Berre krijgt een skateboard van voorbijgangers, het eerste optreden wordt geboekt,naar de Hare Krishna tempel in Watford.
We vertrokken van coombe camping om vandaar naar Stonehenge te rijden . Het fascinerende bouwwerk heeft duidelijk een grote aantrekkingskracht, tientallen autos en bussen en honderden mensen verdringen zich om na het betalen van een pond of zeven (en niet te vergeten 3 pond voor de parking), via een voetgangerstunnelletje naar de andere kant van de straat te gaan en gezamenlijk een keertje rond het overigens prachtige monument te wandelen. In het monument mag men niet komen, dat mag volgens onze info enkel op zonnewende.
Wij vinden het aan de straatkant,buiten de afrastering voldoende boeiend, en na het bezoeken van de plaatselijke souvenirwinkel rijden we verder naar Marlborough waar ik ga cafézingen en onder anderen een meisje uit Noord-Ierland ontmoet die als oorlogskind door een Belgische organisatie opgevangen werd om zorgeloze vakantie te hebben in de buurt van Tongeren. Als ik buitenga zegt ze Keep on Helping the English ik doe mijn best. De reacties zijn meer dan bevredigend, dat blijkt als de dag erna mijn eerste volledig betaalde optreden aangeboden wordt in The Narrow Boat in Newbury, op maandag 13 september 2010 vanaf 20.30u, iedereen welkom. Terwijl Lutgard en Berre rondlopen in Pewseyontmoeten ze een een echtpaar (oude hippies volgens de beschrijving) die een aantal spulletjes naar de plaatselijke tweedehandswinkel brengen. De vrouw ziet Berre staan en geeft hem een zo goed als nieuw skatebord dat bij de spullen zat. Berre is de koning te rijk en maakt meteen de plaatselijke straten en parkeerplaatsen onveilig. De dag daarna komen we aan in Bhaktivedanta Manor, de Krishnatempel in Watford. Aangezien we heel vaak op bezoek gaan in Radhadesh , Durbuy voelt het aan als thuiskomen. Iedereen is heel vriendelijk voor ons en we worden verwelkomd door Mangala Hari. Berre voelt zich hier bijzonder lekker, elke maaltijd staat hij met zijn bord in de rij om zeker niets te missen. Prasadam is dan ook erg lekker, vegetarisch en gezond. Deze tempel was één van mijn persoonlijke objectieven omdat Beatle George Harrison hier in de jaren zeventig woonde alvorens het prachtige gebouw te schenken aan Srila Prabupada, de stichter van de ISCKON- beter bekend als de Krishna beweging.
Na vier prachtige dagen zowel wat weer,sfeer en ontvangst betreft,trekken we verder via Werrington, Helpston en Sleaford (prachtig kunstencentrum The Hub) trekken we verder naar het noorden. Een magische avondlijke rit, met prachtige vergezichten en geheimzinnige torens en relieken ,recht uit in de ban van de ring bracht ons in Norton om te overnachten. Dan verder via West-Auckland naar de eerste Schotse stad, Jedburg. We blijven hier een extra dag omdat men hier over heel de stad gratis WI-FI aanbied, ook de parking is hier gratis en onbeperkt. Een mooi gebaar als je van van Engeland komt. Als we na twee dagen het laatste stuk naar Inverness afleggen genieten we van het landschap, maar als we de Highlands binnenrijden wordt het Lutgard een beetje teveel bij het zien van zoveel ongerepte,woeste,grootse schoonheid. Het duurt niet lang of we zitten met zijn tweeën te wenen van zoveel moois.onze cd-speler bezorgt ons het ideale geluidsdecor. Nanci Griffith en Neil Young hebben hun muziek voor ons en dit moment gemaakt. Wie hier komt voelt zich eventjes héél klein ,wie hier geweest is zal het zeker begrijpen en anders moet je maar eens komen kijken. Aankomst rond de middag in Inverness,Schotten zijn lieve mensen.
