Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Een bericht van een Nederlandse blogger dat ik onlangs las op internet: "Eerst even de feiten: ik ben ervaren Azie reiziger: heb 3 jaar gebackpackt in alles wat Azie is. Heb erg low budget overnacht, gereisd. Veel van het Aziatische leven gezien dmv allerlei vrijwilligerswerk in kindertehuizen, basisscholen. Nooit in een ***hotel overnacht, veel de "ongebaande paden" genomen. Gereisd per openbaar vervoer, geleefd tussen de lokale mensen vaak.
OK. Dan de Filippijnen. Ik ben hier nu een jaar (in en uit) en kan zeggen dat ik niet alles weet, maar een "aardige indruk" heb opgedaan van hoe de mensen hier de "foreigner" zien. Ik was erg sceptisch een jaar geleden tegenover al die negatieve, klagende, zeurberichten overal. Sprak toen buitenlanders die de hele avond verhalen afstaken van alles wat misgegaan was in dit land, hoe de gemiddelde Filippino misschien niet zo'n hoog IQ heeft, maar uitstekend weet een buitenlander zijn geld afhandig te maken en toen dacht ik: hou op..zeur niet.. benader de mensen eerlijk en je zult eerlijkheid terugkrijgen, zoals bijna overal in Azie.
Nu, een jaartje Filippijnen later is er eelt op mijn ziel en ik vertrouw helemaal NIEMAND meer. Dit land heeft me veranderd. Het is hier jatten wat je jatten kunt, lenen en niet teruggeven, belazeren wie je kunt. Ik ben na een jaar Filippijnen mijn "open blik" kwijt, ben wantrouwend geworden, het heeft me bitter en zuur gemaakt, soms.
Enkele concrete feitjes dan maar: -Mijn eerste keer hier werd ik afgehaald door familie van het meisje dat ik kende. gevraagd: benzinevergoeding van 500 peso. Een dag later bleek een taxi 300 te kosten. -Een tante (familie dus) wilde ons helpen en bleek als "tussenpersoon" de prijs van iets dat we wilden kopen bijna te verdubbelen: zonder haar "hulp" was de prijs met bijna de helft gezakt. -Lenen: ik heb 6 mensen, die ik allemaal dacht goed te kennen, een (klein) bedrag geleend: ik heb van geen enkel ook maar 1 peso teruggehad. -Als ik mijn neus laat zien stijgen prijzen met 50-100%. Als ik verscholen blijf en een Filipino maakt een prijsafspraak, gebeurt dat niet. -Zus van mijn Filipina vriendin deed een handeltje met ons: wij verdienden wat, zij verdiende wat. Toen we "ons aandeel" kwamen ophalen bleek dit uit de kas gejat en gespendeerd. Ze vroeg vrolijk aan haar zus om "ons" aandeel even te lenen, zodat ze het "ons kon geven". -Dagelijks ontvangen we verzoeken om hulp van tantes, ooms, neven en nichten die we niet kennen, maar die weten dat ik een witneus ben.
En het lullige is: ik kan het allemaal begrijpen! In de ogen van degemiddelde Filipino zijn westerlingen rijk en dus een melkkoe. Maar zo onbeschaamd, zo bot als hier om geld gevraagd wordt, je "genaaid" wordt.. nee: zoiets heb ik in geen enkel ander Aziatisch land meegemaakt...." Persoonlijk heb ik geen of weinig ervaring met andere Aziatische landen behalve dan met de Filipijnen. Ik kom uit Belgie en heb daarom wel veel ervaring met Belgen (en ook met andere Europeanen). Het resultaat is hetzelfde: vetrouw niemand zelfs geen familie of zogenaamde vrienden. Enkele uitzonderingen daargelaten. Voor het overige zijn mensen overal hetzelfde, zelfs daar waar "westerlingen onderling niet noodzakelijk als rijk worden bestempeld maar waar iedereen wel een potentiele melkkoe is".
