Vandaag zijn we op bezoek geweest bij een echte kasteelheer. Het kasteel van Marnix de Sainte-Aldegonde in Bornem was open voor het publiek. Dit zal ook nog de volgende drie zondagen het geval zijn. Kasteel Marnix de Sainte Aldegonde bevindt zich aan de oever van de Oude Schelde, een sinds de 13de eeuw afgesneden arm van de Schelde.Kasteel Marnix de Sainte Aldegonde werd eind 19de eeuw gerenoveerd door architect Hendrik Beyaert. Hij bewaarde de oorspronkelijke proporties van het prachtige Renaissancekasteel gebouwd door de Spaanse edelman don Pedro Coloma.Het kasteel is in het bezit van een collectie 18de eeuws meubilair, prachtige gravures van Pieter Breughel de Oude, een kantkamer en een kamer met antieke poppen.In de bijgebouwen is een charmant museum met een verzameling perfect onderhouden koetsen ondergebracht. Het was de moeite waard om dit alles eens te bekijken en dat voor de prijs van 6 euro. Aan dit bezoek koppelden we een fietstocht vanuit De Klinge naar Bornem en terug. 66 prachtige kilometers ! De knooppunten: 80, 81, 82, 83, 36, 45, 48, 99, 75, 3, aan het gemeentehuis van Bornem rechtsaf richting kasteel, 4, 5, 6, 91, 77, 76, 44, 45, 36, 83, 82, 81, 80, 50.
Eindelijk zijn de foto's bij de artikels geplaatst. Eigenlijk wil je dit zo snel mogelijk doen, maar een mens komt thuis en wordt direct weer in het jachtige leven van elke dag gegooid. Vandaar de vertraging. Hopelijk kunnen jullie er wel nog van genieten.
Zondag heb ik dan de eerste fietstocht na de vakantie gemaakt. Het was een schitterende tocht. Jammer genoeg heb ik geen foto's kunnen nemen, want mijn camera heeft de fietsvakantie niet overleefd. Ondertussen ben ik wel gaan kijken om een degelijke nieuwe compacte camera aan te schaffen. De fietstocht zondag ging vanuit De Klinge via Vrasene, Beveren en Zwijndrecht tot aan de voetgangerstunnel. Vanaf Vrasene heb ik nieuwe knooppunten leren kennen en het was de moeite waard. Er wordt gebruik gemaakt van oude kerkwegels wat zorgt voor heel rustig fietsen. Vanaf Zwijndrecht word je op een aangename manier richting voetgangerstunnel geloodst. Na de tunnel vervolgde ik mijn weg via de kaden, het MAS en het Red star line museum mijn weg richting haven. Gedurende 15 km doorkruiste ik een groot deel van de haven. Perfect om dit op zondag te doen. Zo kwam ik in Lillo terecht. Na een terrasje in dit gezellige dorpje bracht de overzet mij naar het spookdorp Doel. Jammer dat het hier allemaal zo fout is gelopen door totaal verkeerde politieke en economische beslissingen. Via Oude Doel, Kieldrecht en Nieuw-Namen kwam ik weer terug op mijn vertrouwde stekje. 75 km stonden er op de teller.
De mooiste dag van de week op weergebied inspireerde mij om een tocht van 105 km uit te stippelen. Een lekker zonnetje laat mij steeds verlangen naar water, dus vandaag zou het niet anders worden, namelijk een tocht naar het land van Stille Waters.Vanuit De Klinge reed ik naar Temse, een dorp van waaruit je prachtige fietstochten kunt maken . Via de dijk langs de Schelde reed ik bijna tot in Willebroek. Het was druk langs de Schelde, met de hordes wielertoeristen en mountainbikers die startten vanuit Bornem. Gelukkig waren het geen wielerterroristen en passeerden recreatieve fietsers en mannen en vrouwen met blitse wieleruitrustingen op peperdure fietsen elkaar op een veilige manier. Vanuit Willebroek bolde ik via verlaten dorpjes en gehuchten naar Ruisbroek. Hoewel het de dag was van de moeder van alle verkiezingen was er toch weinig beweging op straat te bespeuren. Daarna ging het richting Puurs, Branst en Bornem. Via de Schelde vervolgde ik mijn weg naar Moerzeke Kastel. Aan de overkant van de Schelde lagen Mariekerke, Sint- Amands en later ook Baasrode te blinken in de zon. De grote aankondigingsborden herinnerden me eraan dat de Palingfeesten in het Pinksterweekend en de folkloristische vissersdag het laatste weekend van juni in Mariekerke alweer dichterbij sluipen. Die twee evenementen zijn beslist de moeite waard om aan te grijpen om dit gezellige dorpje een bezoek te brengen. In Kastel wordt het landschap beheerst door prachtige dijken met hoge populieren als windvanger in de Wase open vlaktes en oude knoestige knotwilgen die de waterhuishouding van de weiden en akkers op peil proberen te houden. Een typischer beeld van het Soete Waasland bestaat er niet. Uiteindelijk kwam ik via omwegen in Hamme uit . Tijd voor een thee met wat extra's in de afspanning aan de molen de Grote Napoleon. Dat smaakte. Daarna reed ik voorbij de atletiekpiste van AC Hamme. Daar was het een drukte van jewelste op de jeugdmeeting van een van onze bevriende atletiekclubs. Tijd om Evelien en Veerle die daar een groep jeugdatleetjes begeleidden bij hun eerste stappen in de grote atletiekwereld een bezoekje te brengen en een babbeltje te slaan met de vele mensen die ik al jarenlang ken. Via de Mirabrug reed ik dan naar Waasmunster en Belsele om via Sint- Pauwels en de Roomanmolen in Kemzeke aan de Twistkapelletjes uit te komen. Die kapelletjes waren de plaats waar we elkaar steeds opwachtten om naar school te rijden toen we naar de middelbare school gingen. Misschien vragen jullie zich af vanwaar deze gekke naam voor twee kapelletjes komt. Wel: Tot het begin van de 19e eeuw stond er een boomkapelletje op het grondgebied van Kemzeke, maar de giften werden uit de offerblok gehaald door de kerkmeesters van Sint- Pauwels. Het armenbestuur van Kemzeke was hiermee niet akkoord en er ontstond een conflict tussen beide gemeentes over de opbrengsten. De vergevensgezinde pastoor van Sint-Pauwels bracht de offergelden naar Kemzeke , maar daar waren de kerkmeesters van Sint-Pauwels niet mee akkoord en zij bouwden een tweede kapelletje op het grondgebied van Sint-Pauwels. Sindsdien staan de twee kapelletjes als twee kemphanen tegenover elkaar en worden ze de Twistkapelletjes genoemd. Via de betonnen weg door de boomgaarden ging het dan richting de wijk het Hol en het Kalf om zo opnieuw in De Klinge aan te komen met 105 km op de teller met alweer een mooie tocht op mijn conto.
