|
Toen we terugkwamen van de ledendag in Radhadesh, Petit-Somme (Durbuy).
Die trouwens schitterend was verlopen met een boeiende kruidenwandeling gegidst door de Jozef,een korte voorstelling van de plannen voor een ecogemeenschap, een film,een bezoek aan het prachtige museum for sacred arts een kort optreden van Jan Van de Ven en een werkelijk geweldig vegetarisch maal in het restaurant, hadden we beslist om rond 18.00u naar huis te vertrekken omdat Berre s anderendaags naar school moest.
Tijdens de rit zat ik ter hoogte van Overijse nog te denken dat ik wel een gelukzak was dat ik nog op tijd thuis zou zijn voor de wereldbekerwedstrijd tussen Brazilië en Ivoorkust.
Wanneer plots, 1200 meter van de afrit van Jeezekes-Eik ,zoals ons sympathiek dagbladverschijnsel Nero Jezus-Eik altijd noemt, we opgeschrikt werden door een ondefinieerbaar lawaai.
Na ons op de pechstrook te hebben gezet hadden we snel in de gaten dat onze linkerachterband aan flarden gereden was.
Nu
Gelukkig hebben we een goeie verzekering die aan een goeie pechverhelpingsdienst verbonden is en waar we al meermaals tot grote voldoening gebruik mochten van maken.
De centrale had zijn werk goed gedaan en een kleine drie kwartier later kwam Luc van de VAB eraan.
Die mens is zijn geld daar dubbel en dik waard geweest en heeft ons op een manier geholpen die werkelijk aan het ongelofelijke grenst.
Zonder één scheef woord of ook maar iets in zijn lichaamstaal dat enige verveeldheid zou kunnen verraden is die man daar ingevlogen en heeft ons een klein uurtje later (vastzittende velgen, soupappen die afbraken, reservewielen op onmogelijke plaatsen met onmogelijke systemen) met een vriendelijke groet terug de baan opgestuurd terwijl hij de man uit Antwerpen die hij onderweg had opgepikt rustig naar zijn Biefstuk friet takelde.
RESPECT
Spijtig dat ik Brazilië gemist had
maar daar kon de Luc niets aan doen.
|
