Zoals eerder vermeld, is het strand hier dus echt weg. De eerste foto is genomen toen we net waren aangekomen, de andere in de loop van ons verblijf hier, en de laatste 3 zijn vorige week genomen. We merken ondertussen dat er wat zand terug bijkomt, maar komt dit uit de zee of uit de duinen ??? Naar het strand gaan vergt de nodige spierkracht en bergbeklimmingstechnieken.
Als het hoog tij is, kan je enkel in de duinen liggen. Gelukkig is de zomer voorbij...
Annick zaagt wel dat ik te veel zand van Australië mee naar huis neem, maar om alle misverstanden te vermijden: dat zand komt van verschillende plaatsen in Australië, en niet enkel van ons strand.

01-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Vandaag gaan we eindelijk eens eten bij de Sushi Train.

Dit is een Japans restaurant waar iedereen aan de lopende band komt eten. Dat aan de lopende band is wel echt letterlijk te nemen. In het midden is er een lopende band die in een lang smal ovaal ronddraait (zoals de bagageband in de luchthaven).Iedereen gaat naast die band zitten, en kiest een gerechtje uit dat hem bevalt. Afhankelijk van de kleur en het aantal bordjes wordt de rekening gemaakt. En die kan snel oplopen als je vele kleine lekkere (of minder lekkere in sommige gevallen -maar niet in mijn geval-) hapjes ziet voorbijkomen.
Voor alle duidelijkheid, die 3 stapels achter Annick zijn propere bordjes, en de stapel op de rechter foto is van mij en Annick samen.

02-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Joepie, maandag is de koningin van Engeland jarig, en vermits Australië een deel is van Engeland, is het dus ook de verjaardag van de koningin van Australië. Wat dat voor ons betekend is een verlengd weekend. Het werd stilaan tijd, want in mei hebben we enkele feestdagen moeten missen!

Deze keer staat er een 3 daags bezoek op het programma. In tegenstelling to onze vorige trips zijn we met volle zon vertrokken naar de Blue Mountains. We zijn eerder al een paar keer in dit gebied geweest (de eerste keer toen we verloren gelopen waren, en de tweede keer naar Jenolan om de grotten te bezoeken).

Het hoogste punt in dit park (zo groot al de provincie Antwerpen) is 1100 meter. De autosnelwegen zijn hier wel een beetje anders dan bij ons. Je mag hier maar 110 km/h rijden, moet opletten voor de fietsers (vooral aan de op en afritten zoals je op de borden kan zien). Af en toe zijn er rampen, om rampen te vermijden met vrachtwagens die remproblemen hebben. Spijtig hebben we nog nooit zo een vrachtwagen zien staan op zo een vluchtweg. Toch wel slim die Aussies…

Onze eerste halte was in The Toy & Train Museum. Een oude villa van een dokter die oud speelgoed verzamelde. Nu is het een museum van allemaal oud speelgoed. Neen, dit is niet Ragna haar kamer... Achter de villa was een mooie tuin waar we onze picknick hebben opgegeten. Aan de voorkant was er een parkje met een Amfi-theater dat had het het mooiste zicht van de Blue Mountains. Je moest er wel 2 dollar per persoon voor betalen… Uiteindelijk bleek dat je dat zelfde zich ook had via een gratis weggetje net naast het mini parkje… Maar we voelden ons niet echt helemaal bedrogen omdat Annick en Ragna samen voor 2 dollar waren binnengeglipt. Ik kon er net niet bij, was het mijn buik, Annick haar poep, of is Ragna wat dikker aan het worden… maar ik kon net niet mee door het automatisch poortje.

Verder was het genieten van de prachtige zichten. Zon, rotsen, bomen en rotsen en bomen… Stom, maar toch indrukwekkend.

’s Avonds zijn we dan naar het hotel gegaan dat een geweldige indruk gaf… Het werd allemaal iets minder eens we er binnen waren. Het kon natuurlijk veel slechter, maar een aanrader was dit hotel zeker niet!

Voor het eten zijn we (vooral Ragna) nog even naar het zwembad gegaan waar ze haar handstand verder kon perfectioneren.

Daarna hebben we rustig … van het avondeten genoten... waar de generatiekoof zo groot bleek te zijn als de vele kloven in de Blue Mountains... <> +
Annick en ik hebben dat dan maar met een flesje rode wijn doorgespoeld...

06-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Vroeg opstaan vandaag want we hebben een geleide rondleiding geboekt met een gids door (een deeltje) van de Blue Montains.

Stipt op tijd stapten we in het mini busje en uiteindelijk bleek dat we de enige toeristen waren voor de rondleiding. Van 9 uur ’s morgens tot 14 uur een privé rondleiding. Je moet maar geluk hebben.

De eerste halte was normaal gezien The Three Sisters (drie puntige rotsen die volgens de legende drie versteende zusters zouden zijn), maar omdat we dat in het verleden al gezien hadden zijn we onmiddellijk naar de volgende halte gereden.

Scenic Railway.

Dit is de steilste railway ter wereld (helling van 52°). Vroeger werd die gebruikt om kolen uit de mijnen naar beneden te transporteren. Omdat de weg voor de mijnwerkers lang en zwaar was namen ze een zak zand op hun schoot en reden ze met de kolentrein (als ik het zo mag noemen) naar beneden. Die zak zand was om te vermijden dat ze uit het treintje zouden vallen. Zoals je kunt zien zijn de stoelen eerder lig- en zitstoelen.

Daarna zijn we verder gereden via Blackheath (het hoogste punt van de Blue Mountains) waar het meeste sneeuw valt. Dit was ook het begin van het einde van de dit gebied (dat 300 miljoen jaar oud is). Het volgende park was de Megalong Valley (600 miljoen jaar oud) hier hebben we een lekkere pie (gebakje met vlees) gegeten.

De laatste halte was Grovetts Leat, de hoogste waterval van de buurt 300 meter.

In de namiddag zijn we nog even gaan winkelen/wandelen in Katoomba. Natuurlijk kon het niet uitblijven en kregen we daar de nodige regen die ons iets vroeger dan gepland naar het hotel dreef. Maar gelukkig was daar het prachtige zwembad met bubbelbad waar ik 3 uur heb ingezeten. De hoofdreden was dat die fles rode wijn van gisteren, mijn teentje heeft pijn gedaan (ja inderdaad, ik had voor de tweede keer hier last van jicht). Dokter Annick zegt altijd, een pijn die extern veroorzaakt is moet je met koude bestrijden, een pijn die van intern komt, met warmte. Ik heb dus 3 uur in een heet bubbelbad gezeten met mijn pootje, en inderdaad, de pijn was veel minder, en de zwelling kwam niet echt door (ik had ook wel enkele pilletjes genomen).

Dus een advies voor alle leden van de jicht-bond, als je het nog eens voelt komen, steek je voet in een badje dat zo warm is dat je het net kunt volhouden.

De wetenschappelijke uitleg is dat die kristallen smelten bij een temperatuur van 37°. Om die temperatuur in een teen te bewaren moet er een externe warmte bron zijn.

07-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies