Vandaag stond er een fietstocht naar Vlassenbroek op het programma. Dit is een pittoresk kunstenaarsdorpje vlakbij Baasrode. Vanuit De Klinge reden we via Sint- Niklaas naar Tielrode. Daar namen we het veer naar Hamme. Op dat moment was het nog niet druk, maar dat zou in de loop van de dag veranderen omdat er heel de dag rondvaarten waren op de Durme en de Schelde. Via de oevers van de Durme en de Schelde fietsten we naar Mariekerke dat we bereikten via de overzet. Daar was het tijd voor onze picknick aan de voet van de kerk met zicht op de Schelde. Al snel bereikten we Sint- Amandsm het dorp van de schrijver Emiel Verhaeren. Ons stalen ros bracht ons onder een ondertussen lekker schijnend zonnetje naar Baasrode. Daar was het even uitkijken op het stuk onverharde weg langs de scheepswerf. De regen van de laatste weken zorgde voor putten en bijna niet te vermijden plassen. In Baasrode aangekomen was het krinkeldewinkel door het dorp om op het juiste spoor richting Vlassenbroek te geraken. Midden de Vlassenbroekse polders in het zicht van de Schelde lag daar het mooie kunstenaarsdorp te blinken. Tijd voor een terrasje in het gezellige Ateljee. Een half uurtje later was het tijd om terug te keren naar huis. Even een stukje terug tot in Baasrode om daar de overzet te nemen naar Moerzeke Kastel. Via prachtige dijken doken we Sombeke binnen. Na een terrasje op de bekende Dries bolden we naar de bekende Mirabrug. Van daaruit ging het richting Waasmunster en Sint- Niklaas om via de oude spoorwegbedding terug De Klinge te bereiken. 85 km stonden er thuis op de teller.
Dit weekend stond er geen fietstocht op het programma. Wel was onze school twee dagen in de ban van het jaarlijkse schoolfeest. Op zaterdag en zondag mochten we telkens meer dan 700 mensen verwelkomen. Zij werden vergast op een schitterende musical gebracht door alle leerlingen van de school. Dit jaar was gekozen voor het Afrikaanse sprookje "Kirikou en de heks". De leerlingen van het zesde leerjaar zetten een knap staaltje acteerwerk op de planken. Ze blonken daarnaast ook uit in hun prachtige slotdans. De andere klassen zetten hun beste beentje voor als groene mamba's, dansende Afrikaanse krijgers, fetisjen, kraanvogels enzovoorts. Zij gingen mee in het enthousiasme van de zesdeklassers en zorgden zo voor een ongelooflijk mooi totaalspektakel. Juf Annemie en meester Gino tilden de kinderen op naar een ongekend toneelniveau. Meester Stefan zorgde voor indrukwekkende dansen op de beklijvende Afrikaanse muziek. De commentaar van de ouders, grootouders, vrienden en sympathisanten was dan ook unaniem lovend. Eén commentaar wil ik jullie niet onthouden van een mama met Afrikaanse roots : "Jullie jaarlijkse musical is altijd zo knap. Jullie brengen ook steeds een stuk met een dieperliggende boodschap. Het multiculturele in deze voorstelling was zo mooi, zonder in clichés te vervallen. Een dikke proficiat." De lekkere frietjes, spaghetti, barbecue, ijs en pannenkoeken gingen vlot over de toonbank. En ... we zagen alleen maar tevreden gezichten. Bedankt aan alle aanwezigen, maar ook aan alle helpers die zich dagenlang belangeloos hebben ingezet om er alweer een groot succes van te maken.
Myriam trok gisteren met de fiets naar Herentals. De vijfde- en zesdeklassers fietsten naar Herentals als start van hun bosklassen. Zo zal haar gloednieuwe fiets wel al een beetje ingereden zijn. Nu nog de zadelpijn wegwerken en het komt wel in orde, want zij heeft een goede conditie. Carine wou er gisteren een doorgedreven training van maken. Daarom sprong zij in het zadel voor een tocht over 115 km. Hiervan volgt een verslagje.
Omdat ze prachtig weer afriepen wou ik nogal wat kilometers afmalen vandaag. Vanuit De Klinge reed ik richting Hulst om via mijn favoriete plekje in Zeeuws- Vlaanderen, de Luntershoek naar Axel te bollen. Van daaruit ging het richting Terneuzen. Wegens wegenwerken waren enkele kilometers langs een drukke baan mijn deel, maar daarna kwam ik op bijna verkeersvrije wegen terecht. In het gezellige Philippine was het tijd voor een eerste terrasje. Als het mosselseizoen is , kan je in dit dorp op de koppen lopen, maar nu was het er op enkele locals, wielertoeristen en motorrijders na verlaten. Ik richtte mijn steven naar het Meetjesland, meer bepaald Watervliet. Langs dijken en polders flirtte ik voortdurend met de Nederlandse grens. Ook kwam ik bij het begin van het statige Leopoldskanaal. In het gezellige Watervliet was het tijd voor een tweede terrasje. Daarna draaide ik weer in oostelijke richting naar het Waasland toe. Via Wachtebeke, Moerbeke, Heikant en Stekene kwam ik weer aan in De Klinge. Onderweg kwam ik nog even voorbij het meest bizarre huis dat ik ooit heb gezien. In Moerbeke staat op de dijk een huis, zo scheef als een zichel, zegt men bij ons. Op de foto zal je een stukje zien wat ik bedoel, maar je moet het echt gezien hebben, want ook opzij is het helemaal scheef. 115 km stonden er op de teller toen ik thuis arriveerde.
