De laatste dag op ons appartement en mijn eerste dag verlof en het is weeral prachtig weer.
We werden wakker toen het nog donker was, en hebben van onze laatste zonsopgang genoten vanuit ons bed.
Vandaag moeten we de laatste loodjes inladen, en die wegen het zwaarst gelukkig krijgen we alles net in onze vliezen. Hopelijk moeten we morgen niet te veel bij betalen op de luchthaven.
In de voormiddag meten we alles nog even kuisen, en Annick heeft haar best dubbel en dik (figuurlijk, allez ik bedoel niet haar figuur, maar wel dat ze heel hard gewerkt heeft en ik ook natuurlijk ).
s Middags hebben we de laatst overschotjes op gegeten, soep, 2 boterhammetjes, pudding, druiven, een appel,
Daarna zijn we onze laatste strandwandeling gaan maken over Mona Vale beach. We zijn vertrokken naar de rotsen waar we ook onze allereerste wandeling, elf maanden geleden, naartoe gemaakt hebben.
Onderweg moest Ragna nog enkele malen haar radslag en handstand oefenen.
We konden deze keer zelfs van ons strand doorwandelen naar Warriewood beach. De vorige keren hebben we daar telkens door het water moeten stappen.
Vandaag was het bij elke stap nog zoveel mogelijk proberen te genieten we hebben hier dit jaar zoveel stappen gezet, maat nooit zoveel van elke stap genoten.
Was dit de laatste grote golf, is dat nog een mooie schelp Man, man, man, Miserie, miserie om de laatste stappen te maken. Nog maar eens een teken om in het leven zoveel mogelijk te genieten wanneer het kan en dat genieten kan van zeer kleine dingen zijn, een vogel die voorbijvliegt, een walvis die voorbij zwemt, het zonnetje dat schijnt, . Allemaal dingen die we in ons gejaagd leven niet altijd weten te appreciëren (behalve die walvis dan ).
Tegen 3 uur hadden we een taxi besteld. Moesten we nu blij zijn als die eraan kwam (omdat we op verlof vertrekken) of slecht gezind zijn (omdat die ons van onze prachtlocatie kwam weghalen )
Mixed feelings, Gemengde gevoelens. Maar eender hoe, het appartement is al verhuurd en onze vakantie is al betaald dus weg moeten we toch!
Het wachten duurde een eeuwigheid, bij elke auto die we hoorden dachten we, is dit het einde???Ja ja ik weet het we gaan op verlof, maar toch doet het raar om deze plek hier te verlaten
De taxi vertrok langs de weg die ik normaal gezien elke dag neem om naar het werk te gaan. Eindelijk kon ik eens een foto trekken van mijn dodenboom. Dit is een oude grote dode boom (een echt skelet) dat tussen de gezonde bomen staat. Hij staat net voor een bocht, en trok in het begin telkens zo mijn aandacht dat ik hem omgedoopt heb tot dodenboom:
Ten eerste is hij dood.
Ten tweede, was ik bang dat ik op een dag zo gefocust zou blijven op die boom dat ik de bocht zou missen.
De taxi chauffeur wist dat na een jaar uit Sydney vertrokken en reed over de Harbour Bridge.
Eens aangekomen in het hotel sloeg het wat tegen voor Ragna, er was een zwembad, maar dit was buiten, en niet verwarmd Gelukkig konden we ons amuseren in de fitness. Eerst hebben we wat op de toestellen getraind en daarna ben ik en Ragna even gaan voetsquashen (Voetbal met een tennisbal op en squash terrein), en s avonds bij het eten hebben we een partijtje Pool gespeeld. Eerst Ragna en ik, daarna de twee dames tegen elkaar. Dit werd uiteindelijk nog zeer spannend omdat op het laatste enkel de zwarte bal overbleef. Wie die in de korf speelde was gewonnen. Uiteindelijk was het Ragna die het spelletje gewonnen heeft, en Annick was zeer verdienstelijk tweede (niet slecht voor de eerste keer dat ze pool speelde).
Slecht nieuws, ik heb wel internet acces van het hotel, maar niet met mijn PC... Ik kan dus geen foto's of word documenten posten op de blog. We hopen op betere tijden.... Al wat ik snel kan zeggen is dat het hier midden in de winter is, en elke dag even warm: 28 graden celcius !
Deze morgen was het iets vroeger opstaan onze vlucht was om 9:15.
