Alweer een rustige nacht gehad, blijkbaar was enkel de eerste nacht een vaarnacht.
Hoewel rustig nog steeds betekend dat we om 7 uur s morgens ontbijt hebben en tegen 8 uur aankomen aan het Ribbon Reef No. 5.
Dit rif is ook een Outer Reef, wat betekent dat dit zeer ver van het land gelegen is en dicht bij de eindeloze diepte van de oceaan ligt. In deze diepte zitten dan ook de grote haaien die af en toe wel eens een stukje mensenvlees lusten Gelukkig voor die haaien komen ze niet in onze buurt.
Natuurlijk is Ragna weer niet te houden als het op duiken aankomt (en ik moet dan als verantwoordelijke vader natuurlijk mee). Annick ziet het nog steeds niet zitten en blijft rustig snorkelen.
Vandaag zijn we net tot een diepte gegaan van meer dan 10 meter. Zoals de vorige keren is er zoveel te zien, maar wordt je het stilaan gewoon enkel die Murene sprak tot de verbeelding. Dit is een soort paling die met zijn lichaam steeds in de grotten leeft en enkel met zijn hoofd buiten hangt om van bepaalde opportuniteiten te genieten.
Dit was een reuze exemplaar, volgens onze duiklerares was hij meer dan 2 meter lang en bijna 30 cm doormeter.
Helaas hebben we van deze duiksessie geen fotos, maar onze duikinstructrice had eerder al een hele reeks fotos genomen die we mochten hebben. Tijdens al deze duiksessies hebben we steeds het geluk gehad we ne Nemo konden vinden...
Tegen, de middag zijn we dan weer verder gevaren tot aan het Excape Reef.
Dit wordt helaas onze laatste duiksessie. Zoals je misschien verwacht, weeral hetzelfde, vissen en koralen. Eigenlijk is het erg om te zeggen maar zoals de vorige keren veel vissen en riffen, altijd hetzelfde maar net toch iets anders.
In de late namiddag zijn er nog enkele zeedieren vanuit de oceaan opgehaald zodat de mensen die niet snorkelen of duiken toch een beetje van al die merkwaardige natuurpracht kunnen genieten. Na onze tweede duisessie vandaag wisten we dat het Reef gedeelte van onze vakantie voorbij was... Dus nog even genieten van het zicht. In de verte kan je de grote golven zien, dat is het einde van het rif waar de diepzee begint.
s Avonds is er na het eten nog een quiz We wisten zeer veel antwoorden, maar een Australische schreef de antwoorden op, en we moeten al afgeven nog voor zij 40% van de antwoorden had opgeschreven. Maar geen probleem we zijn met vakantie!
Na deze quiz werd de terugvaart ingezet, het begin van het einde van onze Reef-vakantie....
Wat wel veel erger is, eigenlijk een beetje een ramp is dat alle fotos die genomen zijn na vandaag verdwenen zijn. Gisteren had ik nog alle fotos op de computer gezet, maar wanneer ik de volgende reeks wou overzetten van onze laatste dagen in Australië (op 21/8 vliegen we terug) kreeg ik een fout bericht : Card not Formatted.
Gelukkig zijn de fotos niet echt het belangrijkste, maar toch is het zonde.
De laatste cruise dag maar nog vroeger opstaan dan anders ontbijt is om 6:30 en de valiezen moeten ingepakt klaar staan om 7 uur.
Tegen 8 uur komen we terug aan in Cairns
We namen nog afscheid van de bemanning en maken nog een laatste wandeling langs de Esplanade. Iets na 11 worden we opgepikt en naar de luchthaven gebracht. Leuk is iets anders, maar het kan niet blijven duren. Het is mooi geweest en we zullen The Great Barrier Reef niet vlug vergeten.
Bij het inchecken bleek dat we weer upgegraded waren naar Business. Ragna voelde zich een echte VIP, maar in business krijg je iets lekkerder eten dan in economy, wat dan weer een klein probleempje was voor onze dochter.
De terugvlucht verliep voortreffelijk, geen vertraging of turbulentie en ze speelden zelfs nog een goede film.