Categorie:leven in een ander continent
16-02-2011, 09:37 geschreven door cheverrant1
13-02-2011
Kriminaliteit
Hier in de Filipijnen hoor je regelmatig over ofwel kidnappingen voor losgeld (meestal door moslim-fundamentalisten) en van overvallen op banken, financiele instellingen en supermarkten (bij voorkeur wanneer een geldtransport-truck langskomt om de dagelijke inkomsten in te laden). Net als in Belgie en de rest van Europa zijn dit gepantserde voertuigen, maar eenmaal stilstaand en met de deuren open om de geldkoffers in te laden zijn zij natuurlijk kwetsbaar. Diegenen die al een of meerdere keren hier waren als toerist en een bankkantoor binnenstapten, moet het bekend zijn dat er bijna onvermijdelijk veiligheidsagenten binnen en buiten staan, gewapend met grote machinegeweren. Het lijkt weinig indruk te maken op overvallers. Soms blijkt achteraf dat veiligheidsagenten zelf betrokken waren bij overvallen, maar niet meer dan uitzonderlijk. Supermarkten hebben, behalve veiligheidsagenten, weinig of geen bescherming, net zomin als in Belgie: de kassiersters zitten kwetsbaar achter hun elektronische kasregisters. Overvallen hier hebben echter vooral plaats in banken en op geldtransporten. Bankkantoren hebben geen enkele bescherming binnenin: geen kogelvrij glas voor de toonbanken waarachter de kassiers zitten, geen sasdeuren waarlangs bezoekers binnenkomen... Zoals in Belgie vele decennia geleden... Geldtransporttrucks worden niet of zelden tot stoppen gebracht ergens onderweg; men wacht tot deze gearriveerd zijn op de plaats waar het geld moet worden ingeladen en slaat dan zijn slag. De kriminelen zijn geen vreemdelingen, maar Filipino's. Vele decennia geleden in Belgie waren de kriminelen ook meestal Belgen, geen vreemdelingen. Als er nu meer huisdiefstallen gebeuren in Belgie en vreemdelingen verantwoordelijk zijn, komt dat omdat partikuliere huizen nog zowat het enige doelwit is waar gelegenheidskriminelen zonder veel problemen binnen kunnen geraken en vreemdelingen al vlug tevreden zijn als ze wat dan ook kunnen buit maken; Belgische kriminelen doen daarvoor nog nauwelijk de moeite. Zij gaan in de politiek als zij grote slagen willen slaan... Een juwelierszaak in Belgie van tijd tot tijd; ongeacht de veiligheidsmaatregelen in die zaken is het nog steeds mogelijk... Ik kom uit het verzekeringswereldje. Juwelierszaken hebben meestal wel een prima-antidiefstalverzekering. Dus juweliers maken zich niet zoveel zorgen omtrent diefstal van hun koopwaren. Banken maken zich helemaal geen zorgen: stuk voor stuk hebben zij een prima-anti-diefstalverzekering, anti-fraudeverzekering enz. zelfs of in de eerste plaats gepleegd door personeel... De jaarlijkse verzekeringspremie is uiteraard niet gering, maar dan weer: lang niet zoveel als slachtoffer zijn van een diefstal zonder verzekering zoals hier en daar nog een juwelier. Banken betalen heus geen enorme sommen aan verzekeringspremies: zij onderhandelen met verzekeringsfirma's vooraf en komen aandraven met honderden fillialen en vragen een globale prijs voor alles. Banken maken nooit verlies noch betalen ooit te veel. Enkele uitzonderingen in tijden van krisis mogelijk buiten beschouwing gelaten, maar zelfs dan betwijfel ik of er enige andere verlieslatenden zijn buiten de klanten... Als er slachtoffers vallen is dat uiteraard tragisch voor de nabestaanden en (ben ik vrijwel zeker) iets wat niemand inclusief de overvallers per se gewild heeft, maar waarover zij zich evenmin veel zorgen maken wanneer het gebeurt. Shit happens en als er slachtoffers vallen is dat collateral damage...
