Gisteren hadden we een facultatieve verlofdag op school. Tijd dus om te genieten van het schitterende weer. Om kwart voor negen zat ik al op de fiets en eens niet vertrokken langs onze oude vertrouwde spoorweg, maar door de prachtige polders van Meerdonk. (2) Al snel reed ik langs de kreken en welen die je in onze buurgemeente nog vindt. (1) Als je eens een bezoekje wil brengen aan dit bijzondere natuurgebied kan je steeds een afspraak maken met natuurpunt Het Pannenweel . Zij verzorgen ook tijdens het weekend geleide natuurwandelingen. Vanuit Meerdonk ging het via Vrasene, Beveren en Melsele richting Kruibeke. De knooppunten leidden mij vooral langs verkeersluwe boerenweggetjes. Een minpunt was de 2 a 3 km die ik moest peddelen langs de parallelweg naast de Expressweg. Vanuit Kruibeke vervolgde ik mijn weg naar Bazel. Onderweg kwam ik nog eens voorbij het cafeetje van Rozeke Pap (de Voermansrust) en daar maakte ik tijd voor een eerste tussenstop. Dit kleine cafeetje is werkelijk een juweeltje. De tijd is daar blijven stilstaan. De inrichting is nog van in de jaren stillekes, iedereen kent daar iedereen en als je daar als fietser 3 keer langs bent geweest herkennen ze je onmiddellijk. De service is prima en de prijzen heel democratisch. In Bazel zelf is het kasteel van Wissekerke de moeite waard om eens te bekijken. (3) Het is knap gerestaureerd en de hangbrug die op dit moment gerestaureerd wordt is een unicum voor het Waasland. (4)Vanuit Bazel zette ik dan koers naar Rupelmonde, het geboortedorp van onze grootste carthograaf Gerardus De Creemer alias Mercator. Op het gezellige dorpspleintje naast zijn standbeeld en in de schaduw van de originele kerk (5) nam ik ruim de tijd voor een middagpauze. Britse of Amerikaanse toeristen reden af en aan op hun fietsen (Ik was ze ook al tegengekomen in Bazel.) maar meer dan een korte groet kon er bij hen niet af. Wat een verschil met Nederlandse of Belgische fietsers die vaak een hele babbel komen doen tijdens een pauze. Vanaf het dorpsplein reed ik dan in de richting van de toren waar Mercator gevangen heeft gezeten.(6) Daarna werd ik richting Steendorp gevoerd. En zo kwam ik op de Scheldedijk terecht. Via Temse, waar het tijd was voor een tweede terrasje, fietste ik langs de Zaat (de oude Boelwerf) tot in Tielrode vanwaar de Durme mijn metgezel werd. (7) Via Hamme en de Mirabrug (die ze volop aan het restaureren of herstellen zijn) kwam ik in Waasmunster terecht. Daar was het even zoeken naar de juiste weg door de werkzaamheden. Maar de wegwijzer naar Lokeren hield mij op het juiste pad. Via een parallelweg beneden de E17 peddelde ik richting Molsbroek. Dit stuk vond ik ook weer minder aangenaam , maar gelukkig had ik de wind in de rug en ging het snel voorbij. En ... het Molsbroek maakt werkelijk veel goed. (8 +9) Dit is een pareltje van een natuurgebied, ook echt een bezoekje waard. We hebben al heel wat keren met het derde en zesde leerjaar van onze school een geleide natuurwandeling gedaan en dit is steeds de moeite waard. Via de Durme, het Verloren Bos en de Daknamse Meersen kwam ik in het schilderachtige Daknam terecht. (10) Een laatste terrasje wenkte hier. Via de oude spoorwegverbinding Lokeren- Moerbeke ging het dan richting Klein-Sinaai waar ik op onze oude vertrouwde spoorweg terechtkwam die mij veilig naar De Klinge bracht. 104 km stonden er thuis op de teller. Blij dat ons Waasland zoveel mooie plekjes heeft !
Tussen alle regendagen door, riep men voor zaterdag een zonnige dag af. Daar moesten we van profiteren ! Ik had mijn oudste dochter Evelien deze zomer beloofd om met de fiets naar de zee te rijden, maar het weer besliste er telkens anders over. Dus zaterdag dan maar naar de zee. De voorbije twee jaar had ik Blankenberge aangedaan, gisteren werd het Knokke. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het richting Moerbeke. Met de wind in de rug maakten we een flink tempo en al snel fietsten we over een pittoresk bruggetje (1) langs de Moervaart. (2). Vorige week draaiden we nog af richting Eksaarde, vandaag ging het richting Moerbeke - Centrum. Een heel mooi dorpsplein omgeeft daar de suikerbaron- villa's, een knap gerestaureerde brouwerij en het indrukwekkende gemeentehuis. (3). Via de Langelede (4) vervolgden we onze tocht naar Wachtebeke.Een heel mooi stuk van de route. Dan ging het richting Meetjesland. In Zelzate hielden we onze eerste stop. Het was nog naar half elf en er stonden al 35 km op onze teller. Goed doorgefietst zou ik zeggen. We genoten er van een terrasje in de zon naast een indrukwekkende F16. Dan moesten we even verder fietsen langs een drukke weg, maar eens de brug over het kanaal Gent- Terneuzen, fiets je snel weer op heel rustige straten. Ook reden we kilometerslang op een oude spoorweg richting Bassevelde en Sint-Laureins. Onderweg konden we genieten van de prachtige Meetjeslandse landschappen.(4) Voorbij Sint-Laureins kwamen we op Nederlands grondgebied. Via Sint- Margriet fietsten we Aerdenburg binnen. Een aangenaam stadje met leuke terrasjes. Vanuit Aerdenburg reden we naar Sluis, een gezellig grensstadje, maar heel erg druk ! Via een heel aardig fietspad (5) reden we Sluis weer uit naar onze eindbestemming Knokke. We kwamen in het elitaire Zoute deze badstad binnen en reden dan naar het centrum van Knokke en de zeedijk. Het was er druk, maar niet overdreven. Knokke is heel elitair, maar ik vind het persoonlijk weinig charme hebben. Geef mij maar Heist, Blankenberge of Oostduinkerke. Een lekker mosselpotje op de dijk sloot onze fietstocht af. Daarna ging het snel richting station om met de trein naar huis te keren voor het onweer. De dienstverlening van de NMBS was weer eens heel pover. In Gent vergat de conducteur alweer de fietswagon te openen zodat we onze fietsen via een steile trap een andere wagon moesten insleuren om daar via een heel hoge afstap op het perron terecht te komen tussen heel veel volk. Er werd gevloekt door een aantal mensen die zonder kijken het perron overliepen om hun trein te halen en tegen onze fietsen aanliepen bij het afstappen, maar daar trokken we ons maar niks van aan. Dan snel snel de trap af met fiets en al en de roltrap op om de volgende trein te halen. Daar troffen we een vriendelijke conducteur. In Sint- Niklaas was er weer niemand te bekennen voor de lift. Dus ... weer de trap afgehobbeld met onze fiets. Dan tussen de donderslagen en bliksemschichten naar huis. In Sint- Gillis moesten we 20 minuten schuilen voor de pletsende regen.
