22-12-2008, 00:00 geschreven door De Aussies  

We wensen iedereen een aangenaam Kerstfeest
met lekker eten en veel pakjes!

23-12-2008, 00:00 geschreven door De Aussies  

23-12-2008, 00:00 geschreven door De Aussies  

Vandaag gaan we naar een hondenzwemwedstrijd tussen een eilandje (Schotland Island) in Pittwatter en het vaste land. Tegen Ragna hadden we gezegd dat we naar een zwemwedstrijd gingen. Ze was zo anti zwemwedstrijd geworden dat ze van al die honden om haar heen zelf niet meer kon/wou genieten…

Gelukkig had ze een T-shirt die de ganse avond samenvatte: ‘Good Girls go to heaven, bad girls go Down Under’.

De pakjes, die zijn dus uitgesteld tot morgen 'Good girls get presents, Bad girls get nothing'

24-12-2008, 00:00 geschreven door De Aussies  

Op deze Kerstdag hebben we met de buren afgesproken. Om een beetje aan onze lijn te denken staat er geen fondue of kalkoen op het menu, maar fruit met champagne op het strand.

De dag begon met een stralende zon, maar tussen 10 en 12 kwamen enkele wolken opzetten (gelukkig maar, anders was het te warm geweest). Zoals gewoonlijk amuseert Ragna zich, maar zelfs Annick is in de zee gegaan (waarschijnlijk de aantrekkingskracht van de schuimwijn en het schuim van de golven) .

In de vroege namiddag zijn we terug naar ons appartementje gegaan en wat ‘sushi rolls’ ,  Prawns en Tiger Prawns  gegeten. (Neen we hebben ze niet vers gekocht op de vismarkt in Sydney gisteren, er was een beetje te veel volk 200.000 man). Daarna gaan we een soepje eten en Scampi’s met rijst en een roomsausje. Smakelijk.

Zodra dit binnen gewerkt is wordt het valiezen inpakken, want morgen om 5 uur komen ze ons halen voor een korte vakantie.

Op 31 ga ik dan proberen om u een spetterend verslag te geven van onze trip naar Melbourne en ‘The Great Ocean Road’.

Tot dan is het Blog-stilte

25-12-2008, 08:58 geschreven door De Aussies  

Vandaag een korte vlucht ( 1 uurtje) naar Melbourne. Daar hebben we een auto gehuurd, bleek dat we een Hyundai kregen… Klinkt niet exotisch, maar uiteindelijk viel die auto 100% mee, om het met Annick haar woorden te zeggen: ‘Dat rijdt nog beter mee dan de wagen van het volk’.

Dit is de trip die we plannen voor de volgende 3 dagen, daarna blijven we nog 2 dagen in Melbourne om de stad te verkennen.

De eindhalte voor vandaag is Lorne. Op weg hiernaar kwamen we voorbij Bells Beach, één van de bekendste surfplaatsen in Australië. Helaas waren de surfgoden niet in hun beste doen, en was de zee zo plat als de kangoeroes die we eerder al naast de weg zagen liggen…

Daarna kwamen we aan het officiële begin van ‘The great ocean road’. Deze weg is aangelegd voor de toeristen door oorlogsveteranen van de eerste wereldoorlog als bezigheidstherapie en is het grootste oorlogsmonument ter wereld. Deze route is ongeveer 250 km lang (dit is enkel de trip van dag 1 en 2). In totaal hebben we 1100 km gereden en hebben bijna 900 foto’s genomen, dus hebben we veel minder dan het minimum aan foto’s op onze blog moeten zetten.

Een volgende stop was de ‘Erskine Fall’, een waterval waar het water van boven naar beneden valt. Het mooie was dat ze midden in een regenwoudje (naar Australische normen) gelegen was.

Daarna zijn we naar Teddy’s Lookout geweest, een wandeling van een uurtje met mooie zichten en enkele diertjes… Het eerste dier dat we zagen was een Echidna (mierenetend stekelvarken). Ik liep voorop en hoorde iets ruisen door het struikgewas (ritselen voor de niet Toon Hermans fans). Rustig wees ik de dames op het diertje dat bang werd en zich ingroef. Ik probeerde het een beetje te mobiliseren met een stok maar geen resultaat… Dus bleef ik geduldig staan tot de Echidna zich veilig voelde en zijn weg verder zette (ideaal voor een foto).

Even later liepen de dames op kop en zagen een grote grijze kangoeroe (de echte), helaas waren de vrouwen iets minder subtiel (en stil) zodat het dier in paniek wegrende (geen foto dus).

