Een rustige dag, met maar één enkel programmapunt: The Great Barrier Reef.
De meeste van jullie zullen The Reef wel kennen, maar om een idee te geven van hoe groot dat dit wel is, van boven tot beneden is het ongeveer 2000 km, de oppervlakte is net iets minder dan de oppervlakte van het Verenigd Koninkrijk.
Wij gaan vandaag twee kleine stukjes hier van zien.
Omdat het Norman Reef zo ver van het vasteland ligt (echt aan het begin van de oceaan) noemen ze dit the Outher Reef. De afstand van het vasteland tot dit deeltje van The Reef is ongeveer 50 km, de diepte is slechts enkele meters. 10 Km verder is The Reef gedaan en wordt de oceaan plots meer dan een kilometer diep.
Eens in Carins aangekomen hadden we nog een uurtje om de stad wat te verkennen voordat de boot vertrok. Hiervan hebben we geprofiteerd om even te rusten op de bank en het kunstmatig aangelegde strand te bewonderen. Het strand van Cairns zelf is één groot modderbad waar krokodillen zitten
We vertrokken met een boot (snelle catamaran) van Cairns naar Green Island, vandaar vaarden we verder naar Norman Reef. Bij het aanmeren aan Green Island zagen we onmiddellijk al 2 schildpadden zwemmen, spijtig genoeg geen fotos hiervan.
Enkele ogenblikken later zagen we een White Bellied Seaeagle die een nest met jong had op een lichtbaken. Na 2 uurtjes varen kwamen we aan op het ponton, waar we de ganse dag zouden verblijven.
Van de catamaran zijn we onmiddellijk overgestapt in een half onderzeeër.
Dit is een duikboot waarvan de zijkanten van glas zijn, en die nooit helemaal onder water gaat, maar de passagiers zitten wel onder water. Hier kregen we een eerste kennismaking met the reef. Aan de linkerkant een school van duizenden kleine visjes, aan de rechterkant enkel tientallen grote vissen van ongeveer een halve meter. Mooi, maar het was helemaal niet zo kleurrijk als op al de fotos. Verder was het wel duidelijk te zien hoe de verschillende vormen van riffen gevormd waren. Misschien waren onze verwachtingen iets te hoog
Na deze trip was het lunch tijd, een buffet dat niet super uitgebreid was, maar honger hadden we zeker niet meer.
Ragna en ik zijn dan gaan snorkelen, in de hoop om wat meer moois te zien.
Net bij het ponton was het water dieper en de ondergrond zanderig. Hoe dieper het water hoe minder licht en hoe minder kleur je kunt zien. We zijn dus verder gezwommen tot waar de riffen echt begonnen. Daar was het ongelofelijk vissen, kleur, beweging, Moeilijk te beschrijven, maar als ooit in de Zoo van Antwerpen geweest bent of in Auquatopia, het is her net zo, enkel veel meer vissen, veel grotere en veel meer verschillende soorten. De fotos zijn spijtig genoeg iets minder, omdat
Ik geen professioneel onderwater fototoestel heb. Ik heb hier een speciaal zakje gekocht dat waar je je fototoestel kan insteken en dat tot 5 meter waterdicht is.
We een zwemvest moeten aandoen, door de golven zijn bijna al de fotos bewogen.
De batterij al heel snel leeg was en ik een hoop mooie dingen heb moeten laten voorbijgaan.
Volgende keer hoop ik dat het iets beter zal zijn.
Ragna was het na een uurtje beu, toen ik ze terug bracht riep Annick nog heb je die haai gezien? Maar dat was eerder het ene oor in en het ander oor uit. Ik wou vissen zien.
Nadat ik een honderdtal meter van het ponton verwijderd was en naar enkele fantastische vissen aan het kijken was, kwam net die haai eraan. Prachtig om te zien zwemmen, maar ik wist niet direct wat te doen Ik heb dan maar zo weinig mogelijk bewogen, en dat beest in het oog blijven houden. Op een 10 tal meter zwom hij voorbij mij en had blijkbaar geen honger (of ik was te mager of te oud of was hij bang geworden nadat ik mijn tanden had laten zien). Achteraf bleek dat het een Black Point Reef Shark was. Volgens de gids zijn de meeste diersoorten hier planteneters, maar van die haai was ik niet zo overtuigd, en nog minder dat dat dier wist dat het planten moest eten.
Annick had deze haai ook zien zwemmen in het onderwater observatorium en heeft er nog net een foto van kunnen nemen (Links onderaan).
Ik heb daarna nog wat verder rondgezwommen, maar toch af en toe eens extra omgekeken. Twee vreemde momenten, de eerste keer toen een klein visje op enkele centimeters voorbij mijn zwembril zwom en de tweede keer dat er plots zeer veel en kort op elkaar komende golven mij door elkaar schudden. Na die haai gezien te hebben reageerde ik wel iets anders.
Eens terug aan het ponton, was er een school vissen van ongeveer een halve meter met mooie gele kleuren. Midden daarin zat Wallie, een Napoleon Wrasse van meer dan een meter. Ragna heeft dat visje kunnen strelen, Het was zacht en zeer glibberig. Spijtig genoeg geen foto.
Deze vis is blijkbaar zo gedresseerd dat telkens wanneer er duikers in het water gaan hij mee even komt poseren op de foto.
