Gisterenochtend zag het er veelbelovend uit. De 6 !!! droge dagen in augustus kregen er misschien wel een broertje bij. Dus snel rondgebeld om de stalen rossen van stal te halen en een tochtje van een 60- tal km te maken. Tegen een uur, het uur van vertrek zag de hemel er echter al heel dreigend uit, maar we moesten en zouden die fiets op. Eerst de oude spoorweg naar Kemzeke gevolgd, kwestie van de weg nog goed te weten als ik donderdag weer ga werken. Daarna ging het richting Moerbeke, ook langs de oude spoorwegzate, Aan het vroegere Zomerhuis moesten we de regenjassen al bovenhalen. Heel wat anders dan de warme zomers die we in het vroegere zwemparadijs hebben doorgebracht tijdens onze puberteit en waar we onze eerste stapjes waagden op het liefdespad. Menig koppeltje is daar toch wel gevormd. Met felle tegenwind stampten we dan maar verder richting Klein- Sinaai. Van daaruit ging het richting Moerbeke langs de Moervaart. Dit is een prachtig stuk om te fietsen, maar die sakkerse wind en lichte regen zorgde voor stampwerk op de fiets. We mochten ook de werken aan de vroegere suikerfabriek bewonderen. Op een jaar tijd is dit fabrieksterrein helemaal afgebroken en al heel knap opgeruimd en aangelegd. Nog enkele steenpuinhopen moeten verdwijnen en dan heeft Moerbeke een hele grote site waar nieuwe woningen kunnen gebouwd worden.Alleen de oude spoorwegbrug (hier op een archieffoto) en een toren blijven nog als cultureel erfgoed bewaard. Daarna ging het richting Eksaarde. Via twee pittoreske bruggen (zie foto's) en heel wat aangename autoluwe straten kwamen we op het grondgebied van Sinaai in het gehucht met de welluidende naam de Luitentuit. Via Puyvelde reden we met de wind in de rug terug naar De Klinge. Van in de verte zag ik al een pikzwarte bui hangen. Op een kilometer van mij thuis vielen de eerste druppels. Snel, snel de fiets in de garage gestald . Net op tijd, want daarna viel de regen met bakken uit de lucht.
De knooppunten van deze toch wel heel mooie tocht als de zon schijnt: 80,81, 84, 86, 91, 94, 93, 97, 99, 19, 79, 82, 84, 88, 80, 81, 20, 21, 25, 30, 92, 93, 94, 91, 86
Oh ja . Vergeet niet te duimen morgen voor de broertjes Borlee op het WK atletiek in de finale van de 400 m. Deze leeftijdsgenoten van mijn dochter Evelien waren al van bij de kleinsten echte toptalenten. We hebben ze op BK's menig Belgisch record zien lopen en hopen maar dat ze het morgen even goed of zelfs nog beter doen dan vandaag. Zet hem op mannen !!!!
Vandaag hebben we optimaal geprofiteerd van een van de weinige zonnige dagen die we deze zomer hadden. Onze buurjongen had al enige tijd gevraagd om eens een lange fietstocht te maken en nu was het de uitgelezen dag. Als 12- jarige een tocht van 80 km tot een goed einde brengen is geen sinecure, maar hij heeft het met verve gedaan. Hij speelde ook een hele dag onze GPS. Aan de hand van een papiertje met knooppunten heeft hij ons perfect gegidst. En het was nog leuk ook, want het leek een beetje een zoektocht. Omdat de kleinste kapoen van bijna vier ook meeging (in een fietszitje uiteraard) stippelde ik een route uit waarbij we lange tijd langs het water zouden fietsen en drie keer de overzetboot namen. Ook een succes natuurlijk. We vertrokken via onze vertrouwde spoorweg richting Sint-Niklaas. Via recreatieoord De Ster fietsten we richting Haasdonk. Door de gezellige dorpskern gingen we richting Kruibeke en Bazel. Daar was het even zoeken naar de juiste weg omdat de klassieke weg naar het Kallebeekveer al een klein jaar onderbroken is door werken voor de aanleg van de beruchte Potpolder. (een gecontroleerd overstromingsgebied) Gewoon even de grote baan richting Bazel volgen en dan kom je vanzelf weer op de juiste weg. Via kasteel Wissekerke liep onze weg dan naar het Kallebeekveer naar Hemiksem. Aan de overkant namen we in het park van de prachtig gerestaureerde abdij van Sint- Bernardus tijd voor een picknick. Dan vervolgden we onze weg deels langs de Schelde, deels langs smalle autoluwe wegen naar Schelle. Daar bracht het veer van Schelle naar Wintam ons naar de overkant. Kort daarna staken we de indrukwekkende zeesluis van Wintam over. Wat keken onze buurjongens hun ogen uit ! Langs de Schelde fietsten we verder richting de overzet naar Rupelmonde. Daar zetten we voor de derde en laatste keer over. In Steendorp namen we onze tijd voor een gezellig terrasje. Via de scheepswerven en de Scheldedijk ging het verder naar Temse. Wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat we even moesten zoeken naar de juiste weg, maar dat lukte vlot, Een nieuwe weg die langs de Zaat leidde ( de vroegere terreinen van de Boelwerf die een mooie nieuwe bestemming hebben gekregen) bracht ons naar het centrum van Tielrode, Twee stevige klimmen voerden ons uit het centrum richting natuurreservaat De Roomackers. Dit waren vroeger putten waar klei werd gewonnen voor de steenbakkerijen, maar nu een heerlijke pleisterplaats geworden zijn voor vogels , fietsers en wandelaars. Via smalle weggetjes (oude kerkwegels) tussen maisvelden kwamen we in de buitenwijken van Sint-Niklaas. Een terrasje op het Apostelplein, waar de voorbereidingen voor de laatste Walburgconcerten deze avond aan de gang waren zorgde voor een laatste rustpunt. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het dan weer richting De Klinge. Proficiat Jari met je knalprestatie .