Zelfs de bagage was er zeer vlug, enkel wachten op een grote taxi (waar al onze valiezen in pasten) en op naar het hotel.
Met dit hotel hadden we echt een koopje gedaan, we hebben een tijdje gezocht voor we iets betaalbaar vonden, maar uiteindelijk vonden we een kamer voor 3 dagen aan super promotie in het Swissôtel.
Eens we ingecheckt waren, vlug wat gaan winkelen, ons onderwater fototoestel binnen brengen voor ontwikkeling van de fotos, en dan naar het zwembad.
Gelukkig had Annick haar fototoestel bij zodat we toch nog een paar fotos hebben (Mijn kaart blijk niet meer geformatteerd te zijn en ik ben al de fotos kwijt van de laatste 5 dagen in Australië).
De laatste cruise dag maar nog vroeger opstaan dan anders ontbijt is om 6:30 en de valiezen moeten ingepakt klaar staan om 7 uur.
Tegen 8 uur komen we terug aan in Cairns
We namen nog afscheid van de bemanning en maken nog een laatste wandeling langs de Esplanade. Iets na 11 worden we opgepikt en naar de luchthaven gebracht. Leuk is iets anders, maar het niet blijven duren. Het is mooi geweest en we zullen The Great Barrier Reef niet vlug vergeten.
Bij het inchecken bleek dat we weer upgegraded waren naar Business. Ragna voelde zich een echte VIP, maar in business krijg je iets lekkerder eten dan in economy, wat dan weer een klein probleempje was voor onze dochter.
De terugvlucht verliep voortreffelijk, geen vertraging, turbulentie en ze speelden zelfs nog een goede film.
Zelfs de bagage was er zeer vlug, enkel wachten op een grote taxi (waar al onze valiezen in pasten) en op naar het hotel.
Met dit hotel hadden we echt een koopje gedaan, we hebben een tijdje gezocht voor we iets betaalbaar vonden, maar uiteindelijk vonden we een kamer voor 3 dagen aan super promotie in het Swiss Hotel.
Een we ingecheckt waren, vlug wat gaan winkelen, ons ander onderwater fototoestel binnen brengen voor ontwikkeling van de fotos, en dan naar het zwembad.
Gelukkig had Annick haar fototoestel bij zodat we toch nog een paar fotos hebben (Mijn kaart blijk niet meer geformatteerd te zijn en ik ben al de fotos kwijt van de laatste 4 dagen in Australië).
Het hotel was dik in orde, het ontbijt was veel, veel te veel, maar ja, het zijn onze laatste dagen in Australië en dan mag het iets meer zijn.
Voor vandaag hebben we een lange afscheidstocht geboekt.
Afscheid nemen van :
The Rocks, the Opera House, The Harbour Bridge, Botanic gardens, Darling Harbour, de ferries,
Er is zoveel, en Ragna wordt het stilaan beu. Overmorgen is de terugvlucht en deze laatste dagen zijn er echt te veel aan voor haar.
Hier kreeg ik niet het gevoel zoals de laatste dag in Manly een paar weken geleden. Dit afscheid was gepland, dat in Manly was plotseling het besef dat het laatste keer in Manly zou zijn .
Maar toch gaf het een beetje een raar gevoel Sydney was onze stad de laatste 12 maanden.
Spijtig genoeg geen fotos . Dat is de keerzijde van onze technologische cultuur .
In de namiddag zijn we naar onze ex-buren onze overige bagage gaan halen. We hadden enkele valiezen bij hen gelaten met kleding die we in The reef zeker niet nodig hadden. Tof om die mensen nog eens te zien. Zoals gewoonlijk, lekker eten en lekker drinken. Het afscheid nemen viel eigenlijk mee omdat ze de laatste maanden verhuisd waren naar het volgende dorp.