Met een bang hartje gingen we naar de check-in (Annick toch) omdat we 3 overvolle valiezen hadden. Ik maakte we minder zorgen omdat ik toch een platinum frequent flyer kaart heb van Quantas.
Annick had een ganse strategie uitgewerkt, eerst de lichtste valies en als laatste de zwaarste. Dat zou psychologisch de beste aanpak zijn.
Bij het inchecken, geen enkel probleem, ik gaf mijn kaartje af en er werden stickers op onze bagage geplakt met business en priotity, maar ook een sticker met heavy!.
De nederige excuses van de dame aan de balie omdat ze ons niet op dezelfde rij kon zetten, één persoon zat op rij 1, en de andere 2 op rij 4. Maar we hadden helemaal geen business geboekt, we vlogen zelfs gratis met mijn punten. Annick kon haar nauwelijks bedwingen om commentaar te geven dat het fout was en dat we plaatsen in economy moesten hebben. Ik heb op dat moment maar vakkundig het woord overgenomen.
Ragna haar commentaar achteraf was: Als je economy boekt, en je krijgt business zeg je niets. Als je business boekt en je krijgt economy moet je reclameren!
Ragna wou natuurlijk op de eerste rij zitten. Er kwam naast haar een man zitten van ongeveer 50 jaar. Wow, hoe gaat dat aflopen met handbagage, met het eten, good luck mate, maar ze heeft het zeer goed gedaan.
Het eten viel mee, ze had voor de zalm gekozen en vond het zeer lekker (begrijpen wie begrijpen kan ). Na een dikke 3 uur vliegen kwamen we aan op de bestemming : Cairns
Bij aankomst was het (wegens verbouwingsweken) een kwartiertje stappen, maar de bagage was er vrij vlug. We hadden ook onmiddellijk onze chauffeur gevonden en waren op enkele minuutjes aan het hotel.
Eigenlijk was het een resort, maar niet zoals in Turkije of andere toeristisch plaatsen. Al bij al was het enkel het eerste zicht dat niet een fantastische indruk gaf. Eens binnen was het zeer mooi.
We kwamen aan op ons appartement: grote living (5x8m), twee slaapkamers, een badkamer, keuken, wasplaats en een overdekt terras.
Daarna hebben we het resort verkend, en de toer van alle 3 de zwembaden gedaan. Spijtig genoeg zijn ze niet verwarmd, maar de temperatuur valt hier best mee (enkel wat veel wind). Nadat Ragna even was gaan zwemmen, zijn wij op zoek gegaan naar de computer ruimte.
Zodra Ragna het beu was om in het koude water te zitten zijn we in een supermarktje in de buurt wat eten en drinken gaan halen.
Het eerste pak chips hebben we op ons overdekt terras rustig opgegeten.
Daarna is Ragna gaan computeren, Annick heeft haar generale repetitie in het bad gehouden om te kunnen snorkelen en ik ben later ook naar de computer zaal gegaan om ja inderdaad, de blog bij te werken. Gelukkig kan ik mijn computer aansluiten op het netwerk hier en op het net! Toeval wou dat er net 2 Nederlanders aan het computeren waren die 50 jaar geleden van Nederland naar Nieuw Zeeland verhuisd waren en nu ook hier op vakantie waren.
Eindelijk heb ik eens wat tijd om het een beetje deftig te doen.
s Avonds zijn we met de ganse groep die deze excursie geboekt heeft gaan eten in het restaurant. 22 personen waar we de volgende 7 dagen met optrekken. Zoals gewoonlijk, allemaal mensen tussen de 50 en 60 en geen enkel kind.
Na het eten ben ik aan de blog begonnen, Ragna heeft naar Nickelodeon gekeken en Annick is in haar bed gaan lezen
Allen op tijd naar bed, want morgen is het vroeg opstaan en wordt het een zware dag!
Na het ontbijt staat ons busje te wachten. Na een korte stop in Palm Gove waar we van het strand konden genieten en voor het eerst de Great Barrier Reef konden bewonderen. Ik denk dat we wat verwend zijn geweest de laatste 12 maanden. Ons strand in Mona Vale was veel mooier hoewel er geen palmbomen stonden, en het water van The Reef is vuil bruin. Blijkbaar komt dit door het zand dat niet zwaar is een in de golfjes (zo groot als aan de Noordzee) steeds wordt opgewoeld. Moeten wij hier al die vissen, schildpadden, in gaan zien???
