Tussen alle regendagen door, riep men voor zaterdag een zonnige dag af. Daar moesten we van profiteren ! Ik had mijn oudste dochter Evelien deze zomer beloofd om met de fiets naar de zee te rijden, maar het weer besliste er telkens anders over. Dus zaterdag dan maar naar de zee. De voorbije twee jaar had ik Blankenberge aangedaan, gisteren werd het Knokke. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het richting Moerbeke. Met de wind in de rug maakten we een flink tempo en al snel fietsten we over een pittoresk bruggetje (1) langs de Moervaart. (2). Vorige week draaiden we nog af richting Eksaarde, vandaag ging het richting Moerbeke - Centrum. Een heel mooi dorpsplein omgeeft daar de suikerbaron- villa's, een knap gerestaureerde brouwerij en het indrukwekkende gemeentehuis. (3). Via de Langelede (4) vervolgden we onze tocht naar Wachtebeke.Een heel mooi stuk van de route. Dan ging het richting Meetjesland. In Zelzate hielden we onze eerste stop. Het was nog naar half elf en er stonden al 35 km op onze teller. Goed doorgefietst zou ik zeggen. We genoten er van een terrasje in de zon naast een indrukwekkende F16. Dan moesten we even verder fietsen langs een drukke weg, maar eens de brug over het kanaal Gent- Terneuzen, fiets je snel weer op heel rustige straten. Ook reden we kilometerslang op een oude spoorweg richting Bassevelde en Sint-Laureins. Onderweg konden we genieten van de prachtige Meetjeslandse landschappen.(4) Voorbij Sint-Laureins kwamen we op Nederlands grondgebied. Via Sint- Margriet fietsten we Aerdenburg binnen. Een aangenaam stadje met leuke terrasjes. Vanuit Aerdenburg reden we naar Sluis, een gezellig grensstadje, maar heel erg druk ! Via een heel aardig fietspad (5) reden we Sluis weer uit naar onze eindbestemming Knokke. We kwamen in het elitaire Zoute deze badstad binnen en reden dan naar het centrum van Knokke en de zeedijk. Het was er druk, maar niet overdreven. Knokke is heel elitair, maar ik vind het persoonlijk weinig charme hebben. Geef mij maar Heist, Blankenberge of Oostduinkerke. Een lekker mosselpotje op de dijk sloot onze fietstocht af. Daarna ging het snel richting station om met de trein naar huis te keren voor het onweer. De dienstverlening van de NMBS was weer eens heel pover. In Gent vergat de conducteur alweer de fietswagon te openen zodat we onze fietsen via een steile trap een andere wagon moesten insleuren om daar via een heel hoge afstap op het perron terecht te komen tussen heel veel volk. Er werd gevloekt door een aantal mensen die zonder kijken het perron overliepen om hun trein te halen en tegen onze fietsen aanliepen bij het afstappen, maar daar trokken we ons maar niks van aan. Dan snel snel de trap af met fiets en al en de roltrap op om de volgende trein te halen. Daar troffen we een vriendelijke conducteur. In Sint- Niklaas was er weer niemand te bekennen voor de lift. Dus ... weer de trap afgehobbeld met onze fiets. Dan tussen de donderslagen en bliksemschichten naar huis. In Sint- Gillis moesten we 20 minuten schuilen voor de pletsende regen.
Gisterenochtend zag het er veelbelovend uit. De 6 !!! droge dagen in augustus kregen er misschien wel een broertje bij. Dus snel rondgebeld om de stalen rossen van stal te halen en een tochtje van een 60- tal km te maken. Tegen een uur, het uur van vertrek zag de hemel er echter al heel dreigend uit, maar we moesten en zouden die fiets op. Eerst de oude spoorweg naar Kemzeke gevolgd, kwestie van de weg nog goed te weten als ik donderdag weer ga werken. Daarna ging het richting Moerbeke, ook langs de oude spoorwegzate, Aan het vroegere Zomerhuis moesten we de regenjassen al bovenhalen. Heel wat anders dan de warme zomers die we in het vroegere zwemparadijs hebben doorgebracht tijdens onze puberteit en waar we onze eerste stapjes waagden op het liefdespad. Menig koppeltje is daar toch wel gevormd. Met felle tegenwind stampten we dan maar verder richting Klein- Sinaai. Van daaruit ging het richting Moerbeke langs de Moervaart. Dit is een prachtig stuk om te fietsen, maar die sakkerse wind en lichte regen zorgde voor stampwerk op de fiets. We mochten ook de werken aan de vroegere suikerfabriek bewonderen. Op een jaar tijd is dit fabrieksterrein helemaal afgebroken en al heel knap opgeruimd en aangelegd. Nog enkele steenpuinhopen moeten verdwijnen en dan heeft Moerbeke een hele grote site waar nieuwe woningen kunnen gebouwd worden.Alleen de oude spoorwegbrug (hier op een archieffoto) en een toren blijven nog als cultureel erfgoed bewaard. Daarna ging het richting Eksaarde. Via twee pittoreske bruggen (zie foto's) en heel wat aangename autoluwe straten kwamen we op het grondgebied van Sinaai in het gehucht met de welluidende naam de Luitentuit. Via Puyvelde reden we met de wind in de rug terug naar De Klinge. Van in de verte zag ik al een pikzwarte bui hangen. Op een kilometer van mij thuis vielen de eerste druppels. Snel, snel de fiets in de garage gestald . Net op tijd, want daarna viel de regen met bakken uit de lucht.