Donderdag 15 juli rijden we verder,we nemen afscheid van camping New Beach, met zijn povere infrastructuur, zijn zwembad waar nog maar drie opbergkastjes werken en waar de douches het laten afweten, zijn speelhal, maar ook zijn wifi internetverbinding waar ik gretig gebruik heb van gemaakt.
Het gaat langs de Engelse zuidkust en na een rit van 4 u. komen we aan in Salisbury. Een indrukwekkend landschap nog een keer geaccentueerd door de prachtige kerk/Kathedraal die je van kilometers afstand al kan zien.
Het centrum overvol net als alle centra tot nu toe in dit land, overal betaalparkings, maar niet op de parking van een winkelcentrum aan de rand van de stad. Tesco, een supermarkt die dag en nacht open is.
Daar doen we onze inkopen voor de volgende dagen en besluiten terug een camping op te zoeken wegens gebrek aan mogelijkheid om vrij te parkeren/kamperen.
Zo komen we terecht bij Brian en Margareth op Coombe park, vlak aan de Salisbury paardenrenbaan. Een rustige doorgangscamping met niets te doen en samen met ons komen er nog een zestal andere kampeerders zich aanmelden om te overnachten.
Margareth doet de papierwinkel en als alles in orde is rijdt Brian met een electrisch wagentje voor naar de plek die je toegewezen krijgt.Het is perfect waar we voor gekomen zijn, rustig , en daar gaan we van profiteren.
Vrijdag 16 juli,
Vandaag heb ik besloten om een eerste test te doen en te gaan cafézingen .we vinden een parkeerplaats in het centrum van Salisbury, natuurlijk betalend, en krijg opeens zin om mijn gitaar te nemen , een plek te zoeken en te gaan zingen.
Op de Fish Row , vlak aan de toeristen informatie zet ik mijn gitaarkist open en begin te zingen, bad moon rising, meteen vliegen de eerste geldstukken in mijn kist. Ik merk na een tijdje dat de sfeer tegenover muzikanten hier heel anders is dan bij ons in België, schooljongens vragen handtekeningen en willen met mij op de foto.
Meisjes van de coffee-shop rechttegenover mij brengen mij iets te drinken, mensen genieten duidelijk en laten dat ook blijken , ook als ze niets in mijn gitaarkist werpen.Na een uurtje houd ik het voor bekeken en blijkt dat ik een behoorlijk bedragje bij elkaar heb,genoeg om de camping te betalen.
S Avonds ga ik weer het centrum in om te gaan cafézingen. Na twee weigeringen kan ik uitpakken in The Cat café, aan het station;
De reactie is werkelijk hartverwarmend en dedienstdoende cafébazin vraagt hoe lang ik in de stad ben, ze organiseren namelijk optredens.
Ik leg uit dat dit misschien goed zou uitkomen als we in september, op de terugweg van Ierland terug richting vasteland gaan.Er wordt nog contact opgenomen.
Al bij al is deze eerste test op Britse bodem een geweldige opsteker voor mi
Vertrokken naar Geluwe, terug naar Antwerpen dannaar Dover...
Zaterdag 10 juli waren er gapersfeesten in Geluwe, café de ploatse van cafébaas Luigi had mij gevraagd om een set af te werken, na het savatschieten (pantoffelsjotten). In Geluwe spelen is spelen voor vrienden en er waren er weer een heleboel,allemaal nog eens bedankt om er te zijn. sanderendaags gingen we op bezoek in boerderij ter stok bij Koen en Marleen, Hanne,Tille en Sara,de geitjes die blaatten als een schaap, of er moet nog een schaap in de stal gestaan hebben dat ik niet gezien heb,kortom het was er weer heel boeiend en nog een keer bedankt voor het water in onze tank en bedankt Berre om ons daar nog een beetje nat te spuiten.