Daarna was het feestje uit Nog 2 uurtjes terug met de boot, de bus in en dan eten in het hotel.
Ragna en ik kijken al uit naar onze 5-daagse cruise van volgende week in The Reef.
Vandaag staat er een trip naar Kuranda op het programma.
De bus komt ons ophalend, en na 10 minuutjes zijn we aan de check in voor onze toer.
We gaan naar Kuranda met de langste kabelbaan ter wereld.
Tot hiertoe hebben we al die regenwouden van onder naar boven gezien, in Melbourne hebben we het regenwoud eens van in het midden kunnen bekijken omdat er een wandelweg op 50 meter hoogte was gemaakt. Deze keer konden we alles eens van boven naar beneden bekijken.
Best de moeite, zo kan je de verschillende soorten van kruien eens zien van de verschillende bomen.
Hier en daar waren er enkele tussenstations waar we konden uitstappen om een korte wandeling te maken.
Eens aangekomen in Kuranda zijn we snel langs de winkeltjes gewandeld om eerst naar het Butterfly Sancuary Park te gaan (in het Nederlands: de vlindertuin).
Spijtig genoeg zijn we het iets te snel doorgegaan zodat we de technische uitleg gemist hebben. Maar de vlinders waren enorm, groot, kleurrijk, en er was zelfs een koppeltje dat voor het nageslacht aan het zorgen was.
Terwijl we over de markt aan het wandelen waren kwamen we voorbij de Koala Gardens. Hier was het mogelijk om een koala zelf vast te houden terwijl er fotos getrokken werden. Dit was de eerste plaats in Australië waar we dit konden doen, op de meeste plaatsen mocht je het beestje enkel eens strelen. Ragna heeft hier natuurlijk dankbaar van gebruik gemaakt.
Daarna zijn we langs de winkeltjes naar het restaurant gegaan waar we ons middageten konden bestellen. Omdat we s morgens en s avonds al iets te veel eten, hebben we hier maar voor een simpele pizza gekozen, maar toch zeer lekker.
Om de spijsvertering te stimuleren hebben we dan nog een wandeling gedaan langs alle winkeltjes. Op één van die plaatsen was ook de Venom Zoo waar we voor de deur een slang van enkele meters mochten vasthouden Niemand had hier echt interesse voor.
De terugrit was gepland met de historische trein. We hadden een upgrade genomen om in een originele, maar gerestaureerde treincoupé te zitten. Onderweg stopte de trein om de Barron files te bewonderen. Gelukkig/Spijtig was het geen regenseizoen, dus viel er niet zoveel water naar geneden en hadden we geen paraplu nodig.
Verder kregen we op te trein nog een hapje en een drankje.
Teruggekomen in het hotel zijn Ragna en ik nog even gaan zwemmen niet te lang, wan het water is maar zeer gierig verwarmd
s Avonds was het Mediteraans buffet, weeral te veel gegeten.
Daarna zijn we nog eens naar de Guest Lounge geweest om internetverbinding te krijgen, maar net als gisteren lukte het niet. Computers
Toppunt van al,.. het regent hier, maw. het is hier aangenaam warm en er vallen enkele druppeltjes. Blijkbaar trekken wij (Annick en Ragna) dus echt regen aan
Na het ontbijt staat ons busje te wachten. Na een korte stop in Palm Gove waar we van het strand konden genieten en voor het eerst de Great Barrier Reef konden bewonderen. Ik denk dat we wat verwend zijn geweest de laatste 12 maanden. Ons strand in Mona Vale was veel mooier hoewel er geen palmbomen stonden, en het water van The Reef is vuil bruin. Blijkbaar komt dit door het zand dat niet zwaar is een in de golfjes (zo groot als aan de Noordzee) steeds wordt opgewoeld. Moeten wij hier al die vissen, schildpadden, in gaan zien???
Maar ja niet getreurd, The Reef staat voor één van de volgende dagen op het programma. Vandaag gaan we naar:
Hartleys Crocodile Adventure
Dit is een kunstmatig aangelegd gebied waar ze enkele zoutwater krokodillen hebben ingezet. De oudste is ongeveer 80 jaar oud. Bij aankomst stapten we in een bootje, waarna we onze weg verder hebben gezet tussen de krokodillen. Blijkbaar kennen die DSCF7552_1024x768.jpgdieren dit ritueel al, en kwamen ze van alle kanten opzetten. Eerst de vrouwtjes, maar toen de mannetjes er aan kwamen verdwenen ze vlug. Langs elke kant van de boot werd er dan een stukje vlees aan een stok gehangen en moesten die beestjes maar proberen om hun lunch te pakken te krijgen. In het begin waren ze vrij rustig maar dan kregen ze blijkbaar plots zin in eten, en na enkele sprongen hadden ze hun lunch wel verdiend.
Deze exemplaren kunnen tot 6 meter lang worden, en hun organen bewust verschuiven. Wanneer ze duiken in het water brengen ze hun organen naar voor, bij het stijgen of het springen uit het water duwen ze hun organen naar achter.
Een volwassen mannetje kan to 2 meter hoog uit het water opspringen Er werd ons dus aangeraden om ledematen binnen de boot te houden.