De knooppunten van deze toch wel heel mooie tocht als de zon schijnt: 80,81, 84, 86, 91, 94, 93, 97, 99, 19, 79, 82, 84, 88, 80, 81, 20, 21, 25, 30, 92, 93, 94, 91, 86
Oh ja . Vergeet niet te duimen morgen voor de broertjes Borlee op het WK atletiek in de finale van de 400 m. Deze leeftijdsgenoten van mijn dochter Evelien waren al van bij de kleinsten echte toptalenten. We hebben ze op BK's menig Belgisch record zien lopen en hopen maar dat ze het morgen even goed of zelfs nog beter doen dan vandaag. Zet hem op mannen !!!!
Vandaag hebben we optimaal geprofiteerd van een van de weinige zonnige dagen die we deze zomer hadden. Onze buurjongen had al enige tijd gevraagd om eens een lange fietstocht te maken en nu was het de uitgelezen dag. Als 12- jarige een tocht van 80 km tot een goed einde brengen is geen sinecure, maar hij heeft het met verve gedaan. Hij speelde ook een hele dag onze GPS. Aan de hand van een papiertje met knooppunten heeft hij ons perfect gegidst. En het was nog leuk ook, want het leek een beetje een zoektocht. Omdat de kleinste kapoen van bijna vier ook meeging (in een fietszitje uiteraard) stippelde ik een route uit waarbij we lange tijd langs het water zouden fietsen en drie keer de overzetboot namen. Ook een succes natuurlijk. We vertrokken via onze vertrouwde spoorweg richting Sint-Niklaas. Via recreatieoord De Ster fietsten we richting Haasdonk. Door de gezellige dorpskern gingen we richting Kruibeke en Bazel. Daar was het even zoeken naar de juiste weg omdat de klassieke weg naar het Kallebeekveer al een klein jaar onderbroken is door werken voor de aanleg van de beruchte Potpolder. (een gecontroleerd overstromingsgebied) Gewoon even de grote baan richting Bazel volgen en dan kom je vanzelf weer op de juiste weg. Via kasteel Wissekerke liep onze weg dan naar het Kallebeekveer naar Hemiksem. Aan de overkant namen we in het park van de prachtig gerestaureerde abdij van Sint- Bernardus tijd voor een picknick. Dan vervolgden we onze weg deels langs de Schelde, deels langs smalle autoluwe wegen naar Schelle. Daar bracht het veer van Schelle naar Wintam ons naar de overkant. Kort daarna staken we de indrukwekkende zeesluis van Wintam over. Wat keken onze buurjongens hun ogen uit ! Langs de Schelde fietsten we verder richting de overzet naar Rupelmonde. Daar zetten we voor de derde en laatste keer over. In Steendorp namen we onze tijd voor een gezellig terrasje. Via de scheepswerven en de Scheldedijk ging het verder naar Temse. Wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat we even moesten zoeken naar de juiste weg, maar dat lukte vlot, Een nieuwe weg die langs de Zaat leidde ( de vroegere terreinen van de Boelwerf die een mooie nieuwe bestemming hebben gekregen) bracht ons naar het centrum van Tielrode, Twee stevige klimmen voerden ons uit het centrum richting natuurreservaat De Roomackers. Dit waren vroeger putten waar klei werd gewonnen voor de steenbakkerijen, maar nu een heerlijke pleisterplaats geworden zijn voor vogels , fietsers en wandelaars. Via smalle weggetjes (oude kerkwegels) tussen maisvelden kwamen we in de buitenwijken van Sint-Niklaas. Een terrasje op het Apostelplein, waar de voorbereidingen voor de laatste Walburgconcerten deze avond aan de gang waren zorgde voor een laatste rustpunt. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het dan weer richting De Klinge. Proficiat Jari met je knalprestatie .
Vandaag voor de tweede dag deze week naar Essen gereden. Er stond een korte rit op het programma van zo'n 40 km, maar ook eentje met educatieve bedoelingen. Omdat we nog op zoek zijn naar leuke locaties voor een schoolreis 5e leerjaar koppelde ik de fietstocht met het bezoek aan enkele bezienswaardigheden. We vertrokken richting Kalmthoutse heide. Toch wel behoorlijk indrukwekkend hoe je de sporen van de hevige brand in mei nog ziet. Ook de brandgeur is nog niet helemaal weg. Toch is de grondvegetatie zich al heel goed aan het herstellen. Het didactisch centrum De Vroente is zeker de moeite waard. Vandaaruit kan je ook gegidste wandeltochten maken door het prachtige natuurgebied van de heide. Daarna ging het richting de Bakkersmolen in een deelgemeente van Essen. Daar vind je een prachtig ingerichte en nog compleet werkende bakkersmolen op stoom uit het begin van de 20e eeuw. Je kan er heerlijk brood kopen en op een gezellig terrasje genieten van een kopje koffie of thee en een lekker gebakje. Een keer per maand kan je ook heel het proces zien, maar ook als hij niet werkt is hij zeker een bezoekje waard. Daarna keerden we naar Essen terug en brachten we nog een bezoekje aan het karrenmuseum. Dit is een mooi openluchtmuseum dat een goed beeld ophangt van de werktuigen die vroeger gebruikt werden in de landbouw. In het weekend is het ingerichte cafe open + de collectie lijkwagens van vroeger zijn dan ook te bezichtigen. We wilden ook nog een bezoekje brengen aan het stripmuseun van Willy Vandersteen, maar dit wordt helemaal opnieuw ingericht en is pas in maart 2012 terug open. Voor natuurliefhebbers is het arboretum aan de Kalmthoutse heide zeker een bezoek waard. Dit hebben we nu even overgeslagen omdat we het al twee keer met een bezoekje hebben verblijd .