Categorie:leven in een ander continent
13-02-2011, 09:32 geschreven door cheverrant1
12-02-2011
Sexualiteit en sex in de Filipijnen (5)
Als een middel om de verveling te verdrijven, is sex erg belangrijk. In de Filipijnen en overal elders. De Filipijnen zetten een kroon op het werk door het belangrijkste land ter wereld te worden dat gebruik maakt van het internet. De Filipijnen bezaten al langer de kroon van het belangrijkste land ter wereld waar het om tekst-boodschappen ging. Om het even of de Filipijnen een arm land is (zijn ?), menigen hebben altijd geld veil voor tekst-berichtjes sturen op hun (vaak goedkope) mobiele telefoon en hebben nog wat extra-geld om naar een internet-cafe te trekken en daar nog een uurtje te surfen op het internet... Vele vormen van sex zijn illegaal in de Filipijnen: porno-films kun je enkel "onder de toonbank" verkrijgen, alhoewel dat nu ook weer niet zo letterlijk dient genomen te worden; op vele plaatsen kun je porno-films op dvd kopen alsof het de gewoonste zaak in de wereld is. In de Filipijnen bestaat geen echt net van prostitutie, maar het is wel daar: met prostituees, bars, hotels en alles wat daarmee gepaard gaat. Je dient alleen te weten waarheen, als je je in die cirkel wilt begeven. Veel is illegaal in de Filipijnen, maar alles bestaat er net zoals in andere plaatsen in de wereld. Cyber-sex is een onderdeel van het hele gebeuren. Het is hier, uiteraard, illegaal. Maar vele Filipina's en Filipino's wagen zich eraan om toch wat Amerikaanse dollars te kunnen verdienen. De webistes in kwestie zijn dan ook vrijwel uitsluitend van Amerikaanse origine. Zoals met vele dingen op internet kunnen politie-en onderzoeksdiensten zelden of weinig optreden want het lokaliseren van individuele personen omwille van internet-aktiviteiten is erg moeilijk. Van tijd tot tijd gebeuren er politionele invallen en gebeuren en arrestaties, maar deze zijn meestal het gevolg van tips van informanten, eerder dan door geduldig onderzoek. Hoedanook, er bestaat een krimineel milieu dat mensenhandel aanwendt om geld te verdienen, net zoals dat in Antwerpen, Amsterdam, Parijs, Londen, New York en zowat elke andere stad in de wereld bestaat. Misschien zouden Filipijnse politiediensten het beter laten voor wat het is, net zoals Europese en Amerikaanse politiediensten het laten voor wat het is. In vele landen is prostutie illegaal, maar de meeste politiediensten knijpen een oogje dicht om de dingen niet erger te laten worden. In de Filipijnen knijpt men ook wel eens een oogje dicht, als dat oogje betaald wordt om dichtgeknepen te worden. In vele landen worden oogjes betaald om dichtgeknepen te worden, maar dan vooral wanneer het om drugs- en wapenhandel gaat... prostitutie is allang geen belangrijk onderdeel meer. De wereld gaat vooruit, maar levert ook wat in...
Categorie:leven in een ander continent
12-02-2011, 10:55 geschreven door cheverrant1
09-02-2011
Openstaan voor andere manieren van leven
Hierna een kommentaar van iemand uit Belgie met wie ik regelmatig korrespondeer via het internet en mijn antwoord... Berichty van korrespondent: "Bedankt voor je omstandige mails, die ik zeer op prijs stel. Het is voor mij altijd interessant om te lezen/horen hoe iemand die al langere tijd op de Filipijnen verblijft het leven daar ervaart. Ik was nu al voor de achtste keer bij jullie, maar de eerste dag in Manila was voor mij toch weer een cultuurschok : het was verstikkend warm ; het leek of er geen zuurstof in de lucht zat ; zeer druk ; hier een daar een vuilnisbelt langs de weg, krottenwijken langs de rivier, mensen die onder een brug woonden. Ik weet wel Manila is de Filipijnen niet, en misschien als je er langer bent, zie je ook de mooie kanten van de stad. (Ik heb nu alleen het deel gezien rond de luchthavens, en rond de Mall of Asia ; het zuidwesten van de stad dus. . Ik ben er ook aan de praat geraakt met een Ier die al vijf maanden in Manila verbleef, en hij zei, it takes a month to hate it , a year to love it . Eerst zag hij dus al het lelijke en negatieve, en geleidelijk aan ook de andere kant. Heb jij ook zoiets meegemaakt ??
Hier is de zondvloed voorbij, en schijnt de zon . Hoera ."
