Hoewel de pastoor een beetje de kluts kwijt raakte gisteren, over
de samenstelling van de grote familie en het aantal doopmeters, slaagde hij er
glansrijk in, alle genodigden voortreffelijk te entertainen. En het was ook hij
die de traditionele familiefoto op het einde van de ceremonie heeft genomen. En
kijk:
Het kindje is gezegend, het doopfeest voorbij, het water werd
over het hoofdje gegoten, de jonge ouders stonden er fier en stralend bij. Het
jonge knaapje schoof van schoot naar schoot en kon zo door iedereen worden
gekeurd en bewonderd. De stemmen waren het unaniem eens: het kindje hier voor
ons, dat is werkelijk een prachtig gedonder.
Maar het mooiste moment kwam ongetwijfeld toen de stiefzoon
enkele mooie woorden sprak tegen zijn twee maanden oude zoon. Hij beloofde hem toen,
daar bij de blinkende doopvont: mijn liefde voor jou die is voor altijd en eeuwig
en intussen trok hij een beetje bleek weg en zijn aandoenlijke stem verraadde
dat hij het meende. Ik heb het niet helemaal goed gezien, maar er werd vast hier
en daar een traantje weggepinkt. Toen ik even naar de echtgenoot opkeek, zag ik
dat ook hij een beetje bleek weg trok. Wellicht dacht hij toen: mijn liefde
voor jou, mijn zoon, die was en is ook nog steeds voor eeuwig. Hun weg
destijds verliep nogal hobbelig en daardoor weet ik des te zeker dat hij die
gedachte meende.
Toen onze oudste dochter geboren werd wisten we ook vrij snel
zeker dat de weg een beetje hobbelig kon lopen. Mijn eerste gedachte bij haar was immers: dat wordt hier geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Toen
zij gedoopt werd krijste ze de hele boel bij elkaar, omdat ze dat gedoe waarschijnlijk maar niks vond. Maar ze
was een schitterende baby en een fantastische kleuter. Ze hield er van om mijn
kookpotten uit de kasten te halen en de hele voormiddag kapattatjes, joep en
kip klaar te maken. En ze bezat een eindeloze fantasie en een indrukwekkende
creativiteit. En wanneer ik haar s avonds in bed stopte en in haar bijna gitzwarte
deugnietachtige ogen staarde dacht ik steeds: dit kind is werkelijk
fantastisch en mijn liefde voor haar, die is voor eeuwig.
Ja, ze was wat eigenzinnig en bezat een sterke wil. Op een dag
ging ik eens te rade bij haar wijze meester. Toen ik hem sprak, dat ik dit
katje een beetje moeilijk vond om zonder handschoenen aan te pakken, antwoordde
hij me hardop lachend en goedgezind: geen nood, zij is een lieve maar wel eigenwijze
tante én ze bezit een sterke wil. Maar geloof maar dat zon kinderen hun weg
steeds zullen vinden. Toen ze op een dag aan de deur stond met haar valies in
de hand en haar hondje onder de arm, klaar om haar eigen gezinnetje te runnen, heb ik niet één traantje weggepinkt maar emmers
vol water bij elkaar gehuild.
Ondertussen maakt ze nu zo alle dagen, in haar eigen knusse huisje: kapattatjes, joep en kip en
volgens haar liefje smaakt het allemaal heerlijk. En nog niet zo lang geleden startte
ze een opleiding met naald en draad. Ondertussen tovert ze uit haar
naaimachientje prachtige fantasievolle creaties.
En toen ik haar gisteren daar zo zag staan, in haar
zelfgemaakte oudroze prachtige jurk en ik in haar bijna gitzwarte maar toch nog
steeds deugnietachtige ogen staarde, dacht ik opnieuw: dit kind is werkelijk fantastisch
en mijn liefde voor haar, die is oprecht welgemeend en vanuit het diepste van
mijn hart, voor altijd en voor eeuwig.
