Zoals eerder vermeld, is het vandaag de verjaardag van de koningin van England en voor ons dus een feestag.

Vandaag vangen we de terugrit aan naar huis. We hebben er voor gekozen om niet de snelweg te nemen, maar de toeristische route: Bells Line of Road. Leura, Katoomba, Blackheath, Mount Victoria, Mount Wilson, Richmond, Windsor en dan naar Mona Vale!
Deze terugrit is een ganse aaneenschakeling van Lookouts (uitkijkpunten).

Sublime Point

Dit was de eerste lookout op enkele honderden meter van het hotel.

Onderweg hebben we nog even kunnen bewonderen wat die bosbranden allemaal teweeg brengen. Alle huizen hebben hier een blusinstallatie op het dak en luiken om de vensters te beschermen.

Hier hebben we een prachtig zicht over de Jamison Valley.

Leura Cascades.

Hier hadden de dames een kleine twist over wat een cascade was. Uiteindelijk werd het snel duidelijk toen we enkele minuten langs de waterval liepen.

Eagle Hawk Lookout.

Helaas waren er net als gisteren geen arenden te zien. Ook hier weer prachtige zichten.
Net naast Annick en mij kan je The Three Sisters bewonderen.
Op de ander foto kan je ook zien hoe links bovenaan er parking en veel volk is.
Vanop dit punt was het veel rustiger, meer parkeerplaats, en zeker zo mooi.

Hildas Lookout.

Een lookouts zoals 13 in een dozijn, Hilda was niet te bespeuren.

Hier kan je wel in de verte regen/sneewval zien.
Uiteindelijk bleek dat er 2 dagen na onze thuiskomst er inderdaad regen en sneeuw was gevallen in de Blue Mountains. 

Cahill’s Lookout.

Mooi zicht over de Megalong Valley. Voor alle duidelijkheid, de Wollemi vallei kan je op geen enkele foto (van deze 3 dagen) zien. Het is hier groot… zeer groot

Evans Lookout.

Hier hebben Annick en ik een kleine wandeling gemaakt op het Grand Canyon Track (nee niet The Grand Canyon) maar een kleine wandeling langs bomen en rotsen.

Lightgow.

Dit is een dorpje waar één van de eerste hoogovens in Australië stond (Blast Furnace Park in 1886). Uiteindelijk is de ganse boel afgebroken toen er conflicten ontstonden tussen werkgever en werknemer, met stakingen to gevolg.

Mount Wilson.

Dit was één van de laatste stops. Door de vulkanische ondergrond is de begroeiing hier ook vrij specifiek en zijn er vele siertuinen aangelegd naar Engels model. Enkel zijn de planten hier iets tropischer.

08-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Een zeer speciale dag vandaag. En gelukkig is het zaterdag 13 en niet vrijdag…

Eerst zijn we een schilderij gaan bestellen van onze buurt (om een mooi souvenir te hebben van ons verblijf hier).

Daarna nog wat winkelen en dan tegen half één vertrekken naar de (of één van de) grote gebeurtenissen die we hier in Australië gaan doen!

Na lang zagen en zeuren heb ik Annick ervan kunnen overtuigen om een toeristische vlucht van 30 minuten te maken met een watervliegtuig.

Annick zag dat iets minder zitten, maar Ragna en ik waren onmiddellijk warm voor het idee.

De bedoeling is dat we aan Palm Beach opstijgen, dan naar het centrum van Sydney, een ronde maken boven de Harbour Bridge en The Opera house, om vervolgens langs de kust terug te vliegen. Ik had aan de piloot gevraag om boven ons appartement even een lus te maken zodat we foto’s van onze buurt kunnen nemen. Hieronder volgt een detailleerd verslag.

Zoals gewoonlijk waren we goed op tijd op de plaat s van afspraak, en moesten we nog even wachten. Het was moeilijk om de landingsbaan te zien, maar toen het vliegtuig kwam aangevlogen was het duidelijk, de landingsbaan was overal op het water.

Na een korte veiligheidsbriefing was het onze beurt, wij drie, plus nog een persoon die dit voor zijn verjaardag cadeau had gekregen gingen met zen allen de lucht in.

Iedereen kreeg een zwemvest, wat logisch is voor een waterviegtuig, ik begrijp nog altijd niet waarom ze een zwemvest hebben in een vliegtuig dat op het land landt.
Eerst was het rustig taxiën (varen) naar de startbaan om dan met veel lawaai langzaam aan sneller en sneller te gaan.

De moment dat het water tegen de ramen begon te spetten gingen we stilaan van de grond (lees water). Dan was het een scherpe bocht naar links om over Pittwatter richting Sydney the vliegen.

Verder kwamen we over al onze buurtdorpjes, en uiteindelijk over The Spit Bridge (waar we eerder al eens onder en voor gestaan hebben).