De nummertjes van deze tocht: 22, 23, 24, 89, 80, 70, 71, 5, 4, 7, 57, 58, 70, 58, 59, 22, 29, 94
Mijn fietsmaatjes hebben de rest van de week volgende tochten gedaan die naar verluid ook heel mooi waren:
De eerste prachtige zomerdag na onze buitenlandse vakantie inspireerde ons om naar de Kempen te rijden. Aangezien Essen maar een kleine 50 km bij ons vandaan ligt via de Liefkeshoektunnel werd dit onze uitvalsbasis. Natuurvriendenhuis De Berk is een mooie locatie om de auto te parkeren en om te beginnen aan een fietstocht. 's Avonds ben je bij de vriendelijke uitbaters steeds welkom voor een heerlijke warme maaltijd. 's Morgens even waarschuwen wordt wel geapprecieerd. Je kan hier ook goedkoop logeren. 160 euro voor een fietsarrangement (4 overnachtingen + vol pension) in mooie verzorgde kamers voor 2 of vier personen. Na een aanlooproute van 2 km die prima aangegeven staat, kwamen we op het knooppuntennetwerk terecht. Eerst ging het richting Nispen. Dit is een druk befietst dorpje waar verschillende lange afstandsfietsroutes passeren. Wij zijn hier vorig jaar ook doorgefietst op de laatste of voorlaatste dag van onze Ronde van Nederland. Inderdaad ... ook hier flirt je voortdurend met de grens net als bij ons. Onderweg kwamen we heel wat fietscafés tegen in dit eerste deel, maar velen zijn op maandag dicht of gaan pas open vanaf 13 uur. Via rustige en schaduwrijke wegen kwamen we in de Rucphense boschen, een schitterend natuurgebied, annex militair domein. Kilometerslang rijd je op een fietspad naast onverharde wegen. Na een 30- tal km kwamen we in Sprundel aan. Daar picknickten we op een gezellig terrasje aan de sneeuwpiste. Jammer genoeg was het café op maandag dicht, maar onze boterhammetjes op eten mocht wel. Een eindje verder heb je een mooie cafetaria aan het zwembad de vijfsprong. Maar door de omvang van dit sportcomplex kwamen we deze pas tegen nadat onze boterhammen verorberd waren. Door de bossen, langs de heide en via bijna autovrije wegen kwamen we weer in Nispen terecht. In de late namiddag was het er wel heel druk. Een aangenaam terrasje met een stukje vlaai of een coupe Annick of Loes zorgden voor een leuk rustpunt. Daarna ging het weer richting Essen. Nadat we de fietsen hadden ingeladen, genoten we nog van een heerlijk avondmaal om daarna lichtjes verbrand naar huis terug te keren. Tot vrijdag klonk het bij het afscheid, want dan gaan we nog een tochtje doen in deze heerlijke streek.
De nummertjes van onze 58 km lange fietstocht : 22, 29, 94, 95, 55, 52, 41, 98, 12, 77, 76, 74, 72, 97, 96, 95, 94, 29, 22.
Deze middag was het prachtig weer om een tochtje te maken door het prachtige Zeeuws- Vlaanderen in onze achtertuin. Onze Clingse bossen lagen er droog bij en leidden ons naar Hulst. Een tijdje geleden vertelde ik dat de gezelligheid er wat weg was door de grote bouwwerf, maar ondertussen is er al keihard gewerkt en hoe ! Aan het vroegere 's Gravenhofplein hebben de archeologen prachtig werk geleverd en is de site de moeite waard om te bekijken. Foto's volgen nog bij een volgende fietstocht. Maar vandaag lag de batterij plat van het fototoestel. Wie deze site wil bekijken zal het snel moeten doen, want men zou deze naderhand onder water willen laten lopen en er een park aanleggen. Zo zal Hulst nog groener en waterrijker worden. Via een stadspoort reden we de stad uit richting polders en dijken. Een rustige weg bergie op en bergie af bracht ons naar Luntershoek en het Groot Eiland. Als het zonnetje schijnt is dit een prachtig plekje met plaats om te picknicken. Kilometers lang reden we op dijken met een prachtig zicht op waterlopen. Zo ging het vlotjes naar Margrette, een gezellig gehuchtje van Terneuzen. In de verte zie je de schaatsbaan, de industrie en de windmolens van dit stadje aan de Schelde. Toch blijf je midden in de natuur. Via Schapenbout (wat een ludieke namen hebben die gehuchten van Hulst en Terneuzen toch !) fietsten we richting Axel. In het wapen van Axel genoten we van een terrasje met een prachtig uitzicht. Het was er zo aangenaam en gezellig dat we maar bleven tateren en de tijd uit het oog verloren. Het was dan ook al half vijf toen we verder fietsten. Via de Spaanse linie, de schapendijk (zo heet hij niet maar we noemen hem zo omdat je er letterlijk tussen de schapen fietst, ging het richting Heikant. Daar namen we enkele smokkelpaadjes om de Kemel te bereiken. Via een smal en mul zandpad kwamen we weer op de Paal terecht. Nog even doortrappen en daar lonkte De Klinge weer.
De nummertjes van deze prachtige en verkeersluwe tocht van 52 km : 50, 49, 47, 46, 45, 44, 43, 42, 73, 71, 74, 75, 77, 78, 89, 88, 80, 50.