Wanneer we Koen en Marleen lang genoeg beziggehouden hadden ging de tocht naar Wervik, op recreatiepark de Balokken vonden we een fijne stek om te slapen en om de wereldbekerfinale te zien terwijl Lutgard en de Berre een lange fietstocht maakten. Aanvankelijk was het de bedoeling om al naar Calais te gaan maar een opdracht op de tall ships race op t Scheld in Antwerpen deed ons nog een paar dagen in de Westhoek blijven hangen,en kwamen we ook tercht in Ploegsteert in het café van de moeder van Frank Van Den Broecke. Wij warende enige klanten en het gesprek kwam als vanzelfsprekend op het overlijden van haar zoon en fantastisch wielertalent Frank. Het was die maandagop kop acht maanden geleden dat moeder VDB haar zoon had afgegeven, waardoor ze ineens heel emotioneel werd met als gevolg dat we met drieën op de markt in Ploegsteert in het supporterscafé van Frank VDB zaten te wenen.
Kinderen
Overnachten deden we rustig op het marktpleintje van Dranouter.
S Anderendaags reden we tegen de middag naar Antwerpen om te gaan spelen op een boot die de tall ships race vanop het water zou volgen. Na 7 uur op dat schip te hebben gezetenreden we vierklauwens naar Calais om daar om 11.30 aan te komen enkele uren te slapen en om half vijf na een bedenkelijke nachtrust terug de boot op te stappen om nog eens anderhalf uur naar Groot Brittanië te varen. Berre vond het een avontuurlijke tocht, het geld wisselen vond hij leuk omdat er ineens metBritse Ponden en Shillings moest betaald worden en de tv zaal met de Tom & Jerry filmpjes brachten de nodige afleiding. Lutgard paste zich snel aan het links rijden aan,wat ze naar eigen zeggen heel vreemd vind.
Er moest maar één keer iemand toeteren, maar ik denk dat het een lastige mens was. We waren verwittigd om nog in België te tanken omdat in GB de diesel veel duurder stond,dat konden we al snel zelf ondervinden. In het tankstation vroeg ik met welke kaart ik kon betalen. Visa zou geen probleem zijn natuurlijk tot de naftbak vol was. De kaart werd niet aanvaard en ik had de pomphoudster er al op gewezen dat ik nog niet genoeg cash had. Paspoort in pand gegeven, en we moesten maar three miles upon the road om daar te gaan pinnen three miles back om te betalen en dan nog eens diezelfde miles om door te rijden. Dat GB geen goedkoop land is merkten we direct toen we gingen winkelen bij den Aldi, ook die parking moest betaald worden. Ook viel op dat er geen mogelijkheid om te parkeren was met onze mobile-home en omdat we zo moe waren van de laatste dagen hebben we het besluit genomen om een dagje te recupereren op camping New Beach ergens tussen Folkestone en Hastings. Een volkse camping waar de Engelse vlaggetjes en vlaggen van het WK nog niet weggenomen zijn en en de nederlaag tegen Duitsland nog niet geheel verteerd is, aan de norse tronies te zien.
Ik weet dat sommigen onder jullie al jaren wachten op nieuwe opnames van mij of van de groep. nu zou het niet fair zijn om voor een jaar te vertrekken zonder iets achter te laten, daarom heb ik besloten om een origineel nummer op het net te plaatsen. De link staat hier onder,veel plezier ermee.
Deze zaterdag 3 juli,speel ik (solo) om 20.30u in Hotton ten voordele van de plaatselijke modelvliegclub die hun lokalen afgebrand zagen. http://www.leslibellules.be/
Zondag speel ik (solo) om 15.00u in de E.Vanderveldestraat te Willebroek op het Palmkes buurtfeest.
Volgende zaterdag 10 juli om 20.00u , solo, op de gapersfeesten in Geluwe (aan café "de ploatse") en dan zijn we weg...
