Na het herfstige intermezzo van gisteren was het vandaag weer volop lente of zelfs zomer, met een temperatuur die richting 30° ging.

De, terug gewone, rit ging aanvankelijk verder zoals gisteren golvend door de vallei met af en toe een pittig klimmetje. Bij één daarvan heb ik er bijna aan gedacht om af te stappen, 800 meter klimmen á 16% is behoorlijk stevig in deze configuratie maar ik ben dus boven geraakt. Na dat ik eerder een klein tempeltje passeerde kwam ik iets over halfweg bij de Boeddhistische Manbulsa Temple, een toch wel bijzondere tempel. Hij ligt momenteel wel te midden van een gigantische werf, waardoor ik bijna de bijzonderste delen miste. Aanvankelijk is het een beetje een klassieke tempel met veel Boeddha's groot en klein maar bijzonder zijn de begraafplaatsen even verderop, waar mensen effectief ook komen rouwen. Iets dergelijk had ik in het Boeddhisme nog niet gezien. Voorbij de tempel werd de weg wat drukker tot uiteindelijk echt wel vrij druk. Bij het nadere van de stad kwam ook terug wat sportfietsers tegen.

En dan comfort. Mijn eindpunt Gyeongju is, naast dat het een grotere stad is, schijnbaar ook een enigszins toeristische bestemming. Ik ben terug in een hotel met een echte receptie waar men engels spreekt en een, beperkt, ontbijt aanbiedt. Ook de high-tech is terug maar deze keer heb ik er zowaar een gebruiksaanwijzing bij gekregen. Dat is ook een première, ik heb nog nooit eerder een gebruiksaanwijzing voor het toilet en de verlichting gekregen. Sowieso is dit al het beste hotel van de reis tot dusver, beter dan dat in Seoul. Ik blijf hier al zeker 3 nachten maar misschien dat ik er nog een extra dag, die ik gisteren oversloeg, bij doe als rustdag.

Het weer was vandaag grijs en winderig. Niets meer van in korte broek te rijden, gaf de thermometer gisteren nog meer dan 20° dan kwam hij vandaag niet meer aan 10°. De moment om er eens een stevige lap op te geven. Normaal was er halfweg in Guemseong een stop voorzien maar in mijn roadbook staat het vermeld als een wat troosteloos stadje met 1 hotel met de "receptie" op de vierde verdieping. Ze doen zelf de suggestie van op tijd te vertrekken en de 2 etappes te combineren en dat heb ik dus maar gedaan.

De route ging vandaag over rustige wegen, golvend door de vallei maar met wel regelmatig een pittig klimmetje tussendoor. Door erg landelijk gebied met overal velden en veel boomgaarden ook. Je passeert hier ook nog door echt kleine dorpjes, zonder enige vorm van hoogbouw. Veel handenarbeid nog op de velden en geen sportfietsers meer, dan toch ook een Zuid-Korea op 2 snelheden. Je merkt het ook wel aan de kamers, degelijk en proper met wifi en satelliet TV maar verder toch wat minder.

Even voor het einde bleek ik het spoor wat zoekgeraakt, een beetje verlies van concentratie? Hoe dan ook vond ik de juiste richting en herkende terug de beschrijvingen uit mijn roadbook. Ik heb ook een lijst met mijn stopplaatsen in westers en koreaans schrift, ik heb dan ook toch voor de zekerheid even gecheckt bij een lokale vrachtwagenchauffeur langs de kant. Hij bevestigde dus de goede richting.

Vandaag een rustig dagje met een uitstap naar Hahoe Folk Village, een oud dorpje dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Ik vind dat ze daar eigenlijk tamelijk goedkoop op staan. Voor mij was het vooral een toeristenval, met medeplichtigheid van de Unesco dus. Het dorp wordt nog steeds bewoond maar ik vond er eigenlijk weinig authentieks aan maar wel vooral rommelig en extreem geëxploiteerd. Het boeiendste vond ik een slangetje op de weg. De toeristenval is dan wel in de eerste plaats voor de lokale markt natuurlijk. Hoewel ik toch nog eens een koppeltje westerlingen ontmoette, de eersten sinds dat handvol andere fietsers in het begin.

Op de terugweg kwam er een behoorlijk windje opzetten.

