Etappe 8: Salisbury - Avebury 78 Km
Vanmorgen vertrokken met alles erop en eraan, ik wil maar zeggen dat er een nijdige, koude wind stond. Het is hier echter altijd moeilijk kleden. Het verschil tussen in de wind en uit de zon of omgekeerd is wreed groot, net als het verschil tussen bergop of bergaf fietsen (afgezien van de inspanning natuurlijk). Mijn rits gaat enkele keren open en dicht onderweg. Op een bepaald moment heb ik toch een vestje uitgedaan en na de middag volledig naar korte broek en korte mouwen gestript.
Vandaag stond in het teken van oude stenen, met als bekendste Stonehenge. Even voor Stonehenge was er echter ook Woodhenge. Woodhenge stamt uit ongeveer dezelfde periode als Stonehenge en bestond uit zes ovalen ringen met houten palen, variërend in hoogte maar de grootste zou tot 9 meter hoog geweest zijn en ze waren waarschijnlijk bewerkt met inkervingen. Omdat hout nu eenmaal niet zo goed bewaart als steen hebben op de plaatsen van de palen kleine "stompjes" geplaats, zo dat je toch een zeker zicht krijgt van wat het was. Hoe dat ze er toe komen dat de palen tot 9 meter hoog en bewerkt zouden zijn geweest, als ze toch niet bewaart zijn, is mij ook een vraag. Ze hebben overigens geen idee over het gebruik van Woodhenge.
En dan bij Stonehenge heb ik mij nog eens laten kennen als "budgetreiziger". Mijn route leidde mij, via een slechte "dirtroad", tot vlak bij Stonehenge. Normaal begin je echter bij het "visitor's center" bij de grote weg en koop je ook daar je ticket. Aan de zone van Stonhenge zelf kan je er dus geen meer kopen. De jonge dame van de ticket controle wees me echter spontaan op 2 opties: 1. Ik kon, met de fiets of met de shuttlebussen die heen en weer reden, naar het visitor's center gaan en daar mijn ticket kopen, kostprijs 19,5 pond. Of 2. Ik kon gratis gebruik maken van het vrije pad net langs de draad. Nu, voor die 19,5 pond kom je ook niet aan de stenen. Je krijgt toegang tot het museum, gebruik van de shuttlebus en mag rond de kring wandelen. Het enige verschil met het vrije pad is dat je als het ware op de 2de rij loopt, zowat 10 meter achter rij 1, en dat je niet helemaal rond kunt. Op een gewone reis zou ik die inkom waarschijnlijk wel gewoon betalen, ik zou ook direct bij het visitor's center begonnen zijn, maar op mij langere tocht heb ik de inkom dus laten passeren. Voor 19,5 pond heb ik op veel dagen te eten, drinken en slapen. Mijn volledige dag budget dus. Stonehenge is een aantal jaren geleden extra gereglementeerd omdat de hippies het een mythische plek vonden en er zowat hun thuis van gemaakt hadden. Nog steeds kamperen er een aantal in afvallige caravans of camionetten langs "mijn" dirtroad, langs waar ik overigens ook weer verder gereden ben.
Een eindje verder bewees Route You nog eens dat het niet stopt met te verrassen. Mijn route leidde recht door Larkhill Artillery Base. Ik ben aan de wacht niet gaan vragen of ik als ex militair misschien toch zou mogen doorrijden en heb me maar even met mijn stratenatlas aan de kant van de weg gezet om te zien langs welke kant ik deze "hindernis" het best zou omzeilen. Er was overigens nog wel meer militaire activiteit voor en na dit kamp. Ik meende eerder al een militair vliegveld te herkennen en passeerde later ook een luchtmacht basis. Daar merkte ik ineens ook waar dat vervelende motorgeronk van een klein vliegtuig vandaan kwam, ze waren mensen uit een vliegtuig aan het werpen.
Na Stonhenge ging het verder naar Avebury, daar zouden ook nog oude stenen staan. Maar een beetje eerder was er nog Silsbury Hill, Europa's grootste man-gemaakte prehistorische heuvel. Hij is ook wel erg groot en ze hebben er overigens geen idee van waarvoor hij zou gediend hebben. Voor een grafheuvel leek hij mij wel erg groot en ze hebben overigens ook niets gevonden. En dan in Avebury naar die andere prehistorische stenen. Deze zijn totaal anders dan Stonhenge. Ze staan over een enorm grote oppervlakte en bij sommige kan je nog een cirkel herkennen maar andere lijken dan weer willekeurig te staan. Er zijn ook nog meerdere heuvels en aarden wallen in de omgeving.
Een dag dus in het teken van oude stenen maar een stukje wild tussenin mag altijd, daar wordt ik steeds blij van. Het stond net ver genoeg verwijderd om niet direct weg te lopen hoewel het dat na de foto toch deed. En dan was er ook nog een groot wit paard op een heuvel maar even voor de camping zag ik een ander groot wit paard op een andere heuvel, ik weet dus niet hoe authentiek deze zijn. De camping lag uiteindelijk in Calne, een beetje voorbij Avebury.
