Voor we naar Australië vertrokken had Ragna op een film gezien dat het mogelijk is om de Sydney Harbour Bridge te beklimmen. ‘WOW, Dat wil ik doen’ was haar eerste reactie. Annick zag dat iets minder zitten.

Vandaag was het dus zover, gisteren hadden we gereserveerd via hat internet voor onze Bridge Climb. Omdat we iets vroeger ter plaatse waren mochten we met een groep vroeger mee. Een groep van 6 personen.

Nadat we onze overal hadden aangetrokken en een korte uitleg kregen over de veiligheidsprincipes en hoe we op en af de ladders moesten gaan zijn we dan vertrokken.

Annick op kop, gevolgd door Ragna, ik en dan de andere 3 gasten. Onze leider nam daarna de koppositie terug in.

De eerste 100 meter was geen probleem, maar daarna begon het. We moesten ons vastgespen aan een kabel en na 20 meter liepen we al 60 meter boven de grond, met onder ons … lucht, onder de lucht was het eerst asfalt en daarna water. Hier kwam onze ‘hoe kruip ik op een ladder’ zeer goed van pas. Eens we aan de voet van de boog kamen werd het een pak eenvoudiger, het gangpad was 1 meter breed het was net als op trappen lopen. Hoewel je op een trap iets minder wind en een eenvoudiger zicht hebt.

Zoals elke toeristische attractie beaamt, werden er de nodige foto-stops ingelast (die je daarna kon kopen).

Eens op het midden van de brug (130 meter boven het water) zijn we naar de andere kant van de brug gegaan. Langs die kant hebben we dan de afdaling gemaakt.

Eens we van de brug kwamen begon het een beetje te motregenen… Toen we 30 minuten later omgekleed waren en naar buiten gingen met de foto’s in de hand was het echt aan het gieten. Van Sydney tot waar we wonen, van toen to nu: gietende regen. Tja, dan is het leuk om aan de blog te werken.

Daarna zijn we nog even langs de Rocks gegaan. Daar was een klein snoepwinkeltje waar ze snoep aan het maken waren.

·      Het begin was een dikke rol (20 cm op 1 m) die in verschillend lagen werd gerold op een warme plaat

·      Daarna werd die dikke rol beetje bij beetje uitgetrokken tot een rolletje van 1 cm op 1 m. en mooi rond gerold.

·      Eens die begon af te koelen werden er per centimeter stukjes afgeklopt met een plamuurmes.

En daarna, proeven en kopen.

Verder zijn we vandaag nog naar een Aboriginal winkel geweest een didgeridoo gekocht. Ik heb enkele momenten privé les gekregen, maar het is niet eenvoudig (dit is een instrument dat gemaakt is voor mensen met dikke lippen). Maar ik ga zeker mijn best toen om dit in Belgenland een beetje te kunnen spelen. Misschien ga ik wel concerten geven en word ik nog een sterartiest…

Maar ik zal nog en beetje geduld moeten oefenen, die houten blaaspijp wordt maandag verstuurd naar België…en wij worden pas opgestuurd in augustus.

08-03-2009, 00:00 geschreven door De Aussies