|
We vertrekken al heel snel uit Stranraer om in één trek een driehonderd kilometer naar beneden , naar Wales, te rijden.
Gretna Green is het laatste Schotse stadje op onze weg.
Dan komen we via Carlisle, Penrith,door het lake district dat we spijtiggenoeg ook zullen moeten laten links liggen, voorbij Blackpool, Bolton, Liverpool en Manchester, een beetje westwaarts aan in het eerste Welshe stadje,Mold. we slapen aan St Berres church in Llanferries
toeval bestaat niet.
Ondanks de aankondiging voor een folkfestival de komende week rijden we verder naar Ruthin.
Het Noorden van Wales is eigenlijk heel knus van landschap, de bossen lijken er erg oud en verhullen draken .
Kijk naar de namen van de steden en dorpen en je weet meteen waar Tolkien zijn mosterd haalde voor zijn elfentaal in the lord of the rings
In Ruthin is ook een mooi kunstencentrum (vergelijkbaar met Sleaford).
s Avonds ga ik een paar cafés langs om te zingen. In één café vind ik fans die meteen mijn cds willen kopen en in een ander café ,The wine vault staat een duo alle popklassiekers ten beste te geven.Ik vraag aan landlord Dave(een Ier) of hij geen zin heeft om mij te plaatsen voor een van de komende dagen?
Hij doet enkel optredens de vrijdagavond, maar ik kan tijdens de pauze van de Grumpy old men en tegen de gage van a few beers een halfuurtje spelen.
Ik hou het in beraad,maar als blijkt dat er geen andere cafés toestemming geven om te spelen ga ik terug en is de deal snel beklonken, hij kijkt raar als ik zeg two pints and two Guinness maar is begrijpender als ik uitleg dat de andere drankjes voor Lutgard zijn.
Berre moet noodgedwongen nog een filmpje kijken in de mobile-home (kinderen mogen na 21 uur onder geen beding in een pub).
De Grumpys blijken heel aimabele leeftijdsgenoten wiens zanginstallatie ik helemaal mag gebruiken.
Na het spelen zegt Dave , laat maar weten als je nog in de buurt bent.
Plezante gast,plezant café én plezant publiek.
14 augustus, we bezoeken het kunstencentrum waar een aantal heel interessante dingen te zien zijn die me inspireren en dan wil ik altijd gaan zingen.
Het zal ergens anders moeten want om op het binnenplein enkele liedjes ten berde te brengen kan de verantwoordelijke geen toestemming geven.
Die avond speel ik in een Rugby lokaal in Balaa.
Balaa heeft een prachtig meer mochten we de morgen erna ontdekken omdat we er stoemmelings op twintig meter van geparkeerd stonden en de nacht doorbrachten.
Met ook nog een keer mooi weer is dit een mooie verassing waar we , nadat we met Berre zijn gaan zwemmen in het aanpalende zwembad, de hele verdere dag met teugen van genoten hebben, inclusief pick-nick.
s Avonds verder naar Dollgelau. Tussen Dollgelau en Kingston bezoeken Lutgard en Berre de grotten van Corris, aangekondigd als King Arthurs maze.
Berre is onder de indruk van de onderaardse boottocht, de wandelgangen en de verhalen en scenes over koning Arthur.
Na even verkeerd te zijn gereden (hoe doen we het?)komen we aan in Kington waar de yoga-lessen reeds van start zijn gegaan in het plaatselijke schooltje.
Hier overnachten we en kunnen we op de plaatselijke camping de watertank en toilet in orde brengen, suppoost Roger is aanvankelijk een beetje misnoegd dat we de nacht niet op de camping doorbrachten, maar wanneer hij een cd als appreciatiegeschenk krijgt is hij helemaal in de wolken.
Dan hebben we een kort overleg of we alvorens op te treden in Newbury langs Stratford on Avon of Glastonbury gaan, de motivatie geef ik hier niet weer, maar het wordt Glastonbury.
Sinds de jaren 70 niet meer zoveel patchouli geroken.