Daarna was het de beurt aan de wereldstad Sydney. Hier hebben we een toertje boven de stad gemaakt, en net op dat moment was de film van mijn camera op. Gelukkig had ik zo een donderblauw vermoeden dat dit ging gebeuren, en had ik al een reserve tape klaar liggen. Ja, ik had natuurlijk ook een reserve batterij bij de hand, maar had die niet nodig.

Hier kan je op de eerst foto zien hoe ons dorp tussen de oceaan en een groot meer (Pittwatter) ligt.
Op de eerste foto kan zie je links onderaan een straat. Links van die straat zie je een huis met een groen dak, aan de overkant bevindt zich ons appartement.

Op de tweede foto kan je het ganse strand zien, het zwembad valt er net af (een foutje van de fotograaf van dienst, maar ja, niemand is perfect). Ons appartement kan je vinden net onder het meer van het golfterrein. De enig blok die scheef staat is die van ons... en blijkbaar zijn we de enige met zulk een groot terras in de buurt.

Op de laatste foto, is meer een detail, en blijkbaar waren ze weer niet thuis op het terras met de 6 boompjes. Die mensen hangen zo wat overal uit.

Zoals je op deze foto kan zien, is de kust hier een aaneenschakeling van kleine strandjes tussen rotspunten die in de zee uitsteken.

Toen de motor begon te sputteren, en de benzine meter naar nul daalde… oeps verkeerd scenario! Na ongeveer een half uurtje zat onze trip erop en werd de daling ingezet. Annick was ondertussen wat bekomen van het opstijgen (en de scherpe bocht), dat ze zich opnieuw kon klaar maken voor de volgende sensatie… Landen op het water.
Als je goed kijkt door het raampje van de cockpit kan je zien dat Palm Beach zijn naam niet gestolen heeft!.
Al bij al viel de landing (niet letterlijk) heel goed mee. Het is veel zachter dan de landingen die ik met andere vliegtuigen heb meegemaakt.

Na een beetje drijven, kwamen we aan bij de gate, waar me nog en korte babbel hebben gedaan met de piloot. Blijkbaar heeft de Globale Financiële Crisis hier niet veel invloed, er waren nog 6 vluchten gepland voor de rest van de dag.

Hey Mate, BEEN THERE, DONE THAT !
 

Om alles terug een beetje te laten zakken zijn we bij het boathouse nog iets gaan drinken.

Daarna zijn we langs de kust en enkele lookouts (uitkijkpunten) naar huis gereden.

Op deze uitkijkpunten was het duidelijk te zien dat de walvistrektocht naar het zuiden is begonnen. Spijtig genoeg nog geen foto’s, maar dat komt nog wel.

Om deze prachtige dag af te ronden hebben we nog een BBQtje gehouden… Lekker!
Ja, het wordt serieus aanpassen als we terug in België zijn...

13-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies  

Iedereen vroeg wakker vandaag, behalve Ragna. Omdat de zon zo stilletjes kwam piepen tussen de gordijnen hebben we ze maar volledig geopend. Wow, prachtig, wat bewolking, de zon die opkomt en de ganse lucht rood kleurt.
Even zijn we blijven liggen, daarna kwamen we op het idee om een ochtendwandeling te maken.

Annick en ik dus vliegensvlug uit bed, kleren aan, en genieten van … zon, zee, zand, lucht, wolken,…

Zelfs bij thuiskomst, was het verrekijker geblazen naar de visjes. Blijkbaar zwemmen ze iets verder van de kust weg dan eind vorig jaar.Die kleine zwarte stip tussen die vogel en die boot is dus een walvis(je).
Maar we beloven het u, er komen betere foto's in de nabije toekomst van die vissen.

In de namiddag gaat Ragna naar een vriendinnetje spelen. Onder de ijskast hadden die net een gekko gevangen. Een dier vol schijnbewegingen. Zoals je kunt zien is zijn hoofd gelijkvormig met zijn staart (om aanvallers te misleiden).
Daarna hebben de twee meisjes het diertje weer vrij gelaten (in de tuin wel te verstaan).

Wij hebben dus een ganse dag rust gehad.

Terwijl Ragna bleef spelen zijn wij een wandeling gaan maken aan een deel van de kust waar we nog niet geweest waren, Freshwater tot aan Curl Curl.

Zoals overal is het hier indrukwekkend. Hier was de kust weer anders, het zand was anders, … Enkel was het koud 14° en regende het af en toe een paar druppeltjes.

Eerst hebben we geprobeerd om langs de rotsen onze weg te vinden, maar uiteindelijk moeten we toch als de normale mensen doen en het aangelegde padje volgen.
Tijdens onze wandeling kwam er nog een oude bekende voorbij gevlogen.

14-06-2009, 00:00 geschreven door De Aussies