De mooiste dag van de week op weergebied inspireerde mij om een tocht van 105 km uit te stippelen. Een lekker zonnetje laat mij steeds verlangen naar water, dus vandaag zou het niet anders worden, namelijk een tocht naar het land van Stille Waters.Vanuit De Klinge reed ik naar Temse, een dorp van waaruit je prachtige fietstochten kunt maken . Via de dijk langs de Schelde reed ik bijna tot in Willebroek. Het was druk langs de Schelde, met de hordes wielertoeristen en mountainbikers die startten vanuit Bornem. Gelukkig waren het geen wielerterroristen en passeerden recreatieve fietsers en mannen en vrouwen met blitse wieleruitrustingen op peperdure fietsen elkaar op een veilige manier. Vanuit Willebroek bolde ik via verlaten dorpjes en gehuchten naar Ruisbroek. Hoewel het de dag was van de moeder van alle verkiezingen was er toch weinig beweging op straat te bespeuren. Daarna ging het richting Puurs, Branst en Bornem. Via de Schelde vervolgde ik mijn weg naar Moerzeke Kastel. Aan de overkant van de Schelde lagen Mariekerke, Sint- Amands en later ook Baasrode te blinken in de zon. De grote aankondigingsborden herinnerden me eraan dat de Palingfeesten in het Pinksterweekend en de folkloristische vissersdag het laatste weekend van juni in Mariekerke alweer dichterbij sluipen. Die twee evenementen zijn beslist de moeite waard om aan te grijpen om dit gezellige dorpje een bezoek te brengen. In Kastel wordt het landschap beheerst door prachtige dijken met hoge populieren als windvanger in de Wase open vlaktes en oude knoestige knotwilgen die de waterhuishouding van de weiden en akkers op peil proberen te houden. Een typischer beeld van het Soete Waasland bestaat er niet. Uiteindelijk kwam ik via omwegen in Hamme uit . Tijd voor een thee met wat extra's in de afspanning aan de molen de Grote Napoleon. Dat smaakte. Daarna reed ik voorbij de atletiekpiste van AC Hamme. Daar was het een drukte van jewelste op de jeugdmeeting van een van onze bevriende atletiekclubs. Tijd om Evelien en Veerle die daar een groep jeugdatleetjes begeleidden bij hun eerste stappen in de grote atletiekwereld een bezoekje te brengen en een babbeltje te slaan met de vele mensen die ik al jarenlang ken. Via de Mirabrug reed ik dan naar Waasmunster en Belsele om via Sint- Pauwels en de Roomanmolen in Kemzeke aan de Twistkapelletjes uit te komen. Die kapelletjes waren de plaats waar we elkaar steeds opwachtten om naar school te rijden toen we naar de middelbare school gingen. Misschien vragen jullie zich af vanwaar deze gekke naam voor twee kapelletjes komt. Wel: Tot het begin van de 19e eeuw stond er een boomkapelletje op het grondgebied van Kemzeke, maar de giften werden uit de offerblok gehaald door de kerkmeesters van Sint- Pauwels. Het armenbestuur van Kemzeke was hiermee niet akkoord en er ontstond een conflict tussen beide gemeentes over de opbrengsten. De vergevensgezinde pastoor van Sint-Pauwels bracht de offergelden naar Kemzeke , maar daar waren de kerkmeesters van Sint-Pauwels niet mee akkoord en zij bouwden een tweede kapelletje op het grondgebied van Sint-Pauwels. Sindsdien staan de twee kapelletjes als twee kemphanen tegenover elkaar en worden ze de Twistkapelletjes genoemd. Via de betonnen weg door de boomgaarden ging het dan richting de wijk het Hol en het Kalf om zo opnieuw in De Klinge aan te komen met 105 km op de teller met alweer een mooie tocht op mijn conto.
Zeeuws - Vlaanderen, natuurpracht in mijn achtertuin.
