Het zal niet altijd lukken dat je
twee keizers in een weekend tegenkomt, ik had geluk. De eerste is een bekende,
hij is de keizer van het Vlaamse lied. Hij is een zanger, dat is zijn leven,
hij is verslaafd aan zijn muziek, zegt hij zelf. Hij heeft in zijn carrière alles
gegeven, zijn hart en ziel voor zijn publiek. Het moet gezegd hij blijft de
nummer één, ik heb laatst naar zijn verjaardagsconcert gekeken en dat vond ik
indrukwekkend, fantastisch en onnoemelijk sterk gebracht.
Hij was vooral het idool van mijn
moeder in haar jonge jaren, hij heeft met zijn stem haar hart en ziel verwarmd.
Hij heeft veel steun aan haar gegeven, ze had veel zorgen en verdriet. Hij is
de zanger die er in slaagde een glimlach op haar gezicht te toveren, een
glimlach die ik bij haar veel te weinig zag. De dag dat hij haar eens thuis kwam
bezoeken staat nog helder in mijn geheugen gegrift. Ze straalde en ze was
gelukkig en we maakten een foto van dat moment. Ik heb haar later maar weinig
keren nog zo oprecht gelukkig gezien.
Ze had champagne en toastjes
speciaal voor hem geprepareerd, maar hij wou niet eens een glaasje drinken en
ook een toastje wou hij niet. Hij wou alleen maar water, want hij moest nog gaan
zingen en hij zat een half uur op ons toilet, we vroegen ons af waar hij bleef.
Mijn vader genoot ondertussen van de geprepareerde toastjes en dronk de fles
champagne leeg.
Ik heb zijn liedjes ook veel gezongen
en eigenlijk nu ook nog af en toe. Laatst stond ik het lied ik ben zo eenzaam zonder jou te zingen, terwijl de echtgenoot aanwezig was, ik ben heel zeker dat hij het hoorde, maar ik ben
niet zeker of hij dat toen heeft geloofd. Toen ik het lastig had om te
studeren, zong ik: waar een Will is, is een weg. En als de boel hier
vierkantig begint te draaien zing in het nummer: hopeloos. Maar de mooiste
nummers zijn voor mij: Aan mijn darling, denk je nog wel eens aan mij en vaarwel.
Als je al die liedjes als kind zo vaak gaat horen, dan ken je ze ook snel uit
het hoofd. Ik moet wel toegeven dat het ook mijn hart en ziel heeft verwarmd.
En gisteren heb ik hem de hand
gegeven en we hadden een hartelijk gesprek. Ik heb hem bedankt voor die mooie
jaren en ik wenste hem met zijn carrière toch nog veel plezier en veel succes.
De tweede keizer die ik in het
weekend ontmoette is nu de keizer van het park. Hij is een skater, dat is zijn leven, hij is
verslaafd aan zijn skateboard, dat zegt hij zelf. Hij heeft tijdens de
wedstrijd alles gegeven, zijn techniek en zijn kunsten getoond aan zijn publiek.
Hij mag nu voor een jaartje de titel keizer van het park dragen, want hij
werd de nummer één. Hij straalde en was gelukkig en er werd een foto gemaakt
van dat moment.
Het is de oudste tweelingzoon, ik
heb hem gisteren een hand gegeven, een knuffel en een kus, dat was een
hartelijk moment. Ik hoop dat ik hem later nog vele keren zo oprecht gelukkig mag
zien stralen en wens hem met zijn verdere carrière nog veel plezier en veel succes.
