Gisteren trokken we op pad voor onze jaarlijkse rit naar Blankenberge. Om half acht was het verzamelen geblazen. Zo hadden we al heel wat kilometers afgemaald voor de ergste warmte eraan kwam. Via de Moervaart ging het richting het prachtige centrum van Moerbeke. Vandaaruit peddelden we naar de Langelede in Wachtebeke. Gezellig fietsen langs het water met de wind in de rug zou de rest van de dag nog gedurende kilometers het geval zijn. Om kwart voor tien stonden we al in het centrum van Zelzate. Tijd voor een eerste terrasje. Al snel daarna kwamen we op een oude spoorweg terecht die ons naar Boekhoute (Hallo Sandra, mijn fietsmaatje voor deze vakantie.) en Kaprijke leidde. Rond de middag bereikten we Sint-Laureins. Daar vonden we een gezellig plaatsje om onze boterhammetjes naar binnen te werken. Van daaruit was het bijna 20 km genieten van een schitterend fietspad langs het Leopoldkanaal en het Afleidingskanaal. En dat bracht ons al meteen in het Ommeland van Brugge. Vanop afstand herkenden we het belfort en de kerken van Brugge, maar we bleven een heel eind buiten de stad. Na uren fietsen langs autovrije wegen kwamen we in Dudzele even op enkele drukke punten terecht, maar al even snel waren we de drukte weer uit. De abdij van Ter Doest met de indrukwekkende Tiendenschuur wilden we per se nog eens gaan bekijken, om daarna het gezellige Lissewege binnen te rijden. Via een pad langs het spoor denderden we Blankenberge binnen. Op een rustig terrasje genoten we van een lekkere pannenkoek. En dan ging het richting de zee. Wat een contrast met de rust van de fietstocht. Je kon er op de koppen lopen ! Tijdens de wandeling langs de dijk en een blik op de terrasjes beslisten we om een vroege trein naar Sint-Niklaas te nemen en daar onze prachtige dag af te sluiten met een etentje. Dan konden we zo lang we wilden van de aangename zomeravond genieten op een rustig terras. Nog een flinke pluim voor de mannen van de NMBS, want deze keer was de service prima !
Gisteren is de planning van de etappes voor de fietsvakantie naar Praag klaargeraakt. Het was een huzarenstukje om overal prijselijke overnachtingen te vinden. Wij zijn helemaal geen luxepaarden, maar een nette kamer of een propere camping met goede sanitaire voorzieningen zijn toch wel een minimumvereiste . Onze logementen bestaan uit een combinatie van adressen van Vrienden op de Fiets, campings en bed and breakfasts. De terugreis boeken bleek nog het meest ingewikkelde. Dat we terug zouden keren met de trein stond vooraf al vast. Terugkeren met het vliegtuig was geen optie wegens de prijs en het niet altijd zorgvuldig omspringen met fietsen op de luchthaven. Voor de trein waren er twee opties. Terugkeren met een dagtrein of terugkeren met een nachttrein.Een dagtrein betekende minstens 3x overstappen met fiets en bagage en heel de reutemeteut. Voor de nachttrein was er een rechtstreekse verbinding van Praag naar Amsterdam. En vanuit Amsterdam naar Sint-Niklaas sporen was geen probleem. Dus maar geprobeerd om een nachttrein te boeken via HIspeed. Elke poging leverde een nieuwe prijs op met een verschil van 300 euro voor vier personen tussen de laagste en hoogste prijs. Zitplaatsen geen probleem, ligplaatsen bijna geen. Na twee uur zoeken en proberen gaf ik het via deze site maar op. Dan maar via Deutsche Bahn (Duitse spoorwegen) geprobeerd. Daar vond ik tickets voor 89 euro per persoon. Dit was dus heel prijselijk. Maar dan begon het, want er moesten ook twee plaatsen voor de fietsen geboekt worden. En jammer maar helaas dat lukte niet via het internet. Ik moest mijn beste Duits bovenhalen en een dienst opbellen die hiervoor zorgde. Een heel vriendelijke mevrouw ("Können Sie das langsam wiederholen bitte ?"heb ik haar wel tien keer moeten vragen en telkens deed ze het heel geduldig.) probeerde me verder te helpen. Na anderhalf uur belde ze me weer op om te zeggen dat het haar eindelijk gelukt was om met een heleboel doorzettingsvermogen en creativiteit onze Fahrradkarten te boeken. Wat een verschil met de norse medewerkers van de NMBS !