Mijn antwoord: " 's mensen perspektieven schijnen nogal te verschillen. Het duurde bij mij geen maand om het leven hier te verafschuwen en dan weer een jaar om het te leren bewonderen. Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat dit het geval was bij die Ier; als je voor de eerste keer ergens komt en het verafschuwt, kom je er geen tweede keer meer (tenzij je voor beroepsdoeleinden of wat dan ook daar wel moet verblijven)... De eerste keer dat ik hier kwam zag ik een kleine beetje van Manila, maar natuurlijk kwam ik hier om mijn vriendin persoonlijk te leren kennen. Dus die eerste keer was alles romantiek en is er nauwelijks aandacht voor de vuilnis, de smerigheid en de armoede. De laatste paar dagen van mijn eerste bezoek verbleven we in Leyte, in het dorp waar mijn vriendin vandaan komt. Zwemmen bij avond, vanuit het water uitzicht op de maan die het dorp en de palmbomen overscheen, het leek op een postkaart zoals je die vanuit een tropisch land naar vrienden thuis opstuurt. De tweede keer dat ik hier kwam zag ik al wat meer van de treurigheid en werd zelfs gekonfronteerd met een sterfgeval in de familie van mijn vriendin: een zoon van een oom van mijn vriendin was gestorven, amper in zijn vroege twintiger jaren, tengevolge van ik-weet-niet-wat-voor ziekte. Ondanks de somberheid van het gebeuren, trof mij toch de rust en aanvaarding waarmee de familie het hele gebeuren doormaakten. In 2007 kwam ik hier definitief wonen en heb het mij nog geen enkele dag beklaagd. Ondanks het feit dat men vaak gekonfronteerd wordt met gebrek aan energie en initiatief vanwege de lokale mensen, wordt men evenzeer gekonfronteerd met een jeugdige of eeuwige overlevingsdrang bij diezelfde mensen, een drang die je eigenlijk niet meer terugvindt in Belgie, Europa, het westen. Vreemd genoeg noemt men Europa "de oude wereld" in Noord-Amerika; Noord-Amerika lijkt zelf ook al oud zelfs enkel voor de periode sinds de westerlingen uit het oude Europa er zich vestigden; Azie is al duizenden jaren oud en desondanks toch vol levenskracht. Het hangt er allemaal vanaf hoe men de dingen ervaart en hoe men ervoor openstaat."
Ervaren van en openstaan voor dingen hangt natuurlijk ook af van je stemming. Als je een slechte dag hebt, sta je minder open voor dingen die dan triviaal aandoen of zelfs ronduit op je zenuwen werken. Op betere dagen denk je er weer heel wat positiever over. Dat geldt voor 'dingen" waar ook ter wereld.
Categorie:leven in een ander continent
09-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
07-02-2011
Zwangere buiken
Telkens wanneer ik mijn neus buiten de deur steek, om voedsel of andere dingen te gaan kopen, zie ik hier wel meerdere zwangere vrouwen passeren. Dat is normaal hier, want elke keer wanneer mensen sex hebben, komt daar een baby van voort, dus zwangerschap is een alledaags verschijnsel. Wanneer ik er een opmerking over maak tegenover mijn vriendin, vraagt zij: 'wat is je probleem ? Dat is normaal hier..." Natuurlijk is het normaal. De wereld moet doorgaan. Minder aangenaam is het feit dat zovelen zwanger gemaakt worden en na verloop van tijd bevallen en geen echtgenoot hebben om het kind te erkennen, laat staan een echtgenoot hebben die verantwoordelijkheid neemt, werk heeft en opbrengt voor vrouw en kind(eren). Als ik daarover een opmerking maakt merkt mijn vriendin verontwaardigd op: "wat maakt het jou uit ? Jij hoeft niet voor ze op te brengen..." Dat is juist. En gelukkig maar hoef ik niet voor ze op te brengen. Want het zijn er te veel. Anderzijds kom ik, wanneer ik uitga om voedsel of wat dan ook te kopen, bedelaars tegen, Vaak pasbevallen vrouwen die geen ander middel van bestaan hebben om eten te kopen voor hun babies dan