Het nieuwe jaar wordt meteen goed ingezet met op de tweede dag een optreden van deze man op de zondagmarkt in Giulianova, het bevestigt wat ik allang weet, de Italianen houden van muziek .
Wat we hier zeer leuk vinden zijn de koffiehuizen die vrij goedkoop zijn.
In één van deze koffiehuizen (vele zijn trendy) val ik bijna van mijn stoel als ik opeens “Blauw” van “The Scene” te horen krijg.
Ik probeer nog te informeren of de baas misschien Belg of Nederlander is, maar mijn Italiaans verbetert maar héél traagjes en laat geen conversaties toe. Geen “wat en hoe” gidsje dat daaraan kan verhelpen… Ik ben het niet te weten gekomen .
Wat ik wel te weten kwam was de prijs van de Duvel die ze daar verkochten, 12 euro voor een fles van 75cl.
Ik hou het voorlopig nog eventjes bij een melisse-theetje.
‘S avonds gaan we naar het oude stadsgedeelte waar een evocatie over de symbolen in het christendom en een levende kerststal te zien zijn.
Als we aankomen aan de straat waar de ingang is, staan er een paar honderd mensen te wachten. We vorderen heel traag naar de ingang, maar als we eindelijk binnenkunnen worden we langs verschillende taferelen geleid in en door de smalle steegjes en pleinen van dit leuke stadje.
Gek genoeg begrijp ik behoorlijk Italiaans, maar een deftige zin ineen krijgen lijkt ontzettend moeilijk. Er volgen een vijftiental taferelen en de levende kerststal met een kindje Jezus, volgens Lutgard is het nog een héél vers (het kindje).
We hadden een geweldige avond, zeker één van de meest memorabele.
Wanneer we aan de mobile-home komen zie ik dat het achterste raampje openstaat. Eigenaardig dat je niet meteen doorhebt of door wil hebben dat er iets gebeurd is, maar na een ogenblik zeg ik tegen Lutgard dat er iets niet klopt en inderdaad, het raampje werd niet door ons opengelaten maar bij nadere studie blijkt dat het vakkundig werd opengebroken.
Bij het monsteren van eventuele schade of verdwijningen kunnen we niet begrijpen dat er niets werd meegenomen. er werd wel doorzocht maar gelukkig ,buiten het raam, werd er niets binnen kapotgemaakt.
We staan geparkeerd op 20 meter van de politie, maar de tweemanspatrouille verwijst ons naar de Carabinieri, die geven niet thuis en een andere patrouille raadt ons aan om de dag erna terug te komen.
Waarschijnlijk was het ons geluk dat bijna al onze spullen uitgeladen waren naar de woning waar we verbleven.
Na de aangifte bij een perfect Duits sprekende agent wordt het voorval relatief snel vergeten.
We zullen het raam wel ergens moeten laten repareren.
Onze aanvankelijke planning was om tussen Kerst en Nieuwjaar hier te vertrekken maar doordat het pakket van tnt maar niet wil komen hebben we ons verblijf moeten verlengen.
Ook was het ons plan om van hier (Giulianova) verder naar het zuiden van Italië te gaan en over te steken naar Griekenland, maar we hebben beslist om zodra de sneeuwkettingen aangekomen zijn naar België te gaan om een aantal weken bij de familie te verblijven.
Ondertussen wachten we…
Op 8 Januari is het pakketje nog steeds niet aangekomen, maar vanavond gaan we naar een gratis concert in het plaatselijke kursaal. Felipe Graziani, die liedjes zingt van zijn vader, Ivan Graziani.
Het concert bevalt mij, de zanger heeft een goeie stem, speelt goed gitaar, heeft een goeie begeleidingsband, goeie zaal, belichting, redelijke klank.
Ik kan mij niet echt van de indruk ontdoen dat het Eurovisie songfestival nooit ver weg is, toch hebben Lutgard en Berre en ik een super avond.
Op 10 januari zijn we het wachten echt een beetje beu en besluiten om, als het pakket niet is aangekomen, ‘s anderendaags te vertrekken.
Volgens de weerberichten zit het weer nogal mee.

De periode tussen kerst en Nieuw werd bij ons vooral gekenmerkt door het wachten op een pakket vanuit België.
Aangezien we ,zoals ik vertelde in een vorig bericht, onze sneeuwkettingen vergeten waren hadden we besloten om die te laten opsturen.
Het bedrijf “KIALA” en “TNT” zouden de handen in mekaar slaan en de wachttijd zou een drie, vier dagen duren vanaf het moment dat het pakket bij de koerierdienst TNT zou belanden.
Wies had het bewuste pakket binnengebracht op 17 december in een kiala-punt te Willebroek. Dus hadden we toch hoop om indien niet voor Kerstmis , dan toch in de week van Nieuwjaar de bode aan de deur te zien verschijnen.
Tevergeefs.
Hoewel we overdag thuisbleven om het pakket zeker niet te ontlopen , hebben we het niet aan ons hart laten komen.
Zo zijn we op Oudejaarsavond in Giulianova bijzonder lekker gaan eten in een Chinees restaurant.
De kok sprak er Engels, maar het bedienend personeel beheerste enkel Italiaans en Chinees, wat voor mij op gegeven moment haast hetzelfde lijkt.
Dat zal de reden geweest zijn waarom dit etentje zo verrassend was en de gerechten op de meest eigenaardige momenten aangebracht werden.
Maar we hebben goed gelachen en goed gegeten en gedronken.
Berre heeft heel de tijd de chop-sticks gehanteerd en bleek daar zeer handig in.
Daarna gingen we naar het strand om onze sterretjes (dat is zowat het zwaarste wat ik riskeer van vuurwerk) op het strand op te branden en tegen twaalf uur naar huis te trekken waar we op het terras, met een glaasje schuimwijn in de hand ,twaalf uur afwachtten omdat ons gezegd was hoe mooi het vuurwerk daar kon zijn.
Het was niks teveel gezegd.
Ik weet niet hoelang het duurde maar in alle dorpen rondom werd verschrikkelijk veel vuurwerk afgestoken wat een heerlijk schouwspel bleek.
Langs deze weg willen we dan ook iedereen bedanken die al reageerde via de blog, reageerde op de stukjes en foto’s en wensen jullie allemaal een FANTASTISCH 2011...