Mossman Gorge + Lunch
Dit was een wandeling door een regenwoud en dieren park. Niet echt spectaculair omdat we die allemaal al eens gezien hadden (ja, dit lang begint een beetje te vervelen )
Hier werden ook enkele dieren gevoederd, maar blijkbaar hadden ze niet veel honger. Enkel bij de Southern Cossowary (soort van Emu met een gekleurde kop en een grote kam in hoorn op zijn hoofd) lustte wel enkel tomaatjes.
Verder zijn we nog langs de rivier gewandeld waar enkele mensen het aandurfden om te zwemmen. Omdat het water koud genoeg was zaten er geen krokodillen, enkel in het warmer water ga je beter niet zwemmen.
Na de lunch (gelukkig was er voor Ragna ook nog iets anders dan Wallabi eten) zijn we dan naar de gratis camping gegaan Blijkbaar had er nog niemand gereclameerd na een ovenachting
Daintree River
Dit is een rivier van 120 km lang met warm water dus ook met levende handtassen De zichten waren prachtig, het water was zeer rustig, de bomen groeiden tot in het water Enkel het bruine water (door het zand) hield ons tegen om eens te gaan zwemmen. O ja, af en toe lag er iets op de kant dat ook de andere mensen niet onmiddellijk in het water deed springen.
De gids had nog een grappige noot: Als de boot mocht zinken, hoef je niet sneller te kunnen zwemmen dan de krokodillen je moet enkel sneller kunnen zwemen dan de traagste zwemmer van de groep. Ik had hier 2 gedachten bij:
*Als je snel kunt zwemmen en je gaat als eerste aan de kant komen, maar de krokodil komt van die kant .
* De boot zit vol gepensioneerden (of bijna gepensioneerden). Ik veronderstel dat die beestjes liever een jong mals stuken lusten in plaats van een oude taaie steak.
Port Douglas
Hier hadden we maar enkele minuten tijd.
Bij aankomst zijn we eerst naar een lookout geweest om daarna een half uurtje in de winkelstraat rond te wandelen. We zijn zelfs niet naar het stand geweest om zand op te halen We gaan proberen om dit weekend eens te zien hoe we hier kunnen raken om alles eens wat rustiger te bekijken.
Deze morgen was het iets vroeger opstaan onze vlucht was om 9:15.
Met een bang hartje gingen we naar de check-in (Annick toch) omdat we 3 overvolle valiezen hadden. Ik maakte we minder zorgen omdat ik toch een platinum frequent flyer kaart heb van Quantas.
Annick had een ganse strategie uitgewerkt, eerst de lichtste valies en als laatste de zwaarste. Dat zou psychologisch de beste aanpak zijn.
Bij het inchecken, geen enkel probleem, ik gaf mijn kaartje af en er werden stickers op onze bagage geplakt met business en priotity, maar ook een sticker met heavy!.
De nederige excuses van de dame aan de balie omdat ze ons niet op dezelfde rij kon zetten, één persoon zat op rij 1, en de andere 2 op rij 4. Maar we hadden helemaal geen business geboekt, we vlogen zelfs gratis met mijn punten. Annick kon haar nauwelijks bedwingen om commentaar te geven dat het fout was en dat we plaatsen in economy moesten hebben. Ik heb op dat moment maar vakkundig het woord overgenomen.
Ragna haar commentaar achteraf was: Als je economy boekt, en je krijgt business zeg je niets. Als je business boekt en je krijgt economy moet je reclameren!
Ragna wou natuurlijk op de eerste rij zitten. Er kwam naast haar een man zitten van ongeveer 50 jaar. Wow, hoe gaat dat aflopen met handbagage, met het eten, good luck mate, maar ze heeft het zeer goed gedaan.
Het eten viel mee, ze had voor de zalm gekozen en vond het zeer lekker (begrijpen wie begrijpen kan ). Na een dikke 3 uur vliegen kwamen we aan op de bestemming : Cairns
Bij aankomst was het (wegens verbouwingsweken) een kwartiertje stappen, maar de bagage was er vrij vlug. We hadden ook onmiddellijk onze chauffeur gevonden en waren op enkele minuutjes aan het hotel.
Eigenlijk was het een resort, maar niet zoals in Turkije of andere toeristisch plaatsen. Al bij al was het enkel het eerste zicht dat niet een fantastische indruk gaf. Eens binnen was het zeer mooi.
We kwamen aan op ons appartement: grote living (5x8m), twee slaapkamers, een badkamer, keuken, wasplaats en een overdekt terras.
Daarna hebben we het resort verkend, en de toer van alle 3 de zwembaden gedaan. Spijtig genoeg zijn ze niet verwarmd, maar de temperatuur valt hier best mee (enkel wat veel wind). Nadat Ragna even was gaan zwemmen, zijn wij op zoek gegaan naar de computer ruimte.
Zodra Ragna het beu was om in het koude water te zitten zijn we in een supermarktje in de buurt wat eten en drinken gaan halen.
Het eerste pak chips hebben we op ons overdekt terras rustig opgegeten.
Daarna is Ragna gaan computeren, Annick heeft haar generale repetitie in het bad gehouden om te kunnen snorkelen en ik ben later ook naar de computer zaal gegaan om ja inderdaad, de blog bij te werken. Gelukkig kan ik mijn computer aansluiten op het netwerk hier en op het net! Toeval wou dat er net 2 Nederlanders aan het computeren waren die 50 jaar geleden van Nederland naar Nieuw Zeeland verhuisd waren en nu ook hier op vakantie waren.