Stikkapot zaten we zondagmiddag...maar overgelukkig. Alles klopte aan dit festival, of beter gezegd het moést allemaal kloppen. Als een hechte wieler- of voetbalploeg...geen gaten laten vallen en sleuren. Geliefden die overgevlogen kwamen of de HST namen of met de auto uit Holland kwamen, en meedogenloos het wachtende werk thuislieten. Oude misverstanden die voor eens en voor altijd de geschiedenis van de banaliteit ingestuurd werden en een onmogelijk vol en gevarieerd podiumprogramma dat godweethoe een perfect verloop kende. Alles was aanwezig om deze dag zo memorabel te maken met als decor een prachtige tuin en het beste weer tot dan toe. Dit was geen gewone reünie maar vier- vijfhonderd vrienden onder elkaar die in veel gevallen amper iets hoefden te zeggen, die van d'ark begrijpen elkaar nog altijd met een oogopslag. Ge moogt gerust zijn, dit was één van de hoogdagen uit ons leven . Allemaal nog nen dikke merci en dikke kus dat we er mochten bijzijn.
Toen we terugkwamen van de ledendag in Radhadesh, Petit-Somme (Durbuy).
Die trouwens schitterend was verlopen met een boeiende kruidenwandeling gegidst door de Jozef,een korte voorstelling van de plannen voor een ecogemeenschap, een film,een bezoek aan het prachtige museum for sacred artseen kort optreden van Jan Van de Ven en een werkelijk geweldig vegetarisch maal in het restaurant, hadden we beslist om rond 18.00u naar huis te vertrekken omdat Berre s anderendaags naar school moest.
Tijdens de rit zat ik ter hoogte van Overijse nog te denken dat ik wel een gelukzak was dat ik nog op tijd thuis zou zijn voor de wereldbekerwedstrijd tussen Brazilië en Ivoorkust.
Wanneer plots, 1200 meter van de afrit van Jeezekes-Eik ,zoals ons sympathiek dagbladverschijnsel Nero Jezus-Eik altijd noemt, we opgeschrikt werden door een ondefinieerbaar lawaai.
Na ons op de pechstrook te hebben gezet hadden we snel in de gaten dat onze linkerachterband aan flarden gereden was.
Nu
Gelukkig hebben we een goeie verzekering die aan een goeie pechverhelpingsdienst verbonden is en waar we al meermaals tot grote voldoening gebruik mochten van maken.
De centrale had zijn werk goed gedaan en een kleine drie kwartier later kwam Luc van de VAB eraan.
Die mens is zijn geld daar dubbel en dik waard geweest en heeft ons op een manier geholpen die werkelijk aan het ongelofelijke grenst.
Zonder één scheef woord of ook maar iets in zijn lichaamstaal dat enige verveeldheid zou kunnen verraden is die man daar ingevlogen en heeft ons een klein uurtje later (vastzittende velgen, soupappen die afbraken, reservewielen op onmogelijke plaatsen met onmogelijke systemen) met een vriendelijke groet terug de baan opgestuurd terwijl hij de man uit Antwerpen die hij onderweg had opgepikt rustig naar zijn Biefstuk friet takelde.
RESPECT
Spijtig dat ik Brazilië gemist had maar daar kon de Luc niets aan doen.
Voor landen als Groot-Brittanië , Ierland, Zwitzerland, Frankrijk,Spanje en zelfs Duitsland voorzie ik weinig taalproblemen. Maar voor landen als Portugal,Griekenland, Bulgarije, Roemenië, Hongarije, Tsjechië, Slowakije,Polen ,Denemarken, Zweden en Noorwegen en in mindere mate Italië heb ik iets minder vertrouwen in mijn talenknobbel.
Ik zou gewoon niet weten waar te beginnen.Komt daar nog het cyrillisch schrift van bepaalde landen bij en ik kan me voorstellen dat je jezelf zo ongeveer moet voelen als een blinde in het donker. Dààr heb ik wat op gevonden...ik heb namelijk 12 taalboekjes gekocht waar je rustig in het nederlands voorgevormde zinnen kan in opzoeken en die kan je dan proberen uit te spreken, meestal tot groot vermaak van de plaatselijke bevolking, of je kan het zekere voor het onzekere nemen en de zin aanwijzen zodat de plaatselijke bevolking die kan uitspreken zoals het hoort. Het lijkt mij een onmisbaar item. Zo'n dertig jaar geleden heb ik reeds kennis gemaakt met zulk taalgidsje Grieks en weet dus hoe het hulpmiddeltje te appreciëren. Gesteld dat ik ze niet hoef te gebruiken onderweg, dan kan ik ze nog aanwenden om de verloren gereden vrachtwagenchauffeurs in mijn gemeente te woord te staan.