Op de bus terug zaten Annick en Ragna achter mij. Naast mij zat iemand met zijn haar niet echt zoasl het hoorde, en zijn kleding was ook niet optimaal en zijn koppeke zag er ook niet echt verzorgd uit en op een bepaalde moment was hij aan het roepen (ik dacht aan het telefoneren)... Even later begon hij aan mij zijn excuses aan te bieden, 'Sorry mate, we don't speak the same language, Sorry mate, No seriously, I'm sorry', en nog eens, en nog eens... Uiteindelijk bleek dat hij dacht dat Annick en Ragna alleen op de bus zaten, en hij zijn kans wou wagen bij mijn lieftallig vrouwtje (of dochter)... Pas toen hij zag dat ik samen met die 2 dames was besefte hij dat hij geen schijn van een kans had. --> Dit is één mogelijke verklaring voor de excuses... De ander zou geweest kunnen zijn dat hij meer op mannen viel een zijn kans wou wagen bij mij... In elk geval, noch Annick, noch ik waren vereerd met de aandacht.
Nog 2 keer slapen . En dan terug naar ons huisje in den Belgique .
Vandaag hebben we een bezoek gepland aan het Australian Museum.
Tientallen keren hebben we hier voorbij gewandeld, maar nog nooit binnen geweest.
Uiteindelijk bleek dit een vrij groot museum te zijn, met een deeltje over de Aboriginal Culture, en het grootste deel over de dieren, vogels en vissen van Australië.
Echt de moeite om eens te bezoeken, maar dat dachten enkele scholen ook, en was het er dus vrij druk. Ragna was in haar element om al die dieren nog eens te kunnen zien. We konden hier zelfs de evolutie van de schedel van de mens bestuderen. Als je de foto goed bekijkt kan je merken dat de evolutie in dit geval van rechts naar links gaat.
Vervolgens zijn we door de Botanic Gardens naar het Opera House gegaan. In die tuin ontdekten we nog een grote tuin vol cactussen.
Tevens merkten we voor de eerste keer de Flying Foxes op. Dit zijn vleermuizen die overdag boven in de bomen hangen. We hebben ze niet geteld, maar het moeten er enkele duizenden geweest zijn. Blijkbaar zoeken ze hier naar een oplossing om die beesten hier weg te jagen omdat ze zoveel vernielen.
Telkens we hier komen is er toch altijd iets nieuws te zien . Waren we dan toch nog niet beter nog een jaartje gebleven??? Neen, het plan was één jaar en het was een fantastisch jaar. Laat het ons hier bij houden.
Daarna hebben we nog wat rondgedoold in Sydney (nog eens afscheid nemen van .) en Ragna werd nog zenuwachtiger:Wat, nog eens afscheid nemen van the Opera House? Ik wil naar het hotel, ik wil zwemmen, ik wil naar huis huis!!!
s Avonds hebben we voor Ragna een Pizza besteld op de kamer en zijn Annick en ik gaan eten in een restaurant in Darling Harbour. Na het opzuigen van onze supermalse en lekkere steak werd er vuurwerk afgeschoten . Een prachtige afronder voor onze laatste avond in Australië. We hadden het zelf niet beter kunnen dromen.
Daarna hebben we nog een korte wandeling gemaakt langs de haven nog een laatste keer naar de massa sterretjes gekeken en dan naar het hotel voor de laatste nacht
Onze laatste ochtend in Australië, het laatste ontbijt, En dan terug realiteit: Valiezen inpakken, de grote schrik, spanning, gaat alles erin, er moet nog wat bij, nee niet in die valies maar in de die Ik heb de laatste jaren wel enkele valiesjes ingepakt en telkens ging dat zeer rustig. Maar als je met 3 bezig bent en 6 valiezen met nog eens 4 handbagages komt het soms wel eens chaotisch over. Maar zoals gewoonlijk hebben we dat stap voor stap gedaan (valies per valies) en is alles netjes ingepakt. Ik denk dat we zelfs nog plaats overhadden voor enkele zakdoeken.
Daarna werd het nog moeilijker wachten op de taxi (eigenlijk was het inpakken van de valiezen dus te vlot verlopen). In plaats van te zitten zitten, zijn we dan maar een wandeling gaan maken, (maw. nog eens afscheid nemen van ) Je kunt al wel de reactie van Ragna raden, mocht er enige twijfel zijn, lees dan het verhaal van enkel dagen gelden dan maar eens.