Gisteren natuurlijk terug naar het restaurant gegaan waar ik de avond daarvoor ook al tevreden over was. Nu ging ik voor de Beef Rice Soup en deed ik alles zoals het hoorde. Ik had dan dus wel geen rijst meer apart om de weer scherpe soep te balanceren. Deze keer kwamen er echter een paar dames binnen en die aten meer op de manier als ik gisteren. Eigenlijk doe je dus gewoon waar je zin in hebt.

Vandaag in korte broek gefietst. Dat is hier niet de gewoonte, behalve bij de extra sportieven, maar het voelde wel comfortabel aan. De route ging terug grotendeels over fietspaden en verkeersarme straten. Volgens mijn roadbook reed ik mooi langs rijstvelden maar momenteel zijn dat gewoon velden. Het is echter wel duidelijk een meer rurale omgeving met veel landbouw, en niet alleen voor rijst. Ook mijn overnachtingsplaats is nog wat kleiner dan gisteren. Ik ben hier ook weer voor 2 dagen in hotel zonder engels. De dame achter het loketje koos echter al vlug voor de telefonische hulplijn, schijnbaar is er toch altijd wel ergens iemand die een beetje engels kan. Ik kon hier kiezen tussen een room en een bedroom. In een room slaap je "old style" op een deken op de vloer, in een bedroom heb je dus een bed ter beschikking. Vooraf had ik gedacht dat ik wel eens ergens "old style" zou slapen maar ondertussen heb ik beslist dat ik eigenlijk al wel genoeg op verschillende manieren op een hardere ondergrond geslapen heb en dat het voor de reis ook niet echt een meerwaarde is, ik koos dus voor de bedroom.

Zoals meestal gaat mijn fiets ook hier mee op de kamer. Gewoonlijk gaat hij op zijn achterwiel in de lift maar die is hier niet aanwezig, het gebouw is ook maar 3 verdiepingen hoog. Ik mocht hem dus een verdiep omhoog dragen, als ik voor de room gekozen had dan was dit niet nodig want die zijn op het gelijkvloers. Ik heb hier voor de fiets wel een plaatsje op een balkonnetje, waar ook een handig droogrekje ter beschikking staat.

Ik verblijf deze dagen voor het eerst in een stadje dat je wat kleiner, rustiger en "lager" zou kunnen noemen, de hoogste blokken zijn hier maar net 10 verdiepingen hoog. In dat kleiner stadje zijn wel zeker 10 hotels en nog veel meer restaurantjes, grotere en vooral kleinere. Toch zag het er naar uit dat eten weer ingewikkeld zou worden tot ik achteraan in een klein winkelcentrum nog een zaak zag en daar hadden ze zowaar engelse ondertitels bij hun schotels. Ik koos voor de Loach Soup, geen idee wat dat is maar voor een of andere reden dacht ik hierbij aan vis. Het werd nog kokend in een vuurvaste kom opgediend met nog enkele supplementen ernaast, waaronder een kommetje rijst. Ik kon echter geen vis identificeren, het deed me meer aan wier denken. Ik heb het dan later op het internet opgezocht en Loach blijkt wel degelijk een minuscuul zoetwatervisje te zijn. Dit wordt gekookt en daarna gezeefd om de graten te verwijderen, daarom dat ik geen visstructuur meer kon herkennen. Het blijkt een typisch gerecht te zijn voor de streek waar ik momenteel ben, waarschijnlijk dus het meest authentiek dat ik deze reis reeds at. Terwijl ik er was bestelden ook een drietal Koreanen hetzelfde gerecht en toen kon ik dus zien wat ik allemaal verkeerd deed, zoals ik al vreesde. Eigenlijk moest ik de supplementen, inclusief de rijst, naar mijn smaak toevoegen aan mijn soep en dan kleine porties in het lege rijstkommetje scheppen en daarvan eten. Ik vond echter de rijst en de frisse groene groente best goed om de toch wel scherpe soep wat te neutraliseren en kleine porties scheppen om uit een kommetje te eten vond ik ook al eerder stom.