We zijn net terug van een heerlijke vakantie in het Grosse Walsertal (Vorarlberg) en de Dolomieten. Het weer overdag was prima. De bergen waren voor mij te hoog en te steil om te fietsen; maar toch hebben we enkele tochten van een 50- tal km gedaan in het dal en langs de rivieren. Wandeltochten hebben we wel genoeg gedaan. Een foto- impressie.
Gisteren na de lange break eindelijk weer de fiets opgekropen. Een beetje een waagstuk omdat pas dinsdag het gips rond mijn pols werd verwijderd. Het viel allemaal best mee, alleen vandaag moet ik het een beetje bekopen met pijn, maar dat gaat wel weer over. We verzamelden om 8 uur met het grootste deel van onze fietsgroep in Kemzeke. Enkel Fons ontbrak nog. Maar na zijn dijbeenbreuk zit hij ook al terug op zijn tweewieler. Het zal dus niet zo lang meer duren voor we weer voltallig zijn. Met de auto reden we tot in Wemeldinge. Een tocht van 68 km hadden we uitgestippeld. Al snel vertrokken we langs de dijk richting Zeelandbrug. (foto 1) Al van ver zie je dit prachtig staaltje van ingenieurswerk liggen aan de horizon. Het was trouwens het enige onderdeel van de Deltawerken dat ik nog niet overgefietst was. 7 km lang fiets je over een vrij ruim fietspad (90 cm) met langs weerszijden een prachtig zicht op de Oosterschelde. Op zondag wordt deze druk bevaren door zeilboten, jachten en plezierbootjes. Hier en daar zie je ook een vrachtschip passeren, maar lang niet zoveel als in de week. Eens de Zeelandbrug over arriveer je snel in Zierikzee. (foto 2) Dit is een heel gezellig en pittoresk stadje. Na een uitgebreide lunchpauze en een bezoekje aan de stad, ging het terug richting Zeelandbrug. Daarna kwamen we terecht in Kortgene. Hier vind je de grootste jachthaven (foto 3) van Zeeland. Meer dan 1000 schepen liggen hier aangemeerd ! Bij de aanlegsteiger wachtten we op de overzet naar Wolphaertsdijk. Voor 3 euro brengt een vriendelijke schipper je naar de overkant in tien minuten. Na een deugddoende koffiepauze trokken we via een heel goed aangeduide omleiding terug naar Wemeldinge (foto 4) . Daar genoten we van een lekker avondmaal in een lokaal restaurant. Een mooie afsluiter van een aangename fietstocht. De knooppunten: 48-60-35-34-33-32-31-Zeelandbrug-7-31-30-38-37-24-25- veer- 35-60-48-56.
Deze namiddag stond er een korte rit op het programma; want door de exploten van Philippe Gilbert de laatste weken wou ik zeker de laatste kilometers van Luik-Bastenaken-Luik bekijken. Vanuit het waterwinningsgebied in onze achtertuin ging het richting Emmadorp doorheen de polders. Wind op kop maar het zalige zomerweer zorgde ervoor dat dit niet als irriterend werd beschouwd. Aan het Verdronken Land van Saeftinghe was onze eerste stop gepland. Het mooiste plaatsje op het terras stond op ons te wachten. Daarna wandelden we nog even tot boven op de dijk om het Verdronken Land te zien liggen. In de verte zag je de boten op de Schelde varen. Het bezoekerscentrum is zeker ook een bezoekje waard. Daarna ging het richting Walsoorden. Knooppunt 9 zorgde weer even voor wat verwarring maar we wisten van vorig jaar dat we beneden moesten blijven in plaats van naar boven te rijden. Onderweg stopten we nog even aan het monument dat de watersnood van 1953 in herinnering brengt. Daarna ging het via de prachtige Luntershoek terug richting Hulst. En we waren net op tijd terug om Gilbert met de Schlecks hun beslissende aanval te zien plaatsen. De overwinnig van Gilbert was dik verdiend en deed ons weer even Belg voelen. Misschien kan hij de regeringscrisis in ons landje oplossen. Alhoewel na bijna een jaar zonder regering wordt men dit ook gewoon en missen doen we ze niet echt.