Uiteindelijk was het zover, de taxi (en niet die Hummer limousine van 15 meter zoals ik wou) pikte ons op, naar de luchthaven. De rit verliep zeer vlot en we waren natuurlijk te vroeg op de luchthaven om in te checken. Ik denk dat we daar een 20tal minuutjes staan wachten hebben en dan gingen de lieftallige dames van start.
Inchecken geen probleem, enkel waren we een beetje verrast toen de dame ons in het Nederlands toesprak (ze was hier 30 jaar geleden komen wonen en blijven plakken).
Sydney naar Bangkok.
Daarna naar de lounge van Thai Air, zeer mooi en verzorgt en dan op naar het vliegtuig. Ik was initieel een beetje ontgoocheld dat we niet met Quantas konden vliegen (te duur) maar had toch gehoord dat Thai Air ook niet slecht was.
Bij de eerste stap op het vliegtuig werd dat menteen duidelijk.
Super vriendelijke, mensen die je vriendelijk begroeten met den handen gevouwen voor het gezicht en ene licht buiging makend.
De dames hadden een mooi lang kleed aan.
Prachtig interieur waar de kleuren in harmonie waren en iedereen tot rust brachten.
Lekker eten
Films naar believen.
De eerste 9 uren vlucht waren dus fantastisch. Zonder vertraging aangekomen in Bangkok.
Bij aankomst zijn we nog even naar de lounge geweest van Air Thai, weer hetzelfde, vriendelijk, . Alles wat je maar wil
Zonder dat we geen fotos hebben, maar viva Thai air! Bangkok naar Wenen.
Bij aankomst in Bangkok moesten we overstappen naar Austrian Airlines.
De entree op het vliegtuig was iets anders.
De Stewardessen hadden een knalrood pak aan, met knalrode pantys.
De stoelen ware klasse, met hout bekleed, elektronische toetsen om de zithouding te veranderen. En de zitting had zowat alle kleuren.
De rest van het interieur had alle ander kleuren.
Het eten werd verzorgd door een kok aan boord! Maar zo bijzonder was die niet, het liep allemaal niet zoals het moest en het duurde allemaal veel te lang. Dit is een nachtvlucht van middernacht lokale tijd to 5 uur s morgens locale tijd. (in totaal 10 uur vliegen gezien het tijdsverschil).
Vriendelijk waren de dames niet, hoewel ik dit niet van Oostenrijkers verwacht had.
Organisatorisch liep het ook wat mank, rondlopen deden ze genoeg, maar met één ding in de handen, normaal gezien combineer je zaken.
Films kon je niet kiezen, er werden wel enkel films gespeeld, maar dat was op bepaalde tijdstippen, niet wanneer je de film wou zien. (Ik ben de laatste 5 jaar heel wat van grond geweest met verschillende maatschappijen, maar dat heb ik in business nog nooit gezien)
Op dezelfde plaats stond een stoel meer. (geen 2,2,2 maar 2,3,2). Niet dat we plaatsgebrek hadden, maar het was toch net iets smaller en als het karretje door de gang reed moest je oppassen.
Deze vlucht in 2 lijnen:
Een groep zuurpruimen die moesten werken.
Ofwel een vliegtuig van de jaren 60 dat face lift na facelift gekregen heeft. Ofwel een twintigtal ontwerpers die niet van elkaar wisten wat ze aan het doen waren.
Maar we hebben het overleefd en zelfs nog een beetje kunnen slapen ( de één al wat beter dan de ander).
Deze vlucht was ook met Austrian Airlines, maar dan wel met een 737 (een kleiner toestel).
De dame die ons verwelkomde op het vliegtuig had hetzelfde karnaval pakje aan, maar was zeer vriendelijk.
Ragna had weeral commentaar: Is die business, die stoelen staan tegen elkaar Hallo jongedame, dit is business en je mag blij zijn dat je hier zit. De meeste mensen zitten achteraan en hebben iets minder plaats
Uiteindelijk was ze pas tevreden toen ze op de eerste zij mocht zitten.