Bij het instappen in de auto, begon (hoe kan het anders) weer eens te regenen.

s’Avonds zijn we nog een avondwandeling gaan maken langs het strand en de pier. Net op de pier aangekomen zagen we een oranje fluoricerent ding van links naar rechts, van voor naar achter,… drijven. Eerst dacht ik aan een duiker, maar toen zagen we wat er echt gebeurde, een rog van bijna 2 meter breed en 3 meter lang hing nog aan een afgeknapte vislijn en zwom rustig rond (de foto’s zet ik niet op de blog omdat de kwaliteit de laag moet gebracht worden en een en ander minder duidelijk wordt).

Waar we wel foto’s van hebben is een visser die een inktvis ving (één van de…) en van een rotstekening (natuurlijk vermoed ik) van een vis.

26-12-2008, 00:00 geschreven door De Aussies  

Op het tweede deel van onze Great Ocean Road worden we er regelmatig aan herinnerd dat we hier links moeten rijden… Na een uurtje rijden kwamen we door een bos met Eucalyptus bomen waar we een 10-tal Koala’s in de bomen zagen zitten. Na enkele minuutjes waren er nog een pak toeristen die kwamen kijken. Een kwartiertje verder stonden er enkele wagens op een niet alledaagse manier op de baan geparkeerd… Ja er zat een Koala midden op de weg… Ik ben maar verder gereden om het verkeer niet verder te belemmeren.

Na enkele kilometers stond er een wegwijzer met ons doel, maar deze week af van de normale Ocean Road… We hebben die pijl even gevolgd en kwamen midden in een prachtig regenwoud, met varens alom en gigantisch hoge bomen… Uiteindelijk zijn we terug gedraaid om het normale traject van de ‘Great Ocean Road’ te volgen. Maar dit omweggetje was zeker de moeite waard.

De volgende stop (die we niet gepland hadden) was ‘Otway Fly tree top walk’.  Dit is een stalen constructie ongeveer 25m boven de grond die de mogelijkheid geeft om het regenwoud is niet van gans onderaan te bekijken. Het hoogste punt waar we konden wandelen was 50m hoog, maar de bomen gingen duidelijk een pak hoger… De eerste 50 jaar groeien de bomen hier tot 1 meter per jaar, daarna gaat het iets trager tot ze een hoogte hebben van 100 m. In deze streek valt gemiddeld 2 meter regen per jaar (één van de top cijfers voor Australië) gelukkig hadden we deze keer eens geen regen.

De volgende halte was: ‘The Big Tree’, een dikke boom, 27m omtrek en 24 hoog. Ik kan hier veel over vertellen, maar de foto’s spreken voor zich. Dik, dikker dikst… Aan de achterkant (waar we niet geweest zijn omdat we er niet mochten komen was en holte in de stam waar ik gerust in kon lopen).

Daarna vervolgenden we onze weg naar een van dé monumenten in Australië ‘The 12 Apostles’. Dit zijn 12 rotsen die door erosie van het vasteland zijn gescheiden. Er was gigantisch veel volk, maar eerlijk gezegd, is het zoiets als ‘Ayers Rock’  je moet het gezien hebben (als je hier bent) maar bottom line zijn het een paar stenen in de zee...

Daarna kwamen we aan ‘Loch Arch’, waar het weer het zelfde liedje was, rotsen, water, wind,… gaten, erosie,… Mooi op zich, maar uiteindelijk went het.

.

Even later iets wat niet in ons boekje stond ‘Bay of Martyrs’. Dit vonden wij veel mooier dan ‘The 12 Apostels’ en was helemaal niet toeristisch uigebouwd. Ik denk dat het hier prachtig moet zijn om er met een bootje door te varen... Langs de andere kant is de ganse zuidkust van Australië bekend as een kust waar veel scheepswrakken liggen. Het startverhaal van de meeste kustplaatsen gaat hier als volgt: Schipbreuk, enkele overlevenden, hutje gebouwd nabij de kust, en uitegroeid to een dorp...

Daarna zijn we doorgereden naar het hotel. Toch wel handig, zo een GPS, je geeft de straat in, de nummer en doet gewoon wat de GPS zegt... Eén detail, een vrij belangrijk is dat je het juiste adres moet ingeven! Ragna had het adres ingegeven als Flinter Street en uiteindelijk moest het Flinters Lane zijn. We begonnen pas nattigheid te voelen toen de GPS ons door een zandweg stuurde. Gelukkig was het dorp juist en waren we na enkel munuutjes in het hotel. Na het eten zijn we even gaan afkoelen zijn in het zwembad waar Ragna haar duikkunsten en haar handstand onder water heeft geperfectioneerd… Haar bed viel iets minder mee, dat was veel te hard om te slapen… Als voorbeeldige vader heb ik mij dan maar opgeofferd om te wisselen en ben in haar bed gaan slapen. En ik heb goed geslapen, Ragna heeft ook goed geslapen, enkel Annick had problemen met een wroetvarken in haar bed.