Daar ben ik weer. Na een harde winter zijn we in maart terug gestart met onze zondagse fietstochtjes. Maar het waren slechts inlooptochtjes, niet meer dan 60 km. Ook de pechduivel heeft in onze groep toegeslagen met twee langdurige geblesseerde fietsers zodat het allemaal op een laag pitje staat. Vandaag ben ik er dan noodgedwongen maar alleen op uit getrokken voor een heel mooie fietstocht maar met de nodige hindernissen. Via onze prachtige oude spoorweg voerde de tocht mij naar het centrum van Sint-Niklaas. Op zondag is dit best te doen om te doorkruisen, want dan lijkt de stad uitgestorven. In de week raad ik je het niet echt aan, want dan moet je ogen en oren op je rug hebben. De fietspaden zijn wel breed genoeg en zijn afgescheiden van de rijbaan, maar het is op en rond de markt steeds een drukte van jewelste met gevaarlijke punten voor alle weggebruikers. Dringend tijd denk ik om het verkeersplan eens te herzien ! Ik vervolgde mijn weg via het gekende Waasland Shopping Center. Ook hier is het in de week een echte mierennest om er veilig voorbij te geraken, maar op zondag ... een oase van rust. Al snel kwam ik op het grondgebied Tielrode aan. Dit is toch een prachtig dorp voor de natuurliefhebber. Eerst rijd je een eind door het natuurgebied De Roomacker (foto 1). Oude kleiputten van de steenbakkerijen zijn nu de basis van een pareltje natuur. Daarna zie je duidelijk geïllustreerd wat een questa is. Je rijdt een hele tijd over een heuvelrug en krijgt prachtige gezichten op het dorp. (foto 2) Met een rotvaart duikel je het dorp binnen. Opletten dat je op tijd remt of je vliegt de kerk binnen ! Door de aanleg van de dorpsstraat in schitterende kasseitjes krijgt de dorpskern een nostalgisch aangezicht. Mooi !!! Even verder kom je op de dijk langs de Durme terecht. De overzet naar Hamme wenkte. Maar dat was buiten het water gerekend. Door de aanhoudende droogte stond er nauwelijks water in de Durme bij laag tij waardoor de veervrouw de overtocht echt niet kon wagen. (foto 3) Even nagevraagd hoe ik aan de overkant kon geraken. Er zat maar een ding op en dat was tot aan de Mirabrug (foto 4) te rijden en daar over te steken. Elke vrouw die deze brug oversteekt waant zich toch wel vijf minuten Willeke Van Amelrooy denk ik. Onder een toenemend zonnetje vervolgde ik mijn weg kilometerslang langs het water, eerst de Durme en daarna de Schelde. Dit is toch wel mijn lang leven ! Via Hamme Driegoten (prachtig maar in de zomermaanden heel toeristisch) en vele doorkijkjes op de Schelde kwam ik uiteindelijk in Moerzeke Kastel. Daar nam ik de overzet naar Baasrode. De kerk oogt indrukwekkend maar verder is het een heel lelijk dorp met rommelige littekens van industrie. Gelukkig kom je dan al snel in de Vlassenbroekse polder. (foto 5). En dan zie je ineens een idyllisch gehuchtje liggen ! Gelukkig dat ik af en toe goed kan raden, want er staat niet direct een plaatsaanduiding. Tijd voor een terrasje ! Daarna weer het stalen ros op richting Ros Beiaardstad. De torens van Dendermonde tonen je al van ver waar je bent. Maar na knooppunt 91 was er geen knooppunt 90 of 95 te zien. Alleen 89 en 88. Eerst 88 geprobeerd, maar na een paar kilometers stond er een bord langs het water waaruit bleek dat ik richting Gent aan het rijden was. En dat was niet de bedoeling. Dus maar teruggekeerd op mijn stappen ! Op de parking bij knooppunt 91 dan maar de kaart bestudeerd; waaruit bleek dat ik maar moest zoeken hoe ik aan de overkant van het water geraakte en dat daar dan ergens 90 of 95 te vinden was. Een bordje van LF Dender- Waaslandroute kon mij ook op weg zetten. Maar hier kwam het Belgisch verkeers(on)beleid weer eens boven want ineens waren er in de verste verte geen bordjes meer te bekennen. Dus maar het fietspad richting Hamme gevolgd. (niet de aangenaamste weg) Uiteindelijk kwam ik uit in Hamme Zogge en aan het supporterscafé van Greg Van Avermaet kon ik nummer 90 terug oppikken. Via Waasmunster en een terrasje in het Palingshuis ging het richting Belsele en De Klinge. Moe maar tevreden arriveerde ik daar tegen kwart na 6.
Het is weer al even geleden dat hier nog een berichtje is verschenen. Door de slechte weersomstandigheden van de laatste weken, hebben we na de gordel nog maar één korte fietstocht kunnen maken op zondag. Verder zijn de fietskilometers naar school de enige die op mijn kilometerteller verschijnen. Vandaag is het wel goed fietsweer, maar de boscross in De Klinge staat op het programma. Een handje toesteken is daar de boodschap. Volgende week beter ?
Gisteren nog eens op de fiets gestapt voor een lange fietstocht. Voor het eerst in dertig jaar hebben wij ons gewaagd aan de Gordel. Samen met mijn echtgenoot hebben we de tocht van 100 km tot een goed einde gebracht. 's Morgens rond 9 uur vertrokken we vanuit Dilbeek. Het was redelijk rustig bij de vertrekplaats en ook onderweg was het in de voormiddag prima te doen qua volk. Het eerste deel liep over wegen die mij het minst aanspraken, namelijk door redelijk wat geïndustrialiseerd gebied. Het tweede deel van de tocht was veel mijn ding, door de mooie natuurgebieden vlakbij Brussel. Vooral vanaf Tervuren was de tocht mooi. Vanaf Overijse viel de tocht kilometers lang samen met het parcours dat ik vorig jaar fietste tijdens de Vlaanderen fietsroute, een leuke herinnering. Vanaf Overijse was er ook bij de doortochtplaatsen een gezellige drukte met optredens van Coco Junior (Overijse) en Raymond Van het Groenewoud (Dilbeek). Bij de aankomst zag je pas hoeveel deelnemers er dit jaar geweest waren. Heel erg druk ! Maar ... als het volgend jaar nog doorgaat keren we zeker terug.