Schitterend fietsweer vandaag: niet te warm, niet te koud, en een fijn zonnetje tot 4 uur. Dus al vroeg deze morgen het stalen ros van stal gehaald voor een tocht van 85 km naar Klein-Brabant, de streek rond Bornem.Sint-Niklaas doorfietsen ging supervlot . Ik denk dat ik in de binnenstad geen 5 auto's ben tegengekomen. Ook het Waasland Shopping Centrum lag er verlaten bij. Heel wat anders dan op een gewone weekdag ! Via het natuurgebied de Roomacker zag ik al snel Tielrode in de diepte liggen. Even doorzetten tot aan de dijk en meteen het veer op. Wat een timing ! De vaart zat er flink in en ik stond dan ook vliegensvlug in Hamme Driegoten. Daar was het even wachten op de volgende overzet naar Weert. De tijd werd gedood met een babbeltje met enkele andere fietsers en de promo-mensen die in 2 tenten propaganda maakten voor de Schelde- en Rupelstreek. Vandaag kon je trouwens voor 2 euro 3 kwartier op de Schelde varen met de milieuboot. Daar werd alvast gretig gebruik van gemaakt door de dagjestoeristen. Via het pittoreske Weert kwam ik in Branst terecht. Ook gezellig hoor. Dan liep de tocht verder door Bornem naar Puurs. Ik fietste er op wegen waar ik voor zover ik me kan herinneren nog niet gefietst heb. Maar het was schitterend ! Via autoluwe wegen peddelde ik opnieuw de Scheldedijk op net voorbij Wintam. Daar kon ik een blik werpen op de indrukwekkende zeesluis, maar ik liet ze rechts liggen en stoomde door naar het veer naar Rupelmonde. Dit gezellige dorpje zie je al van ver aan de overkant van de Schelde liggen met de kenmerkende kerk en de toren waar Mercator gevangen heeft gezeten. Eens overgestoken sta je na een klimmetje snel in het centrum van "Repmond". Mercator staat fier op zijn sokkel te kijken naar de voorbijgangers. Sneller dan verwacht kreeg ik het kasteel van Wissekerke in Bazel al in het vizier. Tijd voor een terrasje in het prachtige dorpscentrum. Dan fietste ik krinkeldewinkel door Kruibeke, Melsele, Beveren en Vrasene om via de watergang richting De Klinge te bollen. De oude vertrouwde spoorweg was mijn begeleider op het laatste stuk. Met nog een blik op de schapen die op een natuurlijke wijze de Stropers begrazen kon ik weeral tevreden zijn over deze mooie tocht.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets op de blog heb gezet. Ondertussen is de voorbereiding voor de fietstocht naar Bordeaux van deze zomer volop gestart. De klassieke voorbereidingsritten worden afgewerkt. Hieronder enkele sfeerbeelden van het Zeeuwse landschap en het Waasland van de voorbije weken. Volgende week trekken we er een week op uit naar de Middellandse Zee, maar daarna probeer ik jullie weer wekelijks op de hoogte te houden van de prachtige tochten die ik in het weekend maak. De planning naar Bordeaux is af, de overnachtingen geregeld. Straks verschijnt de planning op de blog. Veel leesgenot.
Naar deze dag hadden we toch al twee dagen uitgekeken. Een dagje waar niets moet en alles mag. Lekker uitslapen tot 9 uur en genieten van een lang en lui ontbijt. Daarna trokken we de stad in. Daar moesten we niet ver voor stappen, want ons gasthuis lag in het midden van het verkeersluw en gedeeltelijk verkeersvrij centrum. Viborg is een van de twee oudste steden van Denemarken. De eerste sporen van bewoning waren er al in 700. De naam is afgeleid van Vi Berg (heilige berg). Op de heuvel waar ooit offers aan de goden werden gebracht staat nu de evangelische Domkirke. Een dom, want Viborg is een bisdom. De dom heeft de eenvoudige inrichting die de protestantse kerken kenmerkt, maar de muren zijn beschilderd met prachtige taferelen uit het oude en nieuwe testament. Je kan heel wat tijd doorbrengen met het herkennen van de verhalen. Ook al zijn wij beiden niet gelovig, we hebben met open mond naar deze pracht staan kijken. Viborg was tot 1650 de grootste stad van Jutland waar de inhuldiging van de koningen plaatsvond. Door een grote brand in 1726 zijn nog weinig gebouwen van voor die tijd overgebleven. Myriam kan jullie alles over deze brand vertellen, want zij heeft in het Vikingmuseum door een druk op de knop opgesloten gezeten met een Deense documentaire over deze brand. Wij struinden door de stad en maakten kennis met leuke winkeltjes met praktische oplossingen voor alledaagse huis-, tuin- en keukenproblemen. Verder zijn we ook al het station gaan zoeken van waaruit we op 14 augustus richting huis keren. Een vriendelijke beambte raadde ons aan om ons ticket al te bestellen, zodat onze fietsen zeker mee kunnen. Daarna gingen we een gezellig terrasje doen. 's Avonds zijn we nog eens teruggekeerd naar de Domkirke om wat plaatselijke cultuur op te snuiven. Er was toevallig een zomerconcert van Philip Schmidt-Madsen. Hij vergastte ons op een prachtig recital op het orgel van de dom. We werden er helemaal stil van . Om de avond af te sluiten gingen we nog even naar restaurant Arthur om wat tapa's te eten . Heerlijk ! Omdat we de laatste klanten waren, maakte de kelner van het restaurant ons een persoonlijke cocktail die hij zelf ontworpen had. Hij wou er onze mening over horen. Heerlijk !,, Met de belofte om er volgende week nog eens te komen eten, namen we afscheid van deze door kookkunst en smaken begeesterde jongen.
