheidsoverwegingen, ben ik eerst met Ragna vertrokken om dat machien een beetje te leren kennen. We waren met een 6 tal jetski’s en Ragna en ik mochten als eerste vertrekken op het gesloten parkoer. De rest mocht ons (voorbeeld) volgen. Uiteindelijk viel het goed mee om dat te besturen en vonden we het veilig genoeg om Annick ook op te halen. Het verschil in snelheid (gewicht) en het geluid (ook van Annick) was duidelijk merkbaar… Maar al bij al vond iedereen het best leuk. Enkel hadden we enkele probleem met boeien die niet altijd even zichtbaar waren door de golven veroorzaakt door al dat watergeweld.

Het enig dat een beetje spijtig was is dat deze machines begrenst waren op 60 km/h, wat al bij al toch nog redelijk snel is op het water.

18-04-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

 Vandaag vertrekken we voor een 2 daagse trip naar Fraser Island. Dit is een eiland van ongeveer 130 op 20 km. Het zou het grootste zandeiland ter wereld zijn (Hier in Australië hebben ze altijd wel het grootse en/of het beste,… maar ja), we zullen wel zien. Uiteindelijk werd het zo fantastisch dat ik voor de eerste keer een dag in 2 moet splitsen om het een beetje deftig op de blog te krijgen. Vermist we met zen vijven waren (+ Gerolf en Olga) hadden we 4 fototoestellen bij en hebben we op die 2 dagen 2002 foto’s getrokken. Op de bijlage kan je ongeveer de weg volgen. De eerste dag eindigde in een resort op het westen van het eiland. Net voor het vetrek was een een bericht op het nieuw dat er gisteren een ongeval was gebeurd met een 4WD met 2 doden tot gevolg. We hebben nog vlug een krant gaan halen om de detials te weten.

We werden ’s morgens vroeg opgepikt door een 4WD (Jeep met 4 wiel aandrijving). Het was een Toyota Land Cruser, V8 motor… een echte krachtpatser.

De eerste minuten waren over asvalt weg , daarna gingen we de autosnelweg op, de maximum snelheid was 90 km, er waren geen lijnen, en geen pechstrook, en als je een auto kruiste moest je de linker pinker opzetten om duidelijk te maken dat je wist waar de linker kant was. De weg werd wel elke dag terug aangelegd door de Oceaan. Ja, de autosnelweg was het strand. Fietsers zijn hier niet, maar de snelweg wordt vredevol gedeeld met voetgangers en spelende kinderen op het strand.
Het ongeval van gisteren was het gevolg van het ontwijken van een golf die strand rolde. Het best is natuurlijk om in het harde zand te rijden, maar daar komen af en toe wel eens wat golven (zie foto in het mideen). Zoals je kunt vermoeden hebben wij het overleefd.

De tweede stop was een vuurtoren (normaal moet je hier te voet naar boven klimmen  maar onze touroperator had als enigste de toestemming om tot daar de rijden. Boven was het dan tijd om te genieten van een glaasje champagne met fruitsap. Zoals meestal had je een prachtig zicht op de oceaan, maar ook op de weg die we net afgelegd hadden.

Na een klein half uurtje rijden was het dan tea-time (of koffie) met een hapje op Rainbow Beach. Ik weet nog altijd niet waar die naam vandaan komt, het zand was wit, en we hebben geen regenboog gezien. Wat er wel te zien was waren enkele dolfijnen die af en toe eens aan de oppervlakte kwamen. Om zeker niets te missen stonde de twee zware kalibers klaar om dit op de gevoelige –digital- plaat vast te leggen. Maar die beesten hebben serieus met onze voeten gespeeld… Die enkele foto’s die we hebben zijn niet echt spectaculair en komen dus niet op de blog. In vergelijking met de andere plaatsen op het strand was het hier geweldig druk en zijn we daar vlug vertrokken.

Dit eiland is zeer populair voor kampeerders, maar het is allemaal wel vrij basic. Er is geen stromend water, geen elektriciteit, enkel zon, zand, de oceaan, en wat schaduw van de bomen. Om water te sparen doen ze de afwas in de oceaan. Het eten komt vers uit het water. Ik heb wel een ute (bestelwagen) gezien die ijs leverde om alles een beetje te kunnen bewaren.

Zoals je kunt zien op de foto heeft hier ook het regen/storm/golfslagweer van de laatste weken enorm huis gehouden op het strand. Het strand is hier (net zoals bij ons) 1 to 2 meter lager dan vroeger. Volgens de gids is dit de natuur: Vandaag verdwijnt het zand in de oceaan, en binnen enkele maanden wordt alles terug op het strand gegooid door de golven (dit is niet echt wat ze in onze buurt vertellen, maar vermoedelijk zijn ze in onze buurt iets ongeduldiger).

Toen was het eindelijk zover, we namen de ferry naar Fraser Island. Een haven, aanlegsteiger,…nee echt niet nodig. De overzetboten zijn van het model als de landing in Normandië, de voor en achtersteven zijn ophaalbruggen die op het strand neerploffen, en je kan op en af rijden.