Deze morgen weer vroeg uit de veren want er moesten 90 km gefietst worden. Na een 'te weinig' ontbijt zat ik al om 20 over 8 op de fiets voor een prachtige tocht. Het zonnetje was ook al van de partij en de wind was toch iets afgenomen. Al snel reed ik door het gehucht Boomen met prachtige langgevelboerderijen.(1) Daarna fietste ik door Lierop, een gezellig dorpje met een buitenmaatse koepelkerk. (3) Zo kwam ik in de Stabrechtse en Lieropse heide in een heel mooi natuurgebied. Uit het bos gekomen bereikte ik Mierlo al. Van daaruit nam ik de route rond Eindhoven want ik had geen zin meer in het fietsen door een stad. Zo kwam ik terecht in Nuenen dat zichzelf een Van Gogh-village noemt omdat hij hier enkele jaren gewoond heeft. Waarom moeten die Hollanders toch alles zo verengelsen ? Dan kwam ik in Gerwen terecht, waar ik mijn laatste inkopen deed. Even verder peddelde ik langs het Wilhelminakanaal.(4) Kilometers lang zou dit mijn gezel worden. Eerst door een prachtig groen landschap, daarna door een industrieel landschap. Ik passeerde ook Best, waar het Batadorp direct opviel: 125 dezelfde huisjes gebouwd door de Tsjechische schoenfabrikant voor zijn personeel. Langs het kanaal bereikte ik Oirschot. Op het Vrijthofplein is het gezelligheid troef en kan je de imposante restauratiewerken aan de Sint-Pieterskerk bewonderen. Snel werd ik weer richting kanaal gevoerd tot ik aan de splitsing richting Hilvarenbeek kwam. Eerst peddelde ik door Diessen, om daarna op het pittoreske Vrijthof terecht te komen in het hartje van Hilvarenbeek. (2) Tijd voor een terrasje ! Vanaf hier fietste ik voortdurend door de bossen. Eerst door het landgoed Gorp en Rovert, daarna door het natuurgebied Gorp de Ley. Prachtig en rustig ! (5) Zo kwam ik via Alphen in de Chaamse bossen terecht. Dit zijn vooral heel uitgestrekte naaldbossen. (6) Via een drukke baan reed ik dan richting Chaam naar mijn overnachtingsadres bij de familie Meesters. Hier wachtte me een ruime kamer en een vriendelijk onthaal.
Na een heel onrustige nacht (te laat/te veel gegeten ? gietende regen ?) was het deze morgen trekken en sleuren om uit ons bed te geraken. Net voorbij Leuth namen we gelukkig per toeval de variant die langs Nijmegen liep, want er stond geen enkele aanwijzing. Het was een mooi tracé door de uiterwaarden van de Rijn/Waal. (1) Dit zijn gecontroleerde overstromingsgebieden . Voor een bezoek aan het centrum van Nijmegen namen we geen tijd, want Lydie moest haar trein halen rond de middag. Gelukkig kon ik vlak bij het station de LF24 terug opnemen, want rijden door steden is niet mijn ding. Ik peddelde door het Duitse Reichwald. De beklimmingetjes volgden elkaar snel op en lieten zich voelen na de bijna slapeloze nacht. Bovendien leek het wel herfst. De lucht zag er heel de dag dreigend zwart uit. Gelukkig regende het maar een kwartiertje. Maar een sterke wind blies enorm in het nadeel wat de 72 km toch wel zwaar maakte vandaag. Deze rit was duidelijk ook een overgangsetappe en het landschap was redelijk saai en eentonig. Alleen Gennep was een gezellig rustpunt onderweg. (2) Er moesten nog twee veerboten worden genomen over de Maas , maar verder had je weinig zicht op de rivier. Na veel gestamp tegen de wind in, bereikte ik Well. Bij de familie Baaima wachtte me een gezellig onthaal en een prima bed. En dan op zoek naar avondeten ! Gelukkig was het restaurant op de camping open, want alle andere eetgelegenheden waren gesloten of volzet.
Na een heel pover ontbijt vertrokken we om kwart na 9 voor de 70 km naar Enschede. We reden nog een eindje door het Vechtedal. Daarna begon het landschap stilaan te glooien. Er moest dus af en toe een tandje kleiner geschakeld worden. Na een dik uur fietsen bereikten we opnieuw Nederlands grondgebied en zaten we in Twente. Even voorbij Brecklenkamp passeerden we het erf waar de bakspieker staat. (1) 0,50 euro moesten we elk betalen om een foto te mogen maken van een 300-jarige eik die door het dak van een bakhuis is gegroeid. Daarna vervolgden we onze tocht waarbij we regelmatig de rivier de Dinkel ontmoetten. Aan het landgoed Singraven stond een prachtig gerestaureerde watermolen uit 1448. (2) Even verder fietsten we Denekamp binnen. Een buitenmaatse kerk bepaalt daar het dorpsgezicht. De kerk dateert uit de 13e en de 15e eeuw. Daarna peddelden we richting Lutterzand, (3) een schitterende locatie waar we ruim een uur genoten hebben van het landschap en de spielerei in de Dinkel. Vervolgens reden we door een mooi landschap dat voortdurend op en af ging. Uiteindelijk bereikten we Enschede via Lonneker. Daar vonden we onze slaapplaats en een leuk onthaal bij mevrouw Vrielinck. Deze bed and breakfast van vrienden op de fiets lag midden in de wijk Roombeek. Dit is de wijk die tien jaar geleden getroffen werd door de vuurwerkramp. Hij is prachtig heropgebouwd, maar toch zijn nog niet alle sporen van vernieling verdwenen. Een bezoekje aan de gezellige drukke Oude Markt sloot onze avond af. (4)