De voorbije dagen hadden we technische problemen om berichtjes op de blog te zetten. Nu lijken ze opgelost. Dus hier gaan we dan. Na een goede nachtrust en een prima ontbijt zaten we rond kwart voor tien op onze bikes om te vertrekken voor 79 km naar Westerstede. We volgden de rivier de Ems die traag door een bosrijk landschap slingert . Na het dorpje Kluse kregen we een mooi zicht op de vroegere magneetzweefbaan . Dit is een constructie van 32 km lang . Voertuigen bewogen zich voort door verplaatsing van magnetische velden zonder direct contact met de baan. Regelmatig werden hier snelheidsrecords gebroken. Na een ongeluk in 2006 werd de zweeftrein afgeschaft . Chinezen hebben het concept overgenomen vertelde men ons en in China werd een soortgelijke constructie opgebouwd. De volgende 20 kilometers voerde de route ons door open veenweidegebied . Dit was vrij saai . Af en toe kregen we een mooi zicht op oude veenputten . De zwarte aarde zorgde voor kleurschakeringen in het landschap . Daarna kwamen we in Esterwegen . Hier was in 1933 het oudste concentratiekamp gevestigd. Hier werden socialisten en communisten naar toe gevoerd om heropgevoed te worden. De geinterneerden moesten de veengebieden ontginnen. Ze noemden zich Moorsoldaten. Even voorbij Esterwegen betrok de hemel heel erg. Er stak een stevige wind op en het onweer begon steeds dichterbij te komen. Toen we bijna van onze fiets waaiden, werd het tijd om te gaan schuilen. Gelukkig was er een groot afdak langs de kant van de weg. Zo kwamen we terecht bij een heel vriendelijke man, Harald. We mochten gerust schuilen, want ondertussen was het al aan het gieten, donderen en bliksemen . We kregen zelfs een heerlijk tasje thee en hadden een gemoedelijk gesprek met Harald, Sandra en Anna. Na een uurtje, toen het onweer was gaan liggen, namen we afscheid van hen en reden we naar het Elisabethfehnkanal . Zo kwamen we voorbij een oud tolhuis dat prachtig onderhouden wordt door de plaatselijke heemkundige kring. We fietsten ondertussen ook het Ammerland in. We naderen snel Westerstede. Dit is de grootste stad van het Ammerland. Daar vonden we onze tweede overnachtingsplaats . Een lekkere grillschotel sloot onze tweede dag af.
Vandaag stond er een fietstocht naar Vlassenbroek op het programma. Dit is een pittoresk kunstenaarsdorpje vlakbij Baasrode. Vanuit De Klinge reden we via Sint- Niklaas naar Tielrode. Daar namen we het veer naar Hamme. Op dat moment was het nog niet druk, maar dat zou in de loop van de dag veranderen omdat er heel de dag rondvaarten waren op de Durme en de Schelde. Via de oevers van de Durme en de Schelde fietsten we naar Mariekerke dat we bereikten via de overzet. Daar was het tijd voor onze picknick aan de voet van de kerk met zicht op de Schelde. Al snel bereikten we Sint- Amandsm het dorp van de schrijver Emiel Verhaeren. Ons stalen ros bracht ons onder een ondertussen lekker schijnend zonnetje naar Baasrode. Daar was het even uitkijken op het stuk onverharde weg langs de scheepswerf. De regen van de laatste weken zorgde voor putten en bijna niet te vermijden plassen. In Baasrode aangekomen was het krinkeldewinkel door het dorp om op het juiste spoor richting Vlassenbroek te geraken. Midden de Vlassenbroekse polders in het zicht van de Schelde lag daar het mooie kunstenaarsdorp te blinken. Tijd voor een terrasje in het gezellige Ateljee. Een half uurtje later was het tijd om terug te keren naar huis. Even een stukje terug tot in Baasrode om daar de overzet te nemen naar Moerzeke Kastel. Via prachtige dijken doken we Sombeke binnen. Na een terrasje op de bekende Dries bolden we naar de bekende Mirabrug. Van daaruit ging het richting Waasmunster en Sint- Niklaas om via de oude spoorwegbedding terug De Klinge te bereiken. 85 km stonden er thuis op de teller.
Myriam trok gisteren met de fiets naar Herentals. De vijfde- en zesdeklassers fietsten naar Herentals als start van hun bosklassen. Zo zal haar gloednieuwe fiets wel al een beetje ingereden zijn. Nu nog de zadelpijn wegwerken en het komt wel in orde, want zij heeft een goede conditie. Carine wou er gisteren een doorgedreven training van maken. Daarom sprong zij in het zadel voor een tocht over 115 km. Hiervan volgt een verslagje.
Omdat ze prachtig weer afriepen wou ik nogal wat kilometers afmalen vandaag. Vanuit De Klinge reed ik richting Hulst om via mijn favoriete plekje in Zeeuws- Vlaanderen, de Luntershoek naar Axel te bollen. Van daaruit ging het richting Terneuzen. Wegens wegenwerken waren enkele kilometers langs een drukke baan mijn deel, maar daarna kwam ik op bijna verkeersvrije wegen terecht. In het gezellige Philippine was het tijd voor een eerste terrasje. Als het mosselseizoen is , kan je in dit dorp op de koppen lopen, maar nu was het er op enkele locals, wielertoeristen en motorrijders na verlaten. Ik richtte mijn steven naar het Meetjesland, meer bepaald Watervliet. Langs dijken en polders flirtte ik voortdurend met de Nederlandse grens. Ook kwam ik bij het begin van het statige Leopoldskanaal. In het gezellige Watervliet was het tijd voor een tweede terrasje. Daarna draaide ik weer in oostelijke richting naar het Waasland toe. Via Wachtebeke, Moerbeke, Heikant en Stekene kwam ik weer aan in De Klinge. Onderweg kwam ik nog even voorbij het meest bizarre huis dat ik ooit heb gezien. In Moerbeke staat op de dijk een huis, zo scheef als een zichel, zegt men bij ons. Op de foto zal je een stukje zien wat ik bedoel, maar je moet het echt gezien hebben, want ook opzij is het helemaal scheef. 115 km stonden er op de teller toen ik thuis arriveerde.