Deze morgen liep de wekker al om 7 uur af, want ik wilde de kaap van de 100 km ronden vandaag. Aanvankelijk wilde ik vanuit De Klinge naar Leuven fietsen, maar onze teergeliefde NMBS maakt het bijna onmogelijk om met de trein terug te keren naar Sint-Niklaas. Ik had dan wel zin in een ritje met de Schelde als leidraad, maar koos deze keer voor onze noorderburen en de Westerschelde. En wat voor een tocht zou het worden. De hele dag heb ik over dijken gereden, met een prachtig zicht op de polders of op de rivier. Genieten !
Via ons bos reed ik richting Hulst. Daar reed ik langs een helemaal andere kant het gezellige stadje uit, dan wat ik gewoon ben. Zo kwam ik aan de Brug, een prachtige school voor kinderen met een beperking. Hun aanpak kan echt als voorbeeld dienen voor het bijzonder onderwijs. Net voorbij de school draaide ik een schitterende lange dijk op, de Moerschansdijk. Hier had ik nog nooit gereden, maar hij zit opgeslagen in de map "prachtige plekjes in Zeeuws- Vlaanderen" . Zo kwam ik uit in het gehucht Zandbergen. Van daaruit ging het naar Graauw en Paal. Even voorbij Paal kwam ik een probleem tegen. De weg naar Perkpolder was versperd voor doorgaand verkeer en ik had even niet goed opgelet waar de gele borden stonden die ik als fietser moest volgen. Maar ik heb daar al zo vaak verkeerd gereden (Ik heb daar zeker al drie keer hetzelfde bord gemist en nog onthoud ik het niet.) dat ik ondertussen wel weet dat ik via Kloosterzande weer op de goede weg kom, met de nodige extra meters natuurlijk. Daarna volgde ik de prachtige Scheldedijk verder tot aan de Griete. Uiteraard stopte ik af en toe om boven op de dijk te klauteren en een blik te werpen op de Westerschelde. In het gezellig cafeetje De Griete was het tijd voor een terrasje. Na een lekker vers kippensoepje met brood was de inwendige mens een beetje gesterkt en kon ik weer verder tot op de dijk naar Terneuzen. Op een bankje at ik mijn boterhammen op met zicht op de Schelde die er heel rustig bij lag. Een groot schip en twee binnenschepen was de enige beweging die te zien was. Dan was het even opletten om Terneuzen uit te geraken. Gelukkig stond er maar een brug open aan een sluis, zodat ik snel weer op de juiste route zat. Aan die sluis zag ik ook de eerste vakantiefietsers van dit jaar. Het waren Fransen uit de buurt van Lille en Parijs. Madame was blij dat ze een vrolijk babbeltje kon slaan, terwijl de mannen een lekke band moesten herstellen. Daarna ging het richting Sas van Gent. Een mooie route, alleen af en toe ontsierd door de industrie van Terneuzen, Sluiskil en Sas van Gent. Jammer dat die industrie zo dicht bij de woningen ligt. Nadat ik het kanaal Gent-Terneuzen overgestoken was, ging het weer recht de polders in richting Axel. Nu ben ik al zo vaak door Axel gereden dat ik het bijna met mijn ogen toe kan, maar toch miste ik een knooppuntbordje. Waarschijnlijk omdat ik meestal vanuit de andere richting kom. Toch heb ik mij de omweg niet beklaagd, want de route over de dijken was zo mooi. En ... ik heb meteen ook een cafeetje ontdekt dat ik nog niet kende. Het terras is goedgekeurd hoor van de Bourgondier. Daarna ging het richting Hulst en de Klingse bossen om zo met 100,6 km op de teller de oprit op te draaien. Moe, maar voldaan.
De knooppunten : 80,50,52,49,62,66,67,59,16,9 (omleidingsbordjes volgen of centrum Kloosterzande doorrijden en dan de 11 volgen tot je weer op de 18 komt), 18, 10, 40, 28, 25, 26, 27, 20, 21, 24, 79, 72, 70, 71, 74, 43 (Als je hier een bordje mist, gewoon rechtdoor rijden tot je een wegwijzer naar Hulst voor fietsers ziet . Die rode wegwijzers blijven volgen tot je weer op de 45 uitkomt.), 44, 45, 46, 47, 49, 52, 50, 80.