Deze morgen lekker ontbeten met heerlijk zelfgebakken brood bij mijn gastfamilie. Dan maar even naar buiten gekeken en dat viel dik tegen. De lucht was zwaar van de aankomende regen. Dus voor de eerste keer deze vakantie vertrokken met de regenjas aan. En het was nodig ! Heel de ochtend was het kap op, kap af. Het eerste stuk liep door de Ulvenhoutse bossen .(1) Daar ontmoette ik een koppel dat net als ik de LF 13 volgde. We zijn dan ook een heel eind met elkaar opgereden. Wat hadden die mensen al veel fietsvakanties op hun conto staan ! Tof om naar te luisteren ! We vervolgden onze weg door De Pannenhoef, een mooi natuurgebied, maar lastig fietsen op de onverharde wegen door de regen van vandaag en de voorbije dagen. (2) Even verder kwamen we bij een oude herberg aan, waar we ons gingen drogen en opwarmen aan een heerlijk kopje koffie/thee. Daar nam ik ook afscheid van mijn medefietsers, want zij wilden snel weer door omdat ze 30 km meer moesten fietsen dan ik vandaag. Ondertussen was het beginnen te plensen. Omdat er weinig beterschap op komst was, dan toch maar de fiets opgestapt. Tegen één uur kwam ik op Belgisch grondgebied terecht. Daar stond een gezellig fietscafé. Tijd om een paar kopjes thee naar binnen te werken en mijn boterhammetjes op te eten. Een uurtje later bleek het gestopt te zijn met regenen. Gelukkig ! Dan ging het met de wind op kop richting Wouwsche plantage. Stampen was de boodschap, net als weer nat worden. Rond vier uur kwam ik op mijn gastadres aan. Weer een vriendelijk onthaal ! Na een verwarmende douche belde ik voor alle zekerheid rederij de Atol op om te horen of er zeker een boot was vanuit Hansweert morgen. En toen kreeg ik een koude douche ! Morgen geen overvaart van de Westerschelde door een ongeval dat ze hadden gehad. Dus ... op zoek naar een oplossing. Morgen wordt het dus terugfietsen naar Essen en van daaruit met de trein naar huis. Jammer maar helaas. Toch een domper op deze prachtige fietsvakantie. Want of het morgen überhaupt zal lukken met de vele bagage en mijn fiets wil ik nog wel zien. Hopelijk zijn de NMBS-medewerkers vriendelijker dan toen we terugkwamen van Blankenberge.
Vandaag vroeg uit de veren (7 uur) want er stonden me 87 km te wachten. Het mooie weer zorgde ervoor dat we konden ontbijten op het terras samen met de 2 andere gasten Lucia en Jannie. Daarna vertrok ik voor de eerste dag alleen. Het was heel erg wennen en reeds de eerste kilometers voelde ik dat de wind net zo hard tekeer ging als gisteren. Bah ! Hoewel ik nog een 35 km de Maasroute volgde, was er toch maar met mondjesmaat iets te zien van de rivier. (1) En als je de Maas kent vanuit de Ardennen, valt dit dik tegen. Het zou een heel saaie dag worden. Het landschap bestond uit grote open vlaktes waar de wind natuurlijk vrij spel had. Enkel rond Lottum vind je velden vol rozen, (2) maar die brachten geen geur en weinig kleur. Ze hingen er verregend, verwaaid en uitgebloeid bij. Tijdens de bloeitijd zal het hier vast mooi zijn en heerlijk ruiken. Ook vond ik dat je hier merkte dat de crisis is toegeslagen in de tuinbouw, want vele serres stonden leeg en waren zelfs vernield. (3) Grubbenvorst was een gezellig dorpje waar ik ook nog wat inkopen deed. Even verder moest ik dan met het veer naar Velden. Daarna fietste ik naar Venlo waar de Maas dichterbij kwam. De tocht door de stad verliep vlot, maar er was heel weinig te zien. Dan peddelde ik toch enkele kilometers langs de Maas, waar ik de tijd nam om te picknicken. Na Venlo reed ik de Peel in. En hier was het heel erg stampen tegen de wind in. Gelukkig kon ik enkele kilometers wielteszuigen bij een groep fietsters. Ondertussen hoorden ze me natuurlijk uit over onze fietstocht. Zo kwam ik in Helenaveen terecht en fietste ik een stuk langs de Helenavaart en het kanaal van Deurne. (4) Hier kon ik vandaag voor de eerste keer genieten van het landschap. Mooi ! De weg liep dan recht naar Asten, mijn verblijfplaats voor vannacht. De tweede B&B die niet bij Vrienden op de fiets hoorde, lag op een mooie locatie. Het onthaal was oké. Alleen jammer dat er 10 euro bijkwam voor een ontbijt en toeristenbelasting. En ik die dacht dat een ontbijt altijd inbegrepen was bij een B&B. Mispoes ! Dus volgende keer ... even navragen. Een lekkere maaltijd in een Zuid-Amerikaans restaurant sloot de avond af. En morgen ... kan ik de Belgische grens al bijna ruiken.