Na een voorspoedige vlucht kwamen we dan op tijd aan in Brussel. Tot onze grote verwondering was de bagage er in gelukt om bij al die overstappen geen enkele vlucht te missen.
30 uur zijn we onderweg geweest maar de tijd is voorbij gevlogen!
Eens we onze valiezen hadden stoven door de aankomsthal naar de taxis.
Tot we plots weren ingehaald door Den Bomba. Annick haar vader had het niet kunnen laten om toch naar de luchthaven te komen en ons te verwelkomen.
Ragna is dan met hem naar huis gereden en Annick en ik zijn met de taxi naar Wemmel gereden om mijn firma wagen op te halen.
Het eerste dat ons opviel was de snelheid van de chauffeur. Ik dacht dat je 120 mocht op de autosnelweg, vlotjes deed die gast 140-150. Effe terug wennen aan de Belgische gejaagdheid.
Op de parking aangekomen stond er een Kia, ja een Kia met 3 deuren niet dat ik denk dat Kia slecht is, maar ik had een Alfa Romeo of een Mercedes B verwacht De taxi chauffeur was duidelijk geamuseerd door mijn reactie, maar daarna was het mijn beurt om te lachen. In het gebouw lag een enveloppe met instructies voor de wagen: Bruine Alfa aan de overkant van de straat. Dus toch geen Kia maar iets anders dat verstop stond achter de bomen.
Daarna snel naar huis.
Een we de oprit opdraaiden en uitstapten hoorden we van achter de haag Zijn jullie thuis? Ja, de buren hadden ons net horen aankomen, en dan een babbel, daarna kwamen er ander buren bij, en nog andere, en nog, Ik weet niet hoelang we daar gestaan hebben, waar het was tof om zo thuis te komen. Wat een toffe buurt!
Een binnen bleek dat de nieuwe nummerplaten al op Annick haar auto hingen en dat, tot groot jolijt van Ragna, de trampoline al gemonteerd was.
De tuin was picco bello in orde, zalig om zo thuis te komen.
In de namiddag ken ik dan de dozen bij Annick haar ouders gaan halen die we met de luchtvracht opgestuurd hadden.
Bij één van die ritten ben ik langs de motorfietsen winkel gegaan om een nieuwe batterij voor mijn motorfiets te halen. Tja er zij prioriteiten in het leven.
Daarna alle dozen en valiezen uitpakken de woonkamer lag bomvol souvenirs. Wat hebben wij allemaal meegebracht. Gelukkig dat we een luchtvracht hebben kunnen regelen, dit hadden wij nooit kunnen dragen.
s Avonds zij we dan naar het frituur gereden om nog eens echte Belgische frietjes met mayonaise en een satéke en viandelle met andalouse sous te eten Lekker.
Daarna zijn we naar mijn broer zijn nieuwbouw gaan kijken. Tegen 21:00 waren we dan terug thuis en alle 3 doodmoe.
We waren net 30 uur onderweg geweest, een drukke dag achter de rug met uitpakken.
Maar die laatste uitstap was ideaal om ons toch te verplichten om niet te vroeg in bed te kruipen. Hoewel ons plan om jetlag te voorkomen goed was, waren we alle drie toch wakke om 3 uur s nachts. Ragna vroeg dan of ze haar wekker mocht zetten om 6 uur omdat ze de poes bij de buren wou gaan halen.
Om onze terugkomst te vieren hebben mijn broer en vrienden een feestje in elkaar gestoken met veel eten en drinken.
Vooral het drinken was nodig omdat er zoveel moest bijgepraat worden.
Het was ook fantastisch om de Belgische broodjes, pistolets, slaatjes, nog eens te proeven. Hesp, kaas kennen ze daar beneden ook wel, maar preparé, kip curry, lentesla, vleessla, Filet de sax allemaal onbekend.
Ja, het is duidelijk dat de Belgen weten wat een Bourgondische levensstijl is.
Voor de volgende weken staat er bijna elk weekend wel iets pepland om mensen nog eens terug te zien, en even bij te praten (en eten en drinken).
Ik denk dat ik de volgende twee maanden maar even niet op de weegschaal ga staan.
