|
Op onze teruchtocht naar het zuiden belanden we vooreerst in Drumnadrochit, waar het Loch Ness centrum ook weer bussen en andere hopen volk trekt.
De kleine dorpskern wordt ook al overrompeld door toeristen. Er staat een jong ventje in nationale klederdracht te spelen op zijn doedelzak, beroepsmisvorming doet me in zijn kist kijken
waarom heb ik geen doedelzak meegebracht
en een kilt ?
We vinden een beetje verderop een mooi en rustig plekje om te staan (volledig omringd door bergen) en waar we de computerfaciliteit van de bibliotheek gratis mogen gebruiken (net zoals in heel Groot Brittanië tot nu toe),het is altijd erg leuk om een beetje nieuws uit België mee te pikken.
s Avonds gaan we daar voetballen met Berre,op een veld waar Schotse hockey (ik ben de naam kwijt) gespeeld wordt. Berre heeft een stevig schot op doel en wint met het penalty trappen.Hier blijven we ook overnachten.
s Morgens rijden we na het ontbijt door naar Fort Augustus, het is een klein dorpje ten zuiden van Loch Ness, bekend om zijn vijf sassen die de schepen heen en weer van het loch naar het canal en omgekeerd moeten brengen.
De bewegingen van de sasmeester en de schepen worden op de voet gevolgd door alsmaar meer toeschouwers.
Ik denk dat het nog eens tijd is om langs het kanaal te staan busken, ik ga eerst naar binnen om aan de cafébaas te vragen of ik zijn terras mag terroriseren, geen probleem.
Ik word afgelost door twee Keltische harpspelende dames en een doedelzak met highlanddanseres, wat kan het leven mooi zijn
We hebben geluk want vandaag is er nog een evenement in het kader van de Caledonian Canal feesten, een jong folkbandje speelt gratis langs het kanaal en verhuist bij de eerste regen naar dichtstbijzijnde pub, wij zijn meteen fan en volgen hen mee.
s Avonds speelt hetzelfde bandje ceilidh dance in het dorpshuis. Berre en Lutgard halen hun hart op door samen met een vijftigtal dorpelingen, waarvan zelfs enkele in kilt, de Schotse volksdansregisters volledig open te trekken.
Het ontgaat de muzikanten niet dat ik me, puur uit schaamte, enkel de laatste dans, het auld lang syne ,laat overhalen om mee te dansen.
Dansen is echt leuk.
Vandaag hebben we wel wat Belgen ontmoet, een bus met toeristen uit St.Niklaas en een sympathiek koppel uit Dilbeek met drie kindjes (Tom speelt met Berre) die met hun zwerfwagen vlak naast ons staan op de overnachtingsplaats achter het dorpshuis annex danstempel.
s Morgens nemen we afscheid en trekken verder tot Fort William. We zetten ons in de schaduw van de Ben Nevis en vlakbij de sportvelden.
Die namiddag zal de belangrijke voetbalmatch tussen Schotland (in het thuisvoordeel) en België (voor de gelegenheid vertegenwoordigd door Berre Van de Ven en zijn vader Jan) plaatsvinden.
Na een hard bevochten wedstrijd moest België zich ternauwernood gewonnen geven tegen een jonge en fysiek ietwat sterkere Schotse ploeg met 10 tegen 8.
Doch, houzee, won België het potje penaltytrappen met 6 tegen 5. Beelden volgen.
Die avond trekken we al pub-zingend verder en slapen we in de buurt van een schooltje in Onich om s ochtends langs de prachtige natuur van het Loch Lomond door te stomen naar Dumbarton, een gemeente die me onwillekeurig aan mijn geliefd Willebroek doet denken.
Wij stoppen die avond in Lasmahagow, morgenvroeg zullen we een isckon tempel opzoeken waarvan het adres ons werd aan de hand gedaan in de Bhaktivedanta Manor te Londen.
Lasmahagow zelf is een troosteloos dorpje dat een desolate indruk geeft,in ieder geval het stuk waar we stonden om te slapen.
In de kerk zijn ramen ingegooid, ijzeren traliewerk voor de winkelramen het is een dorp dat niet lijkt te willen ontwaken.
Als we ons aanmelden aan de tempel worden we eerst verrast ontvangen,maar al snel zegt jaganath Priah waar we de wagen kunnen zetten en geeft Greg ons na wat prasadam aangeboden te hebben (dit zeer naar de zin van Berre) ons een rondleiding van het domein.
Prachtige ligging, omringd door heuvels en zelfs een heuse berg en s avonds zie je de lichtjes van Glasgow aan de Andere kant.
Lutgard neemt hier wat meer tijd om Berres leerprogramma een beetje bij te werken.
Ze vertelt dat het zwaarder is dan ze verwachtte, en krijgt opeens héél veel respect voor de leerkrachten die dit dagelijks en met 20 kinderen in de klas doen.
Na een paar dagen bekomen (regelmatig warm eten, praten met de toegewijden) en de mobile-home volledig in orde te hebben gemaakt (water,toilet, was ,enz
), besluiten we van daar naar Stranraer te rijden , het stadje aan de Schotse westkust om de Ferry te nemen.
Daar aangekomen is het weer niet zo best, de zee ligt wel kalm maar we moeten zowaar onze mutsen bovenhalen van de koude.
We zijn vertrokken in zuid-Engeland met twee stormen en kwakkelweer,maar er was altijd wel ergens opklaring gedurende de dag en behoorlijk warm.
Toen we naar het noorden trokken viel die warmte weg en werd er regelmatig een lange broek aangetrokken, maar de mutsen in midden augustus zijn er een beetje veel aan.
We zijn woensdagavond 11 augustus in de haven aangekomen en zullen het weer afwachten.
De weerberichten geven Ierland 16 graden en regen, de dag erna bewolkt.
Lutgard, en daar stem ik volledig mee in , heeft geen zin om drie weken in Ierland te zitten kleumen, daarom beslissen we om de boot af te zeggen op 13 augustus (we laten 25% onkosten vallen) en direct naar het zuiden (Wales) te trekken. Met pijn in het hart, maar met de belofte dat we Ierland nog later zullen bezoeken.
|