27-12-2008, 00:00 geschreven door De Aussies  

Vandaag verlaten we  de Great Ocen Road en keren via het binnenland terug naar Melbourne.

De eerste halte is ‘Flagstaff Hill Maritime Village’ . Dit is een dorpje dat nagebouwd is zoals het origineel moet geweest zijn rond 1850. Best de moeite om eens te zien hoeveel materiaal we vandaag nog gebruiken dat toen ook a in gebruik was. Vele verhalen van scheepswrakken die in de buurt liggen, en al de schatten die er opgedoken zijn.

 
Verder op onze weg kwamen we voorbij ‘Tower Hill’ , een al 30.000 jaar slapende vulkaan. Dus voelden we ons veilig genoeg om een tripje door de krater ervan te rijden. De route door de vulkan was maar enkele kilometertjes, maar de uitzichten waren prachtig. Ik denk niet dat er in België een plaats is waar je zover kan zien (toch zeker niet zonder een huisje of verkeerslichten te zien).

Hierna verlieten we de kustweg en keerden terug richting Melbourne lans het binnenland. Het landschap werd stilaan vlakker naarmate we verder in het binnenland reden. Als je dan een berg ziet spreekt dit natuurlijk tot de verbeelding, en zijn we in een dorpje (Dunkeld) in de buurt van die berg ‘Mt Abrupt’ gestopt in een toeristisch bureau. Bleek dat we bij het ‘The Grampians National Park’ waren aangekomen. Natuurlijk een zee van informatie en must do’s zodat we van onze origineel geplande terugweg zijn afgeweken.

Zoals overal hier, rotsen, valleien, bomen, meren, fantastische zichten,… te veel om allemaal te laten zien, enkel plaatsen die er bovenuit staken willen we u zeker niet onthouden.

 
Na de ‘Silverband Falls’, een watervalletje van ongeveer 30 meter hoog en een halve meter breed (niet de moeite om een foto te plaatsen) kwamen we aan bij de 'Reed Lookout' en de ‘Borooka Lookout’. Weer hetzelfde liedje, bergen, water, bomen en een gigantisch ver zicht. Het is moeilijk dit met een foto en een beetje tekst te verklaren, maar dit was echt de moeite. Hier hebben de dames een stukje van mijn Pie (=gebakje met vleesvulling) gegeten. Ik heb nog moeten smeken om ook nog iets te mogen hebben. Stilaan staan ze meer open voor andere soorten voedsel dan dat we in ons Belgenlandje gewoon zijn (Ragna eet zelfs al scampi’s).

  
De MacKenzie Falls waren de volgende stop op onze route. Aan de grootte van de parking te zien moest die iets spectaculair zijn. Na een korte wandeling (maar zeer steil) zagen we het begin van de waterval, na een nog steilere afdaling kwamen we aan bij het klotsende water dat naar beneden tuimelde. Na een korte rustpauze begon Ragna met wat water te gooien. Ik deed of ik niets gemerkt had en ging gebukt bij het water staan, ze trapte met twee voeten in mijn val en kwam achter mij aan om me nat te spetsen. Ondertussen had ik mijn hand in het water gestoken en gaf ze de volle lading tussen mijn benen door. Ofwel heb ik te grote handen ofwel is het water hier natter dan elders, maar ze was ineens afgekoeld (wat welkom is bij deze temperaturen).

Uiteindelijk was het tijd geworden om naar het hotel in Melbourne te vertrekken. Annick en ik hadden een weddenschap lopen dat we om 18:00 in Melbourne zouden zijn, maar gezien onze extra toer in de Grampians zou dit zeker iets later worden. Ik heb, om de vrede te bewaren, maar gezegd dat ik de weddenschap verloren heb en moet dus 10 maal het eten klaarmaken (eerlijk: dan kan ik eens kiezen wat we eten, maar Annick denkt nog steeds dat zij de weddenschap gewonnen heeft).

Gelukkig hadden we nog een kaart bij de hand, want de GPS wist het niet goed meer.

Omdat het al wat later werd, en de zon niet zo fel meer scheen kwamen de kangoeroes uit de bossen naar de straat toe. Hier twee wilde exemplaren die we langs de weg hebben kunnen bewonderen. Hier zie je dus kangoeroes zoals wij in België konijnen zien, enkel zijn de Roo's iets indrukwekkender.
Bij aankomst in Melbourne bleek dat onze hotel kamer was upgegraded. 2 TVs, een apparte slaapkamer en een bubbelbad. Zoals in de beste huishoudens al eens kan gebeuren, vonden bepaalde mensen niets eetbaar op het menu van het hotel, zodat we terug naar de kamer gegaan zijn en roomservice hebben laten brengen (we hadden toch een apparte eettafel op onze kamer). Best gezellig.

28-12-2008, 00:00 geschreven door De Aussies