Zowel voor de overzet als na de overzet lag er op het strand een laagje zwart zand. Dit goedje is kostbaarder dan goud. Het is de grondstof voor titanium (de grondstof voor al de implantaten van onze firma). Voor mijn zandverzameling van Australisch zand heeft Ragna een beetje in een flesje gedaan (ik heb ondertussen al 10 verschillende soorten zand).

Op het strand (75 mile beach) zijn er honderden (duizenden) kleine riviertjes (sommigen slechts enkele centimeters diep maar enkele meters breed) die het regenwater in de zee doen vloeien. Eén van de meest opmerkelijke was deze hieronder. De donkere kleur van het water wordt veroorzaakt door een boomsoort die bovenaan aan de bron staat. Later hebben we een gelijkaardig meer (Lake Boomanjin)gezien waar the water ook bruin gekleurd was.

Zoals je kan zien is het hier nog echt puur natuur, maar ook de dieren zijn goed vertegenwoordigd. We kwamen enkele Dingo’s tegen, vogels, een dode reuzenzeeschildpad, … een ook een beetje survival of the fittest. In de foto hieronder kan je een White Bellied Sea Eagle zien vliegen die net een zeeslang heeft gevangen. Zoals je weet heeft Australië de giftigste slangen ter wereld, maar blijkbaar zijn de zeeslangen nog giftiger dan de landslangen (en wij dachten dat de haaien gevaarlijk waren).

De laatste stop voor de lunch was de grootste uitmonding van regenwater op Fraser Island in de oceaan: Eli Creek. Hier wordt het water niet bruin gekleurd door die bepaalde soort boom, en is het kristal helder. Volgens de gids zou het regenwater 180 jaar nodig hebben om door de zandlaag te sijpelen om uiteindelijk via een rotsondergrond terug naar de oceaan te stromen. Eén van de toeristische attracties hier is om via de kant de rivier te volgen en daarna door de creek terug te wandelen of je te laten drijven (tot zover dus het zuivere water waar alle toeristen door wandelen).

Eender hoe, het was zeer mooi, en gelukkig was er niet te veel volk.

19-04-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Na deze boeiende voormiddag was het tijd om onze lunch op te eten. Tijdens onze lunch werden we nauwkeurig in het oog gehouden door 2 Kookaburra’s die hoopten op een beetje overschot. Het was zo lekker dat (bijna) alles op was, plus er staan zware boetes op het voederen van dieren (tot enkele duizenden dollars).

Na deze uitleg en demonstratie reden we verder to aan het wrak van de Maheno. Een scheepswrak dat hier al enkele jaren ligt en nooit werd geborgen, tot groot jolijt van de toeristische organisaties (en de toeristen).

In de knalblauwe hemel zagen we een klein vliegtuigje… en naast het strand stond een windwijzer, en een bordje: (Opgepast voor vliegtuigen). Naast voetgangers en de auto’s wordt het strand hier ook nog gedeeld met de vliegtuigen…

Dit alles wordt vakkundig in het oog gehouden door de locale Dingo’s (die geen vlieg kwaad doet volgens de gids, maar wel een slechte reputatie hebben).

Omdat het tijd werd om stilaan richting hotel te gaan verlieten we het strand. Deze laatste foto toont nog eens aan hoeveel zand er de laatste weken van het strand is weggespoeld. Enkele maanden geleden kon men hier nog tegen 100 km overrijden, en nu was het telkens een weg door de rotsen zoeken.

De wegen op het eiland zelf zijn iets smaller dan het strand. Uiteindelijk zijn dat smalle straatjes met één rijstrook. Als er gekruist moet worden, moet er een auto achteruit en een plaatsje tussen de bomen zoeken om de weg vrij te maken. Niet altijd eenvoudig (zeker niet met andere 4WD waar een persoon van dat andere geslacht aan het stuur zat).

Na een half uurtje zandrijden kwamen we aan aan de Stonetool Sandblow. Dit is een gigantische duin (een paar kilometer) die zich stilaan een weg baant naar het binnenland (enkel meters per jaar).

Uiteindelijk kwamen we aan in het hotel: ‘Kingfisher Bay’. Het enige resort dat op het eiland bestaat. Uiteindelijk mocht het er niet staan, maar is er toch gezet, en dan gepromoot als super milieu vriendelijk.
Gelukkig maar, het was er picco bello in orde, prachtige kamer, uizicht, lekker eten, en veel zeer veel natuurgeluiden. O ja, er waren ook 2 zwembaden tot groot plezier van Ragna.

Voor het avondeten zijn we nog even naar de zonsondergang gaan zien… Zoals gewoonlijk prachtig. Niet dat de zonsondergang in België niet zo mooi is, maar er staan veel te veel huizen, bomen,… in de weg.

19-04-2009, 00:00 geschreven door De Aussies