|
 
Vandaag gaan we op Whale watching .
Kwart voor zeven opstaan
20 minuten rijden tot aan Palm Beach. Vorige week hadden we veel regen gehad, en het weerbericht voor zaterdag en zondag was regen, maar omdat het seizoen maar enkele weken is (en we volgende week weg zijn) hadden we beslist om het dit weekend toch te laten doorgaan. Vandaag was het mooi weer, geen wind, een beetje zon, en zelfs een beetje winter-mist.
De eerste halte was Etalong waar we nog een paar mensen op moesten pikken. Vanaf dan was het grote moment aangebroken. Iedereen werd de opdracht gegeven om goed uit te kijken naar fonteinen in de oceaan. Onder die fonteinen zouden dan walvissen zitten
Eens op de oceaan zagen we in de verte wel wat fonteintjes, maar tegen dat we daar waren was er enkel water. We kregen een hele uitleg over de Humpback whales . Dit zijn walvissen (zoogdieren) die 15 tot 18 meter lang worden, één vin is 5 meter en ze wegen 25 tot 40 ton
Onze boot was 23 meter.
Ze verblijven in de lente aan de Zuidpool, waar ze enkele maanden niets anders doen dan eten, tot 2 ton per dag. Dit is de enige periode in het jaar dat ze eten. Gedurende hun reis van duizenden kilometers (tegen een snelheid van 5 à 9km/uur) teren ze op hun vet. Als het te koud wordt aan Antartica, nemen ze de Humpback Highway (een stroming van zuid naar noord) zodat ze eigenlijk wind water af hebben. Sommige zwemmen zelfs tot aan de evenaar. In de warmere wateren zorgen ze dan voor het nageslacht. Eens dat het zomer wordt (september tot december aan deze kant) zwemmen ze dan terug naar de Zuidpool. Vorig jaar in december hadden we ze dus van op ons terras van links naar rechts zien zwemmen, en vorige week hadden we ze van rechts naar links zien zwemmen.
Veel uitleg, maar uiteindelijk zagen we toch een walvis, en wat voor één. Moeder en dochter/zoon. De moeder zwom normaal, de kop een beetje boven, dan de rug, dan de staart. Maar het kleintje was de ganse tijd aan het breachen (= uit het water naar boven springen). Ik heb enkele fotos, en links naar enkele filmpjes. Eigenlijk is het elke keer uit het water springen, maar telkens is het toch iets anders, en vooral de spanning, waar en wanneer komt hij boven.
  
 
Zo ging het een ganse tijd door, het kleintje had er al een paar duizend kilometer op zitten, en nog een paar duizend voor de boeg (kop).
Zoals je kan vermoeden hebben we weer enkele fotos genomen, en niet enkel van de walvissen, maar ook van elkaar.
Helaas werd dit festijn afgebroken door een passagier die zeeziek was (en hartpatiënt). Zodat we even terug naar de wharf (aanlegsteiger) moesten. Na deze korte onderbreking, waren we terug op zee op walvissenjacht
Uiteindelijk vonden we er nog een deel, een stuk of 5 volwassen dieren die rustig zwommen langs alle kanten van de boot.
Vandaag konden we ze van op een paar meter bewonderen. Eén kwam is zelfs onder de boot doorgezwommen, links op 10 meter van de boot en 10 meter langs rechts van de boot kwam hij/zij terug boven.
De eerste 2 foto's laten zien hoe ze zij aan zij zwemmen.
Inderaan kan je zien hoe breed zo een rug wel is. Op de middenste kan je nog net zijn staart zien aan de linkerkant, zijn rugvin in het miden, en zijn hoofd was en pak verder onder water.
De laatste laat alles in zijn volle glorie zien.
De fotos zeggen wel iets, maar de realiteit is zo indrukwekkend, het geluid als ze lucht uitblazen, de beweging,
alles. Ragna was zo onder de indruk dat haar volgende spreekbeurt niet over Uluru (Ayers Rock), maar over walvissen gaat gaan.
Hierbij enkele filpmjes (helaas niet door ons opgenomen): Breaching 1 , Breaching 2 .
 
  
Na deze geslaagde dag van 4 uur op de oceaan waar we ongeveer 15 walvissen hebben kunnen bewonderen, zijn we iets gaan eten, gaan winkelen, even met het thuisfront praten, de blog bijwerken en op tijd gaan slapen.
21-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies 
|
van de frituur, met mayonaise, een saté, viandele,