Deze dag was voorlopig de leukste van onze fietsvakantie. Na een prima ontbijt vertrokken we voor 72 km rijplezier. Na een aantal kilometer kwamen we terecht in Bronckhorst, het op één na kleinste stadje van Nederland. Daar moesten we een veerbootje nemen over de Ijssel, richting Brummen. Maar ... De veerman gaf niet thuis. "Vandaag was het vast geen veerbootdag " voor hem. En dat gebeurt wel meer volgens regelmatige gebruikers. Een berichtje bij de boot zou in dat geval misschien wel handig zijn, want nu liep hij de overvaart van zo'n 20 man mis. Een vriendelijk echtpaar zette ons op weg naar het veer in Dieren zodat we alsnog aan de overkant geraakten. Op de dijk was het wel stampen tegen de wind in. Vanaf Dieren kwamen we in het Nationaal Park De Veluwzoom terecht. Het eerste deel fietsten we door prachtige bossen. Het fietspad slingerde zich tussen de bomen en het ging voortdurend in stijgende en dalende lijn. (1) Een goede oefening voor onze kuitspieren. In het hart van het Nationaal Park krijg je een weids uitzicht over het prachtige en ruwe landschap van de Veluwe. (2) We peddelden verder naar Rozendaal, waar we het kasteel even gingen bewonderen. Vooral de tuin met de schelpengalerij en de watertrap zijn de moeite waard. (3) Qua routevariant kozen we voor de tocht door Arnhem. De bordjes waren prima geplaatst tot aan het station. Vanaf daar was het een knoeiboel. We werden naar NERGENS gestuurd. Gelukkig waren 3 stoere kerels en 1 stoere meid aan het freerunnen. En na een uitleg over wat de bedoeling was van dit spel (via de kortste weg van het ene naar het andere punt gaan, daarbij op en over muurtjes en andere hindernissen springend) zetten ze ons op de goede weg. Bedankt daarvoor. Want we zouden er nooit opgekomen zijn om een hoge brug over te rijden die leek op een autosnelweg om onze route te vervolgen. Vandaaruit reden we rustig verder tot aan het Looveer. Net voor het veer genoten we van een heerlijk ijsje in Loo zelf. Het veer bracht ons over het Pannerdens kanaal, (4) dat we daarna op de dijk verder volgden. Hier en daar kreeg je prachtige plekjes met visvijvers en waterplassen. Net op tijd kwamen we aan het veer naar Millingen.(5) Eenmaal in dit dorpje kozen we voor de mooie variant door het natuurgebied de Millingerwaard. Zo kwamen we terecht in de prachtige Millinger theetuin. Voor 5 euro mag je een bezoekje brengen aan de tuin en krijg je een consumatie. Op zondag wordt er live muziek gemaakt door een grappige oudere man met gitaar en mondharmonica die zichzelf burgemeester van Maasbracht noemt en specialist in het verwijderen van aambeien. (6) Samen met andere gasten hebben we er een tijdje gezongen. Boudewijn De Groot, Rob De Nijs en Louis Neefs stonden op het repertoire. Echt een heel leuk en gezellig moment. Daarna moesten we nog heel even fietsen tot in Kekerdom bij Mevrouw Croes, waar ons een gezellige overnachtingsplaats wachtte. Na een verkwikkende douche gingen we eten in "De waard van Kekerdom". We mochten zelf ons menuutje samenstellen met wat hij nog in huis had. Heel erg lekker met een aangename achtergrondmuziek. Vanavond sloten we ook onze gezamenlijke fietstocht af, want morgen neemt Lydie de trein in Nijmegen naar huis. Zelf fiets ik nog verder tot vrijdag tot ik weer in De Klinge sta. Lydie, je was een fijne fietsmaat. Ik zal je missen.
Vanmorgen treuzelden we wat bij het ontbijt omdat mevrouw Vrielinck ons zo erg boeide met haar gezellig gebabbel. Daarom vertrokken we pas rond kwart voor 10 voor een 82 km lange tocht. Eerst was het even puzzelen en zoeken om op onze route te geraken, maar het lukte. Met een flinke vaart ging het richting Boekelo. Vervolgens fietsten we door het vogelrijk natuurgebied Buurserzand, een gebied met heel veel heidevelden en jeneverbessenstruiken. (1) Een eindje verder passeerden we de Bommelas, (2) een oude "los hoes"- boerderij die nu dienst doet als vakantiehuisje. In Haaksbergen deden we onze inkopen. Door de drukke rommelmarkt in het centrum zijn we hier maar snel verder gefietst. Even verder bereikten we Rietmolen. De kerk bepaalt al van ver het dorpsbeeld. Ze lijkt op een minaret met een kruis op. (3) Nog nooit gezien ! Bij de brug over de Buurserbeek picknickten we aan de Oostendorper watermolen, (4) volgens het bordje de oudste nog in gebruik zijnde watermolen van Nederland. Een mooie locatie ! Na nog wat rustige en verkeersluwe kilometers bereikten we Barchem. Dit ontlokte ons de verzuchting (op zijn Antwerps uitgesproken): "En dan hebben we al zolang gefietst en nu zijn we nog maar in Bàrchem." Wat verderop moesten we op de trappers op de Lochemse berg. Maar wat een prachtig stukje stuwwal met sierlijk golvende weiden ! Via de schaduwrijke bossen van het Grootte Veld bereikten we Vorden. Hier stonden we even stil bij het kasteel Hackfort. Bij de toegangspoort is er weinig te zien, maar zowat een kilometer verderop krijg je er een prachtig zicht op.(5) Verscholen in het bos lag dan onze eindbestemming, Wichmond. Vanuit het centrum was het nog enkele kilometers fietsen naar onze overnachtingsplaats. Een kamer van vrienden op de fiets op een mini-camping net als in Hoogstede. Het onthaal was vriendelijk, maar de kamer was pover. 3/4 van onze adressen bij Vrienden op de fiets waren super tot nog toe en 1/4 viel tegen, qua locatie zoals in Wichmond, maar ook qua onthaal en vriendelijkheid (Zandvoort en Hoogstede). We hebben ons nu al voorgenomen volgende keer geen mini-campings te nemen en te letten op de vriendelijkheid bij de telefonische boeking. Want vrienden op de fiets is en blijft een leuk initiatief en heel betaalbaar.