Deze morgen vroeg uit de veren, want we gingen even profiteren van het zomerse weer om naar Lier te fietsen. Maar ... 's morgens was er van de zon nog niks te zien en was het ook nog heel fris toen we vertrokken. Dus maar enkele laagjes aangetrokken boven elkaar, maar wel met korte broek. Via het vertrouwde spoorwegpad ging het richting Sint-Niklaas waar ik Myriam, mijn reisgenoot van deze zomer ging oppikken. Van daaruit voerden rustige wegen ons naar Temse. Onder de brug van Temse was het even zoeken naar het juiste pad om op de dijk naast de Schelde te geraken. Maar eens op de dijk voerde de wind ons naar Rupelmonde waar de overzet naar Wintam op ons wachtte. Ondertussen was het zonnetje door de wolken gepriemd en konden we genieten van het rustieke karakter van de 'Stille Waters' - regio. In Wintam aangekomen moesten we onze weg zoeken over de imponerende zeesluis en stonden we in een wip aan de Rupel en het Rupelveer naar Niel. Langs de Rupel voerden de knooppunten ons tot in Boom. Daar werden we van de Rupel weggeleid om kennis te maken met de prachtige gerestaureerde sites van de steenbakkerijen in Noeveren. We werden in onze dromen teruggeflitst naar de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Nog maar net bekomen van dit schitterende historische erfgoed kwamen we terug aan de Rupel met zijn knappe fietsbruggen. Schitterende verkeersvrije en brede fietspaden tussen de Dijle en het kanaal van Leuven naar de Dijle, leidden ons tot in het centrum van Mechelen. In de schaduw van de Sint-Romboutstoren en het standbeeld van Margaretha van Oostenrijk fristen we onze oude geschiedenislessen nog even op uit ons gedeeld Presentatieverleden. Via Duffel ging het dan in een snel tempo naar Lier. Een terrasje op het Zimmerplein in de schaduw van de Zimmertoren sloot onze prachtige fietstocht af. Rond kwart voor zes fietsten we enkel nog richting station om de trein naar Sint-Niklaas te nemen. De treinreis begon weer maar eens met onvriendelijke loketbedienden wat ons de opmerking ontlokte dat je om te beginnen bij de NMBS eerst in een examen van onvriendelijkheid moet slagen. Gelukkig waren de treinbeambten supervriendelijk. Door spoorwegwerken stonden we twee uur later weer in Sint-Niklaas. Toch kon dit niet de pret drukken van deze mooie fietstocht.
Frank de weerman kondigde voor vandaag een mooie dag aan. Eindelijk ... na al die ellende van de voorbije dagen, weken, maanden. Dus maar snel een fikse fietstocht uitgestippeld. Ik vertrok langs ons vertrouwde spoorwegfietspad tot net door Sint-Pauwels. Langs rustige wegen werd ik naar Nieuwkerken geleid en zo richting recreatiedomein De Ster. Daar even naar Evelien gezwaaid die training aan het geven was aan de kleintjes van ACWaasland, de atletiekclub waar ze van jongsaf aan aangesloten is. In de Beeldstraat leidden de knooppunten mij naar een vreselijke kasseiweg. Hij zou niet misstaan in een editie van Parijs-Roubaix. Maar als je dit overleeft zonder een lekke band is dit net zo snel vergeten. Met de wind in de rug snelde ik naar Haasdonk. Nu de wegenwerken klaar zijn, is dit terug een heel gezellig dorpscentrum. Daarna ging het richting Kruibeke en Bazel. Aan het kasteel van Wissekerke was het tijd voor een eerste stop. En yes ... eindelijk eens een terrasje doen. Daarna genoot ik van een ritje door het prachtige park van het kasteel en fietste ik richting de Schelde. Eerst passeerde ik door het rustieke Rupelmonde waar Mercator hoog op zijn sokkel over het dorp waakt. Op het dorpsplein zorgden een heleboel oude en nieuwe brandweerwagens voor vele kijklustigen en animatie. Nog even naar de toren gereden waar Mercator gevangen heeft gezeten en dan naar mijn gezel voor heel wat kilometers, de Schelde. Hij leidde mij naar Steendorp, waar je nog voorbij de restanten van een van de oude steenbakkerijen fietst. Dan kwam de brug van Temse in het verschiet. Toch wel indrukwekkend als je eronder fietst. Door het centrum reed ik naar De Zaat , het terrein van de oude Boelwerf. Wat een mooie site . Ik bolde verder naar Tielrode, vanwaar de Durme mij gezelschap hield tot in Hamme , Waasmunster en het prachtige Molsbroek in Lokeren. Via het Verloren Bos werd ik naar Daknam, met nog zo'n gezellig dorpspleintje, geleid. Via Sinaai, Eksaarde en Stekene keerde ik terug naar De Klinge. Daar stond 99 km op mijn teller. Alweer een prachtige tocht door het Soete Waasland.
Toen ik vanmorgen vroeg de krant opensloeg, las ik een artikel over Armand Van Assche. Hij was een Wase dichter die veel te vroeg gestorven is. Amper vijftig jaar oud. Meneer Van Assche was mijn leraar Nederlands in het 5e middelbaar . Hij was voor de typische meisjesschool waar ik school liep een atypische leraar. Hij was een kei in zijn vakgebied, maar zeer verstrooid en had compleet geen interesse in hoe hij er uit zag. Zijn vettige haar, zijn sokken in twee verschillende kleuren, zijn hemd dat uit zijn broek hing , was meermaals het onderwerp van puberaal gegiechel. Maar iedereen had enorme waardering voor hem, omdat hij anders was dan de anderen en je onderdompelde in de wereld van de dichtkunst. Dat hij zelf een begenadigde dichter was, hebben we pas ontdekt in de normaalschool toen we kennismaakten met zijn vernieuwende gedichten voor de jeugd. Dat onze beruchte tang van een directrice "De Stoof" zijn zus was, konden we nauwelijks geloven.