Maar ja niet getreurd, The Reef staat voor één van de volgende dagen op het programma. Vandaag gaan we naar:
Hartleys Crocodile Adventure
Dit is een kunstmatig aangelegd gebied waar ze enkele zoutwater krokodillen hebben ingezet. De oudste is ongeveer 80 jaar oud. Bij aankomst stapten we in een bootje, waarna we onze weg verder hebben gezet tussen de krokodillen. Blijkbaar kennen die DSCF7552_1024x768.jpgdieren dit ritueel al, en kwamen ze van alle kanten opzetten. Eerst de vrouwtjes, maar toen de mannetjes er aan kwamen verdwenen ze vlug. Langs elke kant van de boot werd er dan een stukje vlees aan een stok gehangen en moesten die beestjes maar proberen om hun lunch te pakken te krijgen. In het begin waren ze vrij rustig maar dan kregen ze blijkbaar plots zin in eten, en na enkele sprongen hadden ze hun lunch wel verdiend.
Deze exemplaren kunnen tot 6 meter lang worden, en hun organen bewust verschuiven. Wanneer ze duiken in het water brengen ze hun organen naar voor, bij het stijgen of het springen uit het water duwen ze hun organen naar achter.
Een volwassen mannetje kan to 2 meter hoog uit het water opspringen Er werd ons dus aangeraden om ledematen binnen de boot te houden.
Mossman Gorge + Lunch
Dit was een wandeling door een regenwoud en dieren park. Niet echt spectaculair omdat we die allemaal al eens gezien hadden (ja, dit lang begint een beetje te vervelen )
Hier werden ook enkele dieren gevoederd, maar blijkbaar hadden ze niet veel honger. Enkel bij de Southern Cossowary (soort van Emu met een gekleurde kop en een grote kam in hoorn op zijn hoofd) lustte wel enkel tomaatjes.
Verder zijn we nog langs de rivier gewandeld waar enkele mensen het aandurfden om te zwemmen. Omdat het water koud genoeg was zaten er geen krokodillen, enkel in het warmer water ga je beter niet zwemmen.
Na de lunch (gelukkig was er voor Ragna ook nog iets anders dan Wallabi eten) zijn we dan naar de gratis camping gegaan Blijkbaar had er nog niemand gereclameerd na een ovenachting
Daintree River
Dit is een rivier van 120 km lang met warm water dus ook met levende handtassen De zichten waren prachtig, het water was zeer rustig, de bomen groeiden tot in het water Enkel het bruine water (door het zand) hield ons tegen om eens te gaan zwemmen. O ja, af en toe lag er iets op de kant dat ook de andere mensen niet onmiddellijk in het water deed springen.
De gids had nog een grappige noot: Als de boot mocht zinken, hoef je niet sneller te kunnen zwemmen dan de krokodillen je moet enkel sneller kunnen zwemen dan de traagste zwemmer van de groep. Ik had hier 2 gedachten bij:
*Als je snel kunt zwemmen en je gaat als eerste aan de kant komen, maar de krokodil komt van die kant .
* De boot zit vol gepensioneerden (of bijna gepensioneerden). Ik veronderstel dat die beestjes liever een jong mals stuken lusten in plaats van een oude taaie steak.
Port Douglas
Hier hadden we maar enkele minuten tijd.
Bij aankomst zijn we eerst naar een lookout geweest om daarna een half uurtje in de winkelstraat rond te wandelen. We zijn zelfs niet naar het stand geweest om zand op te halen We gaan proberen om dit weekend eens te zien hoe we hier kunnen raken om alles eens wat rustiger te bekijken.
Vandaag staat er een trip naar Kuranda op het programma.
De bus komt ons ophalend, en na 10 minuutjes zijn we aan de check in voor onze toer.
We gaan naar Kuranda met de langste kabelbaan ter wereld.
Tot hiertoe hebben we al die regenwouden van onder naar boven gezien, in Melbourne hebben we het regenwoud eens van in het midden kunnen bekijken omdat er een wandelweg op 50 meter hoogte was gemaakt. Deze keer konden we alles eens van boven naar beneden bekijken.
Best de moeite, zo kan je de verschillende soorten van kruien eens zien van de verschillende bomen.
Hier en daar waren er enkele tussenstations waar we konden uitstappen om een korte wandeling te maken.