Dus alles is in orde nu. We kunnen binnen enkele weken met een gerust gemoed vertrekken. En hier zijn dus onze etappes :
Dag 1 : De Klinge - Bergen op Zoom: 74 km (vrienden op de Fiets) Dag 2: Bergen op Zoom- Hilvarenbeek: 84 km (vrienden op de Fiets) Dag 3: Hilvarenbeek - Helenaveen: 77 km (camping) Dag 4: Helenaveen - Groeningen: 77 km (camping) Dag 5: Groeningen - Emmerich am Rhein: 70 km (vrienden op de fiets) Dag 6: Emmerich - Gartrop Schermbeck: 74 km (camping) Dag 7: Schermbeck - Cappenberg: 71 km (jeugdherberg) Dag 8: Cappenberg- Bad Waldliesborn : 72 km (b&b) Dag 9: Bad Waldliesborn - Paderborn : 43 km (camping) Dag 10: Paderborn - Liebenau : 73 km (camping) Dag 11 : Liebenau - hann. Münden: 74 km (b&b) Dag 12: rustdag Dag 13: Hann. Münden- Probsteizella: 86 km (camping) Dag 14: Probsteizella - Berka/Werra: 70 km (camping) Dag 15: Berka/Werra - Meiningen: 85 km (b&b) Dag 16: Meiningen - Coburg : 75 km (b&b) Dag 17: Coburg - Bad Berneck: 75 km (b&b) Dag 18: Bad Berneck - Stebnice: 83 km (camping) Dag 19: Stebnice - Konstantinovy Lazne : 70 km (camping) Dag 20: Konstantinovy Lazne - Horovice: 85 km (b&b) Dag 21: Horovice - Dobrichovice : 36 km (b&b) Hier blijven we vijf nachten slapen. Dit dorpje ligt zo'n 20 km buiten Praag . Er is een rechtstreekse treinverbinding met de hoofdstad.
Deze morgen opnieuw naar Wemeldinge getrokken. Dit keer om de fietsmaatjes op te halen van hun fietsvakantie en ook een afsluitende fietstocht mee te maken.Het werd een korte maar mooie rit. We startten in de buurt van de kleine maar mooi gelegen jachthaven vlak voor het dorp. Achter deze jachthaven komt een nieuwe haven voor wel 1000 plezierboten. Dus naast een duikparadijs aan de Oosterschelde zal Wemeldinge ook een zeilparadijs worden in de toekomst. Vandaaruit voerde ons stalen ros ons richting Kruiningen. Dit dorp doet bij velen een belletje rinkelen. Vroeger was er een overzet van Perkpolder naar Kruiningen. Daarvan maakten veel Vlamingen en Zeeuws-Vlamingen dankbaar gebruik om in korte tijd in Zuid- Bevelland te staan en daar prachtige fietstochten te maken. Sedert een tiental jaren is deze overzet echter afgeschaft. In Kruiningen zie je nog restanten van de aanrijroute naar de boot, maar de parkeerplaats is nu ingenomen door grote appartementen. Van daaruit ging het naar het schijnbaar uitgestorven Waarde en Oostdijk. Waarde heeft een gezellig dorpspleintje, maar er was niemand te zien op straat, net als in Oostdijk. We keerden terug via Yerseke, de bakermat van de mossel- en oesterkweek. Je passeert er talrijke bedrijven die zich bezighouden met de kweek van deze lekkernijen. Ook het bedrijf van Prins en Dingemanse, misschien wel de bekendste, passeerde in het rijtje. In het gezellige Yerseke was het tijd voor een terrasje. De zon kwam erdoor en het kostte moeite om weer onze tweewieler op te stappen. Dijken en rustige fietspaden brachten ons terug naar Wemeldinge, waar een bezoekje aan bakkerij Heidi deze heerlijke dag afsloot met een overheerlijk toetje.
De knooppunten van deze tocht van 48 km : 56, 55, 57, 58, 64, 62, 63, 65, 86, 85, 87, 90, 97, 96, 91, 99, 65, 63, 62, 64, 57, 56.