door te bedelen. Ja, ik weet het wel: in Belgie en Europa is het al reeds jaren onderwerp van cynische gesprekken dat bedelaars eigenlijk erg rijk zijn, dagelijks wat bedelen en dan 's avonds huiswaarts keren en daar de vergaarde munststukjes tellen om die 's anderendaags naar de bank te brengen en op spaarrekeningen te deponeren. Soms, in erg zeldzame gevallen, zal dat wel eens zo zijn, veronderstel ik. Meestal bedelen mensen echter omdat zij absoluut geen andere bronnen van inkomsten hebben. In Belgie en Europa kan men vaak terugvallen op allerlei tegemoetkomingen vanwege de overheid. In de Filipijnen valt men op niets terug. Men wordt zwanger, men bevalt van een baby, men heeft geen inkomen, men heeft geen eten. Simpel, maar niet benijdenswaardig. De nieuwe regering hier (al niet ZO nieuw meer, want alreeds in funktie sinds juli 2009) stelt allerlei familie-programma's voor om de ongebreidelde voortplanting een halt toe te roepen, met de bedoeling om de bevolking wat gezond verstand bij te brengen. Of dat zal helpen, blijft af te wachten. Misschien op zeer lange termijn. Vooreerst moet afgerekend worden met de traditie van omngebreideld voortplanten. Daarnaast moet afgerekend worden met de idee dat hoe meer kinderen een familie heeft hoe beter het is voor de familie om te overleven (om de doodeenvoudige reden dat vele kinderen hebben niet garandeert dat die ook allemaal een steentje bijdragen in de financiele zorgen van de huishouding). Het gebruik van voorbehoedsmiddelen is hier nauwelijks bekend. Condooms zijn niet duur om aan te schaffen, maar andere middelen (spiraaltjes, anti-zwangerschapspillen enz.) zijn dat wel. Op korte termijn lijkt het dus voor de hand te liggen om sex te hebben, zwanger te raken en een baby voort te brengen. Op langere termijn lijkt het niet meer zo voor de hand liggend. Zolang mensen overtuigd blijven van het feit dat sex hebben gelijk staat met zwanger worden, zal het principe niet vlug veranderen.
Categorie:leven in een ander continent
07-02-2011, 08:57 geschreven door cheverrant1
03-02-2011
Brievenbussen
Een bericht op het MSN-nieuws van 03 februari 2011: "In 820 van de ongeveer 5,5 miljoen brievenbussen in België, komt momenteel geen post meer toe omdat de brievenbus niet voldoet aan de voorschriften. Dat zegt woordvoerder Fred Lens van bpost woensdag. In 469 gevallen wordt de briefwisseling zelfs onmiddellijk terug naar de afzender gestuurd.
Een goed jaar geleden waren er nog een tweeduizendtal adressen waarop geen post meer werd ontvangen wegens niet-conforme brievenbussen. "Dat betekent dat onze aanpak mensen ertoe heeft aangezet om hun brievenbus toch te laten aanpassen" aldus Lens. De woordvoerder benadrukt dat er niet onmiddellijk wordt overgegaan tot sancties, maar dat de betrokkenen verschillende malen aan het probleem herinnerd worden. "Maar wanneer reactie uitblijft, wordt er een aangetekende brief verstuurd waarin staat dat de post niet langer thuis zal worden bezorgd, maar in het postkantoor moet worden opgehaald", legt Lens uit. Momenteel is dat voor 351 adressen het geval. Als er twee weken daarna nog altijd geen reactie is, wordt de post zelfs niet meer bijgehouden in het postkantoor, maar onmiddellijk terug naar de afzender gestuurd. "Volgens de cijfers van eind januari was dat zo voor 469 adressen", zegt Lens. "Deze mensen kunnen hun post dus niet recupereren, tenzij bij de afzender." De procedure van bpost zet soms kwaad bloed bij de betrokkenen, zo moet Lens toegeven. "We werden al verschillende malen voor de rechtbank gedaagd door burgers die geen post meer ontvingen", zegt de woordvoerder, die geen cijfer van het aantal rechtszaken kon geven. "Maar we zijn telkens in het gelijk gesteld."