Vanmorgen maakte ik dan een kleine verplaatsing met de fiets, een 5 Km, naar Saejae om daar een wandeling naar de Mungyeong Gates te maken. Eerst ging het nog door een oud dorp dat ze hier gereconstrueerd hebben. Het was er wel een beetje een werf omdat ze aan de opbouw voor een festival dat hier binnenkort plaatsheeft, ik veronderstel wel een folklore festival eerder dan pop festival. Schijnbaar wordt het dorpje ook nogal eens gebruikt als decor voor de historische films waar de Koreanen, en de Aziaten in het algemeen, zo gek op zijn. Daarna kon de wandeling naar de Gates dus beginnen. Al sinds de oudheid zou hier een belangrijke verbindingsweg tussen de provincie en Seoul liggen. Na de Japanse invasies van 1592 en 1598 werden hier 3 verdedigingspoorten gebouwd. De huidige poorten dateren van de 18° eeuw. Ze hebben de tand des tijds wel niet zó goed doorstaan, ze werden in ere hersteld in de jaren 70 van de vorige eeuw. Ik had de wandeling wel een beetje onderschat. Ik had vooraf niet gedacht dat de poorten zo ver uiteen lagen en vooral niet dat de wandeling zo zwaar ging zijn, vooral tussen de poorten 2 en 3 ging het toch wel stevig bergop. Op zich wel logisch eigenlijk, een pas verdedig je best vanuit de hoogte. Het was vandaag ook best warm om te wandelen.

Verder lijkt het hier met de natuur plots erg snel te gaan. Ik was met gisteren onderweg nog aan het bedenken dat de bomen op de heuvels rondom nog zo doods en kaal leken, ook wel een beetje de reden waarom de omgeving wat minder aantrekkelijk lijkt. Vandaag schijnt daar plots verandering in gekomen te zijn, ze schijn plots massaal blad te schieten.

Ik ben gisteravond inderdaad terecht gekunnen in een klein restaurantje voor een stevige kom "rice poridge" met vlees en paddenstoelen. Vrij vertaald eigenlijk een rijstsoep, stevig en best lekker. Vanmorgen ben ik weer uit gaan ontbijten, deze keer in een "Paris Baguette". Paris Baguette en Tous les Jours zijn twee grote bakkerij ketens die je hier overal tegenkomt, vooral de eerste. Het werden ook nu koffiekoeken maar een beetje verser en met echte koffie. Het was alleszins betere waar voor je geld dan bij Starbucks.

Van de regen van gisteren namiddag was niets meer te merken, een mooie zonnige dag. Ik had bij het vertrek een beetje moeite om de juiste richting te vinden, zo deed ik al een 4 Km extra voor het begin. De route ging vandaag een stuk minder over fietspaden en meer over gewone wegen dan de voorbije dagen. Meestal wel over kleinere wegen en waar het wat grotere wegen betrof dan was er meestal wel een deftig fietspad langs. Er mocht ook weer een paar keer behoorlijk geklommen worden, eerst eens voor 2 Km en daarna eentje van 5 Km. Boven op die tweede beklimming heb ik voor het eerst een croque gegeten met chopsticks. Hij was wel voorgesneden in blokjes.

De vrouw achter het loketje van mijn hotel van vandaag sprak zowaar wat engels, hoewel we weinig te zeggen hadden was het eigenlijk zelfs behoorlijk goed. Best handig want ook hier blijf ik voor 2 nachten.

Het was gisteren extra moeilijk om te eten. Alle restaurants die ik tegenkwam, en dat waren er nogal wat, leken gespecialiseerd in Korea's favorieten: enerzijds de grilplaat en anderzijds een hotpot waarbij je een soort wok krijgt met de gekozen ingrediënten, daar voegen ze een bouillon aan toe en dat wordt op een gasvuur in de tafel geplaatst. Deze eet men echter, letterlijk, niet alleen. Ze worden pas geserveerd voor een minimum van 2 personen. Uiteindelijk heb ik in één van die plaatsen wel een menu van varkensnuggets met frietjes en een klein slaatje weten scoren.

Vanmorgen ben ik "vers" gaan ontbijten. Ik had gisteren op mijn zoektocht een Starbucks tegengekomen die vroeg open ging en ontbijtboxen had. Eigenlijk betaal je bij Starbucks altijd wel een beetje veel voor wat je krijgt, vind ik, maar het was weer eens wat anders. Het weer was vanmorgen grijs met een lichte tendens om te willen regenen. Ik deed deze voormiddag een klein rondje langs Chungju dam. Daarover loopt een fietspad waarover ik terug naar de grote weg wou keren maar dit bleek gesloten dus ben ik een eindje mogen terugkeren. Geen probleem echter, ik had vandaag toch niet anders op het programma staan. Wie dam zegt, zegt natuurlijk ook bergen. Ik heb alle dagen al wel eens op en af moeten rijden maar vandaag stonden er al een paar wat serieuzere exemplaren op de menu. Was het rondje uiteindelijk de moeite waard? Super spectaculair was het niet maar wel OK. Was het al die last van de extra overnachting waard? Ik heb de tijd, ik heb ruimschoots genoeg tijd genomen voor deze reis, en het hoort allemaal bij de ervaring.