Hoera, ik heb de foto's doorgestuurd gekregen! Maar die blijven zo groot zeg...precies reklame voor een bepaald computermerk! Ik blijf proberen ze te verkleinen.
Vandaag hebben we een onderhoud gehad met Juf Elke, de leerkracht van het vijfde leerjaar waar Berre volgend schooljaar zou hebben bijgezeten. Omdat wij, en dan voornamelijk Lutgard, zullen instaan voor het onderricht van Berre tijdens de reis, hadden wij daar nogal wat vragen en twijfels bij en ik moet zeggen dat we daar veel wijzer en meer gerustgesteld zijn buitengekomen. Zo werd er afgesproken dat de hoofdvakken taal en taalbeschouwing, wiskunde en Frans mee zullen opgevolgd worden door de leerkracht. Er werd ook afgesproken dat Berre op bepaalde vrijdagnamiddagen contact zal maken met de leerlingen van zijn klas. (waarschijnlijk via Skype) Er zal een regelmatige stand van zaken doorgestuurd worden vanuit de school zodat Lutgard kleine bijsturingen zal kunnen doen indien nodig.
Alle huiswerk en taken zullen door Berre op zijn persoonlijk netbook gemaakt worden (die is ook uigerust met camera en microfoon voor de schoolcontacten) en doorgestuurd naar school.
De oefeningen in de invulschriften zullen indien mogelijk ook doorgestuurd worden, zo kunnen de leerkracht en de mensen van het ministerie van onderwijs bij de controle die na het jaar thuisonderwijs zal plaatsvinden, beter inschatten wat er dat jaar gebeurd is. Lutgard vind het ook heel geruststellend dat ze terecht kan indien er langs onze kant iets niet duidelijk is. Wij zijn de school hier bijzonder dankbaar voor.
p.s. Normaal zaten hier twee foto's bij van Berre's netbook maar ik krijg ze niet doorgestuurd...ik blijf proberen!
Vandaag moest de zwerfwagen op waterdichtheidscontrole naar Alpha in Temse.
Ook de rest van de apparaten werden nagekeken op hun deugdelijkheid.
Alles werd in goeie banen geleid door Saïd , een man die we al 15 jaar kennen, van bij onze eerste stappen in de mobile-home-o-logie;
Je zal hem zeker herkennen aan zijn ongdwongen vriendelijkheid.
Zijn goede zorgen hebben tot gevolg dat we nu helemaal klaar staan om te vertrekken.
Hoewel het nog twee maand en twintig dagen tot vertrek is, heerst er bij ons al een prettige spanning.
Op 22 juni moet er nog wel de luifel en het zonnepaneel geplaatst worden, ik zou het in mijn enthousiasme nog over het hoofd zien.
Al dan niet een satellietschotel enbijbehorend T.V. Vlaanderen , daar zijn we nog niet helemaal uit.
Maar voor de rest liggen alle papieren klaar, het ticket naar Dover is besteld.
Ook moeten we nog een onderhoud hebben met Berre zijn juf van het vijfde leerjaar, over hoe we de lessen van een tienjarige het best aanpakken, waar we best op letten, welke leerstof, internetmomenten met de lerares of de klas.
Ach , er is eigenlijk nog tijd genoeg maar zoals ik al zei , begint het toch al te kietelen.
Het komt allemaal goed of zoals een vriendin in het Afrikaans pleegt te zeggen alles kom rech .