Eindelijk heb ik eens wat tijd om het een beetje deftig te doen.
s Avonds zijn we met de ganse groep die deze excursie geboekt heeft gaan eten in het restaurant. 22 personen waar we de volgende 7 dagen met optrekken. Zoals gewoonlijk, allemaal mensen tussen de 50 en 60 en geen enkel kind.
Na het eten ben ik aan de blog begonnen, Ragna heeft naar Nickelodeon gekeken en Annick is in haar bed gaan lezen
Allen op tijd naar bed, want morgen is het vroeg opstaan en wordt het een zware dag!
Slecht nieuws, ik heb wel internet acces van het hotel, maar niet met mijn PC... Ik kan dus geen foto's of word documenten posten op de blog. We hopen op betere tijden.... Al wat ik snel kan zeggen is dat het hier midden in de winter is, en elke dag even warm: 28 graden celcius !
De laatste dag op ons appartement en mijn eerste dag verlof en het is weeral prachtig weer.
We werden wakker toen het nog donker was, en hebben van onze laatste zonsopgang genoten vanuit ons bed.
Vandaag moeten we de laatste loodjes inladen, en die wegen het zwaarst gelukkig krijgen we alles net in onze vliezen. Hopelijk moeten we morgen niet te veel bij betalen op de luchthaven.
In de voormiddag meten we alles nog even kuisen, en Annick heeft haar best dubbel en dik (figuurlijk, allez ik bedoel niet haar figuur, maar wel dat ze heel hard gewerkt heeft en ik ook natuurlijk ).
s Middags hebben we de laatst overschotjes op gegeten, soep, 2 boterhammetjes, pudding, druiven, een appel,
Daarna zijn we onze laatste strandwandeling gaan maken over Mona Vale beach. We zijn vertrokken naar de rotsen waar we ook onze allereerste wandeling, elf maanden geleden, naartoe gemaakt hebben.
Onderweg moest Ragna nog enkele malen haar radslag en handstand oefenen.
We konden deze keer zelfs van ons strand doorwandelen naar Warriewood beach. De vorige keren hebben we daar telkens door het water moeten stappen.
Vandaag was het bij elke stap nog zoveel mogelijk proberen te genieten we hebben hier dit jaar zoveel stappen gezet, maat nooit zoveel van elke stap genoten.
Was dit de laatste grote golf, is dat nog een mooie schelp Man, man, man, Miserie, miserie om de laatste stappen te maken. Nog maar eens een teken om in het leven zoveel mogelijk te genieten wanneer het kan en dat genieten kan van zeer kleine dingen zijn, een vogel die voorbijvliegt, een walvis die voorbij zwemt, het zonnetje dat schijnt, . Allemaal dingen die we in ons gejaagd leven niet altijd weten te appreciëren (behalve die walvis dan ).
Tegen 3 uur hadden we een taxi besteld. Moesten we nu blij zijn als die eraan kwam (omdat we op verlof vertrekken) of slecht gezind zijn (omdat die ons van onze prachtlocatie kwam weghalen )
Mixed feelings, Gemengde gevoelens. Maar eender hoe, het appartement is al verhuurd en onze vakantie is al betaald dus weg moeten we toch!
Het wachten duurde een eeuwigheid, bij elke auto die we hoorden dachten we, is dit het einde???Ja ja ik weet het we gaan op verlof, maar toch doet het raar om deze plek hier te verlaten
De taxi vertrok langs de weg die ik normaal gezien elke dag neem om naar het werk te gaan. Eindelijk kon ik eens een foto trekken van mijn dodenboom. Dit is een oude grote dode boom (een echt skelet) dat tussen de gezonde bomen staat. Hij staat net voor een bocht, en trok in het begin telkens zo mijn aandacht dat ik hem omgedoopt heb tot dodenboom:
Ten eerste is hij dood.
Ten tweede, was ik bang dat ik op een dag zo gefocust zou blijven op die boom dat ik de bocht zou missen.
De taxi chauffeur wist dat na een jaar uit Sydney vertrokken en reed over de Harbour Bridge.
Eens aangekomen in het hotel sloeg het wat tegen voor Ragna, er was een zwembad, maar dit was buiten, en niet verwarmd Gelukkig konden we ons amuseren in de fitness. Eerst hebben we wat op de toestellen getraind en daarna ben ik en Ragna even gaan voetsquashen (Voetbal met een tennisbal op en squash terrein), en s avonds bij het eten hebben we een partijtje Pool gespeeld. Eerst Ragna en ik, daarna de twee dames tegen elkaar. Dit werd uiteindelijk nog zeer spannend omdat op het laatste enkel de zwarte bal overbleef. Wie die in de korf speelde was gewonnen. Uiteindelijk was het Ragna die het spelletje gewonnen heeft, en Annick was zeer verdienstelijk tweede (niet slecht voor de eerste keer dat ze pool speelde).
Ons leven van dag tot dag is hier gedaan... Vandaag moeten we uit ons appartement en gaan we naar een hotel dicht bij de luchthaven.
Van 4 tot 18 aug zitten we in het noordoosten van Australië, met verschillende excursies en een vijfdaagse Cruise op de Barrier Reef. We zijn benieuwd hoe dat gaat aflopen met Ragna, want zij heeft een kajuit voor zich alleen op een ander dek.