Dit artikel inspireerde mij om een fietstocht te maken naar Hamme, het land van de dichter Filip De Pillecijn. Het was een schitterende tocht, waar alleen de passage door de stadskern van Sint- Niklaas een minpunt was. Mooi is dat stukje niet, maar wel heel veilig. Eens de stad uit ging het richting Tielrode. Eerst genoot ik van de Roomacker om daarna met een vliegende duik het dorp binnen te suizen recht de Durmedijk op. Daar was het even wachten op de overzet , maar een prachtige bruid en haar gevolg zorgde ervoor dat de tijd snel voorbij was. Ik volgde de dijk en de Durme tot aan de monding in de Schelde. Vanaf dan werd de Schelde mijn reisgezel . Sint-Amands, Mariekerke en Baasrode lagen te blinken aan de overkant van de rivier. Net voor Sint-Amands boog ik af naar Moerzeke -Kastel. Via verhoogde dijken, afgezet met de typische Wase knotwilgen en populieren ging het terug richting Hamme. Via verkeersluwe wegen kwam ik in het dorp terecht waar ik bij de mooi onderhouden molen De Grote Napoleon tijd vond om een lekker gebakje te nuttigen. De knooppunten leidden mij naar de gezellige dries van Sombeke en de buitenwijken van Waasmunster. Daarna kwam ik weer op Sint-Niklaas' grondgebied. Via de vernieuwde Moortelhoek waar het even zoeken was naar de juiste richting bolde ik richting Sint-Pauwels. Een ommetje langs de Roomanmolen en de Twistkapelletjes bracht me in de wijk het Hol in Kemzeke. Van daaruit was het nog even doorzetten om weer in De Klinge te arriveren. Na 75 km zat mijn tocht erop.
Uw dochter, oogappel en doorn in het oog, is een zes waard, goede middelmaat, geen moeilijkheden, niet actief, niet passief, zij kan het halen.
Terwijl haar deugd en ontembare leergierigheid wordt opgehemeld, zie ik u wakker liggen als zij om twee uur 's nachts de sleutel omdraait; uw sleutel op de toekomst.
Overigens, geen klachten. Op een school, met faam, met beproefde bakvorm (de creativiteit van de folder) staat uw dochter onder de hoede én de vakkennis van een wiskundige, een fysicus, een bioloog, een taalkundige... Al is het een puzzel, mevrouw, iedere leerkracht legt zijn stukje naadloos. Zij wordt bedrijfsklaar en desnoods met handleiding afgeleverd.
Slaap dus op beide oren. Armand Van Assche uit 'De chemie van de dauw' 1973 Orion-Brugge
Gisteren ben ik aan de voorbereiding voor de fietsvakantie van deze zomer begonnen. Het was veel te lang geleden dat het stalen ros nog eens van stal was gekomen. Regen en winters weer waren een grote spelbreker de laatste maanden. Maar de weersvoorspellingen worden gelukkig weer beter. Een beetje overmoedig tekende ik een fietstocht van 70 km uit. In volle trainingsarbeid is dit kort, maar als start kon het tellen. En mijn arme beenspieren hebben het dan ook gevoeld. Maar de tevredenheid achteraf was heel groot. Wie mijn blog een beetje volgt, heeft vast al in het snuitje dat ik een echte natuurmens ben die kan genieten van rust en stilte. En deze tocht paste daar perfect in. Via onze oude vertrouwde spoorweg ging het richting Klein-Sinaai en de Stekense vaart. Dat Stekene de titel heeft gekregen van groene gemeente kan je op dit stuk goed ervaren. Eerst rijd je langs het natuurreservaat Het Steengelaag, daarna passeer je het Zomerhuis waar men een ecologische site aan het bouwen is en rijd je door het groen naar het kleinste deelgemeente van Stekene. Van daaruit nam ik de afslag naar Eksaarde . De Spletterenbrug over de Moervaart leverde mooie plaatjes op. Daarna vervolgde ik mijn weg richting Lokeren. Door de Daknamse Meersen en langs de Durme kwam ik in het Molsbroek terecht. Wat lag mijn favoriet Waas natuurreservaat er weer mooi bij. Langs de oevers van de Durme en door de meersen ging het richting Waasmunster. Via een ommetje door het mooi heraangelegde dorp kwam ik weer aan de oevers van de Durme. Ik bolde verder tot aan de Mirabrug en via Driegoten ging het naar de overzet naar Tielrode. Eerst dacht ik dat het daar carnaval was, maar het was de muziek uit het naburige Temse dat je tot daar hoorde. De klim uit het dorp stelde mijn kuitspieren op de proef, maar de weg naar en door de Roomacker , het provinciaal natuurdomein, liet mij even op adem komen. Via rustige wegen fietste ik Sint-Niklaas binnen. De stad werd snel doorkruist en al snel zat ik op de oude spoorwegzate naar De Klinge, het eindpunt van een mooie fietstocht.
Nog een dagje werken en nog een feestje voor mijn vijftigste verjaardag in het verschiet en dan begint de vakantie. Woensdag vertrekken we naar Praag. We willen nog een goed doel aan onze tocht koppelen , maar daarover morgen meer nieuws. Onderweg proberen we zoveel mogelijk verslagen te posten zodat jullie ons kunnen volgen.