Vandaag voor de tweede dag deze week naar Essen gereden. Er stond een korte rit op het programma van zo'n 40 km, maar ook eentje met educatieve bedoelingen. Omdat we nog op zoek zijn naar leuke locaties voor een schoolreis 5e leerjaar koppelde ik de fietstocht met het bezoek aan enkele bezienswaardigheden. We vertrokken richting Kalmthoutse heide. Toch wel behoorlijk indrukwekkend hoe je de sporen van de hevige brand in mei nog ziet. Ook de brandgeur is nog niet helemaal weg. Toch is de grondvegetatie zich al heel goed aan het herstellen. Het didactisch centrum De Vroente is zeker de moeite waard. Vandaaruit kan je ook gegidste wandeltochten maken door het prachtige natuurgebied van de heide. Daarna ging het richting de Bakkersmolen in een deelgemeente van Essen. Daar vind je een prachtig ingerichte en nog compleet werkende bakkersmolen op stoom uit het begin van de 20e eeuw. Je kan er heerlijk brood kopen en op een gezellig terrasje genieten van een kopje koffie of thee en een lekker gebakje. Een keer per maand kan je ook heel het proces zien, maar ook als hij niet werkt is hij zeker een bezoekje waard. Daarna keerden we naar Essen terug en brachten we nog een bezoekje aan het karrenmuseum. Dit is een mooi openluchtmuseum dat een goed beeld ophangt van de werktuigen die vroeger gebruikt werden in de landbouw. In het weekend is het ingerichte cafe open + de collectie lijkwagens van vroeger zijn dan ook te bezichtigen. We wilden ook nog een bezoekje brengen aan het stripmuseun van Willy Vandersteen, maar dit wordt helemaal opnieuw ingericht en is pas in maart 2012 terug open. Voor natuurliefhebbers is het arboretum aan de Kalmthoutse heide zeker een bezoek waard. Dit hebben we nu even overgeslagen omdat we het al twee keer met een bezoekje hebben verblijd .
De nummertjes van deze tocht: 22, 23, 24, 89, 80, 70, 71, 5, 4, 7, 57, 58, 70, 58, 59, 22, 29, 94
Mijn fietsmaatjes hebben de rest van de week volgende tochten gedaan die naar verluid ook heel mooi waren:
De eerste prachtige zomerdag na onze buitenlandse vakantie inspireerde ons om naar de Kempen te rijden. Aangezien Essen maar een kleine 50 km bij ons vandaan ligt via de Liefkeshoektunnel werd dit onze uitvalsbasis. Natuurvriendenhuis De Berk is een mooie locatie om de auto te parkeren en om te beginnen aan een fietstocht. 's Avonds ben je bij de vriendelijke uitbaters steeds welkom voor een heerlijke warme maaltijd. 's Morgens even waarschuwen wordt wel geapprecieerd. Je kan hier ook goedkoop logeren. 160 euro voor een fietsarrangement (4 overnachtingen + vol pension) in mooie verzorgde kamers voor 2 of vier personen. Na een aanlooproute van 2 km die prima aangegeven staat, kwamen we op het knooppuntennetwerk terecht. Eerst ging het richting Nispen. Dit is een druk befietst dorpje waar verschillende lange afstandsfietsroutes passeren. Wij zijn hier vorig jaar ook doorgefietst op de laatste of voorlaatste dag van onze Ronde van Nederland. Inderdaad ... ook hier flirt je voortdurend met de grens net als bij ons. Onderweg kwamen we heel wat fietscafés tegen in dit eerste deel, maar velen zijn op maandag dicht of gaan pas open vanaf 13 uur. Via rustige en schaduwrijke wegen kwamen we in de Rucphense boschen, een schitterend natuurgebied, annex militair domein. Kilometerslang rijd je op een fietspad naast onverharde wegen. Na een 30- tal km kwamen we in Sprundel aan. Daar picknickten we op een gezellig terrasje aan de sneeuwpiste. Jammer genoeg was het café op maandag dicht, maar onze boterhammetjes op eten mocht wel. Een eindje verder heb je een mooie cafetaria aan het zwembad de vijfsprong. Maar door de omvang van dit sportcomplex kwamen we deze pas tegen nadat onze boterhammen verorberd waren. Door de bossen, langs de heide en via bijna autovrije wegen kwamen we weer in Nispen terecht. In de late namiddag was het er wel heel druk. Een aangenaam terrasje met een stukje vlaai of een coupe Annick of Loes zorgden voor een leuk rustpunt. Daarna ging het weer richting Essen. Nadat we de fietsen hadden ingeladen, genoten we nog van een heerlijk avondmaal om daarna lichtjes verbrand naar huis terug te keren. Tot vrijdag klonk het bij het afscheid, want dan gaan we nog een tochtje doen in deze heerlijke streek.
De nummertjes van onze 58 km lange fietstocht : 22, 29, 94, 95, 55, 52, 41, 98, 12, 77, 76, 74, 72, 97, 96, 95, 94, 29, 22.