Van 18 tot 21 aug keren we terug naar Sydney en logeren in het hartje van de stad . Woensdagavond 19 aug gaan we met de bus onze achtergebleven bagage bij de ex-buren ophalen. Afscheid nemen van deze stad en dit fantastisch jaar zal zwaar zijn.
Op vrijdag 21 aug verlaten we Sydney met Thai Air, via Bangkok en Wenen, landen we dan normaal gezien op zaterdag 22 in Brussel.
Als we geen vertraging hebben en de luchthaven tijdig kunnen verlaten, nemen we een taxi naar het bureau in Wemmel, om mijn firmawagen op te halen en hopelijk arriveren we in onze Belgische THUIS nog voor de middag.
Zoniet hebben we vertraging opgelopen, of ben ik uit gewoonte links beginnen rijden en zijn de gevolgen niet te overzien.
Dus zeker naar het nieuws luisteren op zaterdag 22 als ik een hoop spookrijders meldt op de E-19 richting Antwerpen.
Ik weet niet op hoeveel plaatsen ik in de komende weken internet verbinding zal hebben, zodoende kan het bijwerken van dit verhaal dus verlopen met enkele hikhups. Maar eens we terug zijn zal ik het verhaal van dit fantastische jaar afmaken tot aan de eindmeet.
Toch wil ik jullie aanmoedigen om af en toe eens te kijken, zo komen we misschien toch nog aan 11.000 bezoeken op dit jaar.
Het controleren van onze e-mail zal volgens het zelfde stramien verlopen.
Voor dringend contact, kan je ons op onze Belgische GSM bereiken (enkel Ragna heeft nog steeds haar Aussie nummer).
Vandaag is het mijn eerste dag verlof HOERA. Hoewel het hier eigenlijk midden winter is (1 februari in de Europese tijd gerekend) is het toch een zonnige dag.
Annick had wat problemen om op te staan en bleef nog even genieten van het ochtendzonnetje in onze slaapkamer.
Na het ontbijt waren de Lorrekeets weer op post, en deze keer was er een babytje bij, dat net zelf begon te eten en af en toe nog gevoederd werd.
Na een kleine wandeling hebben we in het zonnetje op ons terras genoten van het middageten. Daarna was het fikfaktijd met Ragna, wat uiteindelijk eindigde in een rustige portie zonnebaden . Ragna was even aan het genieten van de orchideën op haar terras. Wat een winterdag .En wij gaan terug naar België Waarom??
In de vroege namiddag zijn we dan onze derdelaatste strandwandeling gaan maken Eerst nog even met de palletjes spelen en dan naar een van onze twee favoriete uitkijkposten gegaan.
Zoals je kunt zien is Ragna een echte Aussie aan het worden. Omdat de zon volop schijnt, maar het toch maar 20° is loopt ze rond met een kort shortje, een joggingvest met de kap op. Een echt aussie zou bij deze combinatie enkel nog hoge botten met pels aan hebben.
Hierbij een foto van mijn werkplaats. Ik zat rechts achteraan, waar het kastje open staat.
Wel iets anders dan mijn bureau in Brussel, maar uiteindelijk viel het toch mee. Het enig probleem is dat mijn broeken op mijn zitvlak enorm versleten. Ik weet niet waaraan dat kan liegen, de stof van de stoel, veel opstaan en gaan zitten, een wemelgat,...
Deze week was het echt aftellen. En hoewel de vorige week eindeloos leek, is deze week voorbij gevlogen. Ik had s morgens een smiley op mijn duim getekend, en aan iedereen laten zien dat het een thumbs up day was.
Ongelofelijk maar waar, ik heb de ganse voormiddag hard gewerkt. s Middags zijn we met enkelen die niet op de drink van donderdag waren nog iets gaan drinken en blijkbaar was er voldoende bier want toen ik terug in het bureau kwam kreeg ik van een collega de vraag of we iets gaan drinken waren I can smell the brewer zei ze.
Normaal gezien ging ik in de namiddag nog met Belgische chocolade rondgaan, maar heb dan maar wijselijk beslist om dat maar een uurtje uit te stellen
Dan was het het moment om mijn ronde te doen en van iedereen afscheid te nemen, je kent dat wel, Nice working with you, many thanks, good luck and have a nice life.
Na mijn ronde heb ik nog hard moeten werken omdat Cindy nog een probleempje had Dus echt tot het laatste uur gewerkt. Gelukkig dat zot zijn geen zeer doet.
Omdat ik in de voormiddag mijn auto had moeten afgeven heb ik een lift naar huis gekregen en Thats it mate, game over!
Daarna zijn we Ragna gaan ophalen die bij een vriendinnetje in de buurt was gaan spelen.
Dan ons laatste etentje in de Rocklily en naar het appartement
Ja, blijkbaar komen er aan de feestelijkheden geen einde. We hebben ook nog een drink georganiseerd in het hotel waar ik initieel gelogeerd heb.
Deze keer kwam er niet zoveel volk opdagen, enkel de meest directe collegas waren er.
Plus iedereen was voorzichtig met drinken omdat er hier zeer veel controle is.
