Deze morgen lekker ontbeten met heerlijk zelfgebakken brood bij mijn gastfamilie. Dan maar even naar buiten gekeken en dat viel dik tegen. De lucht was zwaar van de aankomende regen. Dus voor de eerste keer deze vakantie vertrokken met de regenjas aan. En het was nodig ! Heel de ochtend  was het kap op, kap af. Het eerste stuk liep door de Ulvenhoutse bossen .(1) Daar ontmoette ik een koppel dat net als ik de LF 13 volgde. We zijn dan ook een heel eind met elkaar opgereden. Wat hadden die mensen al veel fietsvakanties op hun conto staan ! Tof om naar te luisteren ! We vervolgden onze weg door De Pannenhoef, een mooi natuurgebied, maar lastig fietsen op de onverharde wegen door de regen van vandaag en de voorbije dagen. (2)
Even verder kwamen we bij een oude herberg aan, waar we ons gingen drogen en opwarmen aan een heerlijk kopje koffie/thee. Daar nam ik ook afscheid van mijn medefietsers, want zij wilden snel weer door omdat ze 30 km meer moesten fietsen dan ik vandaag.
Ondertussen was het beginnen te plensen. Omdat er weinig beterschap op komst was, dan toch maar de fiets opgestapt. Tegen één uur kwam ik op Belgisch grondgebied terecht. Daar stond een gezellig fietscafé. Tijd om een paar kopjes thee naar binnen te werken en mijn boterhammetjes op te eten. Een uurtje later bleek het gestopt te zijn met regenen. Gelukkig !
Dan ging het met de wind op kop richting Wouwsche plantage. Stampen was de boodschap, net als weer nat worden.
Rond vier uur kwam ik op mijn gastadres aan. Weer een vriendelijk onthaal !
Na een verwarmende douche belde ik voor alle zekerheid rederij de Atol op om te horen of er zeker een boot was vanuit Hansweert morgen. En toen kreeg ik een koude douche !  Morgen geen overvaart van de Westerschelde door een ongeval dat ze hadden gehad. Dus ... op zoek naar een oplossing. Morgen wordt het dus terugfietsen naar Essen en van daaruit met de trein naar huis. Jammer maar helaas. Toch een domper op deze prachtige fietsvakantie. Want of het morgen überhaupt zal lukken met de vele bagage en mijn fiets wil ik nog wel zien. Hopelijk zijn de NMBS-medewerkers vriendelijker dan toen we terugkwamen van Blankenberge.