Gisteren zijn we met ons fietsgroepje naar Wemeldinge getrokken. De zon was heel de dag van de partij, maar het was wel frisjes. Ideaal fietsweer ! Onze fietstocht vertrok op de prachtige dijk langs de Oosterschelde in Wemeldinge dorp. Kilometerslang volg je deze brede Scheldearm. Daarna trokken we de polders in richting Goes en Kloetinge. Goes is een leuk en gezellig stadje . Verleersluwe wegen leidden ons naar Nisse. Wat een pittoreske dorpskern tref je daar aan. Ik herkende het dorpje direct van onze fietsvakantie: "De Ronde van Nederland". Hier hebben we onze eerste namiddag toen doorgebracht. Vanuit Nisse peddelden we richting Kwadendamme. Het natuurgebied de Zwaakse Weel zorgde voor prachtige uitzichten.Even verder kwamen we voorbij een immens grote serrenaccomodatie. Hier worden paprika's gekweekt. Aan de andere kant van de straat werd het landschap beheerst door boomgaarden. Wat een ruimte is hier nog voor land- en tuinbouw ! Dan ging het richting Hoedekenskerke en Biezelinge. Hier en daar kreeg je mooie inkijkjes op de Schelde en kon je Doel en Terneuzen zien liggen in de verte. In Hoedekenskerke trok het kleine spoorwegmuseum heel wat volk. Klein en groot genoten van een tocht met twee stoomtreinen.Uiteindelijk kwamen we in Kapelle terecht. Dit charmante dorpje is gekend als het geboortedorp van Annie MG Schmidt. Bij haar borstbeeld zijn er gisteren heel wat flarden uit haar gedichten de lucht in gegaan. Want jong en oud is met boekjes en gedichten van haar opgegroeid. Mijn persoonlijke favoriet is: "Lekker Stout". Vanuit Kapelle ging het terug richting Wemeldinge waar een lekkere maaltijd deze mooie dag afsloot.
De knooppunten van deze 60 kilometer lange tocht: 48, 45, 44, 46, 79, 77, 76, 92, 93, 96, 73, 72, 71, 70, 83, 53, 54, 55, 56
Deze morgen moest ik vroeg uit de veren, want het zou een bijzondere fietstocht worden. Eerst ging het richting het station van Sint-Niklaas via onze oude spoorweg. Dat is toch zo'n 12km, dus het was even gas geven om de trein van 8 uur naar Antwerpen te halen . Aan het loket was de bediende weer haar vriendelijke zelf (hm, hm) , maar van de treinbegeleiders mocht ik helemaal niet klagen vandaag. In het prachtig gerestaureerde station van Antwerpen Centraal stond de trein naar Essen mij al op te wachten. Tegen kwart over negen stond ik dan ook veilig en wel in de Kempen. Daar zou mijn tocht beginnen vandaag. Via de hoge brug over de spoorweg zat ik snel op de goede weg. (knooppunt 29) Via heel rustige wegen ging het richting Nispen. Van daaruit liep een schitterend fietspad door de velden en langs een brede beek naar Roosendael en de Wouwse plantage. Dit is een heel pittoresk gehuchtje, waar een grappig beeld van een houthakker de show steelt. Via een schitterend fietspad door de bossen peddelde ik naar de Kalmthoutse heide. Wat een verschil tegenover vorige zomer. De doordringende brandgeur die er toen hing na de grootste bosbrand ooit, was helemaal weg. En het is goed om zien dat de natuur zich aan het herstellen is van de natuurramp bijna een jaar geleden. Schitterende autovrije wegen voerden mij door dit prachtige natuurgebied. Via het informatiecentrum De Vroente kwam ik in een tweede deel van het gebied . Helemaal anders (veel groener), maar wel knap. Daarna ging het richting Kapellen. Hier reed ik voorbij een heel groot kerkhof. Even verder bleek het een mooi onderhouden Joods kerkhof te zijn. Een kort bezoekje was de moeite waard. Vandaag flirtte ik voortdurend met de Nederlandse en Belgische grens en zo kwam ik in het Nederlandse Putte terecht, bekend van de wedstrijd Putte-Kapellen. Daarna ging het richting Antwerpse haven, via het dorpje Zandvliet, vooral bekend van de Zandvlietsuis. Hier was het even vloeken, want er was een bordje van de knooppunten verdwenen. Hoe ik ook zocht en rondreed, nummer 97 was nergens te vinden. Dan maar nummer 94 gevolgd tot ik aan de Martinushoeve kwam en wonder boven wonder daar was nummer 97 weer, maar ook wegenwerken. Aan het einde van de wegenwerken was nummer 97 weer in geen velden of wegen meer te bekennen. Dan maar even de neus in de wind gestoken en gegokt om rechts af te slaan. En inderdaad ... na enige tijd was nummer 97 er weer. Nu begon mijn tocht door de Antwerpse haven. Kilometerslang liep het fietspad langs BASF. Wat een immens groot bedrijf is dat ! Gelukkig stond er vandaag geen enkele brug open waar ik over moest en ik kwam dus vlot aan in Lillo. Goed op tijd om de overzet van half vier te halen . Na een terrasje in het zieltogend Doel wendde ik mijn stuur richting De Klinge. 105 km stond er op de teller toen ik thuiskwam van deze prachtige tocht.