De bedoeling was dat ik na het werk naar huis reed, Annick ging ophalen en dat zij naar huis zou rijden, maar uiteindelijk zijn we met Dominique en haar man meegereden. Op de heenrit met een Q7 en op de terugrit met een BMW 335. Had ik al ooit gezegd dat hier zeer veel autos met zware motoren rondrijden...?
Omdat dit niet het initiële plan was, had Annick gisteren al eens geoefend om met onze auto te rijden. Mijn vrouw zag er stralend uit met 250 PK onder haar billen, enkel aan het einde van onze straat mocht ik terug overnemen.
Van links naar rechts, de meest directe collegas, Lock , Clarice en Pearl (met wie ik in Amerika ook het samengewerkt), en een Belg die graag een stukje vlees lust.
Na het drinkenzijn we met Dominique en haar man nog iets gaan eten in Ribs and Rumps.
Neen, geen solden hier, maar vandaag komen ze alles ophalen dat met de luchtvracht naar huis gestuurd wordt. Zoals je weet stond alles al klaar en was het enkel een kwestie van inladen. De verhuizers kwamen tussen 12:30 en 13:30. In Australië gaat alles een beetje aan de minder strikte en snelle kant, dut was ik pas op 12:30 op het werk vertrokken. Eens thuis gekomen hebben we ons middageten samen opgegeten, en vanaf dan was het wachten... en nog wat langer wachten...
Ondertussen hadden we ander bezoek gekregen, de goede oude bekende Cockatoos waren nog eens op bezoek gekomen. Al was het deze keer niet met zen 50, toch kon Ragna er van genieten om ze nog eens wat stukjes brood te geven.
Tegen 14:00 uur had ik eens gebeld, maar er was niemand van dat departement te pakken te krijgen, maar ze gingen terug bellen.... Tegen 15:00 nog eens gebeld. 'O Mr. Hoes, did they not call you... they are close to your place and will be there in 20 to 30 minutes.' Ik dus vlug naar het postkantoor om onze al onze post naar een collega te laten doorsturen en toen ik thuis kwam waren ze er.... Op een uurtje was alles ingepakt en waren de mannen weg. Onze 200 kg is stevig ingepakt in 13 dozen... Hoe hebben we dat hier allemaal bijeen gekregen???
Vandaag is het een afscheidslunch voor Jessica en mezelf
Het begin van het einde???
Meestal wordt er een lunch georganiseerd als er iemand weggaat, maar nog nooit waren de bazen aanwezig deze keer was het ganse topmanagement aanwezig. Ik weet niet of dat voor Jess of voor mij was, mogelijk lag het aan het prachtige weer. In totaal was er 30 man.
Na een kleine afscheidsspeech kregen we een allebei een mooi cadeautje, Jess kreeg allemaal babyverzorgingsproducten (ze moet bevallen tegen eind augustus) en ik heb een prachtige foto gekregen van een zicht op The Sydney Opera House and The Harbour bridge bij schemerlicht
De laatste werkmaandag in Australië maar het toffe is dat ik volgende maandag verlof heb !
Eens thuis gekomen was Annick aan het telefoneren dus ben ik maar aan het eten begonnen en tegen dat het klaar was, was madam uitgebabbeld.
Gedurende de dag hadden de dames al enkele valiezen ingepakt, en al een hele hoop klaargelegd. Ik had enkel maanden geleden een grove schatting gemaakt dat we ongeveer 200 kilo zouden opsturen, en nog een honderd kilo mee op verlof/naar huis zouden nemen om de laatste 3 weken door te komen. Ik had die schatting gemaakt op gevoel van wat we naar hier hadden meegebracht. 300 kilo is al wel iets. Annick was er van overtuigd dat we veel meer gingen hebben
Het volgende probleem was het wegen zelf. Die verhuisfirma heeft wel een weegschaal bij, maar we willen toch ook op voorhand weten hoeveel we klaar hebben liggen maar we hebben geen weegschaal m.a.w. we hebben ons dus van een heel jaar niet gewogen. Ragna heeft in de fitness zichzelf wel een paar keer gewogen, maar bij Annick lukte dat (zogezegd) niet .
Gelukkig konden de buren ons uit de nood helpen.
Dit was het resultaat:
Op te sturen met luchtvracht: 185 kg.
Mee te nemen op verlof: 70
Achter te laten bij de buren en later op te halen voor we naar huis gaan: 20 kg.
Tot grote verbazing van Annick bleek uiteindelijk dat mijn schatting niet zo slecht was.
Eens we al het materiaal gewogen hadden was het de beurt om onszelf eens te wegen.
Ragna was duidelijk enkele kilos bijgekomen en weegt nu meer dan 36 kg.
Ik ben ongeveer hetzelfde gebleven 0,5 kilo meer of minder.
Tot dan kon Annick nog lachen , daarna ging ze zelf enkele keren op de weegschaal staan telkens met minder kleren (helaas mocht ik geen fotos meer nemen) . En blijkbaar is haar werk dus toch beter voor de lijn dan al dat sporten dus kan ze beter gaan werken, dan wordt ze betaald terwijl ze bij het sporten enkel moet betalen
Ze moet zelf maar eens zeggen hoeveel ze is bijgekomen, maar het was toch al met 3 cijfers waarvan eentje na de komma.
Daarna hebben we alles een beetje aan kant gelegd zodat we de volgende dagen nog in ons appartement kunnen rondwandelen.