Dit week-end ben ik weer gaan zingen in de café's ten lande. Diegenen die mij kennen weten stilaan hoe dat in zijn werk gaat , maar voor de anderen: Ik zoek een regio uit waar ik de laatste tijd weinig of niet opgetreden heb en vertrekken op goed geluk met de mobile-home om te gaan zingen in café's die zich op onze route laten ontdekken. Ik stap binnen, zing drie liedjes, ga rond met de pet, zing nog een liedje om te bedanken en ga verder naar het volgende café. Op vrijdag heb ik twee kroegen bezocht in Gosselies, voorstadje van Charleroi dat was heel plezant en kunnen gecatalogeerd worden bij de lijst "gewoon". Ik weet zelfs de namen van de respectievelijke café's niet meer, wat niet echt van mijn gewoonte is. Anders is het gesteld met het café "au paradis" in Mettet. Het is de derde keer dat ik daar ga spelen, steeds is de plek overgenomen door een andere cafébaas en altijd is het daar een groot plezier om te spelen; Ik weet niet waarom, ik weet niet hoe het komt (merci Raymond) is het de betere akkoestiek, ligt het gewoon aan de mensen , ligt het aan de naam van het café ? Feit is dat de mensen daar steeds genieten van mijn korte doortocht. Zoals vaker gebeurt moest ik ook daar komen bijzitten en verhalen vertellen, petit flamand dans ce pays wallonne inconnu, ik zweer u dat de mensen daar veel bewondering voor hebben. Ook kwam onze intentie om door Europa te reizen ter sprake en vroegen een aantal klanten om de blog ook te gezette tijd aan hen door te sturen. Hierbij mede daardoor de melding dat het zou kunnen dat er af en toe berichten in het Frans (of wie weet nog in wat allemaal talen) op deze blog zullen terecht komen. A tous au paradis mes salutations. Na dat bezoek kwamen we mogelijk nog dichter tegen het paradijs. We reden onze zwerfwagen naar de abdij van de Benedictijner paters van Maredsous... die stilte, die natuur, ge moet daar zeker een keer gaan kijken en luisteren ....en de dag daarna, dat bier...
Om naar het buitenland te gaan heb ik een paspoort nodig. Maar omdat ik nog geen 12 ben bestaat er voor mij de Kids-i.d. kaart; Je moet die zeker op tijd aanvragen en na twee weken mocht ik ze gaan afhalen; Ik moest vanalle geheime codes indrukken enzo, en ik was het een en ander vergeten maar alles kwam nog goed in orde. Ik ben nu 'k weet niet hoe fier dat ik mijn eerste paspoort heb dan kan ik op 14 juli mee op de boot van Calais naar Engeland, ik vind het nu al spannend en ik heb er veel zin in.
De kogel is bij ons door de kerk. Wij vertrekken op een reis door Europa na het optreden van 10 juli 2010 op de GAPERSFEESTEN in Geluwe. Mondjesmaat zullen de voorbereidingen op de blog gezet worden.
Drieënvijftig, vroeger wat gereisd, busking Flanders, busking Belgium and now busking Europe, net 6 jaar gemeenteraadslid geweest, één van de eerste huismannen in Vlaanderen, cafébaas, 2 full cd's, een aantal singles, Van de Ven & The Men, één jaar in Houffalize gewerkt en daar een hoop schitterende vrienden aan overgehouden.
Achtenveertig, arbeidster, een jaar tijdskrediet (sorry Decroo), bedankt baas, de Ark, getrouwd met die van hierboven op 19, ook Houffalize, ook schitterende vrienden aan overgehouden, 4 kindjes, Nelleke, Wies, Frodo en Berre, twee kleinkindjes Hanne en Senne, Schoonzoon Roelof, misschien binnenkort schoondochter Narjiss, al jaren een droom om eens wat langer meer landen te kunnen bezoeken, nooit van gekomen, Berre lesgeven onderweg, bedankt juf Elke
Tien jaar, het vijfde leerjaar, voetbal, basket , chiro ooit gedaan niet echt mijn goesting, hou van het integratiekamp 2830, de reis wordt super, veel voetballen en basketten met papa, af en toe meespelen met tamboerijn of trommel.
Wie deze blog chronologisch wil raadplegen start best helemaal onderaan. Wie wil reageren, altijd welkom.
If you want to leave a message in English, please feel free to do so. Veuillez laisser un message en Français, N'hesitez pas.
Om naar het buitenland te gaan heb ik een paspoort nodig.