Op de terugweg passeerde ik een Burgerking niet al te ver van thuis. Daar ben ik vanmiddag dan maar naar toe gewandeld voor een Whopper Meal, weer frietjes dus. Het is weer eens wat anders en makkelijk te bestellen. Het regende ondertussen trouwens effectief, niet hard maar wel voldoende om de straat goed nat te maken. Ik heb onderweg ook nog een klein restaurantje gezien waar ik vanavond misschien wel terecht kan.

Vandaag mijn weg verder gezet, vooral weer over fietswegen maar een paar keer moest het wel over de gewone weg. Meestal is er dan ook wel een behoorlijk fietspad langs. Even werd het druk in Tappyeon. Er waren daar wat winkeltjes en restaurantjes maar vooral een groot park rond de Jungantap Pagode. Je kan het een beetje vergelijken van drukte me de Zwarteberg bij ons in de Westhoek. Tegen de middag kwam er een windje opzetten, soms een beetje lastig maar niet te erg. Vandaag ook nog een viertal westerse fietsers tegengekomen, daarbij een Australisch koppel waarvan de vader hun dochter van een jaar of vier á vijf in een, schijnbaar comfortabel maar toch sportief, remorkje op sleeptouw nam.

Er zijn 2 dingen die deze reizen eigenlijk wat avontuurlijk maken, eten en slapen. Zuid-Korea zet, op misschien een paar plaatsen na, niet hoog in op het internationaal toerisme. Zeker niet hier in het binnenland. Soms wordt er wel een woordje engels gesproken of geschreven maar dikwijls ook niet. Veel restaurantjes tonen wel op één of andere manier afbeeldingen van hun menu. Ik ga dus steeds op zoek naar zo een restaurant zodat ik tenminste kan aanwijzen wat ik hebben wil, al ben je dan nog niet echt zeker van wat je eigenlijk besteld maar voorlopig is het nog steeds meegevallen.

Het tweede is dus slapen. Op zich is dat niet zo'n groot probleem, er zijn alleszins hotels genoeg en een kamer kan je ook wel regelen zonder al te veel te spreken. Een receptie is er niet echt, er is een klein luikje waar je je kamer betaald en je je sleutel krijgt. Enige identificatie komt er niet bij te kijken en uitchecken doe je ook niet echt, je laat op het einde je sleutel achter in een bakje in de lift. Verder zijn de kamers altijd wel goed OK. De normale standaard eigenlijk met soms wat meer high-tech dan bij ons, tot bijvoorbeeld de zelfdoorspoelende WC toe. Alles echter ook weer met alleen koreaanse uitleg, wat het soms toch ook weer uitdagender maakt. Gisteren moest ik bijvoorbeeld ook de lichten aan en uit doen met de afstandsbediening die ook de TV bediende.

Vandaag werd het echter wel wat moeilijker omdat ik hier 2 nachten wil blijven. Er waren weer verscheidene hotels maar in geen van beide die ik aandeed spraken ze enigszins beter engels dan mijn koreaans, nihil dus. In het eerste, het "Sheraton", vroegen ze me uiteindelijk "five hundred". Voor een goed begrip, we spreken dan van 500.000 maar voor het gemak laten ze de duizend gewoon vallen en 1.000 Won is iets minder dan een euro (50 euro = 60.000 Won). Dat maakte de prijs voor 2 nachten dus een kleine 500 euro. Ik ben er zeker van dat het allemaal maar verwarring en vergissing was maar ben toch maar een beetje verder gegaan proberen. Daar volgde dezelfde verwarring maar ik kreeg de vrouw zover dat ze de prijs opschreef. Ze schreef op een papiertje 50.000 en 60.000 en probeerde me ongetwijfeld duidelijk te maken wat het verschil was, zonder resultaat uiteraard. Nu weet ik ondertussen dat dat de normale prijs is voor een overnachting, lichtjes hoog maar het is weekend, dus probeerde ik haar met evenveel resultaat duidelijk te maken dat ik 2 nachten wou blijven. Uiteindelijk probeerde ze een telefonische hulplijn, waar we na nog wat verwarring en 2 pogingen eindelijk resultaat mee boekten. Ik heb 2 nachten voor 120.000.