Een zware, maar zeer belangrijke dag achter de rug.
Morgen kunnen de dames nog eens wat van de zon genieten (en kuisen).
Vanaf nu is het echt aftellen
En ik, gezien mijn gewichtige evolutie (die blijkbaar stabiel is gebleven bij 82,5 kg) ga ik een glaasje wijn drinken bij het maken van dit verslag. Gezondheid!
Hoewel dat niet echt een groot probleem is omdat we vandaag naar Disney On Ice gaan: Princess Whishes. De voorstelling is in de Acer Arena in het Olympic Park.
Tja, de klein mannen moeten ook iets hebben en ik heb dan maar beslist om mee te gaan. Zoals gewoonlijk waren we goed op tijd, neen, we waren niet de eersten maar de zaal was nog niet open toen we aankwamen, en nadat we nog een half uurtje hadden rondgewandeld waren we nog één van de eersten om in de zaal te gaan zitten. De voorstelling was best de moeite. In de namiddag zijn we nog even in het Olymic park gaan rondwandelen, maar het weer was niet echt uitnodigend....
Vervolgens zijn we op de terugweg nog langs het St-Ives shopping center geweest waar Annick haar best heeft gedaan bij het aankopen van schoenen.
Eens thuis zijn we begonnen met inpakken (alle ik bedoel alles uit de kasten uitladen, klaarleggen om dan in te pakken).
Volgende woensdag komt een verhuisfirma alles ophalen en wij moeten er voor zorgen dat we weten wat opgestuurd moet worden en wat we nog mee op verlof nemen.
Na de zware arbeid zijn we nog even in ons bubbelbad gaan liggen. Tja, het zal één van de laatste keren zijn
Ons voorlaatste weekend in Mona Vale Prachtig weer.
s Morgens ben ik even in de zon gaan liggen en daarna gaan strand-joggen, net als in de zomer op mijn blote voeten. Hoewel dat wel even tegenviel. In de zomer is het asfalt zo warm dat je moet doorstappen en het zand kan zo heet zijn dat je echt moet lopen om je voeten niet te verbranden.
Nu was het koud aan mijn voeten toen ik naar het strand liep en terwijl ik verwacht had dat het op het strand warmer zou zijn, bleek dat de zee aan het aftrekken was en het nat zand nog eens extra koud aanvoelde. Het leek alsof mijn voeten er af aan het vriezen waren. Ik heb dus hoop en al een half uurtje gelopen en dan snel een warme douche genomen.
Daarna zijn we gaan winkelen omdat we in de namiddag bezoek uit België krijgen.
Een paar maand geleden kreeg ik een bericht op de blog van een gezin uit België dat in het kader van een leerkrachten uitwisselingsproject ook voor een jaar naar Australië kwam. Uiteindelijk bleek het zelfs dat ze hier maar op 5 km vandaan gingen wonen.
Midden juli waren Marc, Chris, Emilie en Charlotte aangekomen en hadden we bij ons afgesproken om de problemen, mogelijkheden, eens te bespreken.
Eerst hebben we wat seafood op ons terras gegeten en wat van de zon genoten (een BBQ was niet meer mogelijk omdat ik die aan een collega heb gegeven).
Daarna zijn we omdat het nog steeds prachtig weer was een ons traditioneel zomerwandelingetje gaan maken, langs de golf naar boven, lans het strand naar beneden tot aan de Mona Vale Head (zoals je kan zien was het zand op deze mooie winterdag in de namiddag iets warmer dan 's morgens).
Omdat Charlotte en Emilie naar dezelfde school zullen gaan als Ragna, kon ze het ganse verhaal van de school, gewoontes, . doen. Het leek net of de kleine Juf Ragna al jaren ervaring had en alles eens aan de groentjes (die een kop groter waren) ging uitleggen.
Ragna had Nachos (de saus) klaargemaakt die we dan al avondeten rusting naar binnen hebben gewerkt. Na een lange dag van waar we alle (of toch bijna alle) problemen, van medisch onderzoek, visa, links rijden, reizen, school transport en vooral schooluniform hebben besproken heb ik de familie Van Clan naar huis gebracht.
Hey Marc, Chris, Emilie en Charlotte veel plezier de komende 12 maanden, wij houden het hier voor gekeken en nu moeten jullie de faam van de Belgen hoog houden. Good luck!
Vandaag was het niet enkel prachtig weer, het was zelfs uitzonderlijk. Normaal is de wintertempheratuur tussen de 10 à 20°, vandaag was het 23° en vollop zon! Volgens de statistieken (en ook hier houden ze van records) was het de warmste dag (op 22/7) in 19 jaar! Ja, ik moest werken, maar voor Ragna en Annick, die tijd met hopen hebben, was het prachtig.
Nog 7 dagen werken, en dan heb ik ook verlof....Eindelijk!!!! Nog nooit heb ik zo afgeteld naar verlof. Blijkbaar werkt verlof toch een beetje verslavend. Ik denk dat Annick dat ten stelligste zal bevestigen.
Weeral zn prachtige dag, het kan blijkbaar niet op met de zonne energie.
De bedoeling is om vandaag nog eens naar de city (Sydney) te gaan. Meestal nemen we de bus van hier tot in de stad, maar vandaag gaan we voor de laatste keer nog eens met de boot van Manly naar Sydney. Het is altijd fantastisch mooi om met de boot Sydney binnen te varen.