Deze morgen vroeg uit de veren, want we gingen even profiteren van het zomerse weer om naar Lier te fietsen. Maar ... 's morgens was er van de zon nog niks te zien en was het ook nog heel fris toen we vertrokken. Dus maar enkele laagjes aangetrokken boven elkaar, maar wel met korte broek. Via het vertrouwde spoorwegpad ging het richting Sint-Niklaas waar ik Myriam, mijn reisgenoot van deze zomer ging oppikken. Van daaruit voerden rustige wegen ons naar Temse. Onder de brug van Temse was het even zoeken naar het juiste pad om op de dijk naast de Schelde te geraken. Maar eens op de dijk voerde de wind ons naar Rupelmonde waar de overzet naar Wintam op ons wachtte. Ondertussen was het zonnetje door de wolken gepriemd en konden we genieten van het rustieke karakter van de 'Stille Waters' - regio. In Wintam aangekomen moesten we onze weg zoeken over de imponerende zeesluis en stonden we in een wip aan de Rupel en het Rupelveer naar Niel. Langs de Rupel voerden de knooppunten ons tot in Boom. Daar werden we van de Rupel weggeleid om kennis te maken met de prachtige gerestaureerde sites van de steenbakkerijen in Noeveren. We werden in onze dromen teruggeflitst naar de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Nog maar net bekomen van dit schitterende historische erfgoed kwamen we terug aan de Rupel met zijn knappe fietsbruggen. Schitterende verkeersvrije en brede fietspaden tussen de Dijle en het kanaal van Leuven naar de Dijle, leidden ons tot in het centrum van Mechelen. In de schaduw van de Sint-Romboutstoren en het standbeeld van Margaretha van Oostenrijk fristen we onze oude geschiedenislessen nog even op uit ons gedeeld Presentatieverleden. Via Duffel ging het dan in een snel tempo naar Lier. Een terrasje op het Zimmerplein in de schaduw van de Zimmertoren sloot onze prachtige fietstocht af. Rond kwart voor zes fietsten we enkel nog richting station om de trein naar Sint-Niklaas te nemen. De treinreis begon weer maar eens met onvriendelijke loketbedienden wat ons de opmerking ontlokte dat je om te beginnen bij de NMBS eerst in een examen van onvriendelijkheid moet slagen. Gelukkig waren de treinbeambten supervriendelijk. Door spoorwegwerken stonden we twee uur later weer in Sint-Niklaas. Toch kon dit niet de pret drukken van deze mooie fietstocht.
Frank de weerman kondigde voor vandaag een mooie dag aan. Eindelijk ... na al die ellende van de voorbije dagen, weken, maanden. Dus maar snel een fikse fietstocht uitgestippeld. Ik vertrok langs ons vertrouwde spoorwegfietspad tot net door Sint-Pauwels. Langs rustige wegen werd ik naar Nieuwkerken geleid en zo richting recreatiedomein De Ster. Daar even naar Evelien gezwaaid die training aan het geven was aan de kleintjes van ACWaasland, de atletiekclub waar ze van jongsaf aan aangesloten is. In de Beeldstraat leidden de knooppunten mij naar een vreselijke kasseiweg. Hij zou niet misstaan in een editie van Parijs-Roubaix. Maar als je dit overleeft zonder een lekke band is dit net zo snel vergeten. Met de wind in de rug snelde ik naar Haasdonk. Nu de wegenwerken klaar zijn, is dit terug een heel gezellig dorpscentrum. Daarna ging het richting Kruibeke en Bazel. Aan het kasteel van Wissekerke was het tijd voor een eerste stop. En yes ... eindelijk eens een terrasje doen. Daarna genoot ik van een ritje door het prachtige park van het kasteel en fietste ik richting de Schelde. Eerst passeerde ik door het rustieke Rupelmonde waar Mercator hoog op zijn sokkel over het dorp waakt. Op het dorpsplein zorgden een heleboel oude en nieuwe brandweerwagens voor vele kijklustigen en animatie. Nog even naar de toren gereden waar Mercator gevangen heeft gezeten en dan naar mijn gezel voor heel wat kilometers, de Schelde. Hij leidde mij naar Steendorp, waar je nog voorbij de restanten van een van de oude steenbakkerijen fietst. Dan kwam de brug van Temse in het verschiet. Toch wel indrukwekkend als je eronder fietst. Door het centrum reed ik naar De Zaat , het terrein van de oude Boelwerf. Wat een mooie site . Ik bolde verder naar Tielrode, vanwaar de Durme mij gezelschap hield tot in Hamme , Waasmunster en het prachtige Molsbroek in Lokeren. Via het Verloren Bos werd ik naar Daknam, met nog zo'n gezellig dorpspleintje, geleid. Via Sinaai, Eksaarde en Stekene keerde ik terug naar De Klinge. Daar stond 99 km op mijn teller. Alweer een prachtige tocht door het Soete Waasland.