Hoewel er slecht weer werd afgeroepen voor vandaag , riskeerde ik het toch maar deze morgen om onder een stralende zon voor een tocht van 91km te vertrekken. En ... regen heb ik niet gezien. Maar het werd wel een schitterende fietstocht. Hooguit 20 auto's ben ik tegengekomen, dus je kan je voorstellen hoe rustig de wegen waren. Via de oude spoorweg van Hulst naar Sint-Niklaas kwam ik op de oude spoorweg naar Moerbeke. Mijn dagelijkse route naar mijn geboortedorp en mijn school. Zo ging het richting Stekene, waar ik voorbij het Steengelaag peddelde. Dit was vroeger een put waar klei werd gewonnen, maar door de inzet van vele vrijwilligers is dit nu een heel mooi natuurreservaat. De spoorweg voerde mij naar Klein-Sinaai en de Moervaart. Deze keer zou ik de vaart niet lang volgen want al vlug werd ik afgeleid richting Eksaarde. Een pareltje van een oude voetgangers- en fietsbrug kon mij onderweg wel bekoren. Via de gehuchten Staakte, Lammeken , Keerken , Puttenen ... leerde ik een deel van Lokeren kennen, waar ik nog nooit of heel weinig gefietst heb. Uiteindelijk kwam ik dichter bij Lokeren centrum. Het aanzwellende geluid van de E 17 en de industrie kondigden aan dat ik dichter bij het Molsbroek kwam. Vandaag zou ik alleen langs de buitenkant fietsen om zo via Hamme Sint - Anna richting Waasmunster te fietsen. Onderweg zag ik de prachtig gerestaureerde Sint-Jozefkapel staan uit 1702. Leuk om dit te zien op Vaderdag. De Durmemeersen beheersten stilaan het landschap waardoor een terrasje aan het Palinghuis lonkte. Via Waasmunster Heide ging het richting Belsele dorp. Het kasteel van Belsele waar priesters op rust hun oude dag slijten is daar een heel pittoresk plaatsje. In het dorp zelf was het kermis zodat ik even een ommetje moest maken. Dan ging het stilaan opnieuw richting huis. Tot ik een oud- collega tegenkwam die net vertrekkensklaar stond met zijn motor. Het gezellig babbeltje met Pascal deed deugd, want het was al even geleden dat ik hem nog eens had gezien. En zo sloot ik de fietstocht af met de laatste kilometers richting De Klinge met een fijn gevoel.
Het Donkmeer met de E17, de spoorlijn Antwerpen - Gent en onverharde fietspaden als leidraad.
Vandaag geprofiteerd van de positieve weersvoorspellingen ! Deze morgen vertrokken voor een reeds langer uitgestippelde, maar steeds letterlijk in het regenwater gevallen fietstocht naar Overmere - Donk. Vanuit De Klinge heb je de luxe om via de oude spoorwegbedding volledig autovrij tot in het centrum van Sint-Niklaas te rijden. (foto 1) In de stad ging het langs mijn oude school . "Presentatiejeugd is zo vol van vreugd ..." klonk het schoollied, maar niet voor mij. Jongens toch, wat een slechte herinneringen heb ik toch aan die schooltijd. Maar hij ligt gelukkig al 30 jaar achter mij. Dan ging het via de Spoorweglaan (leuke herinneringen, want dit was de knuffelplaats bij uitstek voor de jeugdige koppeltjes !) en de Leon Scheerderslaan richting Belsele. De werken aan de Valk zijn na meer dan een jaar nog steeds niet afgelopen, dus de baan blijft hier afgesloten. Een ommetje via de Filip De Pillecijnlaan brengt je in de Hoge Bokstraat. Als je dan linksaf slaat in de richting van de spoorweg , zit je weer op het goede pad. Net voorbij de spoorwegovergang leiden de knooppunten je op een autovrij pad naast de drukke spoorlijn Antwerpen - Gent. (foto 2) Dit heb ik kilometerslang gevolgd. Toch is het niet onaangenaam om hier te rijden. Onderweg kom je voorbij het prachtig gerestaureerde stationnetje van Sinaai. (foto 3) Via de gehuchten van Waasmunster, met vooral De Ruiter als meest bekende, ging het richting Lokeren. En baf ... Daar stond ik eensklaps aan de ingang van het Molsbroek. (foto 4, 5, 6) "Dit domein van 80 ha is het grootste beschermde gebied van de Durmestreek en als eerste reservaat erkend door het Vlaamse Gewest . Het Molsbroek is bij de natuurliefhebbers vooral gekend als een paradijs voor in het wild levende vogels en moerasplanten. Doorheen en omheen het reservaat slingert zich een geasfalteerde wandel- en fiets dijk van 4,5 km lengte. Deze is steeds vrij toegankelijk en biedt de wandelaar en fietser een prachtig uitzicht op de rijk geschakeerde natuur." Zo wordt het Molsbroek beschreven op het internet en er is werkelijk geen woord van gelogen. Via autoluwe wegen, een weg gelijkoplopend met de E17 en een fietspad langs de spoorlijn Antwerpen - Gent leidde mijn stalen ros me richting Zele Heikant. De E17 bleef in het vervolg van de rit regelmatig zicht- en hoorbaar. Rustige wegen en onverharde fietspaden (foto 7) brachten me naar Overmere. Dit rustige dorp heeft als belangrijkste toeristische trekpleister Het Donkmeer. (foto 8) Een prettige plaats voor de picknick deze middag. Na een rustig en mooi toertje rond Overmere peddelde ik terug richting Lokeren. Schitterende wegen met heel wat natuurschoon (foto 9 en 10) deden me weer genieten. Via de andere kant van het Molsbroek kwam ik midden in het centrum van Lokeren op een aangenaam fietspad naast de Durme terecht. (foto 11) Net voor het huis van mevrouw Ooievaar (Dit noemen we zo al sinds jaar en dag in de familie omdat het voor de restauratie net het huisje uit de Fabeltjeskrant was.) stuurde de fietsroute mij recht het Verloren Bos in (foto 12 en 13) , een prachtig gelegen verblijfscentrum voor jeugd- en schoolgroepen. Daarna ging het via heel rustige wegen richting Sinaai, Puyvelde en Kemzeke, mijn geboortedorp. Na een stop bij mijn ouders fietste ik gezwind via de spoorweg richting huis. 85 km stonden er op de teller na deze heel mooie tocht.