Eens aangekomen in Kuranda zijn we snel langs de winkeltjes gewandeld om eerst naar het Butterfly Sancuary Park te gaan (in het Nederlands: de vlindertuin).
Spijtig genoeg zijn we het iets te snel doorgegaan zodat we de technische uitleg gemist hebben. Maar de vlinders waren enorm, groot, kleurrijk, en er was zelfs een koppeltje dat voor het nageslacht aan het zorgen was.
Terwijl we over de markt aan het wandelen waren kwamen we voorbij de Koala Gardens. Hier was het mogelijk om een koala zelf vast te houden terwijl er fotos getrokken werden. Dit was de eerste plaats in Australië waar we dit konden doen, op de meeste plaatsen mocht je het beestje enkel eens strelen. Ragna heeft hier natuurlijk dankbaar van gebruik gemaakt.
Daarna zijn we langs de winkeltjes naar het restaurant gegaan waar we ons middageten konden bestellen. Omdat we s morgens en s avonds al iets te veel eten, hebben we hier maar voor een simpele pizza gekozen, maar toch zeer lekker.
Om de spijsvertering te stimuleren hebben we dan nog een wandeling gedaan langs alle winkeltjes. Op één van die plaatsen was ook de Venom Zoo waar we voor de deur een slang van enkele meters mochten vasthouden Niemand had hier echt interesse voor.
De terugrit was gepland met de historische trein. We hadden een upgrade genomen om in een originele, maar gerestaureerde treincoupé te zitten. Onderweg stopte de trein om de Barron files te bewonderen. Gelukkig/Spijtig was het geen regenseizoen, dus viel er niet zoveel water naar geneden en hadden we geen paraplu nodig.
Verder kregen we op te trein nog een hapje en een drankje.
Teruggekomen in het hotel zijn Ragna en ik nog even gaan zwemmen niet te lang, wan het water is maar zeer gierig verwarmd
s Avonds was het Mediteraans buffet, weeral te veel gegeten.
Daarna zijn we nog eens naar de Guest Lounge geweest om internetverbinding te krijgen, maar net als gisteren lukte het niet. Computers
Toppunt van al,.. het regent hier, maw. het is hier aangenaam warm en er vallen enkele druppeltjes. Blijkbaar trekken wij (Annick en Ragna) dus echt regen aan
Een rustige dag, met maar één enkel programmapunt: The Great Barrier Reef.
De meeste van jullie zullen The Reef wel kennen, maar om een idee te geven van hoe groot dat dit wel is, van boven tot beneden is het ongeveer 2000 km, de oppervlakte is net iets minder dan de oppervlakte van het Verenigd Koninkrijk.
Wij gaan vandaag twee kleine stukjes hier van zien.
Omdat het Norman Reef zo ver van het vasteland ligt (echt aan het begin van de oceaan) noemen ze dit the Outher Reef. De afstand van het vasteland tot dit deeltje van The Reef is ongeveer 50 km, de diepte is slechts enkele meters. 10 Km verder is The Reef gedaan en wordt de oceaan plots meer dan een kilometer diep.
Eens in Carins aangekomen hadden we nog een uurtje om de stad wat te verkennen voordat de boot vertrok. Hiervan hebben we geprofiteerd om even te rusten op de bank en het kunstmatig aangelegde strand te bewonderen. Het strand van Cairns zelf is één groot modderbad waar krokodillen zitten
We vertrokken met een boot (snelle catamaran) van Cairns naar Green Island, vandaar vaarden we verder naar Norman Reef. Bij het aanmeren aan Green Island zagen we onmiddellijk al 2 schildpadden zwemmen, spijtig genoeg geen fotos hiervan.
Enkele ogenblikken later zagen we een White Bellied Seaeagle die een nest met jong had op een lichtbaken. Na 2 uurtjes varen kwamen we aan op het ponton, waar we de ganse dag zouden verblijven.
Van de catamaran zijn we onmiddellijk overgestapt in een half onderzeeër.
Dit is een duikboot waarvan de zijkanten van glas zijn, en die nooit helemaal onder water gaat, maar de passagiers zitten wel onder water. Hier kregen we een eerste kennismaking met the reef. Aan de linkerkant een school van duizenden kleine visjes, aan de rechterkant enkel tientallen grote vissen van ongeveer een halve meter. Mooi, maar het was helemaal niet zo kleurrijk als op al de fotos. Verder was het wel duidelijk te zien hoe de verschillende vormen van riffen gevormd waren. Misschien waren onze verwachtingen iets te hoog
Na deze trip was het lunch tijd, een buffet dat niet super uitgebreid was, maar honger hadden we zeker niet meer.