Kamers zijn, op enkele plaatsen die wat meer internationaal gericht zijn na, ook altijd zonder ontbijt en aangezien er 's morgens ook nog niets anders open is zorg je daar dus op voorhand zelf voor. Ik koos tot dusver dan steeds voor "koffiekoeken" bij de bakker of de supermarkt. Op de kamer staat wel steeds een klein blikje fruitsap in de ijskast en is er instantkoffie en thee, met de koeken dus alles voor een ontbijt. Gisteren kwamen mijn koeken van een supermarktje en ik kocht daar ook eens een biertje van "The Kingdom of Belgium". Export! Ik heb geen brouwerij kunnen identificeren, opnieuw geen westerse taal, maar ben er dus zeker van dat het bier nooit in "The Kingdom of Belgium" geweest is.

Om te eindigen (oef) nog een nieuwtje over Korea, ook camperen is hier behoorlijk populair. Ik ben al verscheidene campings gepasseerd. Ik geloof niet dat ik ooit al een camping tegengekomen ben in Azië en al zeker geen caravans.

Er was gisteravond opvallend veel, jonge, militaire aanwezigheid in het stadje. Ik veronderstel dat hier nog militaire dienstplicht geldt en we zijn natuurlijk nog relatief dicht bij het noorden. Ook nog een andere fietser tegengekomen. Om te beginnen waren wij waarschijnlijk de enige "westerners" in de buurt en hij herkende mij als fietser aan de wielervest die ik aan had. Hij bleek Australiër te zijn en komt hier een dikke week fietsen met een gehuurde E-bike. Hij haalde mij vandaag in en we hebben nog een eindje samen door gefietst tot aan mijn bestemming voor vandaag. Voor mij stond er een eerder kort ritje op het programma en hij ging nog een eindje door. Ik ben, na even een verkeerde richting genomen te hebben, eerst nog een beetje doorgereden om de Silleuksa Tempel te bezoeken. De originele tempel dateert van circa 580 maar hij is in de loop van de geschiedenis, uiteraard zou ik zeggen, wel een aantal keren vernietigd en heropgebouwd. Na mijn korte rit van vandaag was ik uiteraard weer veel te vroeg dus ben ik in de omgeving van de tempel wat blijven rondhangen, het was best een aangename plaats om even wat tijd te passeren. Het werd ook gezellig druk, met onder andere een of andere afdeling van de Koreaanse vrouwengilde geloof ik.

Ik was gisteren misschien een beetje negatief in mijn opmerking dat het nog niet écht geweest. Het is echt wel mooi om te fietsen, en niet alleen vanwege de prachtige voorzieningen, door de brede vallei met de bergen aan de horizon. Er is echter zo weinig dat er, fotografisch, uit springt en voor de moderne constructies kom je natuurlijk ook niet naar hier. Zo ook niet voor de enorme hoogbouw die alom aanwezig is, al is dat eigenlijk de beste oplossing natuurlijk. Anders heb je om al die mensen te huisvesten natuurlijk enorme oppervlakten nodig.

Zalig fietsweer vandaag. In het begin stond er nog een ietwat fris windje maar het was erg aangenaam fietsen. Rond de middag leek de wind een klein beetje aan te trekken maar toen was hij niet meer zo fris, hij trok ook niet zozeer aan dat het erg stoorde om te fietsen.

Het begon dus met de kilometer die ik gisteren al eens verkende. Dan bereikte ik het fietspad langs de rivier dat voor de volgende 38 Km mijn reisweg zou worden, waarna ik de rivier overstak en verder ging over een ander fietspad. Dit tweede fietspad liep over een vroegere spoorlijn. Een nieuwe spoorlijn lag een beetje verderop. Die fietspaden werden overigens massaal gebruikte, dikwijls op behoorlijk hoog sportief niveau. Fietsen blijkt erg populair in Zuid Korea, de cafeetjes en restaurantjes langs de route hadden ook speciaal voorzieningen om racefietsen te parkeren.