Het zomeruur zorgde ervoor dat ik pas om 10 uur op de fiets zat. Het was nog frisjes, dus een fleece uit de kast gehaald en verder laagjes kledij over elkaar aangetrokken. Via de vertrouwde spoorlijn, peddelde ik richting Sint-Niklaas. "Maria Verguld" (1) stond nog gehuld in de nevel, maar kondigde reeds van ver de stadskern aan. Op zondag is het echter goed te doen om het centrum door te rijden op de brede fietspaden. Maar een goede raad: Doe dit niet op een schooldag in de spitsuren want dan fiets je op je leven, met al die middelbare scholieren die denken dat de stad van hen is. Via het shoppingcenter ging het richting Temse Velle en Temse. (2) Op de nieuwe Scheldebrug heb je een prachtig uitzicht over dit kleine stadje (?) aan de Schelde. Al snel verliet ik de drukke brug om de autoluwe weg naar Weert te nemen. Enkele kilometers leek ik over een mountainbikeparcours te dokkeren. Wegenwerken zorgen ervoor dat je een heel eind over een heel slecht wegdek moet fietsen, maar het is best te doen. Aan de linkerkant nog even genoten van het prachtige kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde. (3) Dit slot is in augustus twee weekends vrij te bezoeken. Misschien toch iets om te onthouden.Daarna brachten de knooppunten mij naar het gezellige Branst. Lang geleden dat ik hier nog eens te gast was ! Via een prachtig fietspad langs de Schelde met enkele heel mooie inkijkjes en zichten op de Schelde ging het naar Mariekerke en Sint-Amands. Daar lag het veer te wachten naar Moerzeke. Het mooie weer zorgde ervoor dat er heel wat toeristen gebruik maakten van deze gratis dienstverlening. Vanuit Moerzeke ging het langs het water verder richting Hamme. De Mirabrug wierp me weer even terug in de tijd. Ik zie dan steeds Willeke Van Amelrooy en Jan Decleir hun scenes spelen uit de film Mira. De brug is mooi gerestaureerd en stond te blinken in het zonlicht. De dijken brachten me naar de samenvloeiing van de Durme en de Schelde en Waasmunster. Via Belsele en Puyvelde ging het richting Kemzeke. Daar zwaaide collega Nico (onze eigen blonde god) me vriendelijk en bemoedigend toe en kwam ik oud-directeur Jos tegen. Een praatje met Jos en Rita doet altijd deugd. Na 85 prachtige kilometers (de foto's spreken voor zich) stond ik terug in De Klinge. Moe maar voldaan. De knooppunten: 80, 81, 82, 83, 36, 45. 48, 99, 75, 3, 5, 4, 7, 8, 76, 67, 68, 50, 9, 91, 77, 78, 90, 79, 47, 42, 37, 33, 31, 30, 92, 87, 85, 86, 84, 81, 80
Gisteren hadden we een facultatieve verlofdag op school. Tijd dus om te genieten van het schitterende weer. Om kwart voor negen zat ik al op de fiets en eens niet vertrokken langs onze oude vertrouwde spoorweg, maar door de prachtige polders van Meerdonk. (2) Al snel reed ik langs de kreken en welen die je in onze buurgemeente nog vindt. (1) Als je eens een bezoekje wil brengen aan dit bijzondere natuurgebied kan je steeds een afspraak maken met natuurpunt Het Pannenweel . Zij verzorgen ook tijdens het weekend geleide natuurwandelingen. Vanuit Meerdonk ging het via Vrasene, Beveren en Melsele richting Kruibeke. De knooppunten leidden mij vooral langs verkeersluwe boerenweggetjes. Een minpunt was de 2 a 3 km die ik moest peddelen langs de parallelweg naast de Expressweg. Vanuit Kruibeke vervolgde ik mijn weg naar Bazel. Onderweg kwam ik nog eens voorbij het cafeetje van Rozeke Pap (de Voermansrust) en daar maakte ik tijd voor een eerste tussenstop. Dit kleine cafeetje is werkelijk een juweeltje. De tijd is daar blijven stilstaan. De inrichting is nog van in de jaren stillekes, iedereen kent daar iedereen en als je daar als fietser 3 keer langs bent geweest herkennen ze je onmiddellijk. De service is prima en de prijzen heel democratisch. In Bazel zelf is het kasteel van Wissekerke de moeite waard om eens te bekijken. (3) Het is knap gerestaureerd en de hangbrug die op dit moment gerestaureerd wordt is een unicum voor het Waasland. (4)Vanuit Bazel zette ik dan koers naar Rupelmonde, het geboortedorp van onze grootste carthograaf Gerardus De Creemer alias Mercator. Op het gezellige dorpspleintje naast zijn standbeeld en in de schaduw van de originele kerk (5) nam ik ruim de tijd voor een middagpauze. Britse of Amerikaanse toeristen reden af en aan op hun fietsen (Ik was ze ook al tegengekomen in Bazel.) maar meer dan een korte groet kon er bij hen niet af. Wat een verschil met Nederlandse of Belgische fietsers die vaak een hele babbel komen doen tijdens een pauze. Vanaf het dorpsplein reed ik dan in de richting van de toren waar Mercator gevangen heeft gezeten.(6) Daarna werd ik richting Steendorp gevoerd. En zo kwam ik op de Scheldedijk terecht. Via Temse, waar het tijd was voor een tweede terrasje, fietste ik langs de Zaat (de oude Boelwerf) tot in Tielrode vanwaar de Durme mijn metgezel werd. (7) Via Hamme en de Mirabrug (die ze volop aan het restaureren of herstellen zijn) kwam ik in Waasmunster terecht. Daar was het even zoeken naar de juiste weg door de werkzaamheden. Maar de wegwijzer naar Lokeren hield mij op het juiste pad. Via een parallelweg beneden de E17 peddelde ik richting Molsbroek. Dit stuk vond ik ook weer minder aangenaam , maar gelukkig had ik de wind in de rug en ging het snel voorbij. En ... het Molsbroek maakt werkelijk veel goed. (8 +9) Dit is een pareltje van een natuurgebied, ook echt een bezoekje waard. We hebben al heel wat keren met het derde en zesde leerjaar van onze school een geleide natuurwandeling gedaan en dit is steeds de moeite waard. Via de Durme, het Verloren Bos en de Daknamse Meersen kwam ik in het schilderachtige Daknam terecht. (10) Een laatste terrasje wenkte hier. Via de oude spoorwegverbinding Lokeren- Moerbeke ging het dan richting Klein-Sinaai waar ik op onze oude vertrouwde spoorweg terechtkwam die mij veilig naar De Klinge bracht. 104 km stonden er thuis op de teller. Blij dat ons Waasland zoveel mooie plekjes heeft !