Ragna en ik zijn dan gaan snorkelen, in de hoop om wat meer moois te zien.
Net bij het ponton was het water dieper en de ondergrond zanderig. Hoe dieper het water hoe minder licht en hoe minder kleur je kunt zien. We zijn dus verder gezwommen tot waar de riffen echt begonnen. Daar was het ongelofelijk vissen, kleur, beweging, Moeilijk te beschrijven, maar als ooit in de Zoo van Antwerpen geweest bent of in Auquatopia, het is her net zo, enkel veel meer vissen, veel grotere en veel meer verschillende soorten. De fotos zijn spijtig genoeg iets minder, omdat
Ik geen professioneel onderwater fototoestel heb. Ik heb hier een speciaal zakje gekocht dat waar je je fototoestel kan insteken en dat tot 5 meter waterdicht is.
We een zwemvest moeten aandoen, door de golven zijn bijna al de fotos bewogen.
De batterij al heel snel leeg was en ik een hoop mooie dingen heb moeten laten voorbijgaan.
Volgende keer hoop ik dat het iets beter zal zijn.
Ragna was het na een uurtje beu, toen ik ze terug bracht riep Annick nog heb je die haai gezien? Maar dat was eerder het ene oor in en het ander oor uit. Ik wou vissen zien.
Nadat ik een honderdtal meter van het ponton verwijderd was en naar enkele fantastische vissen aan het kijken was, kwam net die haai eraan. Prachtig om te zien zwemmen, maar ik wist niet direct wat te doen Ik heb dan maar zo weinig mogelijk bewogen, en dat beest in het oog blijven houden. Op een 10 tal meter zwom hij voorbij mij en had blijkbaar geen honger (of ik was te mager of te oud of was hij bang geworden nadat ik mijn tanden had laten zien). Achteraf bleek dat het een Black Point Reef Shark was. Volgens de gids zijn de meeste diersoorten hier planteneters, maar van die haai was ik niet zo overtuigd, en nog minder dat dat dier wist dat het planten moest eten.
Annick had deze haai ook zien zwemmen in het onderwater observatorium en heeft er nog net een foto van kunnen nemen (Links onderaan).
Ik heb daarna nog wat verder rondgezwommen, maar toch af en toe eens extra omgekeken. Twee vreemde momenten, de eerste keer toen een klein visje op enkele centimeters voorbij mijn zwembril zwom en de tweede keer dat er plots zeer veel en kort op elkaar komende golven mij door elkaar schudden. Na die haai gezien te hebben reageerde ik wel iets anders.
Eens terug aan het ponton, was er een school vissen van ongeveer een halve meter met mooie gele kleuren. Midden daarin zat Wallie, een Napoleon Wrasse van meer dan een meter. Ragna heeft dat visje kunnen strelen, Het was zacht en zeer glibberig. Spijtig genoeg geen foto.
Deze vis is blijkbaar zo gedresseerd dat telkens wanneer er duikers in het water gaan hij mee even komt poseren op de foto.
Daarna was het feestje uit Nog 2 uurtjes terug met de boot, de bus in en dan eten in het hotel.
Ragna en ik kijken al uit naar onze 5-daagse cruise van volgende week in The Reef.
Voor vandaag is er geen excursie gepland via de reisorganisatie, dus kunnen we het vandaag iets rustiger aan doen.
Het plan is om vandaag Cairns City een beetje te verkennen, en de locale markten eens te bezoeken.
We hebben het busje van het hotel genomen naar het centrum, en onmiddellijk de Local Craft and Art Market bezocht.
Daarna hebben we een rustige wandeling via de dijk gemaakt waar regelmatig gevaarborden staan die iedereen er aan doet herinneren dat het hier gevaarlijk is om te zwemmen vanwege de krokodillen die er zitten. Niet dat het strand echt uitnodigend is omdat ertussen de enkele meter zand en water een paar honderd meter vuil slijk ligt.
