|
Omdat het eten gisteren al bij al toch lekker was hebben we besloten om de raad van den moteluitbater toch nog maar eens op te volgen.
We wandelen dus een paar honderd meter naar een baanrestaurantje/bakkerij waar we een volledig ontbijt bestellen en ons neerzetten op het terras. Een tweede meevaller, he ontbijt is fantastisch lekker en goedkoop. Met een gevuld buikje (buik voor sommigen) gaan we terug naar het motel en maken we ons klaar voor de trip naar het Bodeeree National Park (Volgens de hoteluitbater kan je hier wel 6 weken rondlopen).
De eerste halte in dit park is The Green Patch. Een mooi wit strand. Zo wit dat je zonder zonnebril er weinig kon zien. Omdat het hoog tij was, was er een klein kreekje dat het strand bijna omcirkelde. Aan de overkant hiervan stond een kale boom onder de rotsen en Ragna wou daar een foto van. Omdat het water te diep was heb ik haar daar naartoe gedragen (als een echte goede vader). Als een perfecte vader ben ik haar zelfs nog gaan halen ook! Op de terugweg begon ze plots de schreeuwen en te roepen: Slang, Slang, Slang ! Al wat ik kon zien was een dikke paling die rustig van ons wegzwom (ik schat bijna een meter en zo dik als een voorarm). Stilletjes hebben we de achtervolging ingezet, maar Ragna bleef onrustig. Toen de paling weg was zei Ragna dat er nog iets zat, en inderdaad, daarna zag ik in het water ook iets slangachtig dat afwisselend zwart en geel was. Was het een touw, of echt een slangetje???? We zullen het nooit weten (Uiteindelijk zijn we in de late namiddag nog naar deze plaats terug geweest, en was het slang-koord ding weg
Even later hebben we een zandkasteelje gebouwd met lopend zand. Het zand is hier zo fijn dat, als je nat zand neemt, je het door je vingers kan laten lopen en het zich opstapeld als kaarsriet.
  
Op weg naar Murrays Beach zijn we nog langs Hole In The Wall gegaan
Niets bijzonder, dit is enkel een hoopje rotsen die wat verder in de zee steken, en in het midden is daar een gat in (als een gat in een muur). Wat we er zeker van gaan onthouden is dat het er verschrikkelijk stonk.
Vanop Murrays Beach is een eiland te zien waar pinguïns leven (maar ik denk dat ze op jacht waren) . We zijn even tot aan het strand gegaan waar het zand ook zeer wit was en het water nat. Op de terugweg hadden onze gasten weeral super geluk. Ze konden een wilde Echidna (Mierenetend stekelvarken) zien vanop enkele meters afstand.
De volgende halte was een afgebroken vuurtoren die (volgens de geschiedenis) meer slachtoffers heeft gemaakt dan mensen levens gered. Als je gebeurtenissen leest is er inderdaad wel het een en het ander gebeurd.
 Daarna reden we naar Hyams Beach gereden. Hier is volgens het Guiness Book Of Records het zand op het strand het witste van de hele wereld. Omdat wij vonden dat het strand witter en aangenamer was op Green Patch, zijn we terug gereden naar daar. Op de weg hier naartoe zijn we even gestopt bij een van de kangoeroes die naast de baan lagen. Ze zijn toch mooier als ze rechtop staan of springen.
Terug aangekomen op Green Patch heb ik natuurlijk een vers flesje gevuld met zand zodat al onze bezoekers volgend jaar kunnen zie hoe wit dat wit zand wel is. Hier hebben we enkele uurtjes van de zon genoten, wat gezwommen in het water en daarna gerollebold in het zand en een zandkasteel gebouwd (gegoten). Er was zelfs iemand die de aap wou uithangen (wel een mooie aap).
  
s Avonds zijn we naar een dorpje in de buurt gereden en een lekkere pizza gegeten. Het enig spijtige was dat er een onweer ons enthousiasme en beetje afkoelde, maar uiteindelijk was die verfrissing wel welkom na de vorige warme dagen.
11-01-2009, 00:00 geschreven door De Aussies 
|
. Enkel zijn we niet zeker of zijn hand tussen zijn twee broeken zat of niet...
.
De volgende halte is de 
Om de verdere trip aan te kunnen zijn we gestopt aan een strandje om onze picknick te verorberen. Toch gezellig, eten met zich op het strand. Hier hebben we ook een kleine wandeling gemaakt om de spieren even te ontspannen. 
Nu volgt de laatste etappe van onze eerste dag, we rijden verder to Wollongong. Dit is een klein havenstadje (lees dorp) met natuurlijk een haven, vuurtoren
en een ijskar.
De eerste halt is Kiama. Hier zijn we eerst gaan eten in een Subway (= Internationale broodjeszaak waar je zelf een broodje kunt samenstellen). Een totaal onverwachte attractie was een koeien tentoonstelling zoals wij die enkele jaren geleden in België kenden. Deze koeien waren bewerkt door de kinderen van de verschillende scholen hier in de buurt. Deze koe is versiert met aboriginal art.
Ook was het leuk om in de baai de pelikanen te observeren die steeds in de buurt van de oprijstijger bleven zwemmen. Uiteindelijk werd het ons duidelijk, er was en visser zijn vis aan het kuisen. Nieuwsgierig als we zijn gingen we eens naar zijn vangst kijken. Hij vroeg aan ons Ragna of ze de overschot van de vis niet aan de pelikanen wou geven. Uiteindelijk hebben Marc, Els en Ragna enkel stukken vis aan de grote vogels mogen geven
gelukzakken (maar wel met stinkende handen).
