|
Zaterdag 10 juli waren er gapersfeesten in Geluwe, café de ploatse van cafébaas Luigi had mij gevraagd om een set af te werken, na het savatschieten (pantoffelsjotten). In Geluwe spelen is spelen voor vrienden en er waren er weer een heleboel,allemaal nog eens bedankt om er te zijn.
sanderendaags gingen we op bezoek in boerderij ter stok bij Koen en Marleen, Hanne,Tille en Sara,de geitjes die blaatten als een schaap, of er moet nog een schaap in de stal gestaan hebben dat ik niet gezien heb,kortom het was er weer heel boeiend en nog een keer bedankt voor het water in onze tank en bedankt Berre om ons daar nog een beetje nat te spuiten.
Wanneer we Koen en Marleen lang genoeg beziggehouden hadden ging de tocht naar Wervik, op recreatiepark de Balokken vonden we een fijne stek om te slapen en om de wereldbekerfinale te zien terwijl Lutgard en de Berre een lange fietstocht maakten.
Aanvankelijk was het de bedoeling om al naar Calais te gaan maar een opdracht op de tall ships race op t Scheld in Antwerpen deed ons nog een paar dagen in de Westhoek blijven hangen,en kwamen we ook tercht in Ploegsteert in het café van de moeder van Frank Van Den Broecke.
Wij waren de enige klanten en het gesprek kwam als vanzelfsprekend op het overlijden van haar zoon en fantastisch wielertalent Frank.
Het was die maandag op kop acht maanden geleden dat moeder VDB haar zoon had afgegeven, waardoor ze ineens heel emotioneel werd met als gevolg dat we met drieën op de markt in Ploegsteert in het supporterscafé van Frank VDB zaten te wenen.
Kinderen
Overnachten deden we rustig op het marktpleintje van Dranouter.
S Anderendaags reden we tegen de middag naar Antwerpen om te gaan spelen op een boot die de tall ships race vanop het water zou volgen.
Na 7 uur op dat schip te hebben gezeten reden we vierklauwens naar Calais om daar om 11.30 aan te komen enkele uren te slapen en om half vijf na een bedenkelijke nachtrust terug de boot op te stappen om nog eens anderhalf uur naar Groot Brittanië te varen.
Berre vond het een avontuurlijke tocht, het geld wisselen vond hij leuk omdat er ineens met Britse Ponden en Shillings moest betaald worden en de tv zaal met de Tom & Jerry filmpjes brachten de nodige afleiding.
Lutgard paste zich snel aan het links rijden aan,wat ze naar eigen zeggen heel vreemd vind.
Er moest maar één keer iemand toeteren, maar ik denk dat het een lastige mens was.
We waren verwittigd om nog in België te tanken omdat in GB de diesel veel duurder stond,dat konden we al snel zelf ondervinden.
In het tankstation vroeg ik met welke kaart ik kon betalen. Visa zou geen probleem zijn
natuurlijk tot de naftbak vol was.
De kaart werd niet aanvaard en ik had de pomphoudster er al op gewezen dat ik nog niet genoeg cash had.
Paspoort in pand gegeven, en we moesten maar three miles upon the road om daar te gaan pinnen three miles back om te betalen en dan nog eens diezelfde miles om door te rijden.
Dat GB geen goedkoop land is merkten we direct toen we gingen winkelen bij den Aldi, ook die parking moest betaald worden.
Ook viel op dat er geen mogelijkheid om te parkeren was met onze mobile-home en omdat we zo moe waren van de laatste dagen hebben we het besluit genomen om een dagje te recupereren op camping New Beach ergens tussen Folkestone en Hastings.
Een volkse camping waar de Engelse vlaggetjes en vlaggen van het WK nog niet weggenomen zijn en en de nederlaag tegen Duitsland nog niet geheel verteerd is, aan de norse tronies te zien.
|