Gisterenochtend zag het er veelbelovend uit. De 6 !!! droge dagen in augustus kregen er misschien wel een broertje bij. Dus snel rondgebeld om de stalen rossen van stal te halen en een tochtje van een 60- tal km te maken. Tegen een uur, het uur van vertrek zag de hemel er echter al heel dreigend uit, maar we moesten en zouden die fiets op. Eerst de oude spoorweg naar Kemzeke gevolgd, kwestie van de weg nog goed te weten als ik donderdag weer ga werken. Daarna ging het richting Moerbeke, ook langs de oude spoorwegzate, Aan het vroegere Zomerhuis moesten we de regenjassen al bovenhalen. Heel wat anders dan de warme zomers die we in het vroegere zwemparadijs hebben doorgebracht tijdens onze puberteit en waar we onze eerste stapjes waagden op het liefdespad. Menig koppeltje is daar toch wel gevormd. Met felle tegenwind stampten we dan maar verder richting Klein- Sinaai. Van daaruit ging het richting Moerbeke langs de Moervaart. Dit is een prachtig stuk om te fietsen, maar die sakkerse wind en lichte regen zorgde voor stampwerk op de fiets. We mochten ook de werken aan de vroegere suikerfabriek bewonderen. Op een jaar tijd is dit fabrieksterrein helemaal afgebroken en al heel knap opgeruimd en aangelegd. Nog enkele steenpuinhopen moeten verdwijnen en dan heeft Moerbeke een hele grote site waar nieuwe woningen kunnen gebouwd worden.Alleen de oude spoorwegbrug (hier op een archieffoto) en een toren blijven nog als cultureel erfgoed bewaard. Daarna ging het richting Eksaarde. Via twee pittoreske bruggen (zie foto's) en heel wat aangename autoluwe straten kwamen we op het grondgebied van Sinaai in het gehucht met de welluidende naam de Luitentuit. Via Puyvelde reden we met de wind in de rug terug naar De Klinge. Van in de verte zag ik al een pikzwarte bui hangen. Op een kilometer van mij thuis vielen de eerste druppels. Snel, snel de fiets in de garage gestald . Net op tijd, want daarna viel de regen met bakken uit de lucht.
De knooppunten van deze toch wel heel mooie tocht als de zon schijnt: 80,81, 84, 86, 91, 94, 93, 97, 99, 19, 79, 82, 84, 88, 80, 81, 20, 21, 25, 30, 92, 93, 94, 91, 86
Oh ja . Vergeet niet te duimen morgen voor de broertjes Borlee op het WK atletiek in de finale van de 400 m. Deze leeftijdsgenoten van mijn dochter Evelien waren al van bij de kleinsten echte toptalenten. We hebben ze op BK's menig Belgisch record zien lopen en hopen maar dat ze het morgen even goed of zelfs nog beter doen dan vandaag. Zet hem op mannen !!!!
Vandaag hebben we optimaal geprofiteerd van een van de weinige zonnige dagen die we deze zomer hadden. Onze buurjongen had al enige tijd gevraagd om eens een lange fietstocht te maken en nu was het de uitgelezen dag. Als 12- jarige een tocht van 80 km tot een goed einde brengen is geen sinecure, maar hij heeft het met verve gedaan. Hij speelde ook een hele dag onze GPS. Aan de hand van een papiertje met knooppunten heeft hij ons perfect gegidst. En het was nog leuk ook, want het leek een beetje een zoektocht. Omdat de kleinste kapoen van bijna vier ook meeging (in een fietszitje uiteraard) stippelde ik een route uit waarbij we lange tijd langs het water zouden fietsen en drie keer de overzetboot namen. Ook een succes natuurlijk. We vertrokken via onze vertrouwde spoorweg richting Sint-Niklaas. Via recreatieoord De Ster fietsten we richting Haasdonk. Door de gezellige dorpskern gingen we richting Kruibeke en Bazel. Daar was het even zoeken naar de juiste weg omdat de klassieke weg naar het Kallebeekveer al een klein jaar onderbroken is door werken voor de aanleg van de beruchte Potpolder. (een gecontroleerd overstromingsgebied) Gewoon even de grote baan richting Bazel volgen en dan kom je vanzelf weer op de juiste weg. Via kasteel Wissekerke liep onze weg dan naar het Kallebeekveer naar Hemiksem. Aan de overkant namen we in het park van de prachtig gerestaureerde abdij van Sint- Bernardus tijd voor een picknick. Dan vervolgden we onze weg deels langs de Schelde, deels langs smalle autoluwe wegen naar Schelle. Daar bracht het veer van Schelle naar Wintam ons naar de overkant. Kort daarna staken we de indrukwekkende zeesluis van Wintam over. Wat keken onze buurjongens hun ogen uit ! Langs de Schelde fietsten we verder richting de overzet naar Rupelmonde. Daar zetten we voor de derde en laatste keer over. In Steendorp namen we onze tijd voor een gezellig terrasje. Via de scheepswerven en de Scheldedijk ging het verder naar Temse. Wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat we even moesten zoeken naar de juiste weg, maar dat lukte vlot, Een nieuwe weg die langs de Zaat leidde ( de vroegere terreinen van de Boelwerf die een mooie nieuwe bestemming hebben gekregen) bracht ons naar het centrum van Tielrode, Twee stevige klimmen voerden ons uit het centrum richting natuurreservaat De Roomackers. Dit waren vroeger putten waar klei werd gewonnen voor de steenbakkerijen, maar nu een heerlijke pleisterplaats geworden zijn voor vogels , fietsers en wandelaars. Via smalle weggetjes (oude kerkwegels) tussen maisvelden kwamen we in de buitenwijken van Sint-Niklaas. Een terrasje op het Apostelplein, waar de voorbereidingen voor de laatste Walburgconcerten deze avond aan de gang waren zorgde voor een laatste rustpunt. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het dan weer richting De Klinge. Proficiat Jari met je knalprestatie .
