|
Eindelijk is mijn tweede week verlof aangebroken van dit jaar, na een weekje in New York in mei dacht ik dat het mooi zou zijn om eens naar het midden van Australië te gaan.
The Red Centre Explorer is een georganiseerde tour van 6 dagen die ons naar de meest bekende plaatsen van midden Australië brengt. (Ayers Rock, Kings Canyon en Alice Springs). De weersvoorspelling was niet echt positief
dus hadden we de nodige jassen meegenomen (Domme toeristen, het bleek daar een ideale 30° te zijn).
Klik HIER voor een plannetje van onze reis.
Na een vlucht van 3.5 uur moesten alle elektronische toestellen afgezet worden. Annick negeerde de kapitein en onze opmerkingen zodat de purser onze moeder overste vriendelijk verzocht om het toestelletje toch maar af te zetten. Annick werd roder dan het rode zand van de Red Center.
De landingsbaan was van asfalt en de luchthaven heeft zelfs een bagage band om de valiezen af te halen, verder betekende de luchthaven niet veel
enkel air conditioning wat zeker nodig was met temperaturen van 35°.
Na een korte rit met de coach (=Luxe bus) kwamen we aan in het hotel, waar we onze kleding onmiddellijk hebben aangepast aan de omgeving.
Na een korte lunch vertrokken we voor onze eerste excursie naar Kata Tjuta (The Olgas)
nooit van gehoord, maar gezien we hier toch zijn: doen.
Bij het opstappen van de bus werd het ons duidelijk gemaakt dat we voldoende water moeten meenemen omdat we door de woestijn gingen wandelen: 1 liter per persoon per uur en om de 3 minuten twee slokjes water
omdat de verdamping 9 maal hoger is dan normaal is dehydratie hier een enorm risico. Gelukkig was het een koele dag en geen 45° zoals normaal en had onze muilezel van dienst voldoende water in zijn rugzak.
Na ongeveer 2 uur wandelen kwamen we aan het doel: The Valley of the Winds. Mooi, zeer mooi
ik heb al wel wat gezien, maar dit is moeilijk te beschrijven, de fotos geven er een beetje de indruk van.
Na de terugtocht gingen we naar de sunset (zonsondergang) van de Olgas kijken. Om onze tocht in schoonheid af ter ronden was er champagne en zouten koekjes voorzien (Feest voor ons allemaal dus). Die zonsondergang is volgens mij eerder een avondbezigheidstherapie voor de toeristen, maar het leuke was dat er 2 kamelen het toch blijkbaar de moeite vonden om ernaar te kijken. Ze noemen het hier kamelen, maar eigenlijk zijn het ingevoerde dromedarissen (1840-1907) om door de woestijn te trekken. Na het aanleggen van de spoorwegen werden ze overbodig en moesten ze afgemaakt worden door de kamelendrijvers waarmee ze duizenden kilometers afgelegd hadden. Gezien de emotionele band werden de dromedarissen losgelaten in de vrije natuur. Nu zijn ze eerder een plaag dan een zegen voor de boeren, maar stilaan ontstaat er een economie rond de wilde dromedarissen (vlees en export naar de Arabische landen voor race dromedarissen,
)
Na de sunset reden we naar een geheime locatie waar we een BBQ mochten genieten bij schemerlicht. Na het eten moesten we de ogen even sluiten, op dat moment deden ze alle lichten uit zodat we zeer veel sterren konden zien. De felst schitterende ster (die we ook in Mona Vale kunnen zien) bleek de planeet Jupiter te zijn. Naast de massa sterren konden we ook een witte nevel zien, wat blijkbaar de Melkweg was. In het noordelijk halfrond is het vrij eenvoudig om het noorden te bepalen via de poolster. Hier kunnen ze de Poolster niet zien, en moeten ze het zuiden vinden tussen 2 andere sterren.
Tegen 23:00 waren we terug in het hotel, voor een korte nacht, want morgen vroeg op voor een sunrise (Zonsopgang) bij Ayers Rock.
05-10-2008, 00:00 geschreven door De Aussies 
|
. ).