Hier is de tijd blijven stilstaan en runnen oude hippies alle soorten new-age winkels met geneeskrachtige stenen,piramidetherapieën,handlezers,wiccas,verhalenvertellers, kruiden,boeken,muziek, internetcafés echt bijzonder leuk voor niet te lang.
Lutgard gaat met Berre de TOR een toren bovenop chalice hill bezoeken en daarna de tuin waar de geneeskrachtige bron, chalice well, ontspringt en waarvan het putdeksel gesierd wordt met het teken vesica piscis dat Lutgard en ik op onze rechterarm getatoeëerd hebben.
Berre loopt door het geneeskrachtige water om zijn pijnlijke voeten te genezen, ik heb hem toch nog niet horen klagen.
Ook hier in deze hippiesfeer mogen de Krishnas niet ontbreken, we zien ze op de straat staan om food for life (voedsel voor armen) uit te delen, ze nodigen ons uit om s avonds naar een nama hata (een open huis) naar een voordracht van de schilderes Syamarani Dasi te komen, haar schilderijen worden gebruikt als illustraties voor boeken.
Daarna gaan we nog naar een optreden van een Ierse groep in een restaurant.
Hier mag Berre wel mee binnen.
De groep is niet erg boeiend maar we hebben een aangename kennismaking met Julie, een Belgisch meisje uit Brugge , die samen met local Thor aan een tafeltje zit.
Belgen zijn lieve mensen!
Nadat ik in een café ben gaan zingen,op straat ben gaan busken en we een boete van een parkeerwachter hebben gekregen,Berre en Lutgard eindelijk fish&chips zijn gaan eten ,en nadat Nicolas Cage op 400 meter van ons, terwijl wij lagen te slapen een belangrijke boodschap de wereld instuurde , trekken we naar Salisbury om op de camping van Margareth en Brian wat te bekomen en om de familie Stavinoha uit Duitsland te ontmoeten .
Die avond vindt de voetbalinterland Duitsland-België plaats in Salisbury.
De Belgische trainer houdt vast aan zijn eerdere opstelling tegen Schotland, onder het motto mooi verliezen is ook niet lelijk.
Het is een zwaarbevochten wedstrijd waarin Berre Van de Ven en zijn vader Jan, het opnemen tegen de Mannschaft Julius Stavinoha en zijn vader Karl-Heinz.
Zijn naam doet me denken aan Karl-Heinz, Rumenigge en het verschrikkelijke beest Horst Hrubesh die de rode duivels in Italie, op de finale van het Europees kampioenschap, de laatste minuut de das omdeed
ook hier was de laatste seconde er teveel aan .
5-4 was de eindstand.(Niet verder vertellen, maar het was om zand in de ogen te strooien voor de kwalificatie-interland die België tegen Duitsland afwerkt begin september).
We houden er wel een uitnodiging voor Zuid-Duitsland aan over.
In de aanpalende renbaan zijn er de avond erna paardenraces en we vinden het erg boeiend om van aan de voorbereidselen tot het Madonna tribute band concert achteraf dit evenement mee te maken, indrukwekkend.
Hier wordt nog een keer geïllustreerd dat de Britten een volk van gokkers zijn, ik weet niet hoeveel bookmakers er aanwezig zijn,(nee,geen gok) maar er zijn er een heel pak.
21 augustus vertrekken we richting Pewsey, waar ik het Honey street festival muzikaal op gang trek, waar blijven ze die oude hippies toch halen?
Om de dag erna mijn optreden te spelen in Newbury, niet na eerst nog een echter dan echt Engels theehuis te bezoeken in Marlborough, waar ik me een beetje té goed doe aan lekkere thee en gebak.
Na het optreden in Newbury,waar we net op tijd de speellocatie terugvonden,mooie pub met sympathieke landlord Kevin, en in het publiek een oude lichttechnieker die tourde met oa Clapton en Waits, zijn we door de gutsende, niet aflatende stromende regen naar Dover gereden waar we meteen bij aankomst om 3.30u op de boot mochten rijden.
|