Even verder lag een schip dat mij aan de Rainbow Worrier van Greenpeace deed denken (maar dit is een aantal jaar geleden door één van onze buurlanden to zinken gebracht), en uiteindelijk bleek mijn gevoel juist te zijn, het was de Esperanza. Dit is één van de 3 schepen van Greenpeace. Helaas was het enkel op zondag open voor bezoek. (Uiteindelijk bleek dat de kapitein van dit schip gedurende het weekend gearresteerd werd. Zijn commentaar was :Im used to getting arrested. Het fijne van dit verhaal weten we helaas niet.
Na de middag lunch hebben we verder door de staten en winkeltjes rondgekuierd om uiteindelijk in Rustys markt te belanden. Dit is een locale fruit en groentemarkt waar je zowel de locale mensen als de toeristen aantreft.
Verder kan je hier zien hoe de meeste toeristen hier op reis gaan. Met de auto en een boot op het dak (afhankelijk van de leeftijd wordt de boot vervangen door een surfplank).
Zoals je op de meeste fotos bemerkt hebt, is het hier nog volop winter, en is het nodig om de gepaste kleding te dragen. Niet enkel de toeristen, maar ook de locale bevolking.
Even verder stond nog een Aussie met enkele vogels en wat krokodillen. Voor een paar dollar mocht je zo een krokodilletje (ongeveer een dikke meter) even vasthouden. Ragna zag dit natuurlijk onmiddellijk zitten.
Wist je dat een krokodil helemaal niet glad en glibberig is, maar aanvoelt als droog en zacht leder.
Omdat vandaag geen avondeten inbegrepen is, zijn we voor de dames pizza gaan bestellen in de buurt van het resort. Ik heb mezelf eens lekker verwend met oesters,15 scampis, wat gefrituurde vis en wat gemarineerde mosseltjes. Een beetje te veel van het goede, maar ja, het is toch soms zo lekker
Vandaag is het een zwembaddag. Vanaf s morgens ligt Ragna en Annick aan het zwembad.
Ik ben een beetje gaan joggen in de buurt, wat wel nodig is na al dat eten hier. Er is zoveel keuze dat je telkens nog eens terug gaat om dat andere ook eens te proeven.
Net naast ons hotel is the Botanic Garden, ik had dat even bekeken op het plannetje en ben dan maar vertrokken. Net iets meer dan een uurtje heb ik gelopen (aan een zeer traag tempo omdat het hier vrij warm is en ik sinds een maand niet gaan joggen ben).
Best de moeite hier, naast enkele vrouwelijke jogsters, zijn er in de Botanic Garden een serie planten te bekijken, er is zelfs een mini regenwoudje aangelegd.
Wat verder kwam ik in een ander park, waar een mooie lookout zou zijn en dat op hetzelfde punt terug kwam. Wat men niet verteld had is dat het zeer steil bergop was. Het was zo steil, dat ik op een bepaald moment ben overgeschakeld op wandelen ipv. te lopen. De lookout was de moeite, een zicht op de bossen, Cairns city en de luchthaven. Ik heb nog een tweede keer geprobeerd om die ronde eens uit te lopen, maar ook deze keer moest ik overschakelen op wandelen.
Tegen 11 uur was ik terug in het hotel en ben ik met Annick een broodje bij Subway gaan halen, wat we rustig naast het zwembad naar binnen hebben gewerkt.
Verder was het genieten van het zwembad, hoewel het water verwarmd was, was het toch nog frisjes. Maar daar kon Ragna zich niet aan storen. Handstand, springen, duiken, Alles wat je maar wil
Tegen de avond ben ik met Annick naar de Night Market gegaan. Weer een markt, maar één die enkel tegen 5 uur in de namiddag opent met zeer veel massage kraampjes. Omdat wij nog in de fleur van ons leven zijn, en geen problemen hebben met spieren ed. hebben we die vriendelijke Aziaten telkens bedankt voor de vraag.
Na een kort bezoekje aan de kunstmatige lagoon zijn we dan een lekker steak gaan eten bij de waterkant. Na het eten zijn we langs het casino gegaan. Het goede nieuws is dat we geen geld verloren hebben, maar het slecht nieuws is dat we ook niets gewonnen hebben. Buiten een uurtje amusement om te zien hoe snel je je geld kan verspelen (en winnen). Er was iemand die op een minuut 350 AUD verspeelde
Tegen 21:30 waren we terug in het resort, dat is de tijd dat de bar dicht gaat en Australië gaat slapen.