Het duurde tot ik de rivier overstak eer ik een beetje uit de hoogbouw kwam, al is dat relatief want ook in de kleinere plaatsjes wordt massaal op hoogbouw ingezet. Het was erg aangenaam fietsen op de paden en de omgeving was best mooi maar veel echt spectaculair of fotogeniek ben ik niet tegengekomen. Wel opvallend veel kerken tegengekomen, dat had ik niet zo verwacht. Ik geloof dat het wel vooral protestanten zijn. Bij aankomst in Yangpyeong ging ik eerst op zoek naar een kleiner motel maar dat kon ik niet vinden dus ben ik uiteindelijk maar teruggekeerd naar het grotere VIP hotel dat ik eerder al passeerde. Ik had wel beter nog wat geduld om in te checken, als ik voor 4 uur incheckte dan was het de helft duurder. Ik heb dus eerst eens rondgewandeld in het stadje, niet het mooiste plaatsje waar ik ooit was.

Al bij al was het dus een interessante kennismaking met Korea, met verrassend veel fietsers en kerken dus, maar écht mooi was het nog niet.

Om te beginnen eerst nog even een curiositeitje dat ik gisteren vergeten. Zuid-Korea is het eerste land dat ik tegenkom dat het paspoort niet afstempelt. In de plaats daarvan krijg je een briefje dat bevestigt dat je op de vernoemde datum binnengekomen bent en dat je 3 maanden mag blijven. Dat briefje moet je dan voor die, eventuele, 3 maanden bijhouden maar dus geen stempel in het paspoort.

Dan tot de orde van de dag of om te beginnen de voorbije nacht. Ik ben sowieso al geen echt goed slaper maar vannacht was het echt wel moeilijk. Ik had nochtans om er mijn gedachten bij te houden toen ik de krant las, op de telefoon, en het nieuws op de radio, radio 1 via het internet, kwam ook al in flarden maar toen ik effectief wou gaan slapen, "even na twee", lukte dat toch niet zo goed. Het werd een beetje een interval slaap.

Het weer was vanmorgen grijs en miezerig, daarom heb ik aanvankelijk maar even de buurt rond het hotel even verkend en daarna de eerste, wat lastigere, vertrek kilometer voor morgen eens afgewandeld. De omgeving van mijn hotel lijkt vooral uit nog meer hotels en business te bestaan. Verder is Seoul in zijn geheel vooral een stad van hoogbouw. Even verder hebben ze hier ook een Kleine Meermin, vijf jaar geleden van Kopenhagen gekregen bij een of andere economische zending. Ook de bloesems zijn hier overal erg populair, ondanks het miezerige weer vandaag.

Hoewel het erg miezerig bleef, ik had gehoopt dat het wat zou opklaren, heb ik tegen de middag dan toch de metro naar het centrum genomen. Toch een beetje een avontuur in een vreemd land met een rare taal maar al bij al viel het goed mee. Je zal hier overigens niet per ongeluk op de sporen terechtkomen, die liggen veilig achter het glas. In het centrum heb ik dan een wandeling gemaakt. Eerst ging het naar het Gyeongbokgung Paleis, een complex dat origineel uit 1394 dateert en 330 gebouwen omvatte. Een beetje vergelijkbaar met de Verboden Stad in Peking. Daarna ging het langs het Changdeokgung Palace, vergelijkbaar met het vorige maar iets kleiner en een 10 jaar jonger. Toen ik dit terrein buiten kwam moest ik even terug mijn weg zoeken, ik was er aan de andere kant uitgekomen, maar uiteindelijk ging dat vrij vlot. Er stond dan eigenlijk nog meer op het programma maar ik vond het stilaan wel genoeg en ben dus terug richting mijn metro halte gegaan. Ik heb op het einde nog een dag in Seoul en weet dan meteen wat doen.

Tegen het einde aan deed de zon dan toch een beetje moeite om de wolken te doorbreken, hopelijk een teken voor beter weer morgen. Volgens mijn weerbericht zou het alvast beteren.

Vandaag dus de tweede, langere etappe van de weg naar Seoul.