Waar is men mee bezig in Belgie ? Zijn er geen prangender problemen op te lossen dan het formaat en uitzicht van brievenbussen ? In de Filipijnen hebben de meeste huizen geen brievenbus. De postbode komt langs als die iets heeft af te geven en schreeuwt dan meestal op straat naar eventuele aanwezigen binnen in huis om kenbaar te maken dat hij daar is. Meestal hoopt hij de brief of wat hij ook bijheeft te kunnen afgeven in ruil voor een kleine financiele tegemoetkoming... En een "kleine" financiele tegemoetkoming betekent dan werkelijk klein: 5 PHP volstaan al. De metalen poort voor mijn huis bevat een brievenbus en soms wordt er ook wel wat ingestoken door de postbode (als er niemand thuis is om open te doen). Als er iemand thuis is, hoort men altijd geschreeuw van de postbode wanneer die iets heeft af te geven, ongeacht de aanwezigheid van de brievenbus. Niemand hier maakt zich druk laat staan zorgen over het formaat en het uitzicht ervan...
Categorie:leven in een ander continent
03-02-2011, 11:13 geschreven door cheverrant1
02-02-2011
Seksualiteit en sex in de Filipijnen (4)
Sex kan erg verslavend zijn. Gebruik maken van een computer (desk- of laptop) kan evenzeer erg verslavend zijn. Een kombinatie van de twee (sex beleven op een computer) kan zoveel betekenen als cocaine snuiven. Het is wellicht niet zo devastief voor iemands fysieke gezondheid, maar het is zeker slecht voor de inhoud van iemands portefeuille... De sex is virtueel maar verslavend. Niemand hoeft bang te zijn voor AIDS of andere sexueel overdraagbare aandoeningen zolang men zich beperkt tot virtuele sex. Velen mogen wel bang zijn voor hun inkomens, want virtuele sex is financieel erg dwingend. Hoe erger de verslaving, hoe dwingender het karakter ervan wordt en hoe meer belastend voor het inkomen. Meestal treden zogenaamde klanten in kontakt met gastvrouwen of -heren op sex-websites door ze te bezoeken op de kosteloze want vrije chat-ruimte. Vele bezoekers trachten de gastvrouwen en -heren te bewegen om het kontakt uit te breiden via Yahoo, MSN of andere populaire "messengers". De gastvrouwen en -heren geven daar vaak gehoor aan want aldaar kunnen zij ongestoord gegevens uitwisselen en verzoeken om cash geld over te maken via Western Union, LBC en andere favoriete internationale fiananciele instellingen, in ruil waarvoor zij dan graag bereid zijn om uit de kleren te gaan via de webcam verbonden aan Yahoo, MSN en dergelijke. Meestal blijft het natuurlijk bij zo'n ruil van cash geld voor een kwart-uur van virtuele sex. Heeft iemand zich ooit terdege afgevraagd waarom buitenlanders in de Filipijnen (of in enige ander exotisch land) zoveel drinken en roken ? Niet omwille van romantische denkbeelden alhoewel niet uitgesloten mag worden dat velen zich juist daarom ertoe aangetrokken worden. In de eerste plaats natuurlijk omdat het goedkoop is. Veel goedkoper dan in Belgie, Europa en de USA. Alcoholhoudende dranken en rookwaren worden nauwelijks belast in de Filipijnen en zijn gemakkelijk om te vinden en te kopen. In de tweede plaats omdat buitenlanders naar exotische landen trekken (wanneer zij het zich kunnen veroorloven) omdat zij denken daar "iets anders" te zullen aantreffen... Wat anders dan ? Er is niets anders. Uiteindelijk is het allemaal hetzelfde. Relaties en sex zijn hetzelfde.Het is niet omdat het land exotisch is dat het een paradijs is, en romantische ideeen zijn hier evenmin op hun plaats als in enig ander land. Romantische ideeen zijn alleen op hun plaats in de menselijke geest en in fantasie. Maar alcoholhoudende dranken en rookwaren zijn profijtelijker in de Filipijnen dan in vele andere landen dus is het nogal voor de hand liggend dat daarnaar gegrepen wordt. Alles wat de teleurstelling ietwat kan verlichten en bovendien goedkoop is, is welkom. Sex kan erg verslavend zijn omdat het de problemen een tijdje doet vergeten, net als alcoholhoudende dranken. Uiteindelijk komen de problemen terug aan de oppervlakte, omdat geen enkele verslaving ze geheel onder kontrole kan houden. Verslaafd aan allerlei, zijn de problemen nog moeilijker te bestrijden en te overwinnen telkens wanneer ze zich weer manifesteren.