De bedoeling is om vandaag eens naar Kings Cross te gaan (=de uitgaansbuurt).
Om een beetje van de zichten te genieten zijn we langs the Botanic Garden gewandeld om zo rustig aan Woolloomooloo aan te komen. Af en toe zijn we gestopt om wat uit te rusten en van de zichten te genieten. We zijn ook voorbij Harrys Cafe the Wheels gegaan. Dit is een eetkraampje, dat wereldberoemd is voor zijn pies (vis/vlees/groente taartjes).
Daar hebben we eerst van ons middageten genoten. Een lekkere pizza met zeer veel scampis, vis en inktvisjes op, en de dames pasta (om ook een beetje met de locale eetcultuur mee te doen ).
Daarna zijn we langs kleinere straatjes tot in Kings Cross gewandeld. Eigenlijk is er in Kings Cross één belangrijke straat, Darlinghurst, waar een pak winkels, dancings en cafés zijn. Zo kwamen er een groepje jeugd van een trap gewandeld, en die met het kortste rokje zie :Oh its already day. (Sorry geen foto ik moest kijken).
Op de terugweg hebben we nog zoveel mogelijk proberen te genieten van het zicht en het zonnetje.
We zijn ook nog langs de Rocks gegaan waar net het Aroma Festival aan de gang was. Hier kon je allerlei soorten koffie en chocolade proeven. Daarna zijn we met de bus terug naar huis gegaan.
Weeral zaterdag, nog 2 zaterdagen te gaan, en dan moeten we uit ons appartementje en gaan we op verlof .
Voor dit weekend was er prachtig weer voorspeld (+20°, niet slecht voor putje winter want hier is het eigenlijk januari), hoewel de voorspelling even betrouwbaar is als in België hadden ze het deze keer toch juist.
Toen de zon opkwam (rond 6:30) hingen er nog enkele wolkjes, maar die werden snel door de zon weggebrand.
Na het ontbijt ben ik even gaan zonnen terwijl Annick aan het computeren was en Ragna nog sliep. Net voor de middag zijn we het nodige gaan inkopen voor onze laatste BBQ en het schilderij gaan afhalen dat we laten schilderen hebben. Dit is een zicht op ons strand vanop één van onze favoriete plaatsjes. Ik denk dat we nu voor elke kamer een souvenir hebben; hoe gaan we dit jaar ooit kunnen vergeten
We hebben dubbel en dik (letterlijk) van onze laatste BBQ genoten, alles zoals gewoonlijk was erbij: Scampis met look, zalm, Ragna haar lievelings worsten, biefstuk, kangoeroe enkel lam ontbrak deze keer, maar ons buikje zat meer dan voldoende vol.
Na ons eetfestijn van bijna 2 uur is Ragna in de zon gaan liggen en ben ik met Annick een spijsverteringswandelingetje gaan maken. Natuurlijk hebben we onze lievelingsplekjes nog eens bezocht wie weet wat voor weer is het de volgende 2 weekends
s Avonds heb ik de barbie afgekuist om hem volgende week toch een beetje proper af te geven aan één van mijn collegas. Het was een gas BBQ, maar qua grootte ideaal, en eigenlijk vrij goed. Ik weet dus wat ik ga vragen voor mijn verjaardag volgend jaar!
Daarna hebben we nog van de zonsondergang genoten en ben ik nog wat aan het bloggen geweest. Deze blog is uiteindelijk mijn grootste hobby geweest tijdens dit jaar (naast reizen, joggen, wandelen, fotograferen en eten en drinken ).
Enkele weken geleden heb ik 2 collegas voor een barbie (BBQ) uitgenodigd, vandaag wilden ze eens terug trakteren. Omdat Debby van de Filippijnen is hadden we voor een Filippino restaurant gekozen.
Het was de eerste keer dat Annick met de nieuwe auto meereed, en vond hem veel mooier dan de vorige. Ik had het natuurlijk over de power. Toen we aan de verkeerslichten kwamen had ik de linker rijstrook genomen (daar waren geen autos), maar in Australië mag je hier op die rijstrook zowel parkeren als rijden Honderd meter voorbij de lichten stond er dus een auto geparkeerd Ik had net tegen Annick gezegd dat het geen proleem was om de autos in te halen voor dat we aan die geparkeerde autos waren met zoveel power onder de motorkap en heb dus even planché gegeven Het was niet als met mijn motorfiets, maar onze rug plakte wel serieus tegen de stoelen van het optrekken. In België had ik autos van 90 tot 110 PK, deze heeft er 245.
O ja, het eten was ook lekker. We hebben kip, scampis, rijst, soep, en ossenstaart gegeten. Speciaal, maar geef mij toch maar liever een dikke biefstuk. Tijdens het eten waren we over leeftijd enzo aan het praten, bleek dat Debby geboren was het jaar voor dat ik Annick leerde kennen.... Wij zijn bijna 26 jaar samen, en zij is er 26... We worden oud! Ragna was thuis gebleven en lag voorbeeldig (met de computer naast haar bed) te slapen toen we thuis kwamen.
!
.
, daarna ging ze zelf enkele keren op de weegschaal staan telkens met minder kleren (helaas mocht ik geen fotos meer nemen)