Ik ben altijd al tamelijk(?) vroeg op een luchthaven als ik op reis vertrek, rekening houdend met de betrouwbaarheid van het openbaar vervoer en dergelijke. Maar vandaag, of eigenlijk gisteren, was dat zeker zo. Ik had op de luchthaven tenslotte nog een en ander te doen. Het begon nochtans op een redelijk tijdstip, ik verliet de herberg omstreeks 8 uur, om naar Amsterdam Centraal te wandelen, het was niet ver, en de trein terug naar Schiphol te nemen. Eerst moest ik dan mijn fiets weer gaan recupereren in het bagagedepot, dat in de kelder gevestigd is. Dan moest ik 2 verdiepingen omhoog naar de vertrekhal. Dat moest met 2 verschillende liften want een lift die ineens van de kelder naar de eerste verdieping gaat is schijnbaar te gevaarlijk voor de Nederlanders. Mijn uitzonderlijk transport ging natuurlijk niet door de liftdeuren. Dat betekende dus telkens de deuren blokkeren om te voorkomen dat de lift zou vertrekken met de helft van mijn zaken, mijn doos van de trolley halen en in de lift schuiven, dan de trolley in de lift duwen en mijn tas voor de deur weghalen om te kunnen vertrekken. En een verdieping hoger natuurlijk nog eens hetzelfde om uit te stappen. Dan moest ik dus met mijn uitzonderlijk transport in de vertrekhal de juiste balie vinden, tussen allemaal mensen die met hun gedachten al niet meer bij hun directe omgeving zijn. Uiteindelijk viel het allemaal wel nog redelijk mee, 2,5 uur voor het vertrek had ik alles al afgehandeld met inbegrip van alle security en paspoort controles.

Dan volgde een vlucht van ruim 11 uur naar Hong Kong, waar ik een overstap had van een kleine 3 uur voor de volgende vlucht van een kleine 4 uur naar Seoul. Op de luchthaven daar werd ik opgewacht en daarna met een kleine vrachtwagen naar de stad en mijn hotel gebracht, goed voor een rit van ook nog een uur. Alles samen ben ik zo'n 24 uur onderweg geweest van herberg naar hotel. Reken daarbij dan ook nog een tijdverschil van 7 uur en je begrijpt dat het een lange dag geweest is. Gelukkig is Cathay Pacific wel een degelijke maatschappij met deftig eten en behoorlijk ruime zitplaatsen, ik heb het al anders meegemaakt. Aan mijn hotel heb ik dan, na het inchecken uiteraard, eerst voorrang gegeven aan het uitpakken en in orde stellen van mijn fiets. Alles is nog heel en werkzaam, oef. Het is nu de tweede keer dat ik zoiets met mijn eigen fiets doe en het is aan het andere eind toch een beetje bang uitpakken.

Seoul voelt nog niet echt Aziatisch aan. Je had hier niet de drukte en chaos langs de toegangswegen naar de stad. Ook het weer is hier eerder Belgisch, grijs en een temperatuur van rond de 14°.

Vandaag de eerste etappe van een lange reis gedaan. Het eerste doel was Schiphol, en zo waren er wel meer met die bestemming in Berchem. Eén van hen was een Noor die gisteren de, volledige, Ronde reed. De eerste 100 Km waren eerder saai zei hij maar van de kasseien was hij toch nog verrast, die vielen schijnbaar toch behoorlijk tegen. Nu was hij dus ook onderweg naar Schiphol om van daar door te vliegen naar Spanje om nog een paar kameraden te vervoegen voor een weekje fietsen in de omgeving van Allicante.

De combinatie van het station en de luchthaven Schiphol is behoorlijk groot maar niet altijd even duidelijk. Ik heb eerst wat moeten rondlopen om een fietsdoos te vinden om mijn fiets in te pakken, en daar ben je ook al snel even mee bezig. Daarna heb ik mijn ingepakte fiets afgeleverd in het bagagedepot en ben ik verder gegaan naar Amsterdam voor een overnachting in jeugdherberg. Morgen volgt de tweede, langere, etappe. Die eerste dagen van een reis is toch altijd een beetje stresseren.

Ondertussen was ik op tijd in Amsterdam om nog de, toch wat teleurstellende, Ronde te zien. Wel sterk van de winnaar.

Vandaag nog eens een toertje gedaan door de Kempense bossen, hetzelfde toertje als dat ik in februari als eens deed maar dan met een klein extra lusje op het einde. Er stond iets meer wind dan donderdag voormiddag nog.

Omdat ik van deze namiddag tot morgen namiddag nog even terug op en af naar Ieper ga heb ik vanmorgen nog een klein toertje langs Lier gemaakt. Het was, met 4°C, nog frisjes bij vertrek maar verder wel leuk fietsen met weinig wind.

Vandaag mijn eigen bergritje nog eens gedaan, wat minder zwaar en veel simpeler dan de Gent-Wevelgem versie van vorige week maar wel een leuke rit.

Vorige week stond er in een artikel in de krant dat er, naast al het andere onheil dat ons wacht, tegenwoordig te weinig insecten zijn. Dat is niet mijn ervaring van de laatste dagen.

Ik had gezegd van enkel op weekdagen naar de koers te rijden maar voor Gent - Wevelgem heb ik vandaag een uitzondering gemaakt. In Ieper op de markt leek me geen goed idee dus reed ik naar bovenaan Schomminkel, goed voor 12 passages van 4 verschillende koersen. De eerste drie wedstrijden waren goed te doen maar, met name de eerste passage van, de profs nog amper.

Vandaag nog eens een sportiever ritje gedaan. Na mijn lange "dikkebanden" ritten van de afgelopen dagen heb ik het wel eerder kort gehouden vandaag.

Vandaag de derde koers dag op rij met de E3. Eerst dacht ik naar Harelbeke te rijden maar later vond ik dat toch wat te gek voor één passage een beetje voor de laatste rechte lijn, de aankomstzone zou tenslotte toch wel overbevolkt zijn. Dus besloot ik richting de Knokteberg te gaan, één van mijn favoriete hellingen in de streek. Vroeger had ik een toertje dat me langs de Kluis-, Hotond-, Knokte- en de Tiegemberg bracht, vier mooie hellingen en niet toevallig alle vier zonder kasseien. Na de passage op de Knokte had ik dan twee uur om naar de Tiegem te rijden, dat moest wel lukken.

Tot zover de theorie, het liep dus even anders. Blijkt dat ik mijn klassiekers toch niet zo goed ken. Het duurde wel erg lang voor de renners passeerden en uiteindelijk bleek dat ik een straatje verkeerd gereden was en niet op de Knokteberg terecht gekomen was maar op de Karnemelkbeekstraat. Je zou denken dat ik dat wel zou gemerkt hebben, gezien ik de Knokte één van mijn favoriete hellingen is. Maar tot mijn verdediging, het was een tamelijk gelijkaardige klim over een smal asfalt baantje door het bos en ik heb ook de Knokte natuurlijk nog nooit vanuit het perspectief van vandaag gezien. Helemaal boven had ik het misschien wel moeten merken maar ik kwam voor het eerst vanaf deze kant en door de nadars en de VIP toestanden in de omgeving had sowieso een wat andere route dan deze die ik in de andere richting nam, ik had het dus niet opgemerkt. Van de Karnemelkbeekstraat ging het rechtstreeks naar Tiegem, ik heb ze vandaag dus toch maar één keer zien passeren. Voor de terugrit heb ik dan maar weer voor dezelfde route gekozen als de heenweg.

Ondertussen heb ik de beelden van de Knokteberg gezien, ik ben nog naar de koers aan het kijken, en ben ik blij dat ik een foutje maakte. Er stond schijnbaar een massa volk, terwijl ik op een behoorlijk rustig plaatsje stond. Het was wel erg lang wachten aangezien ze er pas anderhalf uur later kwamen dan op de Knokte maar het was rustig in het bos dus dat viel wel mee. Al bij al had ik een mooie buiten dag, met mooi fietsen. Op het einde ging het recht naar de ondergaande zon, ik voelde me wel een beetje Lucky Luke.

Vandaag terug naar de Driedaagse gaan kijken, deze keer naar de vrouwen dus. Ik ben er wel wat verder voor moeten rijden, zij kwamen onze richting niet uit. Aangezien de vrouwen hun eigen dag kregen in De Panne kon het wel wat relaxter dan vorige week naar Nokere. Ik vertrok omstreeks kwart na negen, na mijn gewone ochtend routine. Dan fietste ik dus naar De Panne waar ik eerst nog even wat rond reed voor ik wat ging eten, de "lunch menu" in Kommilfoo. daarna ging het nog even terug naar de dijk voor ik weer richting parcours ging voor 3 passages. De Panne heeft, even achter de dijk, overigens nog best leuke oude gebouwen voor een badstad.

Op de terugweg werd ik, langs de Lovaart net voor Lo, nog gepasseerd door een viertal dames van Bigla. Een eindje verder kruiste ik ze nog eens toen zij, via Fintele, langs de IJzer fietsten terwijl ik, langs de meer directe weg, er over reed richting Reninge.

Thuis viel me bij het bekijken van de foto's nog een bijzonder detail op. Bij de eerste passage was één van de dames in achtervolging op het peloton, duidelijk op een reserve fiets na een val. Die reserve fiets bleek niet uitgerust met een drinkbushouder, wat toch wel bijzonder onpraktisch is.